12.3 Therapy of diseasesencountered

12.3 Therapy of diseases
encountered in aquaculture
In commercial aquaculture the diseases to which
antimicrobial therapies are most commonly applied
are those occurring in the production of finfish and
crustaceans (shrimp and prawns). In mollusc culture
systems the use of antimicrobials is almost completely
confined to the very early larval stages of production,
and the amounts used are therefore relatively small.
Antimicrobial use in ornamental fish is largely unregulated
and has rarely been quantified, but is thought
to be considerable and the significance of this use is
increased by the proximity of these fish to humans.
In human and land-based animal medicine, where
a wide range of agents are available to health-care specialists,
it is possible for them to select an appropriate
therapeutic agent on the basis of records of its past
performance in reducing losses to the specific infectious
disease they are faced with. These conditions do not,
however, apply in aquaculture. A distinguishing characteristic
of this industry is the very limited number of
antimicrobials that are available. In those countries that
have a significant scientific infrastructure and a developed
regulatory environment, the range of agents from
which a choice can be made is frequently extremely limited.
For example, with respect to 25 European countries,
the mean number of antimicrobials licensed
for use in aquaculture is currently 2±1.2 and in none
of these countries have more than five agents been
licensed (9). In countries with a less developed scientific
infrastructure, regulations tend to be limited
or only weakly enforced. Thus, in these countries the
range of agents used in aquaculture tends to be greater.
In these countries therapeutic agents are frequently
chosen by the farmers themselves with very limited
input from trained health-care professionals, although
things have changed significantly over the years.
The choice of therapeutic agents in aquaculture is
further complicated by the general absence of standardised
therapeutic regimen and by the serious
lack of field data on clinical efficacy of any therapies.
Scanning the published scientific literature reveals
that even data on the efficacy generated in smallscale
laboratory trials have been rarely reported. In
practice, the choice of therapeutic agent is frequently
influenced as much by considerations of agent availability,
regulations and bacterial susceptibility as it is
by considerations of the nature of the disease being
treated.
At the present state of our knowledge it is not
possible to provide a list of the antimicrobial agents
that would be most effective in treating any specific
disease condition. The diversities among aquaculture
species and aquatic farming environments and
technologies are much bigger than for terrestrial animals,
making any such attempts bogus. Table 12.1 is
a compilation of the licensing status for antimicrobial
