- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
THE twilight of evening. Big flakes
THE twilight of evening. Big flakes of wet snow are whirling lazily about the street lamps, which have just been lighted, and lying in a thin soft layer on roofs, horses' backs, shoulders, caps. Iona Potapov, the sledge- driver, is all white like a ghost. He sits on the box without stirring, bent as double as the living body can be bent. If a regular snowdrift fell on him it seems as though even then he would not think it necessary to shake it off.... His little mare is white and motionless too. Her stillness, the angularity of her lines, and the stick-like straightness of her legs make her look like a halfpenny gingerbread horse. She is probably lost in thought. Anyone who has been torn away from the plough, from the familiar gray landscapes, and cast into this slough, full of monstrous lights, of unceasing uproar and hurrying people, is bound to think.
It is a long time since Iona and his nag have budged. They came out of the yard before dinnertime and not a single fare yet. But now the shades of evening are falling on the town. The pale light of the street lamps changes to a vivid color, and the bustle of the street grows noisier.
"Sledge to Vyborgskaya!" Iona hears. "Sledge!"
Iona starts, and through his snow-plastered eyelashes sees an officer in a military overcoat with a hood over his head.
"To Vyborgskaya," repeats the officer. "Are you asleep? To Vyborgskaya!"
In token of assent Iona gives a tug at the reins which sends cakes of snow flying from the horse's back and shoulders. The officer gets into the sledge. The sledge-driver clicks to the horse, cranes his neck like a swan, rises in his seat, and more from habit than necessity brandishes his whip. The mare cranes her neck, too, crooks her stick-like legs, and hesitatingly sets of....
"Where are you shoving, you devil?" Iona immediately hears shouts from the dark mass shifting to and fro before him. "Where the devil are you going? Keep to the r-right!"
"You don't know how to drive! Keep to the right," says the officer angrily.
A coachman driving a carriage swears at him; a pedestrian crossing the road and brushing the horse's nose with his shoulder looks at him angrily and shakes the snow off his sleeve. Iona fidgets on the box as though he were sitting on thorns, jerks his elbows, and turns his eyes about like one possessed as though he did not know where he was or why he was there.
"What rascals they all are!" says the officer jocosely. "They are simply doing their best to run up against you or fall under the horse's feet. They must be doing it on purpose."
Iona looks as his fare and moves his lips.... Apparently he means to say something, but nothing comes but a sniff.
"What?" inquires the officer.
Iona gives a wry smile, and straining his throat, brings out huskily: "My son... er... my son died this week, sir."
"H'm! What did he die of?"
Iona turns his whole body round to his fare, and says:
"Who can tell! It must have been from fever.... He lay three days in the hospital and then he died.... God's will."
"Turn round, you devil!" comes out of the darkness. "Have you gone cracked, you old dog? Look where you are going!"
"Drive on! drive on!..." says the officer. "We shan't get there till to-morrow going on like this. Hurry up!"
The sledge-driver cranes his neck again, rises in his seat, and with heavy grace swings his whip. Several times he looks round at the officer, but the latter keeps his eyes shut and is apparently disinclined to listen. Putting his fare down at Vyborgskaya, Iona stops by a restaurant, and again sits huddled up on the box.... Again the wet snow paints him and his horse white. One hour passes, and then another....
Three young men, two tall and thin, one short and hunchbacked, come up, railing at each other and loudly stamping on the pavement with their goloshes.
"Cabby, to the Police Bridge!" the hunchback cries in a cracked voice. "The three of us,... twenty kopecks!"
Iona tugs at the reins and clicks to his horse. Twenty kopecks is not a fair price, but he has no thoughts for that. Whether it is a rouble or whether it is five kopecks does not matter to him now so long as he has a fare.... The three young men, shoving each other and using bad language, go up to the sledge, and all three try to sit down at once. The question remains to be settled: Which are to sit down and which one is to stand? After a long altercation, ill-temper, and abuse, they come to the conclusion that the hunchback must stand because he is the shortest.
"Well, drive on," says the hunchback in his cracked voice, settling himself and breathing down Iona's neck. "Cut along! What a cap you've got, my friend! You wouldn't find a worse one in all Petersburg...."
"He-he!... he-he!..." laughs Iona. "It's nothing to boast of!"
"Well, then, nothing to boast of, drive on! Are you going to drive like this all the way? Eh? Shall I give you one in the neck?"
"My head aches," says one of the tall ones. "At the Dukmasovs' yesterday Vaska and I drank four bottles of brandy between us."
"I can't make out why you talk such stuff," says the other tall one angrily. "You lie like a brute."
"Strike me dead, it's the truth!..."
"It's about as true as that a louse coughs."
"He-he!" grins Iona. "Me-er-ry gentlemen!"
"Tfoo! the devil take you!" cries the hunchback indignantly. "Will you get on, you old plague, or won't you? Is that the way to drive? Give her one with the whip. Hang it all, give it her well."
Iona feels behind his back the jolting person and quivering voice of the hunchback. He hears abuse addressed to him, he sees people, and the feeling of loneliness begins little by little to be less heavy on his heart. The hunchback swears at him, till he chokes over some elaborately whimsical string of epithets and is overpowered by his cough. His tall companions begin talking of a certain Nadyezhda Petrovna. Iona looks round at them. Waiting till there is a brief pause, he looks round once more and says:
"This week... er... my... er... son died!"
"We shall all die,..." says the hunchback with a sigh, wiping his lips after coughing. "Come, drive on! drive on! My friends, I simply cannot stand crawling like this! When will he get us there?"
"Well, you give him a little encouragement... one in the neck!"
"Do you hear, you old plague? I'll make you smart. If one stands on ceremony with fellows like you one may as well walk. Do you hear, you old dragon? Or don't you care a hang what we say?"
And Iona hears rather than feels a slap on the back of his neck.
"He-he!..." he laughs. "Merry gentlemen.... God give you health!"
"Cabman, are you married?" asks one of the tall ones.
"I? He he! Me-er-ry gentlemen. The only wife for me now is the damp earth.... He-ho-ho!.... The grave that is!... Here my son's dead and I am alive.... It's a strange thing, death has come in at the wrong door.... Instead of coming for me it went for my son...."
And Iona turns round to tell them how his son died, but at that point the hunchback gives a faint sigh and announces that, thank God! they have arrived at last. After taking his twenty kopecks, Iona gazes for a long while after the revelers, who disappear into a dark entry. Again he is alone and again there is silence for him.... The misery which has been for a brief space eased comes back again and tears his heart more cruelly than ever. With a look of anxiety and suffering Iona's eyes stray restlessly among the crowds moving to and fro on both sides of the street: can he not find among those thousands someone who will listen to him? But the crowds flit by heedless of him and his misery.... His misery is immense, beyond all bounds. If Iona's heart were to burst and his misery to flow out, it would flood the whole world, it seems, but yet it is not seen. It has found a hiding-place in such an insignificant shell that one would not have found it with a candle by daylight....
Iona sees a house-porter with a parcel and makes up his mind to address him.
"What time will it be, friend?" he asks.
"Going on for ten.... Why have you stopped here? Drive on!"
Iona drives a few paces away, bends himself double, and gives himself up to his misery. He feels it is no good to appeal to people. But before five minutes have passed he draws himself up, shakes his head as though he feels a sharp pain, and tugs at the reins.... He can bear it no longer.
"Back to the yard!" he thinks. "To the yard!"
And his little mare, as though she knew his thoughts, falls to trotting. An hour and a half later Iona is sitting by a big dirty stove. On the stove, on the floor, and on the benches are people snoring. The air is full of smells and stuffiness. Iona looks at the sleeping figures, scratches himself, and regrets that he has come home so early....
"I have not earned enough to pay for the oats, even," he thinks. "That's why I am so miserable. A man who knows how to do his work,... who has had enough to eat, and whose horse has had enough to eat, is always at ease...."
In one of the corners a young cabman gets up, clears his throat sleepily, and makes for the water-bucket.
"Want a drink?" Iona asks him.
"Seems so."
"May it do you good.... But my son is dead, mate.... Do you hear? This week in the hospital.... It's a queer business...."
Iona looks to see the effect produced by his words, but he sees nothing. The young man has covered his head over and is already asleep. The old man sighs and scratches himself.... Just as the young man had been thirsty for water, he thirsts for speech. His son will soon have been dead a week, and he has not really talked to anybody yet.... He wants to talk of it properly, with deliberation.... He wants to tell how his son was taken ill, how he suffered, what he said before he died, how he died.... He wants to describe the funeral, and how he went to the hospital to get his son's clothes. He still has his daughter Anisya in the country.... And he wants to talk about her too.... Yes, he has plenty to talk about now. His listener ought to sigh and excl
It is a long time since Iona and his nag have budged. They came out of the yard before dinnertime and not a single fare yet. But now the shades of evening are falling on the town. The pale light of the street lamps changes to a vivid color, and the bustle of the street grows noisier.
"Sledge to Vyborgskaya!" Iona hears. "Sledge!"
Iona starts, and through his snow-plastered eyelashes sees an officer in a military overcoat with a hood over his head.
"To Vyborgskaya," repeats the officer. "Are you asleep? To Vyborgskaya!"
In token of assent Iona gives a tug at the reins which sends cakes of snow flying from the horse's back and shoulders. The officer gets into the sledge. The sledge-driver clicks to the horse, cranes his neck like a swan, rises in his seat, and more from habit than necessity brandishes his whip. The mare cranes her neck, too, crooks her stick-like legs, and hesitatingly sets of....
"Where are you shoving, you devil?" Iona immediately hears shouts from the dark mass shifting to and fro before him. "Where the devil are you going? Keep to the r-right!"
"You don't know how to drive! Keep to the right," says the officer angrily.
A coachman driving a carriage swears at him; a pedestrian crossing the road and brushing the horse's nose with his shoulder looks at him angrily and shakes the snow off his sleeve. Iona fidgets on the box as though he were sitting on thorns, jerks his elbows, and turns his eyes about like one possessed as though he did not know where he was or why he was there.
"What rascals they all are!" says the officer jocosely. "They are simply doing their best to run up against you or fall under the horse's feet. They must be doing it on purpose."
Iona looks as his fare and moves his lips.... Apparently he means to say something, but nothing comes but a sniff.
"What?" inquires the officer.
Iona gives a wry smile, and straining his throat, brings out huskily: "My son... er... my son died this week, sir."
"H'm! What did he die of?"
Iona turns his whole body round to his fare, and says:
"Who can tell! It must have been from fever.... He lay three days in the hospital and then he died.... God's will."
"Turn round, you devil!" comes out of the darkness. "Have you gone cracked, you old dog? Look where you are going!"
"Drive on! drive on!..." says the officer. "We shan't get there till to-morrow going on like this. Hurry up!"
The sledge-driver cranes his neck again, rises in his seat, and with heavy grace swings his whip. Several times he looks round at the officer, but the latter keeps his eyes shut and is apparently disinclined to listen. Putting his fare down at Vyborgskaya, Iona stops by a restaurant, and again sits huddled up on the box.... Again the wet snow paints him and his horse white. One hour passes, and then another....
Three young men, two tall and thin, one short and hunchbacked, come up, railing at each other and loudly stamping on the pavement with their goloshes.
"Cabby, to the Police Bridge!" the hunchback cries in a cracked voice. "The three of us,... twenty kopecks!"
Iona tugs at the reins and clicks to his horse. Twenty kopecks is not a fair price, but he has no thoughts for that. Whether it is a rouble or whether it is five kopecks does not matter to him now so long as he has a fare.... The three young men, shoving each other and using bad language, go up to the sledge, and all three try to sit down at once. The question remains to be settled: Which are to sit down and which one is to stand? After a long altercation, ill-temper, and abuse, they come to the conclusion that the hunchback must stand because he is the shortest.
"Well, drive on," says the hunchback in his cracked voice, settling himself and breathing down Iona's neck. "Cut along! What a cap you've got, my friend! You wouldn't find a worse one in all Petersburg...."
"He-he!... he-he!..." laughs Iona. "It's nothing to boast of!"
"Well, then, nothing to boast of, drive on! Are you going to drive like this all the way? Eh? Shall I give you one in the neck?"
"My head aches," says one of the tall ones. "At the Dukmasovs' yesterday Vaska and I drank four bottles of brandy between us."
"I can't make out why you talk such stuff," says the other tall one angrily. "You lie like a brute."
"Strike me dead, it's the truth!..."
"It's about as true as that a louse coughs."
"He-he!" grins Iona. "Me-er-ry gentlemen!"
"Tfoo! the devil take you!" cries the hunchback indignantly. "Will you get on, you old plague, or won't you? Is that the way to drive? Give her one with the whip. Hang it all, give it her well."
Iona feels behind his back the jolting person and quivering voice of the hunchback. He hears abuse addressed to him, he sees people, and the feeling of loneliness begins little by little to be less heavy on his heart. The hunchback swears at him, till he chokes over some elaborately whimsical string of epithets and is overpowered by his cough. His tall companions begin talking of a certain Nadyezhda Petrovna. Iona looks round at them. Waiting till there is a brief pause, he looks round once more and says:
"This week... er... my... er... son died!"
"We shall all die,..." says the hunchback with a sigh, wiping his lips after coughing. "Come, drive on! drive on! My friends, I simply cannot stand crawling like this! When will he get us there?"
"Well, you give him a little encouragement... one in the neck!"
"Do you hear, you old plague? I'll make you smart. If one stands on ceremony with fellows like you one may as well walk. Do you hear, you old dragon? Or don't you care a hang what we say?"
And Iona hears rather than feels a slap on the back of his neck.
"He-he!..." he laughs. "Merry gentlemen.... God give you health!"
"Cabman, are you married?" asks one of the tall ones.
"I? He he! Me-er-ry gentlemen. The only wife for me now is the damp earth.... He-ho-ho!.... The grave that is!... Here my son's dead and I am alive.... It's a strange thing, death has come in at the wrong door.... Instead of coming for me it went for my son...."
And Iona turns round to tell them how his son died, but at that point the hunchback gives a faint sigh and announces that, thank God! they have arrived at last. After taking his twenty kopecks, Iona gazes for a long while after the revelers, who disappear into a dark entry. Again he is alone and again there is silence for him.... The misery which has been for a brief space eased comes back again and tears his heart more cruelly than ever. With a look of anxiety and suffering Iona's eyes stray restlessly among the crowds moving to and fro on both sides of the street: can he not find among those thousands someone who will listen to him? But the crowds flit by heedless of him and his misery.... His misery is immense, beyond all bounds. If Iona's heart were to burst and his misery to flow out, it would flood the whole world, it seems, but yet it is not seen. It has found a hiding-place in such an insignificant shell that one would not have found it with a candle by daylight....
Iona sees a house-porter with a parcel and makes up his mind to address him.
"What time will it be, friend?" he asks.
"Going on for ten.... Why have you stopped here? Drive on!"
Iona drives a few paces away, bends himself double, and gives himself up to his misery. He feels it is no good to appeal to people. But before five minutes have passed he draws himself up, shakes his head as though he feels a sharp pain, and tugs at the reins.... He can bear it no longer.
"Back to the yard!" he thinks. "To the yard!"
And his little mare, as though she knew his thoughts, falls to trotting. An hour and a half later Iona is sitting by a big dirty stove. On the stove, on the floor, and on the benches are people snoring. The air is full of smells and stuffiness. Iona looks at the sleeping figures, scratches himself, and regrets that he has come home so early....
"I have not earned enough to pay for the oats, even," he thinks. "That's why I am so miserable. A man who knows how to do his work,... who has had enough to eat, and whose horse has had enough to eat, is always at ease...."
In one of the corners a young cabman gets up, clears his throat sleepily, and makes for the water-bucket.
"Want a drink?" Iona asks him.
"Seems so."
"May it do you good.... But my son is dead, mate.... Do you hear? This week in the hospital.... It's a queer business...."
Iona looks to see the effect produced by his words, but he sees nothing. The young man has covered his head over and is already asleep. The old man sighs and scratches himself.... Just as the young man had been thirsty for water, he thirsts for speech. His son will soon have been dead a week, and he has not really talked to anybody yet.... He wants to talk of it properly, with deliberation.... He wants to tell how his son was taken ill, how he suffered, what he said before he died, how he died.... He wants to describe the funeral, and how he went to the hospital to get his son's clothes. He still has his daughter Anisya in the country.... And he wants to talk about her too.... Yes, he has plenty to talk about now. His listener ought to sigh and excl
0/5000
ทไวไลท์ของเย็น Flakes ใหญ่ของหิมะเปียก whirling มูมเกี่ยวกับโคมถนน ซึ่งมีเพียงการไฟส่องสว่าง และอยู่ในชั้นอ่อนบางบนหลังคา ม้าหลัง ไหล่ หมวก Potapov Iona สเลดจ์ควบคุม มีสีขาวทั้งหมดเช่นผี เขาอยู่บนกล่องโดยไม่กวน เงี้ยวเป็นคู่ที่สามารถงอตัวอยู่ ถ้า snowdrift ปกติตกบนเขา ท่าทางแล้วแม้ เขาจะไม่คิดว่า มันจำเป็นต้องเขย่าปิด... แมร์เขาเล็กน้อยเป็นสีขาว และนิ่งเกินไป ความนิ่งของเธอ angularity บรรทัดของเธอ และ straightness ไม้เหมือนของขาของเธอทำให้เธอเหมือนม้า halfpenny ขนมปังขิง เธอคงจะหายไปในความคิด คนที่เสียหายจากไถ ภูมิประเทศสีเทาที่คุ้นเคย และโยนลงในนี้คราบ เต็มไปด้วยไฟไบค์ ความโกลาหล unceasing และ hurrying คน ถูกผูกไว้กับคิดมันเป็นเวลานานตั้งแต่ Iona และ nag เขามี budged พวกเขามาจากลานก่อนที่นี่และค่าโดยสารเดียวไม่ยัง แต่ตอนนี้ การตกสีของเย็นในเมือง แสงของโคมไฟถนนซีดเปลี่ยนสีสดใส และความพลุกพล่านของถนนขยาย noisier"สเลดจ์ไป Vyborgskaya" Iona ได้ยิน "สเลดจ์"Iona เริ่มต้น และผ่านขนตาของเขาหิมะปูนเห็นเจ้าหน้าที่ในชุดเสื้อกันทหารกับฮูดเป็นเหนือหัว"การ Vyborgskaya ซ้ำเจ้าหน้าที่ที่ "คุณใจหลับ การ Vyborgskaya "In token of assent Iona ให้ tug ที่ไตซึ่งส่งเค้กของหิมะบินจากม้าหลังและไหล่ เจ้าหน้าที่ที่ได้รับไปสเลดจ์ ไดรเวอร์สเลดจ์คลิม้า เครนคอของเขาเช่นสวอน มานั่งของเขา และมากขึ้น จากนิสัยมากกว่าความจำเป็น brandishes ของเขายัด แมร์เครนคอของเธอ เกินไป crooks ชอบติดขาของเธอ และชุด hesitatingly ..."คุณ shoving คุณปีศาจ? " Iona ทันทีได้ยินการตะโกนจากมวลมืดขยับไปเทียวมาก่อนเขา "มารจะไปหรือไม่ ให้ r-ขวา""คุณไม่ทราบวิธีการขับรถ ไว้ทางขวา กล่าวว่า เจ้าหน้าที่ที่ angrilyงามการขับรถการสาบานต่อสมัยที่เขา การเดินข้ามถนนและแปรงจมูกม้ากับไหล่ของเขามองไปที่เขา angrily และสั่นหิมะออกจากแขนของเขา Fidgets Iona บนกล่องว่าเขานั่งบนหนาม jerks แต่งของเขา และเปลี่ยนตาเกี่ยวกับเช่นหนึ่งมอบเหมือนว่าเขาไม่ทราบตำแหน่งหรือทำไมเขามี"อะไร rascals พวกเขาทั้งหมด" กล่าวว่า เจ้าหน้าที่ที่ jocosely "พวกเขาก็ทำดีที่สุดเพื่อรันขึ้นกับคุณ หรืออยู่ภายใต้เท้าของม้า พวกเขาต้องได้ทำมันใน"Iona ดูเป็นอาหารของเขา และเลื่อนริมฝีปากของเขา... เห็นได้ชัดว่าเขาหมายความ ว่า บางสิ่งบางอย่าง แต่ไม่มีอะไรมาแต่การสูดดม"อย่างไร" สอบถามเจ้าหน้าที่ที่Iona ให้ยิ้ม wry และรัดคอเขา นำออก huskily: "ลูก...