A. Seedbed Preparation:Many differe

A. Seedbed Preparation:
Many different tillage systems can be used effectively for sunflower production. Conventional systems of seedbed preparation consist of moldboard plowing or chisel plowing to invert residue and several secondary field operations. Conventional systems have been shown to increase the availability and improve the distribution of potassium and nitrogen and to increase the seed zone temperatures. However, the risk of erosion and expense of the several tillage operations has led to greater interest in minimum or ridge tillage systems.
Both germination percentage and lodging have been shown to increase in ridge-till systems vs. level plantings. Several tillage systems have been used with some success in specific environments. Major considerations are: 1) firm placement of seed near moist soil, 2) absence of green vegetation during emergence, 3) maintaining an option to cultivate and 4) reduce the risk of soil erosion.
B. Seeding Date:
Sunflower can be planted at a wide range of dates, as most cultivars are earlier in maturity than the length of growing season in most areas. In areas of the world with no winters, sunflower has been planted at any month of the year to obtain satisfactory yields. In northern regions, highest yields and oil percentages are obtained by planting early - as soon after the spring-sown small grain crops as possible. In the northern midwest and Canada this is often May 1 through 20 and mid-March through early April in the southern USA. Resistance to frost damage decreases as the seedlings develop into the 6leaf stage, so too-early sowings in the northern USA or Canada can be risky.
A later planting date tends to increase the proportion of linoleic acid in sunflower, especially at southern locations. Damage of sunflower heads by insect larvae may be increased by early planting. Test weight tends to decrease with late plantings. A planting date of early to mid May is recommended in Minnesota and Wisconsin.
C. Method and Rate of Seeding:
A planting depth of 1 to 3.5 in. allows sunflower seeds to reach available moisture and gives satisfactory stands. Deeper plantings have resulted in reduced stands and yields. If crusting or packing of the soil is expected, with silt loam or clay soils, a shallower planting depth is recommended.
Sunflower row spacing is most often determined by machinery available, which might be 30 or 36 in. for corn, soybean or sorghum growers, or narrower rows for sugarbeet growers. In Minnesota trials, sunflower yield, oil percentage, seed weight, test weight, height, and flowering date did not differ at narrow vs. wide rows over five plant populations. Hence, row spacings can be chosen to fit available equipment. Row spacings of 30 in. are most common. There is evidence that earlier, semidwarf varieties may perform better in narrower rows at high populations.
Sunflower stands have the capacity to produce the same yield over a wide range of plant densities (Table 2). The plants adjust head diameter, seed number per plant, seed size, to lower or higher populations, so that yield is relatively constant over a wide range of plant populations. Trials in eastern North Dakota show increases in yields with densities up to 29,000 plants/acre, but most studies have shown less effect of seeding rate. Higher densities are often recommended for irrigated or high rainfall areas.

D. Fertility and Lime Requirements:
Research has shown that sunflower responds to N, P and K. Nitrogen is usually the most common limiting factor for yield. Nitrogen fertilizer tends to reduce oil percentage of the seed, change the amino acid balance, and increase leaf area of the plant. Yield increases from N fertilizer rates up to 175 lb/acre have been observed, but rates considerably lower than this are usually recommended. Nitrogen recommendations in dryer regions can be made from estimates of nitrate nitrogen in the soil, but in wetter regions, this is not feasible. In the wetter regions of eastern and southern Minnesota and Wisconsin, recommendations are based upon soil organic matter and previous crop history. Recommendations of approximately 18 lb N/acre after fallow or legume sod, 60 lb N/acre after small grain or soybean and 80 to 100 lb N/acre after corn or sugarbeet are common. On higher organic matter soils, amounts should be lowered. Nitrogen can be supplied from mineral or non-mineral sources (manures, legumes, compost). Row placement of P and K may be important in sunflower for maximizing efficiency of fertilizer use, as it is with many species.
More yield increases are reported as a result of applications of P than from K in Europe and North America. Recommendations for applications of P and K should be made from soil tests and the yield goal for each field. Recommendations range from 40 to 70 lbs P2O5 and -60 to 140 lbs K2O /acre for soils testing very low in P or K, depending on soil yield potential. These recommendations decrease as soil test P and/or K increase. Response to P is not expected if soil P exceeds 30 lb/acre nor to K if the K test is greater than 300 lb/acre.
Sunflower is not highly sensitive to soil pH. The crop is grown commercially on soils ranging in pH from 5.7 to over 8. The optimum depends upon other properties of the soil; no pH is considered optimum for all soil conditions. The 6.0 to 7.2 range may be optimal for many soils.
E. Variety Selection:
The development of a cytoplasmic male-sterile and restorer system for sunflower has enabled seed companies to produce high-quality hybrid seed. Most of these outyield open-pollinated varieties and are higher in percent oil. Performance of varieties tested over several environments is the best basis for selecting sunflower hybrids. The choice should consider yield, oil percentage, maturity, seed size (for non-oilseed markets), and lodging and disease resistance. Performance results from the Upper Midwest are usually available annually from North Dakota State University, University of Minnesota, and South Dakota State University.