agents in several countries. It demonstrates a great
variation in licensed products, a variation that is a
result of tradition and economy rather than scientific
data. The table summarises the various disease
conditions that have been treated by various agents
and lists the countries in which those agents have
been licensed. In several countries, off-label use of
antibacterials is the rule rather than the exception. It
should be noted that the association in the table of a
particular agent with a particular disease should not
be taken to imply that there are good-quality data
demonstrating efficacy. Equally, the demonstration of
efficacy in one fish species in one environment cannot
be taken as evidence that efficacy will be achieved in
treating the same species or another species in a different
environment. Many environmental conditions
such as water quality parameters will interfere with
the efficacy of the treatment, especially when immersion
treatments are done. Table 12.1 does not include
any data or recommendation as to the most appropriate
treatment regimen for any agent. This omission
is partly a consequence of the general lack of good
empirical data. However, factors such as fish species
and the salinity and temperature of the environment
of the treated animals will have significant pharmacokinetic
impacts.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

12.3 การรักษาโรคพบในสัตว์น้ำในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเชิงพาณิชย์โรคที่การรักษายาต้านจุลชีพจะใช้มากที่สุดเกิดขึ้นในการผลิตของ finfish และกุ้ง (กุ้งและกุ้ง) ในวัฒนธรรม molluscระบบการใช้ยาต้านจุลชีพจะเกือบสมบูรณ์จำกัดมากตัวอ่อนระยะแรก ๆ ของการผลิตและจำนวนที่ใช้จะค่อนข้างเล็กใช้ยาต้านจุลชีพในปลาสวยงามเป็นระเบียบมากและไม่ค่อยได้วัด แต่เป็นความคิดและความสำคัญของการใช้นี้เป็นใกล้ชิดของปลามนุษย์ขึ้นในมนุษย์ และที่ดินตามสัตว์แพทย์ ที่ตัวแทนหลากหลายมีผู้เชี่ยวชาญในการดูแลสุขภาพเป็นไปได้ให้เลือกเหมาะสมแทนในการรักษาพื้นฐานของเรกคอร์ดในอดีตประสิทธิภาพในการลดการสูญเสียเฉพาะการติดเชื้อโรคที่พวกเขากำลังเผชิญกับ เงื่อนไขเหล่านี้ทำไม่ได้อย่างไรก็ตาม ใช้ในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ มีลักษณะของอุตสาหกรรมนี้มีจำนวนจำกัดยาต้านจุลชีพที่มีอยู่ ในประเทศที่มีโครงสร้างพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์สำคัญและการพัฒนาระเบียบ ช่วงของตัวแทนจากซึ่งทางเลือกสามารถทำได้บ่อยตัวอย่างเช่น เกี่ยวกับ 25 ประเทศในยุโรปจำนวนเฉลี่ยของยาต้านจุลชีพที่ได้รับอนุญาตสำหรับใช้ในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในขณะนี้คือ 2±1.2 และไม่มีประเทศเหล่านี้ มีมากกว่าห้าตัวแทนการได้รับใบอนุญาต (9) ในประเทศมีน้อยพัฒนาทางวิทยาศาสตร์โครงสร้างพื้นฐาน ข้อบังคับมักจะ มีจำกัดหรือ เพียงบังคับ weakly ดังนั้น ในประเทศเหล่านี้ของตัวแทนที่ใช้ในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำมีแนวโน้มจะมากขึ้นในประเทศเหล่านี้ แทนการรักษามักจะโดยเกษตรกรเองมีจำกัดมากป้อนข้อมูลจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูแลสุขภาพผ่านการฝึกอบรม