Quantifying the carbon footprint of

Quantifying the carbon footprint of crop production can help identify key options to mitigate greenhouse
gas emissions from agriculture. Using farm survey data from eastern China, the carbon footprints of three
major grain crops (rice, wheat and maize) were assessed by quantifying the greenhouse gas emissions
from individual inputs and farming operations with a full life cycle assessment methodology. The farm
carbon footprint in terms of farm area was estimated to be 6.0 ± 0.1, 3.0 ± 0.2, and 2.3 ± 0.1 t CO2-eq ha
1,
and the product carbon footprint in terms of grain produced was 0.80 ± 0.02, 0.66 ± 0.03, and
0.33 ± 0.02 t CO2-eq t
1 grain for rice, wheat and maize, respectively. Use of synthetic nitrogen fertilizers
contributed 44e79% and mechanical operations 8e15%, of the total carbon footprints. Irrigation and
direct methane emission made a significant contribution by 19% and by 25%, on average respectively for
rice production. However, irrigation was only responsible for 2e3% of the total carbon footprints in
wheat and maize. The carbon footprints of wheat and maize production varied among climate regions,
and this was explained largely by the differences in inputs of nitrogen fertilizers and mechanical operations
to support crop management. Moreover, a significant decrease (22e28%) in the product carbon
footprint both of wheat and maize was found in large sized farms, compared to smaller ones. This study
demonstrated that carbon footprint of crop production could be affected by farm size and climate
condition as well as crop management practices. Improving crop management practices by reducing
nitrogen fertilizer use and developing large scaled farms with intensive farming could be strategic options
to mitigate climate change in Chinese agriculture.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Quantifying รอยเท้าคาร์บอนของผลิตพืชสามารถช่วยระบุตัวเลือกคีย์การลดเรือนกระจกการปล่อยก๊าซจากเกษตร ใช้ฟาร์มแบบสำรวจข้อมูลจากตะวันออกจีน รอยเท้าคาร์บอนของสามพืชเมล็ดพืชหลัก (ข้าว ข้าวสาลี และข้าวโพด) ที่ประเมิน โดย quantifying ปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากแต่ละอินพุตและการดำเนินการทำนา ด้วยวิธีการประเมินวงจรชีวิต ฟาร์มรอยเท้าคาร์บอนในพื้นที่ฟาร์มมีประมาณ 6.0 ± 0.1, 3.0 ± 0.2 และ 2.3 ± 0.1 t CO2 eq ฮา 1รอยเท้าคาร์บอนผลิตภัณฑ์ในเมล็ดข้าวที่ผลิตได้ 0.80 ± 0.02, 0.03, 0.66 ± และ0.33 ± 0.02 t t CO2 eq 1 เมล็ดข้าว ข้าวสาลี และ ข้าวโพด ตามลำดับ ใช้ปุ๋ยไนโตรเจนสังเคราะห์ส่วน 44e79 และผลิตเครื่องจักรกล 8e15% รอยเท้าคาร์บอนรวม ชลประทาน และมีเทนที่ตรงที่ทำเป็นส่วนสำคัญ โดย 19% และ 25% เฉลี่ยตามลำดับการผลิตข้าว อย่างไรก็ตาม ชลประทานเท่านั้นถูกต้องหรือชอบ 