F. Weed Control:
As a crop, sunflower yields are reduced, but rarely eliminated by weeds which compete with sunflower for moisture and nutrients and occasionally for light. Sunflower is a strong competitor with weeds, especially for light, but does not cover the ground early enough to prevent weed establishment. Therefore, early season weed control is essential for good yields. Annual weeds have been the primary focus of weed control research. Perennial weeds can also present problems but are usually not specific to sunflower.
Successful weed control should include a combination of cultural and chemical methods. Almost all North American sunflower plantings are cultivated and/or harrowed for weed control, and over 2/3 are treated with herbicides. Postemergence cultivation with a coilspring harrow, spike tooth harrow or rotary hoe is possible with as little as 5 to 7% stand loss when sunflowers are at the four to six leaf stage (beyond cotyledon), preferably in dry afternoons when the plants are less turgid. One or two between row cultivations are common after the plants are at least 6 in. tall.
Several herbicides are currently approved for weed control in sunflowers. Information on chemical weed control in sunflowers is available at most county extension offices.
G. Diseases:
The most serious diseases of sunflower are caused by fungi. The major diseases include rust, downy mildew, verticillium wilt, sclerotinia stalk and head rot, phoma black stem and leaf spot. The symptoms of these diseases are given in Table 3. The severity of these disease effects on total crop yield might be ranked: 1) sclerotinia, 2) verticillium, 3) rust (recently more severe), 4) phoma, and 5) downy mildew. Resistance to rust, downy mildew, and verticillium wilt has been incorporated into improved sunflower germplasm.
H. Insects, Pollinators, and Birds:
Bees are beneficial to sunflower yield because they carry pollen from plant to plant which results in cross pollination. Some sunflower varieties will not produce highest yields unless pollinators are present. All varieties will produce some sterile seed (without meats), but varieties differ in their degree of dependence on insect pollinators. Autogamous sunflower hybrids do not require bees for maximum yield and will yield the same when covered by bags as uncovered. In non-autogamous sunflower varieties, pericarp (bull) development is normal but no ovules or meat develop. Wind is relatively unimportant in cross-pollination of sunflower. Some of the older open-pollinated varieties such as Peredovick set only 15 to 20% of seed without pollinators, whereas many hybrids set 85 to 100% seeds without pollinators.
Insect pests have become major potential yield-reducing factors in sunflower production in the northern Midwest (Table 4). Insects specific to sunflower that feed on the heads include the larvae of three moths; sunflower moth, banded sunflower moth and sunflower bud moth. Sunflower midge has caused widespread damage in some years. Sunflower headclipping weevil, sunflower beetle, sunflower maggot, wireworm, grasshopper, cutworm, sugarbeet webworm, ragweed plant bug, woolybear and painted.lady caterpillar have caused occasional damage to sunflower. Adults of insect pests of other crops (such as corn rootworm beetle and blister beetle) can be found as pollen feeders on sunflower heads, but usually cause little injury.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