แม้ว่าสิ่งที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญในปีเป็นทางเลือกของตัวแทนการรักษาโรคในสัตว์น้ำเพิ่มเติม ความซับซ้อน โดยทั่วไปโดยขาดมาตรฐานรักษาระบบการปกครองและ โดยร้ายแรงขาดฟิลด์ข้อมูลในประสิทธิภาพของการรักษาใด ๆการสแกนเอกสารทางวิทยาศาสตร์ตีพิมพ์เผยที่ข้อมูลประสิทธิภาพที่สร้างขึ้นในเกล็ดถี่ห้องปฏิบัติการทดลองมีการรายงานไม่ค่อย ในปฏิบัติ เลือกของแทนในการรักษาได้บ่อยได้รับอิทธิพลเป็นอย่างมากโดยการพิจารณาความพร้อมของตัวแทนมีความไวต่อการบังคับและแบคทีเรียเป็นโดยการพิจารณาธรรมชาติของโรคการรักษาในสภาวะปัจจุบันความรู้ของเรามันไม่ได้ไปเพื่อให้รายการของตัวแทนยาต้านจุลชีพที่จะมีประสิทธิภาพสูงสุดในการรักษาเฉพาะใด ๆเงื่อนไขการเกิดโรค ความหลากหลายในหมู่สัตว์น้ำสายพันธุ์และสภาพแวดล้อมการเกษตรน้ำ และเทคโนโลยีมีมากกว่าสัตว์บกทำให้ความพยายามดังกล่าวปลอม เป็นตาราง 12.1การรวบรวมสถานะการอนุญาตให้ใช้สิทธิ์สำหรับสารต้านจุลชีพตัวแทนในหลายประเทศ มันอธิบายดีเปลี่ยนแปลงในผลิตภัณฑ์ รูปแบบที่เป็นผลของประเพณีและเศรษฐกิจ มากกว่าทางวิทยาศาสตร์ข้อมูล ตารางสรุปการเกิดโรคต่าง ๆเงื่อนไขที่ได้รับจากตัวแทนต่าง ๆและรายการในประเทศที่มีตัวแทนเหล่านั้นรับใบอนุญาต ในหลายประเทศ ปิดป้ายชื่อใช้งานยาต้านจุลชีพเป็นกฎการแทนที่เป็นข้อยกเว้น มันควรสังเกตที่ความสัมพันธ์ในตารางของการแทนที่เฉพาะกับโรคโดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ควรดำเนินการเพื่อบ่งบอกว่า มีข้อมูลคุณภาพดีแสดงให้เห็นถึงประสิทธิภาพ อย่างเท่าเทียมกัน การสาธิตการไม่ประสิทธิภาพในปลาสายพันธุ์หนึ่งในสภาพแวดล้อมหนึ่งได้ตามหลักฐานที่จะทำได้ประสิทธิภาพรักษาชนิดเดียวกันหรือชนิดอื่นในที่แตกต่างกันสิ่งแวดล้อม สภาพแวดล้อมมากมายเช่นน้ำ คุณภาพจะรบกวนประสิทธิภาพของการรักษา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อแช่การรักษาจะทำ ตาราง 12.1 ไม่รวมข้อมูลหรือคำแนะนำว่าเหมาะสมสุดการปกครองการรักษาสำหรับตัวแทนใด ๆ ละเลยนี้บางส่วนเป็นผลของการขาดทั่วไปดีข้อมูลเชิงประจักษ์ อย่างไรก็ตาม ปัจจัยเช่นพันธุ์ปลาและความเค็มและอุณหภูมิของสิ่งแวดล้อมรักษาสัตว์จะมีนัยสำคัญทางเภสัชจลนศาสตร์ผลกระทบต่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

12.3 การบำบัดโรค
ที่พบในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ
ในการเพาะเลี้ยงในเชิงพาณิชย์โรคที่
การรักษาด้วยยาต้านจุลชีพถูกนำมาใช้กันมากที่สุด
เป็นผู้ที่เกิดขึ้นในการผลิตของ finfish และ
กุ้ง (กุ้งและกุ้ง) ในวัฒนธรรมหอย
ระบบการใช้ยาต้านจุลชีพที่เกือบจะสมบูรณ์
ถูกคุมขังในระยะตัวอ่อนมากในช่วงต้นของการผลิต
และจำนวนที่ใช้จึงมีขนาดค่อนข้างเล็ก.
การใช้ยาต้านจุลชีพในปลาสวยงามเป็นส่วนใหญ่อลหม่าน
และไม่ค่อยได้รับการวัด แต่เป็นความคิด
ที่จะเป็นมาก และความสำคัญของการใช้งานนี้จะ
เพิ่มขึ้นจากความใกล้ชิดของปลาเหล่านี้เพื่อมนุษย์.
ในยาสัตว์มนุษย์และที่ดินตามที่
หลากหลายของตัวแทนที่มีอยู่ไปยังผู้เชี่ยวชาญด้านการดูแลสุขภาพ
เป็นไปได้สำหรับพวกเขาที่จะเลือกที่เหมาะสม
ในการรักษา ตัวแทนบนพื้นฐานของบันทึกที่ผ่านมาของ
ประสิทธิภาพในการลดการสูญเสียที่จะติดเชื้อเฉพาะ
โรคที่พวกเขาจะต้องเผชิญกับ เงื่อนไขเหล่านี้ไม่ได้
แต่นำไปใช้ในการเพาะเลี้ยง ลักษณะความแตกต่าง
ของอุตสาหกรรมนี้เป็นจำนวน จำกัด มากของ
ยาต้านจุลชีพที่มีอยู่ ในประเทศเหล่านั้นที่
มีโครงสร้างพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์ที่สำคัญและพัฒนา
สภาพแวดล้อมด้านกฎระเบียบช่วงของตัวแทนจาก
ทางเลือกที่สามารถทำอยู่บ่อย จำกัด มาก.
