According to the Chinese Ministry o

According to the Chinese Ministry of Environment Protection and Chinese Academy of Science (MEP and CAS, 2008), the mountainous area of southern Shaanxi Province is considered as an important ecological region in central China. Qinling Mountain in this region is a natural physical boundary that subdivides the territory into different climatic zones. The northern part of the Qinling Mountain is a warm temperate region, while the southern has a humid sub-tropical climate. Being a transitional area, southern Shaanxi Province is characterised by diverse and abundant flora and fauna, and, hence, is a hot spot for biodiversity and natural resources. However, the natural vegetation in this region has been strongly degraded in particular over the last century (Jia et al., 2002). Forestlands were converted to agriculture or horticulture lands. In addition, excessive logging was practiced to satisfy the increasing demand of the growing population for fuel wood. So, over the last five decades, the total forest area declined from 64% to 46% of mostly unmanaged forests of low quality (Li and Li, 2007 and Qin, 2009). Hu and Zhang (2003) estimated the average rate of soil erosion in southern Shaanxi Province at 34 t ha− 1a− 1, which is ten times more than the overall natural soil erosion in the upstream of the Changjiang River (Jing and Zhang, 2007).

It can be said, that the land ecosystems in southern Shaanxi Province are degraded and have lost their natural potential functions, both protective and productive. However, the Qinling mountainous region in southern Shaanxi province has been considered as soil water conservation area since 1981 (Wang, 1981). With the approval of the plan for “South to North Water Diversion Project” by the Chinese central government in the mid 1990s, southern Shaanxi Province became the headstream area for supplying water to the capital city Beijing and its surrounding industrialised regions (Zhu et al., 2008). Therefore, highest priority was given to improve the situation in southern Shaanxi Province, e.g., rehabilitation of degraded land ecosystem including restoration of the natural vegetation covers and optimisation of land use, enhancement of soil and water conservation measures, and improvement of the surface water quality.

Since 1999, the Chinese government has exerted numerous efforts to combat degradation of land ecosystems. These efforts include measures such as banning tillage on steep slope lands, protecting natural forest, and even relocating residents to localities out of the protected areas (Hu, 2004 and Wang and Ma, 2008). To support policy-making processes related to rehabilitation and restoration of degraded land ecosystems, evidence based on