A. จัดเตรียม seedbed:
tillage แตกต่างกันหลายระบบสามารถใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพสำหรับการผลิตทานตะวัน ระบบปกติของจัดเตรียม seedbed ประกอบด้วย moldboard ไถนาหรือไถสิ่วการกลับตกค้างและการดำเนินงานรองฟิลด์หลาย ระบบธรรมดามีการแสดง เพื่อเพิ่มความพร้อม และปรับปรุงการกระจายของโพแทสเซียมและไนโตรเจน และเพิ่มอุณหภูมิโซนเมล็ด อย่างไรก็ตาม ความเสี่ยงจากการกัดเซาะและค่าใช้จ่ายของการดำเนินงาน tillage หลายได้นำไปสนใจมากกว่าในขั้นต่ำหรือริดจ์ tillage ระบบ
ทั้งการงอกเปอร์เซ็นต์และที่พักได้รับการแสดงเพื่อเพิ่มริดจ์-จนถึงเทียบกับระบบ plantings ระดับ มีการใช้ระบบ tillage หลายกับความสำเร็จบางอย่างในสภาพแวดล้อมเฉพาะ จะพิจารณาหลัก: วางเมล็ดใกล้ดินชุ่มชื่น 2) การขาดงานของพืชสีเขียวในระหว่างการเกิดขึ้น 3) ตัวเลือกการรักษา 1) ของบริษัท การปลูก 4) ลดความเสี่ยงของการพังทลายของดินได้
B. ปลูกวัน:
สามารถปลูกทานตะวันในช่วงกว้างของวัน ส่วนใหญ่เป็นพันธุ์ก่อนหน้าในวันครบกำหนดความยาวของฤดูกาลที่เติบโตในพื้นที่มากที่สุด ในพื้นที่ของโลกไม่หนาว ได้รับการปลูกทานตะวันในเดือนใดเดือนหนึ่งของปีที่จะได้รับอัตราผลตอบแทนที่น่าพอใจ ในภาคเหนือ ผลผลิตสูงและเปอร์เซ็นต์น้ำมันจะได้รับ โดยปลูกต้น- ทันทีหลัง จากปลูกสปริงหว่านเมล็ดขนาดเล็กเป็นไป เชลซีเหนือและแคนาดา นี้มักจะเป็น 1 20 พฤษภาคมและช่วงกลางเดือนมีนาคมถึงต้นเดือนเมษายนในอเมริกาใต้ ทนทานต่อน้ำค้างแข็งเกิดความเสียหายลดลงเป็นกล้าไม้พัฒนาในระยะ 6leaf เพื่อ sowings เกินไปต้นในสหรัฐอเมริกาหรือแคนาดาเหนือสามารถเสี่ยง
ปลูกภายหลังวันมีแนวโน้มที่จะ เพิ่มสัดส่วนของกรด linoleic ในดอกทานตะวัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่สถานที่ภาคใต้ อาจจะเพิ่มความเสียหายของหัวดอกทานตะวันโดยตัวอ่อนแมลงปลูกต้น ทดสอบน้ำหนักมีแนวโน้ม ลดลง ด้วยปลาย plantings วันที่ปลูกช่วงต้นถึงกลางพฤษภาคมขอแนะนำในรัฐมินนิโซตาและวิสคอนซิน
C. วิธีและอัตราของเมล็ด:
ความลึก 1-3.5 ค่ะปลูกให้เมล็ดทานตะวันถึงมีความชื้น และให้พอยืน Plantings ลึกทำให้ยืนลดลงและอัตราผลตอบแทน ถ้า crusting หรือบรรจุภัณฑ์ของดินคาดว่า กับ silt loam หรือดินดินเนื้อปูน ความลึกปลูกเด็กเล็ก ๆ สามารถแนะนำ
ระยะห่างแถวทานตะวันมักถูกกำหนด โดยเครื่องจักรว่าง ซึ่งอาจจะ 30 หรือ 36 ค่ะ สำหรับข้าวโพด ถั่วหรือข้าวฟ่างเกษตรกร เกษตรกร sugarbeet แคบกว่าแถว ในการทดลองของมินเนโซต้า ทานตะวันผลตอบแทน เปอร์เซ็นต์น้ำมัน เมล็ดน้ำหนัก น้ำหนักทดสอบ ความสูง และวันดอกได้ไม่แตกต่างกันที่แคบเทียบกับแถวกว้างประชากรพืชห้า ดังนั้น สามารถเลือกแถว spacings ให้พอดีกับอุปกรณ์พร้อมใช้งาน Spacings แถวของคอลัมน์ 30 จะพบมากที่สุด หลักฐานที่ก่อนหน้านี้ พันธุ์ semidwarf อาจทำงานดีขึ้นในแถวแคบกว่าที่ประชากรสูง
ยืนดอกทานตะวันมีความสามารถในการผลิตผลผลิตเดียวกันกับช่วงกว้างของความหนาแน่นของพืช (ตารางที่ 2) พืชปรับขนาดใหญ่ จำนวนเมล็ดต่อพืช เมล็ดขนาด ประชากรที่ต่ำกว่า หรือสูงกว่า ดังนั้นผลตอบแทนที่ค่อนข้างคงที่มากกว่าความหลากหลายของประชากรพืช การทดลองในนอร์ทอีสเทิร์นแสดงเพิ่มขึ้นในอัตราผลตอบแทนกับความหนาแน่นถึงพืช 29,000/เอเคอร์ แต่การศึกษาส่วนใหญ่ได้แสดงผลน้อยของอัตราอัตรา ความหนาแน่นสูงมักจะแนะนำสำหรับพื้นที่สูง หรือยามฝน

D. ความอุดมสมบูรณ์และความต้องการมะนาว:
