lactis is known to produce exopolys

lactis is known to produce exopolysaccharides
(Prasanna et al., 2014) and higher viable numbers
of Bifidobacterium was observed in rice yogurt
than in plain yogurt in the present study (Figure
2). Therefore, the amount of exopolysaccharides
production by bifidobacteria might have been high
in rice yogurts than in plain yogurts. Similar to the
findings from the current study, increasing trend in
WHC during storage of control and calcium fortified
fruit yogurts has previously been reported by Singh
and Muthukumarappan (2008). Increase in WHC
as the storage time progresses could also be due
to re-absorption of whey back into the yogurt gel
(Cassarotti, 2014). In contrast, Küçükçetin et al.
(2011) reported the decreasing trend in WHC of yogurt
gel during 15 days of storage at 4oC. Previous studies
also have reported that the effective immobilization
of the aqueous phase by the gelatin in the yogurt
could significantly reduce the whey separation from
yogurt and gelatin may induce the formation of a
gel network with the sodium casemate in the yogurt
mixture (Lal et al., 2006; Supavititpatana et al.,
2008). In the present study gelatin was added into the
yogurt as a stabilizer during manufacturing and this
might also have been a reason to observe increasing
WHC in yogurts during the storage.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรียกว่าการผลิต exopolysaccharides lactis(Prasanna et al., 2014) และตัวเลขได้สูงของ Bifidobacterium ที่พบในโยเกิร์ตข้าวกว่าในโยเกิร์ตธรรมดาในปัจจุบัน (รูปศึกษา2) . ดังนั้น จำนวน exopolysaccharidesผลิต โดย bifidobacteria จะมีสูงในการ yogurts ข้าวมากกว่าใน yogurts ธรรมดา คล้ายกับการผลการวิจัยจากการศึกษาปัจจุบัน แนวโน้มในการเพิ่มWHC ระหว่างการเก็บรักษาและธาตุแคลเซียมรายงาน yogurts ผลไม้ โดยสิงห์ก่อนหน้านี้และ Muthukumarappan (2008) เพิ่ม WHCเป็นเก็บ ยะเวลายังอาจการดูดซึมอีกเวย์กลับเข้าไปในเจลโยเกิร์ต(Cassarotti, 2014) ในความคมชัด Küçükçetin et alแนวโน้มลดลงใน WHC โยเกิร์ตรายงาน (2011)เจลอาบน้ำในระหว่างวันที่ 15 ของการจัดเก็บที่ 4oC การศึกษาก่อนหน้านี้นอกจากนี้ยัง มีรายงานว่า ตรึงโปมีประสิทธิภาพของเฟสอควีโดยตุ๋นในโยเกิร์ตอย่างมีนัยสำคัญลดแยกเวย์จากโยเกิร์ตและตุ๋นอาจก่อให้เกิดการก่อตัวของการเครือข่ายเจ casemate โซเดียมในโยเกิร์ตส่วนผสม (Lal et al., 2006 Supavititpatana et al.,2008) . ในการศึกษาปัจจุบัน ตุ๋นถูกเพิ่มเข้าไปในตัวโยเกิร์ตเป็นโคลงในระหว่างผลิตและนี้อาจยังมีเหตุผลที่จะสังเกตเพิ่มขึ้นWHC ใน yogurts ในระหว่างการจัดเก็บข้อมูล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

