Enteral Tube Feeding: Indications,

Enteral Tube Feeding: Indications, Practices and Outcomes
A prospective comparison of the use of nasogastric and percutaneous endoscopic gastrostomy tubes for long-term enteral feeding in older people

Abstract
Objective: To compare the indications for and the outcome of long-term enteral feeding by nasogastric tube (NGT) with that of percutaneous endoscopic gastrostomy (PEG) tube. Design: A prospective, multicenter cohort study. Setting: Acute geriatric units and long-term care (LTC) hospitals in Jerusalem, Israel.Participants : 122 chronic patients aged 65 years and older for whom long-term enteral feeding was indicated as determined by the treating physician. Patients with acute medical conditions at the time of tube placement were excluded.Measurements : We examined the indications for enteral feeding, nutritional status, outcome and complications in all subjects. Subjects were followed for a minimum period of six months. Results: Although the PEG patients were older and had a higher incidence of dementia, there was an improved survival in those patients with PEG as compared to NGT (hazard ratio (HR)=0.41; 95% confidence interval (CI) 0.22–0.76; P=0.01). Also, the patients with PEG had a lower rate of aspiration (HR=0.48; 95% CI 0.26–0.89) and self-extubation (HR=0.17; 95% CI 0.05–0.58) than those with NGT. Apart from a significant improvement in the serum albumin level at the 4-week follow-up assessment in the patients with PEG compared to those with NGT (adjusted mean 3.35 compared to 3.08; F=4.982), nutritional status was otherwise similar in both groups. Conclusion: In long-term enteral feeding, in a selected group of non-acute patients, the use of PEG was associated with improved survival, was better tolerated by the patient and was associated with a lower incidence of aspiration. A randomized controlled study is needed to determine whether PEG is truly superior to NGT.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Enteral หลอดอาหาร: สรรพคุณ วิธีปฏิบัติ และผลลัพธ์การเปรียบเทียบการใช้ nasogastric และ gastrostomy percutaneous โดยการส่องกล้องหลอดอาหาร enteral ระยะยาวในผู้สูงอายุมีแนวโน้มบทคัดย่อObjective: To compare the indications for and the outcome of long-term enteral feeding by nasogastric tube (NGT) with that of percutaneous endoscopic gastrostomy (PEG) tube. Design: A prospective, multicenter cohort study. Setting: Acute geriatric units and long-term care (LTC) hospitals in Jerusalem, Israel.Participants : 122 chronic patients aged 65 years and older for whom long-term enteral feeding was indicated as determined by the treating physician. Patients with acute medical conditions at the time of tube placement were excluded.Measurements : We examined the indications for enteral feeding, nutritional status, outcome and complications in all subjects. Subjects were followed for a minimum period of six months. Results: Although the PEG patients were older and had a higher incidence of dementia, there was an improved survival in those patients with PEG as compared to NGT (hazard ratio (HR)=0.41; 95% confidence interval (CI) 0.22–0.76; P=0.01). Also, the patients with PEG had a lower rate of aspiration (HR=0.48; 95% CI 0.26–0.89) and self-extubation (HR=0.17; 95% CI 0.05–0.58) than those with NGT. Apart from a significant improvement in the serum albumin level at the 4-week follow-up assessment in the patients with PEG compared to those with NGT (adjusted mean 3.35 compared to 3.08; F=4.982), nutritional status was otherwise similar in both groups. Conclusion: In long-term enteral feeding, in a selected group of non-acute patients, the use of PEG was associated with improved survival, was better tolerated by the patient and was associated with a lower incidence of aspiration. A randomized controlled study is needed to determine whether PEG is truly superior to NGT.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การให้อาหารทางสายให้อาหาร: ตัวชี้วัดปฏิบัติและผล
การเปรียบเทียบที่คาดหวังในการใช้งานของหลอด gastrostomy nasogastric และลวดส่องกล้องสำหรับการให้อาหารทางสายให้อาหารในระยะยาวในผู้สูงอายุบทคัดย่อวัตถุประสงค์: เพื่อเปรียบเทียบตัวชี้วัดสำหรับการและผลของการให้สารอาหารในระยะยาวโดย nasogastric Tube (NGT) กับที่ของลวด gastrostomy ส่องกล้อง (PEG) หลอด การออกแบบ: เป็นที่คาดหวังการศึกษาการศึกษา multicenter การตั้งค่าหน่วยสูงอายุเฉียบพลันและการดูแลระยะยาว (LTC) โรงพยาบาลในกรุงเยรูซาเล็ม Israel.Participants: 122 ผู้ป่วยเรื้อรังอายุ 65 ปีและผู้สูงอายุสำหรับผู้ที่ให้สารอาหารในระยะยาวได้รับการชี้ให้เห็นตามที่กำหนดโดยแพทย์รักษา ผู้ป่วยที่มีเงื่อนไขทางการแพทย์เฉียบพลันในช่วงเวลาของตำแหน่งของท่อเป็น excluded.Measurements: เราตรวจสอบตัวชี้วัดสำหรับการให้อาหารทางสายให้อาหาร, ภาวะโภชนาการผลและภาวะแทรกซ้อนในทุกวิชา วิชาที่ตามมาเป็นระยะเวลาอย่างน้อยหกเดือน ผล: แม้ว่าผู้ป่วย PEG มีอายุและมีอุบัติการณ์สูงขึ้นของภาวะสมองเสื่อมมีการอยู่รอดที่ดีขึ้นในผู้ป่วยที่มี PEG เมื่อเทียบกับ NGT (ค่า hazard ratio (HR) = 0.41; 95% confidence interval (CI) 0.22-0.76; p = 0.01) นอกจากนี้ผู้ป่วยที่มี PEG มีอัตราการลดลงของความทะเยอทะยาน (HR = 0.48; 95% CI 0.26-0.89) และตนเอง extubation (HR = 0.17; 95% CI 0.05-0.58) มากกว่าผู้ที่มี NGT นอกเหนือจากการปรับปรุงที่สำคัญในระดับซีรั่มอัลบูมิที่เวลา 4 สัปดาห์การประเมินติดตามผลในผู้ป่วยที่มี PEG เมื่อเทียบกับผู้ที่มี NGT (ปรับค่าเฉลี่ย 3.35 เมื่อเทียบกับ 3.08; F = 4.982) ภาวะโภชนาการเป็นอย่างอื่นที่คล้ายกันในทั้งสองกลุ่ม . สรุป: ในการให้อาหารทางสายให้อาหารในระยะยาวในกลุ่มที่เลือกของผู้ป่วยที่ไม่ใช่เฉียบพลันการใช้ PEG ที่เกี่ยวข้องกับการอยู่รอดที่ดีขึ้น, ได้รับการยอมรับที่ดีขึ้นโดยผู้ป่วยและมีความสัมพันธ์กับอัตราการเกิดที่ลดลงของความทะเยอทะยาน การศึกษาแบบสุ่มเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อตรวจสอบว่า PEG เป็นจริงดีกว่า NGT