วิจัยได้แสดงให้เห็นว่า ทานตะวันตอบ N, P และคุณไนโตรเจนโดยปกติจะเป็นตัวจำกัดมากที่สุดสำหรับผลตอบแทน ปุ๋ยไนโตรเจนที่มีแนวโน้มจะ ลดเปอร์เซ็นต์น้ำมันในเมล็ดพันธุ์ เปลี่ยนดุลกรดอะมิโน และเพิ่มพื้นที่ใบของพืช มีการสังเกตผลผลิตเพิ่มขึ้นจากราคาปุ๋ย N ถึง 175 ปอนด์/เอเคอร์ แต่ราคาถูกมากต่ำกว่านี้จะแนะนำ แนะนำไนโตรเจนในภูมิภาคนี่สามารถได้จากการประเมินการใช้ไนเตรทไนโตรเจนในดิน แต่ในภูมิภาค wetter นี้ไม่ ในภูมิภาคของภาคตะวันออก และใต้รัฐมินนิโซตาและวิสคอนซิน wetter คำแนะนำอยู่ตามดินอินทรีย์และพืชประวัติก่อนหน้านี้ คำแนะนำประมาณ 18 ปอนด์ N/เอเคอร์ หลังจากฟอลโลว์หรือ legume สด 60 ปอนด์ N/เอเคอร์ หลังจากเมล็ดเล็ก ๆ หรือถั่วเหลือง และ 80-100 ปอนด์ N/เอเคอร์ หลังจากข้าวโพดหรือ sugarbeet อยู่ทั่วไป ในดินเนื้อปูนอินทรีย์สูง ควรปรับลดยอดเงิน สามารถให้ไนโตรเจนจากแร่หรือแหล่งแร่ไม่ (manures กิน ปุ๋ย) วางแถว P และ K อาจจะสำคัญในทานตะวันสำหรับเพิ่มประสิทธิภาพการใช้ปุ๋ย ก็ มีหลายสายพันธุ์ได้
รายงานเพิ่มผลตอบแทนเพิ่มเติมจากโปรแกรมประยุกต์ของ P มากกว่าจาก K ในยุโรปและอเมริกาเหนือได้ คำแนะนำสำหรับการใช้งานของ P และ K ควรมีการทดสอบดินและเป้าหมายผลผลิตสำหรับแต่ละฟิลด์ คำแนะนำตั้งแต่ 40 ปอนด์ 70 P2O5 และ -60 ไป 140 ปอนด์ K2O /acre สำหรับทดสอบต่ำมาก P หรือ K ขึ้นอยู่กับศักยภาพของผลผลิตดินดินเนื้อปูน ลดคำแนะนำเหล่านี้เป็นดินทดสอบ P / K เพิ่มขึ้น ตอบ P ไม่คาดคิด ถ้าดิน P เกิน 30 ปอนด์/เอเคอร์ ไม่ ให้ K ถ้าทดสอบ K มากกว่า 300 ปอนด์ / เอเคอร์
ทานตะวันไม่สูงความไวต่อค่า pH ของดิน พืชจะปลูกในเชิงพาณิชย์ในดินเนื้อปูนตั้งแต่ pH จาก 5.7 กว่า 8 มีประสิทธิภาพสูงสุดขึ้นอยู่กับคุณสมบัติอื่น ๆ ของดิน ค่า pH ไม่เป็นถือว่าเหมาะสมสำหรับสภาพดินทั้งหมด ช่วง 6.0-7.2 อาจเหมาะสมสำหรับในดินเนื้อปูนได้
เลือกหลากหลาย E.:
พัฒนา cytoplasmic ชายกอซและ restorer ระบบสำหรับทานตะวันได้เปิดบริษัทเมล็ดพันธุ์การผลิตเมล็ดพันธุ์ลูกผสมคุณภาพสูง ส่วนใหญ่เหล่านี้ outyield เปิด pollinated พันธุ์ และอยู่สูงในน้ำมันร้อยละ ประสิทธิภาพของสายพันธุ์ที่ทดสอบผ่านสภาพแวดล้อมต่าง ๆ เป็นพื้นฐานที่สุดสำหรับการเลือกลูกผสมดอกทานตะวัน ทางเลือกควรพิจารณาผลตอบแทน เปอร์เซ็นต์น้ำมัน ครบ กำหนด ขนาดเมล็ด (สำหรับตลาดไม่ใช่ oilseed), และต้านทานโรคและพัก ประสิทธิภาพจากไทม์บนมีผลลัพธ์มักจะเป็นรายปีจาก มหาวิทยาลัยรัฐนอร์ทดาโคตา มหาวิทยาลัยมินนิโซตา และมหาวิทยาลัยรัฐเซาท์ดาโคตา
F. ควบคุมวัชพืช:
เป็นพืช ผลผลิตดอกทานตะวันจะลดลง แต่ไม่ค่อยตัด โดยวัชพืชซึ่งแข่งขันกับทานตะวัน สำหรับความชื้นและสารอาหาร และบางเบา ทานตะวันเป็นคู่แข่งที่แข็งแกร่งกับวัชพืช โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับไฟ แต่ไม่ครอบคลุมพื้นดินเร็วพอที่จะป้องกันไม่ให้วัชพืชก่อตั้ง ดังนั้น ควบคุมวัชพืชต้นฤดูเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับอัตราผลตอบแทนที่ดี วัชพืชประจำปีได้รับโฟกัสหลักของการวิจัยการควบคุมวัชพืช วัชพืชยืนต้นยังสามารถนำเสนอปัญหา แต่มักจะไม่เฉพาะกับทานตะวัน
ควบคุมวัชพืชประสบความสำเร็จควรมีการรวมกันของวิธีการทางเคมี และทางวัฒนธรรม Plantings ทานตะวันอเมริกาเหนือเกือบทั้งหมดเป็น cultivated / harrowed สำหรับควบคุมวัชพืช และกว่า 2/3 จะรับสารเคมีกำจัดวัชพืช ปลูก postemergence กับเป็น coilspring ทแฮร์โรล สไปค์ทแฮร์โรลฟันหรือจอบหมุนได้ ด้วยเล็กน้อยที่สูญเสียขาตั้ง 5-7% เมื่อทานตะวันอยู่ในระยะสี่ถึงหกใบ (เกินต่อ), สด ๆ ตอนแห้งเมื่อพืชมีน้อย turgid หนึ่งหรือสองระหว่างแถว cultivations อยู่ทั่วไปหลังจากที่พืชได้รับน้อย 6 ค่ะสูง
สารเคมีกำจัดวัชพืชต่าง ๆ ในปัจจุบันได้รับการรับรองสำหรับการควบคุมวัชพืชในทานตะวัน ข้อมูลควบคุมวัชพืชเคมีในทานตะวันอยู่ที่ส่วนใหญ่ขยายเขตสำนักงาน.