2e3% ของรอยเท้าคาร์บอนรวมในข้าวสาลีและข้าวโพด รอยเท้าคาร์บอนของข้าวสาลีและข้าวโพดการผลิตแตกต่างกันระหว่างภูมิอากาศภูมิภาคและนี้ถูกอธิบาย โดยความแตกต่างในปัจจัยการผลิตปุ๋ยไนโตรเจนและการดำเนินงานของเครื่องจักรกลเป็นส่วนใหญ่เพื่อสนับสนุนการจัดการพืช นอกจากนี้ สำคัญลดลง (22e28%) ผลิตภัณฑ์คาร์บอนรอยเท้าทั้งสองของข้าวสาลีและข้าวโพดพบในขนาดใหญ่ขนาดฟาร์ม การเปรียบเทียบกับคนเล็ก การศึกษานี้แสดงว่ารอยเท้าคาร์บอนของพืช ผลิตอาจได้รับผลกระทบ โดยฟาร์มขนาดและสภาพภูมิอากาศเงื่อนไขและวิธีการบริหารจัดการพืช ปรับปรุงวิธีบริหารจัดการพืช โดยการลดใช้ปุ๋ยไนโตรเจนและฟาร์มขนาดใหญ่ปรับสัดส่วนได้กับการทำการเกษตรแบบเร่งรัดในการพัฒนาอาจเป็นตัวเลือกเชิงกลยุทธ์เพื่อลดการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเกษตรจีน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปริมาณการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ของการผลิตพืชสามารถช่วยระบุตัวเลือกที่สำคัญในการลดก๊าซเรือนกระจกการปล่อยก๊าซจากการเกษตร
โดยใช้ข้อมูลจากการสำรวจเกษตรกรจากภาคตะวันออกของจีนที่รอยเท้าคาร์บอนในสามของพืชที่สำคัญ (ข้าวข้าวสาลีและข้าวโพดเลี้ยงสัตว์) ได้รับการประเมินจากปริมาณการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากปัจจัยการผลิตและการดำเนินงานของแต่ละบุคคลที่มีการเลี้ยงชีวิตที่เต็มรูปแบบวิธีการประเมินวัฏจักร ฟาร์มการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในแง่ของพื้นที่ฟาร์มก็จะประมาณ 6.0 ± 0.1, 3.0 ± 0.2 และ 2.3 ± 0.1 ตัน ​​CO2-eq การฮ่า? 1, และการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์สินค้าในแง่ของเม็ดผลิตเท่ากับ 0.80 ± 0.02, 0.66 ± 0.03 และ0.33 ± 0.02 ตัน CO2-eq การที 1 เม็ดข้าวข้าวสาลีและข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ตามลำดับ การใช้ปุ๋ยไนโตรเจนสังเคราะห์มีส่วน 44e79% และการดำเนินกล 8e15% ของรอยเท้าคาร์บอนรวม การชลประทานและการปลดปล่อยก๊าซมีเทนโดยตรงทำผลงานอย่างมีนัยสำคัญโดย 19% และ 25% โดยเฉลี่ยตามลำดับสำหรับการผลิตข้าว อย่างไรก็ตามการชลประทานเป็นเพียงความรับผิดชอบสำหรับ 2e3% ของรอยเท้าคาร์บอนรวมในข้าวสาลีและข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ รอยเท้าคาร์บอนของข้าวสาลีข้าวโพดและการผลิตที่แตกต่างกันในภูมิภาคสภาพภูมิอากาศและนี่ก็เป็นส่วนใหญ่โดยอธิบายความแตกต่างในปัจจัยการผลิตปุ๋ยไนโตรเจนและการดำเนินกลเพื่อสนับสนุนการจัดการการเพาะปลูก นอกจากนี้การลดลงอย่างมีนัยสำคัญ (22e28%) คาร์บอนในผลิตภัณฑ์การปล่อยก๊าซทั้งข้าวสาลีและข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ที่พบในฟาร์มขนาดใหญ่เมื่อเทียบกับคนเล็ก การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ของการผลิตพืชที่อาจจะได้รับผลกระทบตามขนาดฟาร์มและสภาพภูมิอากาศสภาพเช่นเดียวกับการจัดการการเพาะปลูก การปรับปรุงการจัดการการเพาะปลูกโดยการลดการใช้ปุ๋ยไนโตรเจนและการพัฒนาฟาร์มปรับขนาดขนาดใหญ่ที่มีการทำการเกษตรอย่างเข้มข้นอาจจะเป็นตัวเลือกเชิงกลยุทธ์เพื่อลดการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในภาคการเกษตรของจีน