They drove carefully through the sn

They drove carefully through the snowy streets to Macon’s house. The living room was a disaster area – bits of ceiling had fallen down, and all over the room it was raining, water running down the walls, through the curtains, pools lying on the floor.
Charles was shocked. “What are you going to do?” he said.
“Turn off the water in the basement ,” Macon said. “Find my boots, and go.” The ruin of his living room did not upset him. It belonged to another life, a different person. It was the past.
When they were back in the car, Charles turned to Macon with a serious expression. “I think it’s time we had a talk,” he said.
“What about?”
“This Muriel person. Everybody says that.”
“Is that what you call her – “this Muriel person”?”
“No one else will tell you. They say it’s none of their business, ”
Charles said. “But I can’t just stand by and watch. Macon, she’s, Well … she’s not your type of woman.”
“You don’t even know her!”
“I know her type. You’re not yourself these days – we can all see it, Porter, Rose, me …..”
“You’re all so good at running your own lives, of course.”
“We’re just worried for you, Macon. This Muriel person is just not worth ruining your life for. Can you tell me one really special thing about her? Not something silly like “She listens to me.””
She look out of hospital windows and imagines how the Martians would see us, Macon wanted to say. But Charles wouldn’t understand that, so he said, “I’m not so special myself, in case you haven’t noticed. Damaged is the word, probably.”
“That’s not true. She’s lucky to have caught you. She’d be lucky to find anyone, in fact. She doesn’t speak proper English, she lives in the awful house, she wears cheap, nasty clothes, she has that sickly little boy who looks like – ”
“Charles, just shut the hell up,” Macon said.
When they got close to Singleton Street, Macon said goodbye to Charles, left the car and walked home. Freedom! Sunlight Shining on white snow, children throwing snowballs, boys clearing steps and paths. And then Muriel’s house, with its small rooms smelling of pancakes, its crowd of women in the kitchen. They were drinking hot chocolate now. Bernice was combing out Claire’s hair. Alexander was painting a picture. Muriel kisses Macon hello. “Ooh! Your face is so cold. Come in and get warm. Have some hot chocolate.”

“I’m sorry I’m so fat,” the man said. He was sitting next to Macon in the airplane. “Really I ought to buy tickets for two seats and not spread all over other passengers, but I’m not wealthy man.”
“It’s okay,” Macon said. “It’s not a problem.”
“And I travel for a living, too,” the man said. “Computers. I’m in an airplane seat six days out of seven sometimes.” He held out his hand to Macon. “Name’s Lucas Loomis.”
“Macon Leary,” Macon said.
“What do you do, Mr. Leary?”
“I write guidebooks for businessmen. People like you, I guess.”
Julian stopped by to discuss the U.S. guides for the West Coast. It seemed an unnecessary visit to Macon – no doubt the real purpose was to spy – and he kept Julian in the living room. The others were all in the kitchen, and Macon had no intention of letting Julian meet them.
But Julian said, “Aren’t you going to introduce me to Muriel?”
“She’s busy.”
“I’d really like to meet her.”
“Why? Hasn’t Rose given you a full report?”
“Macon,” Julian said, “when I marry Rose, I’ll be your brother in-law. It’s only natural that I want to know Muriel. Anyway, I want to invite her to the wedding. So can I talk to her?”
“Oh. Well. I guess so.”
In the kitchen Muriel, Claire, and Bernice were seated round the table, looking at a notebook.
Macon introduced everybody.
“Hello, ladies,” Julian said cheerfully. “I’ve come to invite you to my wedding, Muriel. And your little boy.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขับอย่างระมัดระวังผ่านถนนหิมะบ้านของมาคอน ห้องนั่งเล่นเป็นพื้นที่ภัยพิบัติ-บิตของเพดานได้ลดลงลง และคุ้ม ห้องน้ำลงผนัง ผ้าม่าน ผ่านสระน้ำที่นอนบนพื้นชาร์ลส์ตกใจไป เขากล่าวว่า "สิ่งคุณจะทำ"ปิดน้ำในชั้นใต้ดิน มาคอนกล่าวว่า "ค้นหารองเท้าของฉัน และไป" ทำลายของของเขาไม่ได้อารมณ์เสียเขา มันอยู่ที่อื่นชีวิต บุคคลอื่น มันเป็นอดีตเมื่อพวกเขาได้กลับมาอยู่ในรถ ชาร์ลส์หันไปมาคอนกับนิพจน์ที่ร้ายแรง "ผมคิดว่า ถึงเวลาที่เราได้พูดคุย เขากล่าวว่า"สิ่งที่เกี่ยวกับ""คนนี้มิวเรียล ทุกคนบอกว่า "ความคือที่สิ่งที่คุณเรียกเธอ "คนนี้มิวเรียล""ไม่มีใครจะบอก พวกเขากล่าวว่า มันเป็นธุรกิจของพวกเขาชาร์ลส์กล่าวว่า "แต่ฉันไม่สามารถยืนโดย เพียงดู มาคอน เธอของ ดี...เธอไม่ใช่ผู้หญิงประเภทนี้ ""คุณไม่รู้เธอ""ฉันรู้ว่าเธอชนิด คุณไม่ใช่ตัวเองวันนี้ – เราสามารถทั้งหมดดูได้ กระเป๋า กุหลาบ ฉัน... ""คุณกำลังทั้งหมดให้ดีในการใช้ชีวิตของคุณเอง แน่นอน""เรากำลังกังวลเพียงสำหรับคุณ มาคอน ไม่เป็นบุคคลนี้ Muriel น่าทำลายชีวิตคุณ คุณสามารถบอกสิ่งพิเศษหนึ่งของเธอ ไม่อะไรโง่เหมือน "เธอฟังฉัน" "เธอดูออกจากโรงพยาบาล windows และจินตนาการว่าเขาสาวิธี Martians จะเห็นเรา มาคอนอยากจะพูดว่า แต่ชาร์ลส์จะไม่เข้าใจว่า ดังนั้นเขากล่าวว่า "ฉันไม่พิเศษตนเอง ในกรณีที่คุณไม่ได้สังเกต เสียหายเป็นคำ อาจจะ""ที่ไม่เป็นความจริง เธอโชคดีที่ได้จับคุณได้ เธอจะโชคดีที่หาคน ในความเป็นจริง เธอไม่พูดภาษาอังกฤษที่เหมาะสม เธออยู่ในบ้านน่ากลัว เธอสวมเสื้อผ้าราคาถูก น่ารังเกียจ เธอมีเด็กชาย sickly ที่ที่เหมือนว่า –""ชาร์ลส์ เพียงปิดนรกขึ้น มาคอนกล่าวว่าเมื่อพวกเขามีที่ปิดเพื่อ แบบ Street มาคอนกล่าวว่า ลาเพื่อชาร์ลส์ ซ้ายรถ และเดินเข้าบ้าน เสรีภาพ แสงแดดที่ส่องลงบนหิมะ เด็กขว้างปาก้อนหิมะ เด็กชายล้างขั้นตอนและเส้นทาง แล้วของ Muriel เฮาส์ พร้อมของห้องพักมีกลิ่นของแพนเค้ก ฝูงชนของผู้หญิงในครัว พวกเขาได้ดื่มช็อกโกแลตร้อนในขณะนี้ Bernice เป็น combing ออกของแคลร์ อเล็กซานเดอร์ได้วาดภาพรูปภาพ Muriel จูบสวัสดีแมคอน "โอ ใบหน้าจะเย็นดังนั้น มา และร้อน มีช็อคโกแลบาง""ฉันขอโทษฉันดังนั้นไขมัน ชายคนนั้นกล่าวว่า เขาก็นั่งอยู่ข้างมาคอนในเครื่องบิน "จริง ๆ ฉันควรจะซื้อตั๋วสำหรับสองที่นั่งและไม่แพร่กระจายทั่วผู้โดยสารอื่น ๆ แต่ผมไม่ได้เป็นคนร่ำรวย""ก็ไม่เป็นไร มาคอนกล่าวว่า "มันไม่มีปัญหา""และเดินทางชีวิต เกินไป ชายคนนั้นกล่าวว่า "คอมพิวเตอร์ ฉันในนั่งเครื่องบินจากเจ็ดหกวันบางครั้ง" เขาจัดที่มือของเขาเพื่อมาคอนออก "ชื่อของ Lucas Loomis""มาคอนรี่ส์เดนิส กล่าวว่า มาคอน"คุณทำอะไร Leary นาย""ฉันเขียนคู่มือสำหรับนักธุรกิจ คนชอบคุณ ผมคิดว่า "Julian หยุดโดยจะหารือเกี่ยวกับสหรัฐอเมริกาแนะนำสำหรับฝั่งตะวันตก ดูเหมือนมาคอนไปไม่จำเป็น– ข้อสงสัยวัตถุประสงค์แท้จริงคือการ สอดแนม – และเขาเก็บ Julian ในห้องนั่งเล่น อื่น ๆ ทั้งหมดในห้องครัว และมาคอนขอให้ Julian ที่พบพวกเขาแต่ Julian กล่าวว่า "คุณ จะแนะนำฉันกับ Muriel"เธอไม่ว่าง""จริง ๆ อยากพบกับเธอ""ทำไม ไม่กุหลาบให้คุณรายงานฉบับเต็มหรือไม่""มาคอน Julian กล่าว "เมื่อฉันแต่งงานกับโรส จะกฎหมายในพี่ชายของคุณ มันเป็นเพียงธรรมชาติที่ต้องการทราบ Muriel อย่างไรก็ตาม ฉันต้องการเชิญเธอไปงานแต่งงาน ดังนั้น สามารถจะพูดคุยปรึกษากับเธอ""โอ้ ภาพรวม ผมคิดว่า ให้"ในครัว Muriel แคลร์ และ Bernice ได้นั่งรอบโต๊ะ โน้ตมาคอนแนะนำทุกคน"สวัสดี ผู้หญิง Julian ซึ่งกล่าว "ผมมาเชิญคุณไปงานแต่งงานของฉัน Muriel และคุณชาย"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขาขับรถอย่างระมัดระวังผ่านถนนเต็มไปด้วยหิมะไปที่บ้านของแมคอน ห้องนั่งเล่นเป็นพื้นที่ภัยพิบัติ -. บิตของเพดานได้ลดลงและทั่วทุกมุมห้องมันก็ฝนตกน้ำไหลลงผนังผ่านผ้าม่าน, สระว่ายน้ำนอนอยู่บนพื้น
ชาร์ลส์ก็ต้องตกใจ "สิ่งที่คุณจะทำอย่างไร" เขากล่าว.
"ปิดน้ำในชั้นใต้ดินที่" แมคอนกล่าวว่า "ค้นหารองเท้าของฉันและไป." ซากปรักหักพังของห้องนั่งเล่นของเขาไม่ได้ทำให้เสียเขา มันเป็นอีกชีวิตหนึ่งคนที่แตกต่างกัน มันเป็นอดีตที่ผ่านมา.
เมื่อพวกเขากลับมาในรถที่ชาร์ลส์หันไป Macon ด้วยสีหน้าจริงจัง "ผมคิดว่ามันถึงเวลาที่เรามีการพูดคุย" เขากล่าว.
"สิ่งที่เกี่ยวกับ?"
"คนนี้มิวเรียล ทุกคนบอกว่า ".
" นั่นคือสิ่งที่คุณเรียกเธอ - ""? "คนนี้มิวเรียล
" ไม่มีใครจะบอกคุณ พวกเขาบอกว่ามันไม่มีธุรกิจของพวกเขา "
ชาร์ลส์กล่าวว่า " แต่ผมก็ไม่สามารถยืนด้วยและดู คอนเธอดี ... เธอไม่ได้ชนิดของผู้หญิง. "
" คุณไม่ได้รู้ว่าเธอ! "
" ฉันรู้ว่าเธอชนิด คุณไม่ได้ด้วยตัวคุณเองวันนี้ - เราทุกคนสามารถเห็นมันพอร์เตอร์โรสนะคะ ... .. "
" คุณทั้งหมดเพื่อให้การทำงานที่ดีในชีวิตของคุณเองแน่นอน. "
" เรากำลังกังวลเพียงสำหรับคุณใน Macon . คน Muriel นี้เป็นเพียงไม่คุ้มค่าการทำลายชีวิตของคุณ คุณสามารถบอกฉันสิ่งหนึ่งที่พิเศษจริงๆเกี่ยวกับเธอ? ไม่ได้เป็นสิ่งที่โง่เช่น "เธอฟังฉัน." "
เธอมองออกจากหน้าต่างโรงพยาบาลและนึกว่าดาวอังคารจะเห็นเราใน Macon อยากจะบอกว่า แต่ชาร์ลส์จะไม่เข้าใจว่าเขาจึงกล่าวว่า "ผมไม่ได้พิเศษเพื่อตัวเองในกรณีที่คุณไม่ได้สังเกตเห็น ได้รับความเสียหายเป็นคำที่อาจจะเป็น. "
" นั่นไม่เป็นความจริง เธอโชคดีที่จะได้จับคุณ เธอต้องการจะโชคดีที่จะหาคนในความเป็นจริง เธอไม่ได้พูดภาษาอังกฤษที่เหมาะสมเธออาศัยอยู่ในบ้านอันยิ่งใหญ่ที่เธอสวมราคาถูก, เสื้อผ้าน่ารังเกียจเธอมีที่เด็กชายตัวเล็ก ๆ อ่อนแอที่ดูเหมือน - " "
ชาร์ลส์เพียงแค่ปิดนรกขึ้น "แมคอนกล่าวว่า.