lactis เป็นที่รู้จักกันในการผลิต exopolysaccharides
(Prasanna et al., 2014)
และตัวเลขที่มีศักยภาพสูงของBifidobacterium
พบว่าในโยเกิร์ตข้าวกว่าในโยเกิร์ตธรรมดาในการศึกษาในปัจจุบัน(รูปที่
2) ดังนั้นปริมาณของ exopolysaccharides
ผลิตโดย bifidobacteria
อาจได้รับสูงในโยเกิร์ตข้าวกว่าในโยเกิร์ตธรรมดา คล้ายกับผลการวิจัยจากการศึกษาในปัจจุบันที่เพิ่มขึ้นแนวโน้มในการWHC ระหว่างการเก็บรักษาการควบคุมและแคลเซียมเสริมโยเกิร์ตผลไม้ที่ได้รับก่อนหน้านี้รายงานโดยซิงห์และ Muthukumarappan (2008) เพิ่มขึ้นใน WHC เวลาการจัดเก็บข้อมูลความคืบหน้านอกจากนี้ยังอาจเกิดจากการดูดซึมอีกครั้งของเวย์กลับเข้ามาในเจลโยเกิร์ต(Cassarotti 2014) ในทางตรงกันข้ามKüçükçetin et al. (2011) รายงานแนวโน้มลดลง WHC โยเกิร์ตเจลในช่วงวันที่15 ของการเก็บรักษาที่อุณหภูมิ 4 องศาเซลเซียส การศึกษาก่อนหน้านี้ยังมีรายงานว่าการตรึงที่มีประสิทธิภาพของเฟสน้ำจากเจลาตินในโยเกิร์ตที่มีนัยสำคัญสามารถลดการแยกเวย์จากโยเกิร์ตและเจลาตินอาจทำให้เกิดการก่อตัวของที่เครือข่ายเจลที่มีcasemate โซเดียมในโยเกิร์ตผสม(Lal et al, 2006. Supavititpatana, et al, 2008) เจลาตินในการศึกษานี้ถูกบันทึกลงในโยเกิร์ตเป็นโคลงในระหว่างการผลิตและนี่อาจจะยังได้รับเหตุผลที่จะสังเกตเพิ่มขึ้นWHC ในโยเกิร์ตในระหว่างการเก็บรักษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

lactis เป็นที่รู้จักกันในการผลิต exopolysaccharides
( prasanna et al . , 2010 ) และสูงกว่าตัวเลขที่ได้จากไบฟิโดแบคทีเรียพบว่า

โยเกิร์ตข้าวมากกว่าโยเกิร์ตธรรมดาในการศึกษาตัวเลข (
2 ) ดังนั้น ปริมาณการผลิต exopolysaccharides

โดย Bifidobacteria อาจได้รับสูงในข้าวโยเกิร์ต มากกว่าในโยเกิร์ตธรรมดา คล้ายกับ
ผลการวิจัยจากการศึกษาในปัจจุบัน แนวโน้มใน
ต่อระหว่างการเก็บรักษาของการควบคุมและเสริมแคลเซียม
โยเกิร์ตผลไม้ก่อนหน้านี้ได้ถูกรายงานโดย ซิงห์ และ muthukumarappan
( 2008 ) เพิ่มการอุ้มน้ำ
เป็นกระเป๋าเวลาที่อาจจะเนื่องจาก
เพื่อ re การดูดซึมของ whey ในโยเกิร์ตเจล
( cassarotti 2014 ) ในทางตรงกันข้าม , K üçü K 5 etin et al .
( 2011 ) รายงานแนวโน้มลดลงในการอุ้มน้ำของโยเกิร์ต
เจลในช่วง 15 วันของการจัดเก็บที่ 4oc .การศึกษาก่อนหน้านี้
ยังมีรายงานว่ามีประสิทธิภาพในการตรึง
ของเฟสน้ำโดยใช้เจลาตินในโยเกิร์ต
สามารถลดโปรตีนแยกจาก
โยเกิร์ตและเจลาตินอาจทำให้เกิดการก่อตัวของ
เครือข่ายเจลที่มีโซเดียม casemate ในโยเกิร์ต
ผสม ( Lal et al . , 2006 ; supavititpatana et al . ,
2008 ) ในการศึกษาครั้งนี้ คือ เจลาตินเพิ่มเข้าไปใน
โยเกิร์ตเป็นสารให้ความคงตัวระหว่างการผลิต และนี่อาจเป็นเหตุผล

สังเกตการอุ้มน้ำในโยเกิร์ตในระหว่างการเก็บรักษา