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การให้อาหารทางสายยางสูตร : ข้อบ่งชี้และผลการปฏิบัติการเปรียบเทียบอนาคตของโรงเรียนการส่องกล้องและใช้ gastrostomy หลอดเลี้ยงอาหารผู้สูงอายุระยะยาวในบทคัดย่อวัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาเปรียบเทียบข้อบ่งชี้และผลของการให้อาหารในระยะยาว โดยโรงเรียนหลอด ( NGT ) ที่มีการใช้ gastrostomy ( PEG ) หลอด การออกแบบ : อนาคต สหรุ่นที่เข้าศึกษา การตั้งค่า : หน่วยสำหรับเฉียบพลันและการดูแลระยะยาว ( LTC ) โรงพยาบาลในเยรูซาเล็ม , อิสราเอล ผู้เข้าร่วม : 122 เรื้อรังผู้ป่วยอายุ 65 ปีและเก่าที่การให้อาหารในระยะยาวคือแสดงกําหนดโดยการรักษาแพทย์ ผู้ป่วยที่มีเงื่อนไขทางการแพทย์เฉียบพลันในเวลาของการวางท่อถูกแยกออก การวัด : เราตรวจสอบข้อบ่งชี้สำหรับการให้อาหาร อาหาร และภาวะโภชนาการ ผลแทรกซ้อนในทุกวิชา จำนวนตามระยะเวลาอย่างน้อย 6 เดือน ผลลัพธ์ : แม้ว่าผู้ป่วยหมุดอายุมากและมีอุบัติการณ์ที่สูงขึ้นของโรคสมองเสื่อม มีการปรับปรุงอัตราการรอดชีวิตในผู้ป่วยเมื่อเทียบกับ NGT ( อัตราส่วนอันตราย ( HR ) = 0.41 ; ช่วงความเชื่อมั่น 95% ( CI ) 0.22 ( 0.76 ; p = 0.01 ) นอกจากนี้ ผู้ป่วยที่มีหมุดมีอัตราลดลงของความคาดหวัง ( HR = 0.48 ; 95% CI = 0.26 - 0.89 ) และ extubation ตนเอง ( HR = 0.17 ; 95% CI 0.05 ) 0.58 ) มากกว่าผู้ที่มีชัยชนะ . นอกเหนือจากการปรับปรุงที่สำคัญในระดับอัลบูมินในสัปดาห์ที่ 4 ติดตามประเมินในผู้ป่วยเมื่อเปรียบเทียบกับกับ NGT ( ปรับค่าเฉลี่ย 3.35 เทียบกับ 3.08 ; F = 4.982 ) , ภาวะโภชนาการที่คล้ายกันอื่นในทั้งสองกลุ่ม สรุป : ในการให้อาหารในระยะยาวในกลุ่มที่เลือกของไม่เฉียบพลัน ผู้ป่วยที่ใช้ตรึงอยู่ที่เกี่ยวข้องกับการปรับปรุงการอยู่รอดดีกว่าทนโดยผู้ป่วยและสัมพันธ์กับอุบัติการณ์ที่ลดลงของความทะเยอทะยาน การศึกษาควบคุม โดยจะต้องตรวจสอบว่า หมุดเป็น superior NGT .