Main resultsWe included 44 trials w

Main results

We included 44 trials with 2658 participants in this updated review. Overall, the use of treadmill training with body weight support did not increase the chances of walking independently compared with other physiotherapy interventions (risk difference (RD) -0.00, 95% confidence interval (CI) -0.02 to 0.02; P = 0.94; I² = 0%). Overall, the use of treadmill training with body weight support in walking rehabilitation for patients after stroke increased the walking velocity and walking endurance significantly. The pooled mean difference (MD) (random-effects model) for walking velocity was 0.07 m/s (95% CI 0.01 to 0.12; P = 0.02; I² = 57%) and the pooled MD for walking endurance was 26.35 metres (95% CI 2.51 to 50.19; P = 0.03; I² = 60%). Overall, the use of treadmill training with body weight support in walking rehabilitation for patients after stroke did not increase the walking velocity and walking endurance at the end of scheduled follow-up significantly. The pooled MD (random-effects model) for walking velocity was 0.04 m/s (95% CI -0.06 to 0.14; P = 0.40; I² = 40%) and the pooled MD for walking endurance was 32.36 metres (95% CI -3.10 to 67.81; P = 0.07; I² = 63%). However, for ambulatory patients improvements in walking endurance lasted until the end of scheduled follow-up (MD 58.88 metres, 95% CI 29.10 to 88.66; P = 0.0001; I² = 0%). Adverse events and drop outs did not occur more frequently in people receiving treadmill training and these were not judged to be clinically serious events.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์หลักเรารวมการทดลอง 44 กับ 2658 ผู้เข้าร่วมในการตรวจทานการปรับปรุงนี้ โดยรวม ใช้ treadmill สนับสนุนน้ำหนักร่างกายด้วยการฝึกอบรมไม่ได้เพิ่มโอกาสของการเดินอย่างอิสระเปรียบเทียบกับมาตรการอื่น ๆ กายภาพ (ความเสี่ยงส่วนต่าง (RD) -0.00, 95% ช่วงความเชื่อมั่น (CI) -0.02-0.02 P = 0.94 I² = 0%) โดยรวม การใช้ treadmill ฝึกด้วยน้ำหนักสนับสนุนในเดินในผู้ป่วยหลังจากจังหวะเพิ่มความเร็วในการเดินและเดินความอดทนอย่างมาก รวมหมายถึงความแตกต่าง (MD) (แบบสุ่มผล) สำหรับการเดินเร็วเป็น 0.07 m/s (95% CI 0.01 ถึง 0.12 P = 0.02 I² = 57%) และ MD รวมสำหรับความอดทนเดิน 26.35 เมตร (95% CI 2.51 ถึง 50.19 P = 0.03 I² = 60%) โดยรวม การใช้ treadmill ฝึกด้วยน้ำหนักสนับสนุนในเดินในผู้ป่วยหลังจากจังหวะได้เพิ่มความเร็วในการเดินและเดินความอดทนเมื่อสิ้นสุดกำหนดการติดตามผลอย่างมีนัยสำคัญ รวม MD (สุ่มผลจำลอง) สำหรับการเดินเร็วเป็น 0.04 m/s (95% CI-0.06 ถึง 0.14 P = 0.40 I² = 40%) และ MD รวมสำหรับความอดทนเดิน 32.36 เมตร (95% CI-3.10 การ 67.81 P = 0.07 I² = 63%) อย่างไรก็ตาม ผู้ป่วยจรมุข ปรับปรุงในความอดทนเดินกินเวลาจนถึงสิ้นสุดตามกำหนดการติดตาม (MD 58.88 เมตร 95% CI 29.10 กับ 88.66 P =มาก 0.0001 I² = 0%) เหตุการณ์และลึกหนาบางของหล่นไม่ได้เกิดบ่อยในคนที่ได้รับการฝึกอบรม treadmill และเหล่านี้ถูกตัดสินให้เป็นเหตุการณ์ร้ายแรงทางคลินิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลหลักเรารวม 44 การทดลองกับ 2658 ผู้เข้าร่วมในการปรับปรุงนี้การตรวจสอบ โดยรวมแล้วการใช้งานของการฝึกอบรมลู่วิ่งด้วยการสนับสนุนน้ำหนักตัวไม่เพิ่มโอกาสของการเดินเมื่อเทียบกับการแทรกแซงอิสระกายภาพบำบัดอื่น ๆ (ความแตกต่างความเสี่ยง (RD) -0.00, ช่วงความเชื่อมั่น 95% (CI) -0.02 0.02; p = 0.94; I² = 0%) โดยรวมแล้วการใช้งานของการฝึกอบรมลู่วิ่งด้วยการสนับสนุนของน้ำหนักตัวในการเดินการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองเพิ่มขึ้นหลังจากที่ความเร็วเดินเดินและความอดทนอย่างมีนัยสำคัญ ความแตกต่างเฉลี่ย pooled (MD) (รูปแบบผลสุ่ม) สำหรับการเดินความเร็วเป็น 0.07 m / s (95% CI 0.01-0.12; p = 0.02; I² = 57%) และแมรี่แลนด์สำรองสำหรับความอดทนเดินเป็น 26.35 เมตร (95 % CI 2.51-50.19; p = 0.03; I² = 60%) โดยรวมแล้วการใช้งานของการฝึกอบรมลู่วิ่งด้วยการสนับสนุนของน้ำหนักตัวในการเดินการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วยหลังจากที่จังหวะไม่ได้เพิ่มความเร็วการเดินเดินและความอดทนในตอนท้ายของกำหนดเวลาการติดตามผลอย่างมีนัยสำคัญ รวบรวมแมริแลนด์ (รูปแบบผลสุ่ม) สำหรับความเร็วเดินเป็น 0.04 m / s (95% CI -0.06 0.14; p = 0.40; I² = 40%) และแมรี่แลนด์สำรองสำหรับการเดินอดทนได้ 32.36 เมตร (95% CI - 3.10-67.81; P = 0.07; I² = 63%) อย่างไรก็ตามสำหรับการปรับปรุงผู้ป่วยในผู้ป่วยนอกเดินอดทนจนถึงจุดสิ้นสุดของการกำหนดเวลาการติดตาม (MD 58.88 เมตร, 95% CI 29.10-88.66; p = 0.0001; I² = 0%) เหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ลึกหนาบางที่ลดลงไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยครั้งมากขึ้นในคนที่ได้รับการฝึกอบรมและการออกกำลังกายเหล่านี้ไม่ได้รับการตัดสินให้เป็นเหตุการณ์ที่ร้ายแรงทางคลินิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลลัพธ์หลักเรารวม 44 การทดลองกับ 2658 ผู้นี้ ทบทวน ปรับปรุง โดยรวม , การใช้ treadmill ฝึกกับน้ำหนักตัวไม่เพิ่มโอกาสของการเดินอย่างอิสระ เมื่อเทียบกับอื่น ๆแทรกแซงกายภาพบำบัด ( ความแตกต่างความเสี่ยง ( RD ) -0.00 ช่วงความเชื่อมั่นร้อยละ 95 ( CI ) - 0.12 ถึง 0.02 ; P = 0.94 ; ฉันพนักงานขาย = 0 % ) โดยรวม , การใช้ treadmill การพยุงน้ำหนักของร่างกายในการฟื้นฟูผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองเพิ่มขึ้นหลังจากเดิน เดิน เดิน ความเร็วและความอดทนอย่างมาก รวมสถิติ ( MD ) ( ผลแบบสุ่ม ) สำหรับการเดินเร็วเป็น 0.07 เมตร / วินาที ( 95% CI 0.01 0.12 ; p = 0.02 ; ฉันพนักงานขาย = 57 % ) และรวม MD เดินความอดทนคือ 26.35 เมตร ( 95% CI 2.51 กับ 50.19 ; p = 0.03 ; ฉันพนักงานขาย = 60 % ) โดยการใช้ลู่วิ่งกับการพยุงน้ำหนักของร่างกายในการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองหลังจากเดินไม่ได้เพิ่มความเร็วและความอดทนเดินเดินที่ส่วนท้ายของตารางการติดตามผลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ รวม MD ( ผลแบบสุ่ม ) สำหรับการเดินเร็วเท่ากับ 0.04 M / S ( 95% CI -0.06 0.14 ; P = 0.40 ; ฉันพนักงานขาย = 40% ) และรวม MD เดินความอดทนคือ 32.36 เมตร ( 95% CI -3.10 เพื่อ 67.81 ; P = 0.07 ; ฉันพนักงานขาย = 63 % ) อย่างไรก็ตาม สำหรับผู้ป่วยนอก ผู้ป่วยเดินในการปรับปรุงความอดทนจนถึงสิ้นสุดกำหนดการติดตามผล ( MD 58.88 เมตร , 95% CI 29.10 เพื่อ 88.66 ; p = 0.0001 ; ฉันพนักงานขาย = 0 % ) เหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ที่วางลึกหนาบางและไม่เกิดขึ้นบ่อยในผู้เข้ารับการฝึกอบรม treadmill และเหล่านี้ไม่ได้ตัดสินว่าเป็นเหตุการณ์ทางการแพทย์ที่ร้ายแรง