The Sri Lankan CaseThe literature r

The Sri Lankan Case

The literature regarding the Sri Lankan conflict has revolved around providing primordialist, constructivist, and instrumentalist explanations to the growing hostilities.[11] Political scientist Neil DeVotta, while incorporating these perspectives into his theory, focuses on an institutionalist explanation to the question of why the Tamils’ demanded secession.[12] In his comprehensive book Blowback, he outlines his theory as follows:


The more particularistic interactions permeate institutions representing the state, the more likely it is that those marginalized will mobilize in opposition. The more ethnically based such particularism is, the more the state would likely regress to ethnocracy. And when such an ethnocracy and its accompanying institutional decay forces those dispossessed and discriminated against to retaliate by mobilizing along ethnonational lines…the stage will be set for ethnic violence.[13]

This, he posits, is exactly what happened in Sri Lanka. However, in his analysis he emphasizes the large role played by the Sinhala Only language movement as the impetus to the secessionist movement.[14] Although it was a strong catalyst for Tamil grievances and led to much of the other discriminatory policy against the Tamils, DeVotta does not devote enough time to discussing the root cause of all these discriminatory policies: the failure to amend the democratic system inherited from British colonial rule, which allowed for a Sinhalese majority to dominate. As well, he does not give enough credit to the other factors listed by Horowitz, such as migration into the Tamil homeland and the role that violent oppression plays in delegitimizing the state. Therefore, linguistic nationalism is only one of many reasons for the eventual demand for Tamil Eelam by the Tamil people.

Insight can also be drawn from primary sources regarding the Tamil-Sinhalese conflict in Sri Lanka. Vaithianathan Navaratnam was a Tamil Nationalist and a member of parliament from 1963-1970. In The Fall and Rise of the Tamil Nation, he provides his personal account of the events leading to the Tamil war of independence. As he knew many of the prominent figures personally and actively participated in much of the history, his memoir is a valuable resource in analyzing the causes of the separatist conflict. In particular, he is highly critical of the failure of the Tamil and Sinhalese leadership alike to change the political structure at independence, an issue that is somewhat overlooked in DeVotta’s analysis.[15] Although his judgements may contain personal bias, it is nonetheless a valuable source in trying to encompass the full scope of the Sri Lankan ethnic conflict.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กรณี

ศรีลังกาวรรณกรรมเกี่ยวกับความขัดแย้งในศรีลังกาได้โคจรรอบให้ primordialist คอนส , และทำบุญทำทานคำอธิบายการเติบโตสิน นักวิทยาศาสตร์ทางการเมือง [ 11 ] นีล devotta , ในขณะที่ผสมผสานมุมมองเหล่านี้เป็นทฤษฎีของเขาเน้นคำอธิบาย institutionalist กับคำถามที่ว่าทำไมชาว ' เรียกร้องการแยกตัวออก[ 12 ] ในการย้อนกลับหนังสือของเขาอย่างละเอียด เขาสรุปทฤษฎีของเขาดังนี้ :


ปฏิสัมพันธ์ particularistic เพิ่มเติมแผ่ซ่านสถาบันที่เป็นตัวแทนของรัฐ ยิ่งมีโอกาสเป็นพวกชายขอบจะระดมพลต่อต้าน ทำให้เฉพาะเจาะจงมากขึ้นตามเชื้อชาติ เช่น ยิ่งรัฐอาจถอยหลัง ethnocracy .และเมื่อเป็น ethnocracy และของมาย่อยสลายกองกำลังผู้ยึดครองสถาบัน และเพื่อตอบโต้โดยการเลือกปฏิบัติตามสาย . . . . . . . ethnonational เวทีก็จะมีความรุนแรงเชื้อชาติ [ 13 ]

นี้ เขา posits คือสิ่งที่เกิดขึ้นในศรีลังกา อย่างไรก็ตามในการวิเคราะห์ของเขาเขาเน้นบทบาทใหญ่เล่นโดยสิงหลภาษาเท่านั้นที่เคลื่อนไหวเป็นแรงผลักดันให้พวกแบ่งแยกดินแดนเคลื่อนไหว [ 14 ] แม้ว่าจะแข็งแรงตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับความคับข้องใจทมิฬและ LED มากของอื่น ๆ นโยบายการต่อต้านชาวทมิฬ , devotta ไม่อุทิศเวลาเพียงพอที่จะพูดถึงสาเหตุของนโยบายที่เลือกปฏิบัติเหล่านี้ทั้งหมด :ความล้มเหลวในการแก้ไขประชาธิปไตยระบบสืบทอดการปกครองอาณานิคมของอังกฤษ ซึ่งได้รับอนุญาตเป็นผู้ใหญ่ไปครอง . เช่นกัน เขาไม่ได้ให้เครดิตเพียงพอกับปัจจัยอื่น ๆที่ระบุไว้โดย โฮโรวิทซ์ เช่นการย้ายถิ่นเข้าสู่ทมิฬบ้านเกิดและบทบาทการเล่นที่รุนแรง ใน delegitimizing รัฐ ดังนั้นชาตินิยมทางภาษาเป็นเพียงหนึ่งในหลายเหตุผลสำหรับในที่สุดความต้องการทมิฬโดยทมิฬคน

เข้าใจยังสามารถดึงจากแหล่งข้อมูลเบื้องต้นเกี่ยวกับทมิฬสิงหลความขัดแย้งในศรีลังกา vaithianathan navaratnam เป็นภาษาทมิฬชาตินิยมและเป็นสมาชิกของรัฐสภาจาก 1963-1970 . ในฤดูใบไม้ร่วงและเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วของประเทศทมิฬเขามีบัญชีส่วนตัวของเหตุการณ์ที่นำไปสู่ทมิฬสงครามประกาศอิสรภาพ เขารู้ว่าจำนวนมากของตัวเลขเด่นส่วนตัวและมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในมากของประวัติศาสตร์ บันทึกของเขาเป็นทรัพยากรที่มีคุณค่าในการวิเคราะห์สาเหตุของความขัดแย้ง แบ่งแยก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาสูงที่สำคัญของความล้มเหลวของทมิฬสิงหล และภาวะผู้นำเหมือนกันที่จะเปลี่ยนโครงสร้างทางการเมืองที่เป็นอิสระ , เป็นปัญหาที่ค่อนข้างมองข้ามในการวิเคราะห์ devotta . [ 15 ] แม้ว่าการตัดสินใจของเขาอาจจะมีอคติส่วนตัว มันยังเป็นแหล่งที่มีคุณค่าในการพยายามที่จะครอบคลุมขอบเขตเต็มรูปแบบของความขัดแย้งทางชาติพันธุ์ชาวศรีลังกา .