In Florida, long-term results for i

In Florida, long-term results for identifying high yielding sugarcane (Saccharum spp.) cultivars have been better for Histosols (muck soils) than sand soils. We examined whether selection could be improved by comparing genotypes on a sand soil with and without added mill mud (MM) (in Florida, MM is primarily muck soil). One Erianthus and 31 sugarcane genotypes were planted in 2007 with MM at 0 or 1510 m3 ha-1 in main plots and genotypes as subplots in a 3-yr field experiment on a Margate sand soil (siliceous, hyperthermic Mollic Psammaquent). Commercial recoverable sucrose (CRS) (g kg-1), and cane (CY) and sucrose (SY) yields (Mg ha-1) were determined during the next 3 yr. Mill mud reduced CRS from 127 to 111 g kg-1 but increased cane and sucrose yields from 80 to 150 and 10 to 17 Mg ha-1, respectively. Compared with the check of CP 89-2143, 2, 10, and 8 genotypes were differentially affected by soil treatment (P=0.10) for CRS, CY, and SY, respectively. CP 01-2390 was the most adapted sand genotype; its CYs on sand with and without MM were 147 and 143 Mg ha-1, respectively. Compared with previous research, CY responses were well predicted for five genotypes, but poorly predicted for four genotypes in this study. Multiple locations are needed for sugarcane genotype selection on sand soils. Using a sand soil with and without added MM can be a useful supplemental, rather than singular approach for improving sugarcane genotype selection in Florida.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในฟลอริดาผลในระยะยาวสำหรับการระบุให้ผลผลิตสูงอ้อย (Saccharum spp.) สายพันธุ์ที่ได้รับดีกว่าสำหรับ Histosols (ดินโคลน) มากกว่าดินทราย เราตรวจสอบไม่ว่าจะเป็นตัวเลือกอาจจะดีขึ้นโดยการเปรียบเทียบยีนอยู่บนพื้นดินทรายที่มีและไม่มีการเพิ่มโรงสีโคลน (MM) (ในฟลอริดา MM คือดินโคลนเป็นหลัก) หนึ่ง Erianthus และ 31 สายพันธุ์อ้อยที่ปลูกในปี 2007 กับ MM ที่ 0 หรือ 1510 m3 ฮ่า-1 ในแปลงหลักและจีโนไทป์เป็นย่อย ๆ ในการทดลองภาคสนาม 3 ปีในดินทรายมาร์เกต (ทราย, hyperthermic Mollic Psammaquent) พาณิชย์รับคืนน้ำตาลซูโครส (CRS) (กรัมต่อกิโลกรัม-1) และอ้อย (CY) และซูโครสอัตราผลตอบแทน (SY) (Mg ฮ่า-1) ได้รับการพิจารณาในช่วง 3 ปีข้างหน้า โรงสีโคลนลด CRS 127-111 กรัมต่อกิโลกรัม-1 แต่เพิ่มขึ้นและอัตราผลตอบแทนอ้อยน้ำตาลซูโครส 80-150 และ 10-17 มิลลิกรัมฮ่า-1 ตามลำดับ เมื่อเทียบกับการตรวจสอบของ CP 89-2143, 2, 10 และ 8 สายพันธุ์ได้รับผลกระทบที่แตกต่างกันโดยการรักษาดิน (p = 0.10) สำหรับจำ CY และ SY ตามลำดับ CP 01-2390 เป็นจีโนไทป์ทรายดัดแปลงมากที่สุด; Cys มันบนหาดทรายที่มีและไม่มี MM 147 และ 143 มิลลิกรัมฮ่า-1 ตามลำดับ เมื่อเทียบกับการวิจัยก่อนหน้านี้การตอบสนองภาวะถูกคาดการณ์กันดีสำหรับห้าจีโนไทป์ แต่คาดการณ์ไม่ดีสำหรับสี่ยีนในการศึกษานี้ หลายสถานที่ที่มีความจำเป็นสำหรับการเลือกยีนอ้อยในดินทราย โดยใช้ดินทรายที่มีและไม่มีการเพิ่ม MM สามารถเป็นอาหารเสริมที่มีประโยชน์มากกว่าวิธีการเอกพจน์สำหรับการปรับปรุงตัวเลือกจีโนไทป์อ้อยในฟลอริด้า เมื่อเทียบกับการวิจัยก่อนหน้านี้การตอบสนองภาวะถูกคาดการณ์กันดีสำหรับห้าจีโนไทป์ แต่คาดการณ์ไม่ดีสำหรับสี่ยีนในการศึกษานี้ หลายสถานที่ที่มีความจำเป็นสำหรับการเลือกยีนอ้อยในดินทราย โดยใช้ดินทรายที่มีและไม่มีการเพิ่ม MM สามารถเป็นอาหารเสริมที่มีประโยชน์มากกว่าวิธีการเอกพจน์สำหรับการปรับปรุงตัวเลือกจีโนไทป์อ้อยในฟลอริด้า เมื่อเทียบกับการวิจัยก่อนหน้านี้การตอบสนองภาวะถูกคาดการณ์กันดีสำหรับห้าจีโนไทป์ แต่คาดการณ์ไม่ดีสำหรับสี่ยีนในการศึกษานี้ หลายสถานที่ที่มีความจำเป็นสำหรับการเลือกยีนอ้อยในดินทราย โดยใช้ดินทรายที่มีและไม่มีการเพิ่ม MM สามารถเป็นอาหารเสริมที่มีประโยชน์มากกว่าวิธีการเอกพจน์สำหรับการปรับปรุงตัวเลือกจีโนไทป์อ้อยในฟลอริด้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในฟลอริด้าผลลัพธ์ระยะยาวสำหรับการระบุอ้อยที่ให้ผลผลิตสูง (อ้อย spp) สายพันธุ์ได้ดีกว่าสำหรับ Histosols (ดินโคลน) กว่าดินทราย เราตรวจสอบว่าการเลือกอาจจะดีขึ้นโดยการเปรียบเทียบยีนบนดินทรายที่มีและไม่มีการเพิ่มโรงสีโคลน (MM) (ในฟลอริด้า, mm เป็นหลักโคลนดิน). หนึ่ง erianthus นั้นและ31ยีนอ้อยถูกปลูกใน๒๐๐๗ที่มีมิลลิเมตรที่0หรือ๑๕๑๐ m3 ha-1 ในการแปลงหลักและยีนเป็น subplots ในการทดสอบภาคสนาม3ปีบนดินทราย (siliceous, hyperthermic mollic Psammaquent). อัตราผลตอบแทนทางการค้าที่ได้รับคืนซูโครส (CRS) (g kg-1) และอ้อย (CY) และซูโครส (SY) (Mg ha-1) ถูกกำหนดในช่วง3ปีถัดไปโรงงานโคลนลดลงจาก๑๒๗ถึง๑๑๑ g kg-1 แต่เพิ่มอัตราผลตอบแทนอ้อยและซูโครสจาก๘๐เป็น๑๕๐และ10ถึง 17 Mg ha-1 ตามลำดับ . เมื่อเทียบกับการตรวจสอบของ CP 89-2143, 2, 10 และ8ยีน differentially ได้รับผลกระทบจากการรักษาดิน (P = 0.10) สำหรับ CRS, CY และ SY ตามลำดับ CP 01-2390 เป็นชนิดทรายที่ดัดแปลงได้มากที่สุด CYs บนทรายที่มีและไม่มีมิลลิเมตร๑๔๗และ๑๔๓ Mg ha-1 ตามลำดับ เมื่อเทียบกับการวิจัยก่อนหน้านี้, การตอบสนอง CY ได้รับการคาดการณ์เป็นอย่างดีสำหรับห้าจีโนไทป์, แต่คาดการณ์ได้ไม่ดีสำหรับสี่ยีนในการศึกษานี้. สถานที่หลายแห่งจำเป็นสำหรับการเลือกใช้ยีนอ้อยบนดินทราย การใช้ดินทรายที่มีและไม่มีการเพิ่ม MM อาจเป็นการเสริมที่มีประโยชน์มากกว่าวิธีการที่จะปรับปรุงการเลือกใช้ยีนอ้อยในฟลอริด้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในฟลอริดาผลระยะยาวของการระบุพันธุ์อ้อยที่ให้ผลผลิตสูงดีกว่าดินเนื้อเยื่อมากกว่าทราย เราตรวจสอบว่าตัวเลือกที่สามารถปรับปรุงโดยการเปรียบเทียบพันธุกรรมของดินทรายที่เพิ่มและไม่เพิ่มมิลลิกรัมในฟลอริด้าที่อืมเป็นหลักโคลน อ้อยพันธุ์ 1-31 ถูกปลูกในแปลงหลักและพันธุกรรมในดินทรายที่ขอบซิลิคอนและดินอ่อนที่อุณหภูมิสูง ในช่วงสามปีถัดไปผลผลิตเชิงพาณิชย์ของอ้อยและอ้อยถูกวัดและ mg-ha-1 ซึ่งลด CRS จาก 127 เพื่อ 111 g-kg-1 แต่เพิ่มผลผลิตอ้อยและน้ำตาลจาก 801510 เพื่อ M11 ตามลำดับ เมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุมผลของการรักษาดินต่อ CRS CY และ SY มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ซีพีเป็นชนิดที่เหมาะสมที่สุดของทรายเม็ดพันธุ์ CYS ในมม. เม็ดทรายเป็น 147 และ 143mg ha-1 ตามลำดับ เมื่อเทียบกับงานวิจัยก่อนหน้านี้งานวิจัยนี้มีการคาดการณ์ที่ดีสำหรับการตอบสนองไซของ 5-genes แต่ไม่ดีสำหรับการตอบสนองของ CY 4 การเลือกพันธุกรรมของอ้อยในดินทรายต้องมีหลายสถานที่ ในฟลอริด้าการใช้ดินทรายที่เพิ่มและไม่เพิ่มมม. อาจเป็นอาหารเสริมที่มีประโยชน์มากกว่าวิธีเดียวที่จะปรับปรุงพันธุกรรมอ้อยเลือก