G. โรค:
โรคทานตะวันรุนแรงส่วนใหญ่เกิดจากเชื้อรา โรคสำคัญได้แก่สนิม คราบ downy, verticillium เหี่ยว สาย sclerotinia และหัว เน่า phoma ดำก้านและใบจุด อาการของโรคเหล่านี้ได้ในตาราง 3 อาจจัดลำดับความรุนแรงของผลกระทบเหล่านี้โรคในผลผลิตพืชรวม: 1) sclerotinia, 2) verticillium, 3) สนิม (เพิ่งขึ้นอย่างรุนแรง), 4) phoma และ 5) downy คราบ ต้านทานสนิม คราบ downy และเหี่ยว verticillium ได้ถูกรวมเข้าไปในปรับปรุงทานตะวัน germplasm.
H. แมลง Pollinators และนก:
ผึ้งมีประโยชน์ต่อผลผลิตทานตะวันเนื่องจากจะมีละอองเกสรจากพืชพืชที่ผลข้าม pollination บางพันธุ์ดอกทานตะวันจะสร้างอัตราผลตอบแทนสูงสุดเว้นแต่ pollinators อยู่ พันธุ์ทั้งหมดจะผลิตบางเมล็ดที่ผ่านการฆ่าเชื้อ (โดยไม่ใส่เนื้อสัตว์), แต่สายพันธุ์ที่แตกต่างในระดับการพึ่งพา pollinators แมลง ลูกผสมดอกทานตะวัน autogamous ต้องผึ้งสำหรับผลตอบแทนสูงสุด และจะได้ว่าเมื่อรวมอยู่ในถุงเป็นเถ ใน autogamous ไม่มีพันธุ์ทานตะวัน พัฒนา pericarp (วัว) เป็นเรื่องปกติแต่ไม่ ovules หรือเนื้อพัฒนา ลมจะค่อนข้างสำคัญในการผสมเกสรของดอกทานตะวัน บางพันธุ์ pollinated เปิดที่เก่าเช่น Peredovick ตั้งเพียง 15-20% ของเมล็ดโดย pollinators ในขณะที่ลูกผสมหลายตั้งเมล็ด 85-100% โดย pollinators.
กลายเป็นแมลงศัตรูพืช อาจลดผลตอบแทนปัจจัยสำคัญในการผลิตทานตะวันละมาเหนือ (ตาราง 4) แมลงเฉพาะทานตะวันซึ่งบนหัวรวมถึงตัวอ่อนของ 3 moths moth ทานตะวัน moth แถบดอกทานตะวัน และดอกตูมดอกทานตะวัน moth Midge ทานตะวันได้เกิดความเสียหายอย่างแพร่หลายในบางปี Headclipping ทานตะวันด้วง ด้วงดอกทานตะวัน ทานตะวันหนอน wireworm ตั๊กแตน cutworm, sugarbeet webworm, ragweed พืช แมลง หนอนผีเสื้อ woolybear และ painted.lady ทำให้เกิดความเสียหายเป็นครั้งคราวทานตะวัน ผู้ใหญ่ของแมลงศัตรูพืชของพืชอื่น ๆ (เช่นด้วง rootworm ข้าวโพดและด้วงไฟ) สามารถพบได้เป็นละอองเกสร feeders ในหัวดอกทานตะวัน แต่มักจะทำให้เกิดการบาดเจ็บเล็กน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเตรียมแปลงหว่านเมล็ด :
a ระบบการไถพรวนต่างๆสามารถใช้อย่างมีประสิทธิภาพสำหรับการผลิตทานตะวัน ปกติระบบการเตรียมแปลงหว่านเมล็ดประกอบด้วยใช้ไถหรือไถสิ่วเพื่อกลับค่าสารตกค้างและมัธยมศึกษาเขตข้อมูลหลายปกติระบบที่ได้รับการแสดงเพื่อเพิ่มความพร้อมและปรับปรุงการกระจายของโพแทสเซียม และไนโตรเจน และเพิ่มเมล็ดโซนอุณหภูมิ อย่างไรก็ตาม ความเสี่ยงของการกัดเซาะและค่าใช้จ่ายในการดำเนินงานหลายแปลงทำให้ความสนใจมากขึ้นในระบบการไถพรวนน้อยที่สุดหรือสันเขา เปอร์เซ็นต์การงอกและที่พัก