เมื่อพวกเขาได้อย่างใกล้ชิด เพื่อซิงเกิลถนน Macon กล่าวคำอำลากับชาร์ลส์ออกจากรถและเดินกลับบ้าน เสรีภาพ! แสงแดดส่องบนหิมะสีขาวเด็กขว้างปาก้อนหิมะเด็กชายล้างขั้นตอนและเส้นทาง แล้วบ้าน Muriel ด้วยห้องขนาดเล็กกลิ่นของแพนเค้กฝูงชนของผู้หญิงในห้องครัว พวกเขาได้รับการดื่มช็อคโกแลตร้อนในขณะนี้ Bernice ถูก combing ออกผมของแคลร์ อเล็กซานเดวาดภาพภาพ มิวเรียลแมคอนจูบทักทาย "Ooh! ใบหน้าของคุณจะหนาวมาก เข้ามาและได้รับความอบอุ่น มีบางช็อคโกแลตร้อน. " " ฉันขอโทษฉันไขมันเพื่อ "ชายกล่าวว่า เขาได้รับการนั่งถัดจากแมคอนในเครื่องบิน "จริงเหรอฉันควรจะซื้อตั๋วสำหรับสองที่นั่งและไม่กระจายไปทั่วผู้โดยสารคนอื่น ๆ แต่ผมไม่ได้เป็นคนที่ร่ำรวย." "มันไม่เป็นไร" แมคอนกล่าวว่า "มันไม่ได้เป็นปัญหา." "และผมเดินทางสำหรับการใช้ชีวิตมากเกินไป" ชายกล่าวว่า "คอมพิวเตอร์ ผมอยู่ในที่นั่งเครื่องบินหกวันเจ็ดบางครั้ง. "เขายื่นออกมามือของเขากับ Macon "ชื่อของลูคัสลูมิส." "แมคอนแลร์รี่ส์" ในแมคอนกล่าวว่า. "คุณจะทำอย่างไรนายแลร์รี่ส์?" "ผมเขียนหนังสือคู่มือสำหรับนักธุรกิจ คนที่ชอบคุณผมคิดว่า. " จูเลียนหยุดเพื่อหารือเกี่ยวกับคำแนะนำของสหรัฐสำหรับฝั่งตะวันตก มันดูเหมือนการเข้าชมที่ไม่จำเป็นกับ Macon - สงสัยวัตถุประสงค์ที่แท้จริงคือการสอดแนมไม่มี - และเขาเก็บไว้จูเลียนในห้องนั่งเล่น คนอื่น ๆ ทุกคนในห้องครัวและแมคอนมีความตั้งใจในการให้จูเลียนตอบสนองพวกเขาไม่มี. แต่จูเลียนกล่าวว่า "คุณไม่จะแนะนำให้ฉันไปมิวเรียล?" "เธอไม่ว่าง." "ฉันชอบที่จะตอบสนองความต้องการของเธอ . " " ทำไม? ยังไม่ได้ดอกกุหลาบให้คุณรายงานฉบับเต็ม? " " คอน "จูเลียนกล่าวว่า" เมื่อฉันแต่งงานกับโรสฉันจะเป็นพี่ชายของคุณในกฎหมาย มันเป็นเพียงธรรมชาติที่ฉันต้องการที่จะรู้ว่ามิวเรียล อย่างไรก็ตามผมต้องการที่จะเชิญเธอไปงานแต่งงาน ดังนั้นผมจึงสามารถพูดคุยกับเธอ? " " โอ้ ดี. ฉันเดาดังนั้น. " ในห้องครัวมิวเรียลแคลร์และ Bernice กำลังนั่งอยู่รอบโต๊ะมองโน้ตบุ๊ค. Macon แนะนำทุกคน. " Hello, ผู้หญิง "จูเลียนกล่าวว่ามีความสุข "ฉันได้มาเชิญชวนให้คุณไปงานแต่งงานของฉัน Muriel และเด็กเล็ก ๆ น้อย ๆ ของคุณ. "