ตัวอย่างเช่นที่เกี่ยวกับ 25 ประเทศในยุโรป
จำนวนเฉลี่ยของยาต้านจุลชีพที่ได้รับอนุญาต
ให้ใช้ในการ เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในขณะนี้คือ 2 ± 1.2 และไม่มี
ของประเทศเหล่านี้มีมากกว่าห้าตัวแทนรับ
ใบอนุญาต (9) ในประเทศที่มีทางวิทยาศาสตร์ที่พัฒนาน้อยกว่า
โครงสร้างพื้นฐานกฎระเบียบที่มีแนวโน้มที่จะถูก จำกัด
หรือเฉพาะการบังคับใช้อย่างอ่อน ดังนั้นในประเทศเหล่านี้
ในช่วงของตัวแทนที่ใช้ในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำมีแนวโน้มที่จะมากขึ้น.
ในประเทศเหล่านี้ตัวแทนการรักษามักจะ
ได้รับการแต่งตั้งโดยเกษตรกรที่ตัวเองมีอยู่อย่าง จำกัด มาก
ข้อมูลจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูแลสุขภาพได้รับการฝึกฝนแม้ว่า
สิ่งที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญในช่วงหลายปี.
ทางเลือกของการรักษาตัวแทนในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเป็นที่
ซับซ้อนมากขึ้นโดยขาดทั่วไปของมาตรฐาน
ระบบการปกครองและการบำบัดโรคโดยร้ายแรง
ขาดข้อมูลภาคสนามเกี่ยวกับประสิทธิภาพทางคลินิกของการรักษาใด ๆ .
สแกนวรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์การตีพิมพ์เผยให้เห็น
ว่าข้อมูลแม้ในการรับรู้ความสามารถที่สร้างขึ้นในระบบการ
ทดลองทางห้องปฏิบัติการได้ ไม่ค่อยได้รับรายงาน ใน
การปฏิบัติทางเลือกของตัวแทนในการรักษาจะบ่อย
อิทธิพลเป็นอย่างมากโดยการพิจารณาความพร้อมของตัวแทน
กฎระเบียบและความไวต่อเชื้อแบคทีเรียที่มันเป็น
โดยคำนึงถึงลักษณะของโรคที่กำลัง
รับการรักษา.
ในสถานะปัจจุบันของความรู้ของเรามันไม่ได้เป็น
ไปได้ที่จะให้ รายชื่อของยาต้านจุลชีพ
ที่จะมีประสิทธิภาพมากที่สุดในการรักษาใดโดยเฉพาะ
สภาพของโรค ความหลากหลายในหมู่เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ
สายพันธุ์และสภาพแวดล้อมการเลี้ยงสัตว์น้ำและ
เทคโนโลยีที่มีขนาดใหญ่กว่าสำหรับสัตว์บก
ทำให้ความพยายามใด ๆ ดังกล่าวเป็นการหลอกลวง ตารางที่ 12.1 คือ
การสะสมของสถานะใบอนุญาตสำหรับยาต้านจุลชีพ
ตัวแทนในหลายประเทศ มันแสดงให้เห็นที่ดี
การเปลี่ยนแปลงในผลิตภัณฑ์ที่ได้รับใบอนุญาตการเปลี่ยนแปลงที่อยู่ที่
ผลของประเพณีและเศรษฐกิจมากกว่าทางวิทยาศาสตร์
ข้อมูล ตารางสรุปการเกิดโรคต่างๆ
เงื่อนไขที่ได้รับการรักษาโดยตัวแทนต่างๆ
และรายชื่อประเทศที่ตัวแทนที่ได้
รับอนุญาต ในหลายประเทศใช้ปิดป้ายชื่อของ
ยาต้านแบคทีเรียคือกฎมากกว่าเป็นข้อยกเว้น มัน
ควรจะตั้งข้อสังเกตว่าการเชื่อมโยงในตารางของที่
ตัวแทนโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มีโรคโดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ควร