ทั้งสองได้รับการแสดงเพื่อเพิ่มสันจนถึงระบบ กับระดับการปลูก . ระบบการไถพรวนหลายได้รับใช้กับความสำเร็จในสภาพแวดล้อมที่เฉพาะเจาะจง การพิจารณาที่สำคัญคือ 1 ) การจัดวางของบริษัทเมล็ดพันธุ์ใกล้ดินชื้น 2 ) ขาดพืชผักสีเขียวในระหว่างการ 3 ) การรักษาทางเลือกที่จะฝึกฝน และ 4 ) การลดความเสี่ยงของการกัดเซาะดิน เมล็ดทานตะวันวันที่ :

B สามารถปลูกได้ในช่วงกว้างของวันที่เป็นพันธุ์ส่วนใหญ่ก่อนหน้านี้ในวุฒิภาวะกว่าความยาวของฤดูปลูกในพื้นที่มากที่สุด ในพื้นที่ของโลกที่ไม่มีฤดูหนาว ทานตะวัน ได้รับการปลูกในเดือนของปีที่จะได้รับผลตอบแทนที่น่าพอใจ ในพื้นที่ภาคเหนือ ผลผลิตสูงสุดและเปอร์เซ็นต์น้ำมันได้โดยปลูกต้น - ทันทีหลังจากหว่านเมล็ดพืชฤดูใบไม้ผลิเล็ก ๆเท่าที่จะเป็นไปได้ในภาคเหนือของมิดเวสต์และแคนาดา นี้มักจะอาจ 1 ถึง 20 และกลางเดือนมีนาคมผ่านช่วงต้นเดือนเมษายนความต้านทานในภาคใต้สหรัฐอเมริกา ฟรอสต์ลดความเสียหายในขณะที่ต้นกล้าพัฒนาเป็น 6leaf เวที sowings ดังนั้นเร็วเกินไปในประเทศสหรัฐอเมริกาหรือแคนาดาภาคเหนืออาจมีความเสี่ยง
ต่อมาวันที่ปลูกมีแนวโน้มที่จะเพิ่มสัดส่วนของกรดไลโนเลอิในทานตะวัน โดยเฉพาะบริเวณภาคใต้ความเสียหายของทานตะวันหัวโดยหนอนแมลงที่อาจจะเพิ่มขึ้น โดยก่อนปลูก น้ำหนักทดสอบมีแนวโน้มที่จะลดลงด้วยการปลูกล่าช้า มีวันปลูกต้นถึงกลางเดือนพฤษภาคมแนะนำใน Minnesota และวิสคอนซิน
C วิธีและอัตรา 1 :
ปลูกลึก 1 ถึง 3.5 . ช่วยให้เมล็ดทานตะวันถึงความชื้นที่มีอยู่และให้ยืนที่น่าพอใจการปลูกลึกมีผลในการยืนและผลผลิต หาก crusting หรือบรรจุดินไว้ด้วยดินร่วนหรือดินตะกอนดิน ความลึกตื้น ควรปลูกระยะห่างระหว่างแถว .
ดอกทานตะวันมักกำหนดโดยเครื่องจักรพร้อมใช้งาน ซึ่งอาจจะ 30 หรือ 36 ใน สำหรับเกษตรกรผู้ปลูกถั่วเหลือง หรือข้าวโพด ข้าวฟ่าง หรือแคบกว่าแถวสำหรับปลูกชูการ์บีท . ในมินนิโซตาทดลองทานตะวัน , ผลผลิตเปอร์เซ็นต์เมล็ด , น้ำหนัก , น้ำหนัก , ความสูงทดสอบน้ำมัน และดอกอาจไม่แตกต่างที่แคบและกว้างแถวเหนือประชากรห้าต้น ดังนั้น ระยะแถวปลูกสามารถเลือกให้พอดีกับอุปกรณ์ที่มีอยู่ แถวยาว 30 . ที่พบบ่อยที่สุดคือ มีหลักฐานว่า ก่อนหน้านี้ พันธุ์ semidwarf อาจแสดงขึ้นในแถวแคบที่ประชากรสูง
ย่อมาจากดอกทานตะวัน มีศักยภาพในการผลิตผลผลิตเดียวกันมากกว่าที่หลากหลายของความหนาแน่นของพืช ( ตารางที่ 2 ) พืชปรับขนาดหัว เมล็ดต่อต้น ขนาดเมล็ด ต่ำกว่าหรือสูงกว่าประชากร ดังนั้นผลผลิตที่ค่อนข้างคงที่ในช่วงกว้างของประชากรพืช การทดลองในภาคเหนือดาโกต้าแสดงเพิ่มขึ้นในอัตราความหนาแน่นได้ถึง 29 , 000 พืช / เอเคอร์แต่การศึกษาส่วนใหญ่แสดงผลน้อยกว่า 1 อัตรา ความหนาแน่นสูงกว่า มักจะแนะนำสำหรับพื้นที่นาชลประทาน หรือปริมาณน้ำฝนสูง