scientific research is required. Therefore, a Sino-German research project on the rehabilitation of degraded land ecosystems was conducted in southern Shaanxi Province (El Kateb et al., 2009). The research is an integrative approach, which includes three field experiments on erosion, reforestation, and assessment of forests potential, in addition to a socio-economic survey. The results of these studies will be integrated in a system-analysis component on modelling and development of a decision support system for a sustainable land use planning. The final outcomes of the project will be provided to local and regional administrative authorities as a planning tool to rehabilitate degraded land-ecosystems and, thus, improving surface water-quality.

The present study deals with the erosion research. Its objective is to determine the degree of soil erosion and surface runoff on different vegetation covers and slope gradients.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามกระทรวงคุ้มครองสิ่งแวดล้อมจีนและจีนสถาบันวิทยาศาสตร์ (MEP และ CAS, 2008), บริเวณภูเขาจังหวัดมณฑลส่านซีทางภาคใต้ถือเป็นภูมิภาคระบบนิเวศสำคัญในประเทศจีนส่วนกลาง ภูเขา Qinling ในภูมิภาคนี้เป็นขอบเขตทางกายภาพตามธรรมชาติที่ subdivides อาณาเขตเข้าไปในโซน climatic ต่าง ๆ เหนือของภูเขา Qinling เป็นภูมิภาคซึ่งอบอุ่น ในขณะภาคใต้มีสภาพภูมิอากาศย่อยเขตร้อนชื้น การตั้งอีกรายการ จังหวัดมณฑลส่านซีทางภาคใต้มีประสบการ์มีความหลากหลาย และอุดมสมบูรณ์พันธุ์พืชและสัตว์ป่า และ ดังนั้น จุดร้อนสำหรับความหลากหลายทางชีวภาพและทรัพยากรธรรมชาติ อย่างไรก็ตาม พรรณนาธรรมชาติในภูมิภาคนี้มีการขอเสื่อมโทรมโดยเฉพาะกว่าศตวรรษที่ผ่านมา (เจียและ al., 2002) Forestlands มีแปลงการเกษตรพืชสวนที่ดิน บันทึกมากเกินไป มีประสบการณ์เพื่อตอบสนองความต้องการเพิ่มขึ้นของประชากรที่เพิ่มขึ้นสำหรับไม้เชื้อเพลิง ดังนั้น ทศวรรษห้า ป่ารวมปฏิเสธจาก 64% เป็น 46% ของป่าส่วนใหญ่จัดการคุณภาพต่ำ (หลี่ และ หลี่ 2007 และ ฉิน 2009) หูและเตียว (2003) ประมาณอัตราการพังทลายของดินในจังหวัดมณฑลส่านซีภาคใต้เฉลี่ยที่ 34 t ha− 1a− 1 ซึ่งเป็นสิบครั้งมากกว่าพังทลายดินโดยรวมจากธรรมชาติในการขั้นต้นน้ำของแม่น้ำฉางเจียง (จิงและจาง 2007)มันสามารถจะกล่าว ระบบนิเวศบกจังหวัดมณฑลส่านซีทางภาคใต้มีการเสื่อมโทรม และได้สูญเสียธรรมชาติเป็นหน้าที่ ประสิทธิภาพ และป้องกัน อย่างไรก็ตาม ภูมิภาคภูเขา Qinling ในจังหวัดมณฑลส่านซีทางภาคใต้ได้รับการพิจารณาเป็นพื้นที่อนุรักษ์น้ำดินตั้งแต่ 1981 (วัง 1981) มีการอนุมัติแผนการ "ใต้ไปเหนือน้ำผันโครงการ" โดยรัฐบาลกลางจีนในกลางปี 1990 จังหวัดมณฑลส่านซีภาคใต้กลายเป็น ตั้ง headstream สำหรับขายน้ำเมืองหลวงปักกิ่งและของ industrialised รอบ ๆ (Zhu et al., 2008) ดังนั้น ให้ความสำคัญสูงสุดในการปรับปรุงสถานการณ์ในภาคใต้จังหวัดมณฑลส่านซี เช่น ฟื้นฟูสมรรถภาพของระบบนิเวศดินเสื่อมโทรมรวมทั้งฟื้นฟูครอบคลุมธรรมชาติ และคุณภาพของที่ดิน ใช้ เพิ่มประสิทธิภาพของมาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำ และปรับปรุงคุณภาพน้ำผิวดินตั้งแต่ปี 1999 รัฐบาลจีนได้นั่นเองจำนวนมากพยายามต่อสู้ของระบบนิเวศบก ความพยายามเหล่านี้รวมถึงมาตรการห้าม tillage ในที่ดินลาดชัน ปกป้องป่าธรรมชาติ และการย้ายผู้อยู่อาศัยแม้จะมาจากพื้นที่ได้รับการป้องกัน (Hu, 2004 และวัง และ Ma, 2008) การสนับสนุน policy-making กระบวนการที่เกี่ยวข้องกับการฟื้นฟูของระบบนิเวศดินเสื่อมโทรมและฟื้นฟู หลักฐานที่ใช้ในงานวิจัยทางวิทยาศาสตร์จะต้อง ดังนั้น ได้ดำเนินโครงการวิจัยโน-เยอรมันในการฟื้นฟูระบบนิเวศที่ดินเสื่อมโทรมในจังหวัดภาคใต้ในมณฑลส่านซี (El Kateb et al., 2009) การวิจัยจะมีวิธีแบบบูรณาการ ซึ่งรวมถึงการทดลองระดับสามฟิลด์บนพังทลาย ปลูกป่า และวัดป่าที่มีศักยภาพ นอกเหนือจากการสำรวจทางเศรษฐกิจสังคม ผลการศึกษาเหล่านี้จะถูกรวมในคอมโพเนนต์ระบบวิเคราะห์สร้างแบบจำลองและการพัฒนาระบบสนับสนุนการตัดสินใจสำหรับการวางแผนการใช้ที่ดินอย่างยั่งยืน ผลสุดท้ายของโครงการจะได้รับให้หน่วยงานที่ดูแล และเป็นเครื่องมือวางแผนการบำบัดดินระบบนิเวศที่เสื่อมโทรมและ จึง ผิวปรับปรุงคุณภาพน้ำการศึกษาปัจจุบันเกี่ยวข้องกับการวิจัยการกัดเซาะ วัตถุประสงค์ของการ กำหนดระดับของดินพังทลายและพื้นผิวที่ไหลบ่าบนพืชต่าง ๆ ครอบคลุมและความชันไล่ระดับสีได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามที่จีนกระทรวงคุ้มครองสิ่งแวดล้อมและจีน Academy of Science (MEP และ CAS 2008), พื้นที่ภูเขาทางตอนใต้ของมณฑลส่านซีถือเป็นภูมิภาคที่สำคัญของระบบนิเวศในภาคกลางของจีน Qinling ภูเขาในภูมิภาคนี้เป็นเขตแดนทางกายภาพธรรมชาติที่แบ่งดินแดนเป็นเขตภูมิอากาศที่แตกต่างกัน ทางตอนเหนือของภูเขา Qinling เป็นภูมิภาคที่อบอุ่นพอสมควรในขณะที่ภาคใต้มีสภาพภูมิอากาศกึ่งเขตร้อนชื้น เป็นพื้นที่ในช่วงการเปลี่ยนแปลงทางตอนใต้ของมณฑลส่านซีมีเอกลักษณ์เฉพาะด้วยพืชที่มีความหลากหลายและอุดมสมบูรณ์และสัตว์และจึงเป็นจุดร้อนสำหรับความหลากหลายทางชีวภาพและทรัพยากรธรรมชาติ แต่พืชพรรณธรรมชาติในภูมิภาคนี้ได้รับการเสื่อมโทรมอย่างมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงศตวรรษที่ผ่านมา (Jia et al., 2002) forestlands ถูกแปลงเป็นที่ดินการเกษตรหรือพืชสวน นอกจากนี้ในการเข้าสู่ระบบมากเกินไปเป็นประสบการณ์ที่จะตอบสนองความต้องการที่เพิ่มขึ้นของประชากรที่เพิ่มขึ้นสำหรับไม้เชื้อเพลิง ดังนั้นในช่วงห้าทศวรรษที่ผ่านมาพื้นที่ป่าไม้รวมลดลงจาก 64% เป็น 46% ของป่าที่ไม่มีการจัดการส่วนใหญ่ของที่มีคุณภาพต่ำ (Li และหลี่, ปี 2007 และฉิน, 2009) Hu และ Zhang (2003) คาดอัตราเฉลี่ยของการพังทลายของดินในจังหวัดภาคใต้ของมณฑลส่านซีที่ 34 เสื้อ Ha- 1a- 1 ซึ่งเป็นสิบครั้งกว่าพังทลายของดินตามธรรมชาติโดยรวมในต้นน้ำของแม่น้ำ Changjiang (จิงและจาง, 2007 ). อาจกล่าวได้ว่าระบบนิเวศที่ดินในจังหวัดภาคใต้ของมณฑลส่านซีมีการสลายตัวและมีการสูญเสียที่อาจเกิดขึ้นฟังก์ชั่นธรรมชาติของพวกเขาทั้งป้องกันและประสิทธิผล แต่พื้นที่ที่เป็นภูเขา Qinling ในจังหวัดภาคใต้ของมณฑลส่านซีได้รับการพิจารณาเป็นพื้นที่อนุรักษ์น้ำดินตั้งแต่ปี 1981 (วัง, 1981) ด้วยความเห็นชอบของแผนสำหรับ "ใต้ไปเหนือน้ำโครงการผัน" โดยรัฐบาลกลางจีนในช่วงกลางปี ​​1990 ทางตอนใต้ของมณฑลส่านซีกลายเป็นพื้นที่ต้นน้ำลำธารสำหรับการจัดหาน้ำเพื่อเมืองหลวงกรุงปักกิ่งและรอบภูมิภาคของอุตสาหกรรม (จู้และคณะ 2008) ดังนั้นความสำคัญสูงสุดที่ได้รับการปรับปรุงสถานการณ์ในภาคใต้ของมณฑลส่านซีเช่นการฟื้นฟูระบบนิเวศพื้นที่เสื่อมโทรมรวมทั้งการฟื้นฟูครอบคลุมพืชพรรณธรรมชาติและการเพิ่มประสิทธิภาพของการใช้ที่ดิน, การเพิ่มประสิทธิภาพของมาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำและการปรับปรุงคุณภาพน้ำผิวดิน . ตั้งแต่ปี 1999 รัฐบาลจีนได้ทุ่มเทความพยายามมากมายที่จะต่อสู้กับการย่อยสลายของระบบนิเวศที่ดิน ความพยายามเหล่านี้รวมถึงมาตรการต่าง ๆ เช่นห้ามดินแบบบนที่ดินลาดชันปกป้องป่าธรรมชาติและแม้กระทั่งการตั้งรกรากอาศัยอยู่ในเมืองที่จะออกจากพื้นที่คุ้มครอง (Hu, 2004 และวังและ Ma 2008) เพื่อสนับสนุนกระบวนการทำนโยบายเกี่ยวกับการฟื้นฟูและฟื้นฟูระบบนิเวศพื้นที่เสื่อมโทรมหลักฐานอยู่บนพื้นฐานของการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ที่จำเป็น ดังนั้นจีนเยอรมันโครงการวิจัยเกี่ยวกับการฟื้นฟูสมรรถภาพของระบบนิเวศพื้นที่เสื่อมโทรมได้ดำเนินการในภาคใต้ของมณฑลส่านซี (เอ Kateb et al., 2009) การวิจัยเป็นวิธีการแบบบูรณาการซึ่งรวมถึงการทดลองสามข้อมูลเกี่ยวกับการพังทลายของการปลูกป่าและการประเมินของป่าที่อาจเกิดขึ้นนอกเหนือไปจากการสำรวจภาวะเศรษฐกิจและสังคม ผลของการศึกษาเหล่านี้จะถูกรวมอยู่ในองค์ประกอบของการวิเคราะห์ระบบในการสร้างแบบจำลองและการพัฒนาของระบบสนับสนุนการตัดสินใจสำหรับการวางแผนการใช้ที่ดินอย่างยั่งยืน ผลสุดท้ายของโครงการจะมีให้กับหน่วยงานฝ่ายบริหารท้องถิ่นและภูมิภาคเป็นเครื่องมือในการวางแผนการฟื้นฟูที่ดินเสื่อมโทรมระบบนิเวศและทำให้การปรับปรุงพื้นผิวของน้ำที่มีคุณภาพ. ข้อเสนอการศึกษาปัจจุบันกับการวิจัยการกัดเซาะ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อกำหนดระดับของการพังทลายของดินและการไหลบ่าของพื้นผิวบนปกพืชแตกต่างกันและความลาดเท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามจีนกระทรวงคุ้มครองสิ่งแวดล้อมและจีน Academy of Science ( เมพ และ CAS , 2008 ) , พื้นที่ภูเขาทางตอนใต้ของจังหวัดมณฑลส่านซีเป็นเขตทางนิเวศวิทยาที่สำคัญในภาคกลางของประเทศจีน ภูเขา Qinling ในภูมิภาคนี้เป็นเขตแดนธรรมชาติทางกายภาพที่ subdivides ดินแดนในเขตภูมิอากาศที่แตกต่างกันภาคเหนือของภูเขา Qinling เป็นอุ่นพอสมควรภูมิภาค ในขณะที่ภาคใต้มีชื้นกึ่งร้อนภูมิอากาศ การเปลี่ยนพื้นที่ภาคใต้จังหวัดมณฑลส่านซีมีลักษณะที่หลากหลายและมากมาย พืชและสัตว์ และ ดัง เป็นจุดที่ร้อนสำหรับความหลากหลายทางชีวภาพและทรัพยากรธรรมชาติ อย่างไรก็ตามพืชพรรณธรรมชาติในภูมิภาคนี้ได้ถูกขอเสื่อม โดยเฉพาะในช่วงศตวรรษที่ ( Jia et al . , 2002 ) forestlands เป็นแปลงเกษตร หรือพืชสวนแผ่นดิน นอกจากนี้ การบันทึกมากเกินไป ปฏิบัติเพื่อตอบสนองความต้องการที่เพิ่มขึ้นของประชากรที่เพิ่มขึ้นสำหรับไม้เชื้อเพลิง ดังนั้น ในช่วง 5 ทศวรรษพื้นที่ป่าทั้งหมดลดลงจาก 64 46 % ส่วนใหญ่จัดการป่าที่มีคุณภาพต่ำ ( Li Li Qin และ 2007 และ 2009 ) โฮ และ ชาง ( 2003 ) คาดว่าอัตราการชะล้างพังทลายของดินในภาคใต้ของจังหวัดมณฑลส่านซีที่ 34 T ฮา−− 1 1A ซึ่งมากกว่าดิน ธรรมชาติโดยรวมในขั้นต้นของ Changjiang แม่น้ำสิบครั้ง ( จิงและจาง , 2007 ) .