นำมาใช้เพื่อบ่งบอกว่ามีข้อมูลที่มีคุณภาพดี
แสดงให้เห็นถึงประสิทธิภาพ อย่างเท่าเทียมกัน, การสาธิตการ
รับรู้ความสามารถในสายพันธุ์ปลาในสภาพแวดล้อมหนึ่งไม่สามารถ
นำมาเป็นหลักฐานที่แสดงว่าการรับรู้ความสามารถจะประสบความสำเร็จใน
การรักษาชนิดเดียวกันหรืออีกสายพันธุ์ที่แตกต่างกันใน
สภาพแวดล้อม สภาพแวดล้อมหลาย
อย่างเช่นคุณภาพน้ำพารามิเตอร์จะยุ่งเกี่ยวกับ
ประสิทธิภาพของการรักษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อการแช่
การรักษาจะทำ ตาราง 12.1 ไม่รวมถึง
ข้อมูลหรือข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการที่เหมาะสมที่สุดใน
การรักษาวินัยหาตัวแทนใด ๆ ละเลยนี้
คือส่วนหนึ่งเป็นผลมาจากการขาดทั่วไปของดี
ข้อมูลเชิงประจักษ์ อย่างไรก็ตามปัจจัยดังกล่าวเป็นปลาสายพันธุ์
และความเค็มและอุณหภูมิของสภาพแวดล้อม
ของสัตว์ที่ได้รับการรักษาจะมีนัยสำคัญทางเภสัชจลนศาสตร์
ผลกระทบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

12.3 การรักษาของโรคที่พบในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเชิงพาณิชย์ โรคที่การรักษาส่วนใหญ่มักใช้เป็นผู้ที่เกิดขึ้นในการผลิตตะกรุมและกุ้ง ( กุ้งและกุ้ง ) สัตว์จำพวกหอยและปลาหมึกในวัฒนธรรมระบบการใช้ยาต้านจุลชีพเป็นเกือบสมบูรณ์กักขังอยู่ในตัวอ่อนระยะต้นมากของการผลิตและปริมาณการใช้จึงมีค่อนข้างน้อยยาต้านจุลชีพที่ใช้ในปลาสวยงามส่วนใหญ่อลหม่านและมีปริมาณไม่ค่อยถูก แต่ก็คิดว่าเป็นจํานวนมาก และความสำคัญของการใช้นี้เพิ่มความใกล้ชิดของปลาเหล่านี้มนุษย์ในมนุษย์และสัตว์ที่ใช้ยา ,หลากหลายของตัวแทนของผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์มันเป็นไปได้สำหรับพวกเขาที่จะเลือกที่เหมาะสมตัวแทนการรักษาบนพื้นฐานของข้อมูลในอดีตประสิทธิภาพในการลดความเสียหายเฉพาะโรคติดเชื้อโรคพวกเขาจะเผชิญกับ เงื่อนไขเหล่านี้ไม่แต่ใช้ในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ เป็นลักษณะเด่นของอุตสาหกรรมนี้เป็นจำนวนมาก จำกัดยาต้านจุลชีพที่มีอยู่ ในประเทศเหล่านั้นว่ามีโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญทางวิทยาศาสตร์และพัฒนาสภาพแวดล้อมบังคับ ช่วงของตัวแทนจากซึ่งเป็นทางเลือกที่สามารถทำให้เป็นบ่อยมาก )ตัวอย่างเช่น , เกี่ยวกับ 25 ประเทศในยุโรปหมายถึงจำนวนของยาต้านจุลชีพที่ได้รับอนุญาตเพื่อใช้ในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำใน 2 ± 1.2 และในไม่มีของประเทศเหล่านี้มีมากกว่าห้าคนถูกใบอนุญาต ( 9 ) ในประเทศที่มีน้อยพัฒนาวิทยาศาสตร์ระบบ ระเบียบ มีแนวโน้มที่จะ จำกัดหรือเพียงอย่างอ่อนมีผลบังคับใช้ ดังนั้น