d ภาวะเจริญพันธุ์ และปูนขาว ความต้องการ :
การวิจัยได้แสดงให้เห็นว่าดอกทานตะวันตอบ N P และ K . ไนโตรเจน มักพบบ่อยที่สุดปัจจัยจำกัดผลผลิต ปุ๋ยไนโตรเจนมีแนวโน้มที่จะลดเปอร์เซ็นต์น้ำมันในเมล็ดเปลี่ยนสมดุลของกรดอะมิโนและเพิ่มพื้นที่ผิวใบของพืช เพิ่มผลผลิตจากปุ๋ยเคมีอัตราถึง 175 ปอนด์ / เอเคอร์จะถูกสังเกตเห็น แต่ราคาต่ำกว่านี้มักจะแนะนำ ไนโตรเจนที่แนะนำในภูมิภาคสามารถทำให้แห้งจากประมาณการของไนเตรตไนโตรเจนในดิน แต่ใน Wetter ภูมิภาค นี้จะไม่คุ้มค่าในการลงทุน ในภูมิภาคตะวันออกและภาคใต้แล้ง Minnesota และวิสคอนซินแนะนำจะขึ้นอยู่กับปริมาณอินทรียวัตถุและประวัติศาสตร์การเพาะปลูกก่อนหน้า แนะนำประมาณ 18 ปอนด์ N / ไร่หลังจากปล่อยให้รกร้างหรือถั่วสด 60 ปอนด์ N / ไร่หลังจากเมล็ดเล็ก หรือถั่วเหลือง และ 80 ถึง 100 ปอนด์ N / ไร่หลังจากข้าวโพดหรือน้ำตาลบีตทั่วไป บนอุดมอินทรียวัตถุในดิน ปริมาณก็จะลดลง ไนโตรเจนสามารถจัดหาจากแร่หรือแหล่งแร่ ( ที่ไม่ใช่ส่วน พืชตระกูลถั่วปุ๋ยหมัก ) แถวที่ตำแหน่ง P และ K อาจจะสำคัญในการเพิ่มประสิทธิภาพของการใช้ปุ๋ย ทานตะวัน เป็น มีหลายพันธุ์ เพิ่มผลผลิต
เพิ่มเติมรายงานผลการใช้งานของ P มากกว่าจาก K ในยุโรปและอเมริกาเหนือ คำแนะนำสำหรับการใช้งานของ P และ K ควรจะทำจากการทดสอบดินและเป้าหมายผลผลิตของแต่ละเขตแนะนำช่วงจาก 40 ถึง 70 ปอนด์ P2O5 และ - 60 k2o 140 ปอนด์ / เนื้อที่ดินการทดสอบต่ำมาก หรือ เค ขึ้นอยู่กับศักยภาพในการให้ผลผลิตของดิน ข้อเสนอแนะเหล่านี้ลดลงดินทดสอบ P และ / หรือ K เพิ่มขึ้น การตอบสนองต่อ ไม่คาดว่า หากดิน P เกิน 30 ปอนด์ / เอเคอร์หรือ K ถ้า k ทดสอบมากกว่า 300 ปอนด์ต่อเอเคอร์
ทานตะวันไม่ไวต่อดินด่างพืชที่ปลูกในเชิงพาณิชย์ในดินตั้งแต่ pH จาก 5.7 กว่า 8 ที่เหมาะสมขึ้นอยู่กับคุณสมบัติอื่น ๆของดิน ความเป็นกรดด่างที่เหมาะสม ไม่ถือว่าเป็นสภาพดินทั้งหมด ที่ 6.0 มช่วงที่อาจจะเหมาะสมสำหรับดินมากมาย เลือกหลากหลาย :

Eการพัฒนาระบบและพบชายหมัน Restorer ทานตะวันได้เปิดบริษัทเมล็ดพันธุ์เพื่อผลิตเมล็ดพันธุ์ที่มีคุณภาพสูง ส่วนใหญ่เหล่านี้ outyield พันธุ์ผสมเปิดและจะสูงในน้ำมัน ) ประสิทธิภาพของพันธุ์ทดสอบมากกว่าสภาพแวดล้อมหลายเป็นพื้นฐานที่ดีที่สุดสำหรับการเลือกลูกผสมทานตะวัน ทางเลือกที่ควรพิจารณาผลผลิต เปอร์เซ็นต์ สำหรับน้ำมันขนาดของเมล็ดพันธุ์ ( ไม่ใช่ตลาด oilseed ) และที่พัก และภูมิต้านทานโรค ผลการปฏิบัติงานจาก Upper Midwest เป็นปกติของทุกปี จากมหาวิทยาลัยแห่งรัฐนอร์ธ ดาโกต้า มหาวิทยาลัยมินนิโซตา และ มหาวิทยาลัยแห่งรัฐเซาท์ดาโกตา .
