Nowadays, nobody (I hope) believes

Nowadays, nobody (I hope) believes anymore in the magic bullet, i.e. the molecule able to help DNA cross all barriers. Vectors of the future will be made much like viruses, of multifunctional supramolecular systems that self-assemble around DNA. Programmed intracellular disassembly may well be part of
a successful story too. Each component of the vector is assigned a function. As exemplified above, some functions may just be obtained by mimicking viruses, such as integrin-mediated cell entry, or NLS directed entry into the nucleus. Some other solutions, such as monomolecular genome condensation via detergent dimerization, or endosome release by the proton sponge effect, have obviously not been exploited by the natural cell invaders. The outcome of increased complexity of the vectors on their development as gene medicines [50] is difficult to evaluate at this stage. In any case, the pieces of the puzzle still have to be assembled prior to resembling an ‘artificial virus’ [51]: the quest of the Graal for the next decade?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัจจุบัน (หวัง) ไม่มีใครเชื่ออีกต่อไปในกระสุนวิเศษ เช่นโมเลกุลจะช่วยข้ามอุปสรรคทั้งหมดดีเอ็นเอ เวกเตอร์ในอนาคตจะทำเหมือนไวรัส ระบบ supramolecular โดยที่ตนเองประกอบรอบดีเอ็นเอ ถอดช่องโปรแกรม intracellular ดีอาจเป็นส่วนหนึ่งของ
ที่ประสบความสำเร็จเรื่องเกินไป แต่ละส่วนประกอบของเวกเตอร์กำหนดให้ฟังก์ชัน เป็น exemplified เหนือ ฟังก์ชันบางเพียงได้ไวรัส mimicking เช่นเซลล์ integrin mediated รายการ หรือ NLS ตรงเข้านิวเคลียส อื่น ๆ ปัญหา เช่นมีหยดน้ำเกาะกลุ่ม monomolecular dimerization ผงซักฟอก หรือเอนโดโซมออก โดยผลฟองน้ำโปรตอน มีแน่นอนไม่ได้ไปรุกรานเซลล์ธรรมชาติ ผลของความซับซ้อนที่เพิ่มขึ้นของเวกเตอร์ในการพัฒนาเป็นยายีน [50] ยากที่จะประเมินในขั้นนี้ได้ ชิ้นส่วนของจิ๊กซอว์ยังต้องถูกรวบรวมก่อนคล้ายการ 'ไวรัสเทียม' [51]: เควสของ Graal หมายสำหรับทศวรรษต่อไป?

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัจจุบันไม่มีใคร (ฉันหวังว่า) เชื่ออีกต่อไปในกระสุนวิเศษคือโมเลกุลที่สามารถช่วยให้ดีเอ็นเอข้ามอุปสรรคทั้งหมด เวกเตอร์ในอนาคตจะต้องทำมากเช่นไวรัสของระบบมัลติฟังก์ชั่ supramolecular ที่ตนเองประกอบรอบดีเอ็นเอ โปรแกรมถอดชิ้นส่วนภายในเซลล์ดีอาจเป็นส่วนหนึ่งของ
เรื่องราวที่ประสบความสำเร็จเกินไป ส่วนประกอบของเวกเตอร์แต่ละคนจะได้รับมอบหมายให้ทำงาน อย่างสุดขั้วข้างต้นฟังก์ชั่นบางอย่างก็อาจจะได้รับการลอกเลียนแบบจากไวรัสดังกล่าวเป็นรายการเซลล์ integrin สื่อหรือ NLS กำกับเข้าไปในนิวเคลียส โซลูชันอื่น ๆ เช่น monomolecular จีโนมการรวมตัวทาง dimerization ผงซักฟอกหรือปล่อย endosome โดยผลโปรตอนฟองน้ำได้ชัดไม่ได้รับประโยชน์โดยการรุกรานของเซลล์ตามธรรมชาติ ผลของความซับซ้อนที่เพิ่มขึ้นของเวกเตอร์ในการพัฒนาของพวกเขาเป็นยายีน [50] เป็นเรื่องยากที่จะประเมินในขั้นตอนนี้ ในกรณีใด ๆ ชิ้นส่วนของปริศนาที่ยังคงต้องได้รับการประกอบก่อนที่จะคล้าย 'ไวรัสเทียม [51]: การแสวงหาของ Graal สำหรับทศวรรษต่อไปหรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุกวันนี้ไม่มีใคร ( ฉันหวังว่า ) เชื่อแล้วในกระสุนเวทย์ คือ โมเลกุลที่สามารถช่วยให้ดีเอ็นเอข้ามอุปสรรคทั้งหมด . เวกเตอร์ของอนาคตจะทำให้เหมือนไวรัส ระบบมัลติฟังก์ชั่ที่ตนเองรวบรวมรอบ supramolecular DNA โปรแกรมการถอดชิ้นส่วนอาจเป็นส่วนหนึ่งของ
เรื่องประสบความสําเร็จด้วย แต่ละองค์ประกอบของเวกเตอร์จะมอบหมายหน้าที่ตามที่ยกตัวอย่างข้างต้น บางฟังก์ชั่นอาจจะได้รับโดยการเลียนแบบไวรัส เช่น อินทีกรินผ่านเข้าเซลล์ หรือ NIS กำกับเข้าไปในนิวเคลียส บางโซลูชั่นอื่น ๆเช่น monomolecular การควบแน่นทางพันธุกรรมหรือโครโมโซมสหชาตผงซักฟอกออก โดยโปรตอนฟองน้ำ Effect , ไม่ได้ถูกโจมตีโดยเซลล์ธรรมชาติผู้บุกรุกผลของความซับซ้อนที่เพิ่มขึ้นของเวกเตอร์ในการพัฒนาเป็นยา [ ยีน 50 ] เป็นเรื่องยากที่จะประเมินในขั้นตอนนี้ ในกรณีใด ๆชิ้นส่วนของปริศนาก็ต้องประกอบก่อนคล้าย ' ไวรัส ' เทียม [ 51 ] : เควสของ graal สำหรับทศวรรษหน้า