ในประเทศเหล่านี้ช่วงของตัวแทนที่ใช้ในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำมีแนวโน้มที่จะมากขึ้นในประเทศเหล่านี้รักษาโรคอยู่บ่อย ๆเลือกโดยเกษตรกรเอง มีมาก จำกัดข้อมูลจากผู้เชี่ยวชาญด้านการฝึกอบรมด้านการดูแลสุขภาพ แม้ว่าสิ่งที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในปีที่ผ่านทางเลือกของการรักษาโรคในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ คือซับซ้อนมากขึ้นโดยทั่วไปขาดมาตรฐานการรักษาระบบการปกครองและร้ายแรงการขาดข้อมูลในเขตข้อมูลประสิทธิภาพทางคลินิกของการบำบัดสแกนเผยแพร่ทางวิทยาศาสตร์ วรรณกรรม เผยข้อมูลที่สร้างขึ้นในขนาดเล็กแม้ในประสิทธิภาพการทดลองในห้องปฏิบัติการมีการรายงานน้อย ในการปฏิบัติ , ทางเลือกของตัวแทนการรักษาบ่อยอิทธิพลมาก โดยการพิจารณาของเจ้าหน้าที่ พร้อมใช้งานระเบียบ และเกิดเป็นแบคทีเรียโดยพิจารณาจากธรรมชาติของโรคเป็นการรักษาที่สถานะปัจจุบันของความรู้ของเรามันไม่เป็นไปได้ที่จะให้รายการของตัวแทนต้านจุลชีพนั้นจะมีประสิทธิภาพมากที่สุดในการรักษาที่เฉพาะเจาะจงใด ๆอาการโรค ความหลากหลายของการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำชนิดและสภาพแวดล้อมและการเลี้ยงสัตว์น้ำเทคโนโลยีที่ใหญ่กว่าสัตว์บนบกทําการใด ๆเช่นพยายามปลอม ตารางที่ 12.1 คือการรวบรวมสถานะการอนุญาตตัวแทนในหลายประเทศ มันแสดงให้เห็นถึงดีการเปลี่ยนแปลงในผลิตภัณฑ์ได้รับใบอนุญาต , การเปลี่ยนแปลงที่เป็นผลของประเพณี และเศรษฐกิจมากกว่าวิทยาศาสตร์ข้อมูล โต๊ะ summarises โรคต่าง ๆเงื่อนไขที่ต้องได้รับการดูแลจากเจ้าหน้าที่ต่าง ๆและรายการในประเทศ ซึ่งตัวแทนนั้นได้รับใบอนุญาต ในหลายประเทศ , ปิดการใช้ฉลากของนอนหลับพักผ่อนเป็นกฎมากกว่าเป็นข้อยกเว้น มันควรสังเกตสมาคมในโต๊ะว่าตัวแทนโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับโรคใดโรคหนึ่งควรได้รับหมายความว่ามีข้อมูลคุณภาพดีแสดงให้เห็นถึงความมีประสิทธิภาพ เท่ากัน , การสาธิตประสิทธิภาพในปลาชนิดหนึ่งในสภาพแวดล้อมหนึ่งไม่ได้ต้องเอาไปเป็นหลักฐานว่าประสิทธิภาพจะเกิดขึ้นในการรักษาชนิดเดียวกัน หรือสายพันธุ์อื่น ในที่แตกต่างกันสิ่งแวดล้อม สภาพแวดล้อมหลายเช่น พารามิเตอร์คุณภาพน้ำจะเข้าไปยุ่งกับประสิทธิผลของการรักษา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อแช่การรักษาจะทำ ตารางที่ 12.1 ไม่รวมข้อมูลใด ๆหรือคำแนะนำที่เหมาะสมที่สุดการรักษาสำหรับตัวแทนใด ๆ การละเลยนี้เป็นสำคัญ ผลของการขาดทั่วไปของดีข้อมูลเชิงประจักษ์ อย่างไรก็ตาม ปัจจัย เช่น ชนิดปลาและค่าความเค็ม และอุณหภูมิของสิ่งแวดล้อมในการรักษาสัตว์ โดยจะมีความผลกระทบที่เกิดขึ้น