F :
ควบคุมวัชพืชเป็นพืช , ผลผลิตทานตะวัน จะลดลงแต่ไม่ค่อยกำจัดวัชพืชที่แข่งกับดอกทานตะวันสำหรับความชื้นและสารอาหารและบางครั้งสำหรับแสง ทานตะวัน เป็นคู่แข่งที่แข็งแกร่งกับวัชพืช โดยเฉพาะแสง แต่ไม่ครอบคลุมถึงพื้นเร็วพอที่จะป้องกันการกัญชา ดังนั้น การควบคุมวัชพืชในช่วงต้นฤดูกาลเป็นสิ่งสำคัญสำหรับ ดี ผลผลิต วัชพืชประจำปีได้ถูกโฟกัสหลักของการวิจัยการควบคุมวัชพืชวัชพืชยืนต้นสามารถเสนอปัญหา แต่มักจะไม่เฉพาะเจาะจงกับดอกทานตะวัน
ควบคุมวัชพืชที่ประสบความสำเร็จควรมีการรวมกันของวัฒนธรรมและวิธีทางเคมี เกือบทั้งหมดในทวีปอเมริกาเหนือการเพาะปลูกทานตะวันที่ปลูกและ / หรือถูกไถสำหรับการควบคุมวัชพืช และมากกว่า 2 / 3 จะได้รับการรักษาด้วยวัชพืช คัดเลือกเกษตรกรกับคอล์ยสปริงคราดฟันจอบ คราด หรือเข็มหมุนได้ ด้วยเพียง 5 ถึง 7 % ยืนการสูญเสียเมื่อดอกทานตะวันอยู่สี่ถึงหกใบ ( เกินระยะใบเลี้ยง ) โดยเฉพาะในช่วงบ่ายแห้ง เมื่อพืชมีการบวมน้อยลง หนึ่งหรือสองระหว่างเพาะแถวทั่วไปหลังจากพืชอย่างน้อย 6 นิ้ว สูง ปัจจุบันมีการอนุมัติหลาย
วัชพืชการควบคุมวัชพืชในดอกทานตะวันข้อมูลเกี่ยวกับการควบคุมวัชพืชเคมีในทานตะวันสามารถใช้ได้ที่สำนักงานส่งเสริมเขตที่สุด

. โรค : โรคที่ร้ายแรงที่สุดของทานตะวัน ที่เกิดจากเชื้อรา โรคหลัก ได้แก่ สนิม downy mildew จำแนกชนิดพืช , , sclerotinia ก้านและหัวเน่า โฟมาก้านดำ และโรคใบจุด อาการของโรคเหล่านี้จะได้รับในตารางที่ 3ความรุนแรงของโรคเหล่านี้ที่มีต่อผลผลิตพืชทั้งหมดจะถูกจัดอันดับ 1 ) sclerotinia 2 ) จำแนกชนิด 3 ) สนิม ( รุนแรงเมื่อเร็ว ๆนี้มากกว่า ) , 4 ) โฟมา และ 5 ) downy mildew . ต้านทานการเกิดสนิม downy mildew และจำแนกชนิดจะถูกรวมอยู่ในการปรับปรุงพันธุ์ทานตะวัน .
H . แมลง แมลงผสมเกสร และนก :
ผึ้งเป็นประโยชน์ต่อผลผลิตทานตะวัน เพราะพวกเขานำเกสรดอกไม้จากต้นพืช ซึ่งผลในการผสมข้าม . บางพันธุ์ทานตะวันจะไม่ผลิตผลสูงสุด นอกจากพวกแมลงอยู่ด้วย พันธุ์ทั้งหมดจะผลิตฆ่าเชื้อเมล็ด ( ไม่มีเนื้อ ) แต่พันธุ์ที่แตกต่างกันในระดับของการพึ่งพาแมลงผสมเกสร .autogamous ทานตะวันลูกผสมไม่ต้องผึ้งสำหรับผลผลิตสูงสุด และจะให้ผลเหมือนกันเมื่อปกคลุมด้วยถุงเป็นเปิด ไม่ autogamous ทานตะวันพันธุ์เปลือก ( วัว ) เป็นปกติ แต่ไม่มีการพัฒนา หรือเนื้อสัตว์ที่พัฒนา ลมค่อนข้างไม่สำคัญในการผสมข้ามระหว่างดอกทานตะวันบางกว่าพันธุ์ผสมเปิด เช่น peredovick ตั้งอยู่เพียง 15 ถึง 20 % ของเมล็ดโดยไม่ต้องผสมเกสร ส่วนลูกผสมหลายชุดที่ 85 ถึง 100 เมล็ด โดยไม่มีการผสมเกสร .
แมลงศัตรูพืชได้กลายเป็นหลักที่มีศักยภาพผลผลิตลดปัจจัยในการผลิตทานตะวันในภาคเหนือของมิดเวสต์ ( ตารางที่ 4 ) แมลงเฉพาะดอกทานตะวันที่เลี้ยงบนหัวมีหนอน 3 ตัว ;ผีเสื้อผีเสื้อผีเสื้อดอกทานตะวันดอกทานตะวันสีและบัด ทานตะวัน ๆดอกทานตะวันได้ก่อให้เกิดความเสียหายอย่างกว้างขวางในบางปี ดอกทานตะวันทานตะวัน headclipping มอด ด้วง หนอน , ดอกทานตะวัน , การ wireworm ตั๊กแตน ซูการ์บีทตัวดักแด้แมลงและหญ้าแร็กวีด , พืช , woolybear painted.lady ด้วงมีความเสียหายที่เกิดเป็นครั้งคราวกับดอกทานตะวันผู้ใหญ่ของแมลงศัตรูพืชอื่น ๆ ( เช่น ด้วง rootworm ข้าวโพด และด้วงน้ำมัน ) สามารถพบได้ตามดูดบนเกสรทานตะวัน แต่มักจะเกิดการบาดเจ็บน้อย
.