มันสามารถกล่าวที่แผ่นดินระบบนิเวศในภาคใต้จังหวัดมณฑลส่านซีจะสลายตัวและสูญเสียการทำงานของธรรมชาติที่มีศักยภาพ ทั้งป้องกัน และประสิทธิผล อย่างไรก็ตาม ภูมิภาคภาคใต้ในจังหวัดมณฑลส่านซี Qinling ภูเขาได้รับถือว่าเป็นเขตอนุรักษ์ดิน น้ำ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2524 ( วัง , 1981 )กับการอนุมัติของแผน " ทิศเหนือโครงการผันน้ำ " โดยรัฐบาลกลางจีนในช่วงกลางทศวรรษ 1990 ภาคใต้จังหวัดมณฑลส่านซีกลายเป็นบริเวณลำธารที่เป็นต้นน้ำของแม่น้ำเพื่อจัดหาน้ำเมืองหลวงปักกิ่งและพื้นที่โดยรอบพื้นที่อุตสาหกรรม ( Zhu et al . , 2008 ) ดังนั้น สิ่งสำคัญที่สุดคือให้ปรับปรุงสถานการณ์ในภาคใต้จังหวัดมณฑลส่านซี เช่นฟื้นฟูที่ดินเสื่อมโทรม ระบบนิเวศ รวมทั้งฟื้นฟูพืชธรรมชาติที่ครอบคลุมและเพิ่มประสิทธิภาพการใช้ที่ดิน การเพิ่มประสิทธิภาพของมาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำ และการปรับปรุงพื้นผิว คุณภาพน้ำ

ตั้งแต่ปี 2542 รัฐบาลจีนได้ใช้ความพยายามมากมายเพื่อต่อสู้กับการย่อยสลายของระบบนิเวศที่ดินความพยายามเหล่านี้รวมถึงมาตรการต่างๆ เช่น ห้ามดินที่ลาดชัน ที่ดิน การปกป้องป่าธรรมชาติ และแม้แต่การย้ายผู้อยู่อาศัยท้องถิ่นของพื้นที่คุ้มครอง ( Hu , 2004 และวังและ MA , 2008 ) เพื่อสนับสนุนกระบวนการนโยบายที่เกี่ยวข้องกับการฟื้นฟูและฟื้นฟูระบบนิเวศที่เสื่อมโทรมที่ดินตามหลักฐานการวิจัยทางวิทยาศาสตร์เป็นสิ่งจำเป็น ดังนั้นซิโน เยอรมัน โครงการวิจัยการฟื้นฟูที่ดินเสื่อมโทรมของระบบนิเวศ ทำการศึกษาในภาคใต้จังหวัดมณฑลส่านซี ( El kateb et al . , 2009 ) การวิจัยคือการบูรณาการ ซึ่งประกอบด้วย 3 การทดลองภาคสนามเกี่ยวกับการกัดเซาะการปลูกป่า และประเมินศักยภาพของป่า นอกจากการสำรวจทางเศรษฐกิจและสังคมผลของการศึกษาเหล่านี้จะรวมอยู่ในการวิเคราะห์ระบบและการสร้างแบบจำลององค์ประกอบในการพัฒนาระบบสนับสนุนการตัดสินใจในการวางแผนการใช้ที่ดินอย่างยั่งยืน . ผลลัพธ์สุดท้ายของโครงการจะมีให้กับท้องถิ่นและหน่วยงานปกครองภูมิภาคเป็นเครื่องมือวางแผนที่จะฟื้นฟูระบบนิเวศเสื่อมโทรมลงและทำให้การปรับปรุงคุณภาพน้ำผิวดิน

การศึกษาที่เกี่ยวข้องกับการวิจัย มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับของการพังทลายของดิน และผิวดินในพืชที่แตกต่างกันครอบคลุมและลาดการไล่ระดับสี .