เอ้อ...ลูกเสียชีวิตใน สัปดาห์ นี้ ที่รักกัน""H'm อะไรไม่ได้เขาตาย"Iona เปลี่ยนร่างกายของเขาทั้งหมดรอบการโดยสารของเขา และกล่าวว่า:"ใครจะบอก ก็ต้องได้รับจากไข้... เขาวาง 3 วันในโรงพยาบาลแล้ว เขาตาย... พระเจ้า""เปิดรอบ คุณปีศาจ" ออกจากความมืด "มีไปรอยร้าว คุณสุนัขเก่า สิ่งที่คุณจะไป""ไดรฟ์บน ไดรฟ์บน!... "กล่าวว่า เจ้าหน้าที่คนนั้น "เรา shan't เดินจนถึงเกิดขึ้นเช่นนี้เพื่อเหล่านั้น เร็วๆ"สเลดจ์ควบคุมเครนคอเขาอีก ขึ้นในพระที่นั่ง และ มีพระคุณหนักชิงช้าแส้ของเขา หลายครั้งเขาดูรอบที่การเจ้าหน้าที่ รักษาหลังเขาดวงตาปิด และถูก disinclined เห็นได้ชัดว่าฟัง ใส่อาหารของเขาลงใน Vyborgskaya, Iona หยุดตามร้านอาหาร และอีก ต้องอยู่ขึ้นบนกล่อง... อีก หิมะเปียกวาดเขาและม้าขาวของเขา หนึ่งชั่วโมงผ่านไป และอีก...สามหนุ่ม สองสูง และ บาง หนึ่งสั้น และ hunchbacked มา คับแค้นใจที่แต่ละอื่น ๆ และประทับบนผิวด้วย goloshes ของพวกเขาดังนั้น"Cabby บริดจ์ตำรวจ" hunchback ทุกคนได้ยินในเสียงที่รอยร้าว "สามเรา,...ยี่สิบ kopecks ! "Iona tugs ที่ไต และคลิกการม้าของเขา Kopecks ยี่สิบไม่ราคา แต่เขามีความคิดไม่ว่า ไม่ว่าจะเป็น rouble เป็นหรือไม่ว่าจะเป็น kopecks ห้าไม่เรื่องเขาตอนนี้ตราบใดที่เขามีอาหารแบบ... สามชายหนุ่ม shoving กัน และใช้ภาษาที่ไม่สุภาพ ขึ้นไปสเลดจ์ และทั้งสามพยายามนั่งลงทันที คำถามที่เหลือจะชำระเงิน: ที่จะนั่งลงและที่หนึ่งจะยืน หลังจาก altercation ยาว อารมณ์ร้าย และการละเมิด พวกเขามาสรุปว่า hunchback ต้องยืนเพราะท่านสั้นที่สุด"ดี ขับบน กล่าวว่า hunchback ในเสียงของเขารอยร้าว ชำระตัวเอง และหายใจลงคอของ Iona "ตัดตาม ฝาครอบอะไรได้ เพื่อนของฉัน คุณจะไม่พบหนึ่งในทุกปี...แย่""เขา-เขา!...เขาเขา!..." หัวเราะที Iona " มันเป็นอะไรที่โอ้อวดของ""ดี แล้ว ไม่มีอะไรอวดของ ไดรฟ์บน คุณกำลังขับเช่นนี้ทาง เอ๊ะ จะฉันให้คุณหนึ่งในคอ""หัวของฉันปวดเมื่อย กล่าวว่า หนึ่งในคนที่สูง "ที่ของ Dukmasovs เมื่อวาน Vaska และดื่ม 4 ขวดบรั่นดีระหว่างเรา""ฉันไม่ทำทำไมคุณพูดสิ่งนั้น ว่า หนึ่งสูง angrily "คุณโกหกเช่นใจคอโหด""ตีฉันตาย มันเป็นความจริง!...""มันเป็นประมาณว่าความจริงเป็น louse เป็น coughs""เขา-เขา" grins Iona "สุภาพบุรุษผมเอ้อ ลี่""Tfoo มารใช้คุณ "ทุกคนได้ยิน hunchback indignantly "คุณจะได้รับบน คุณเก่าภัยพิบัติ หรือไม่คุณ ที่เป็นวิธีการขับรถ ให้เธอหนึ่ง ด้วยการยัด แขวนทั้งหมด ให้เธอดีขึ้น"รู้สึก Iona หลังเขา jolting บุคคลและสั่นเครือเสียงของ hunchback เขาได้ยินผิดที่อยู่กับเขา เขาเห็นคน และความรู้สึกของความเหงาน้อยเริ่มจะหนักน้อยในหัวใจของเขา Hunchback การสาบานต่อสมัยที่ เขาจนเขา chokes กว่าบางสายใช้จินตนาการมุ้ง epithets และกำ โดยไอของเขา สหายของเขาสูงเริ่มพูดถึง Nadyezhda Petrovna บาง Iona ลักษณะกลมที่พวกเขา เขารอจนมีการหยุดชั่วคราวสั้น ๆ ดูรอบหนึ่งขึ้น และกล่าวว่า:"สัปดาห์นี้...เอ้อ...ของฉัน...เอ้อ...ลูกชายตาย! ""เราจะทั้งหมดตาย,..." กล่าวว่า hunchback กับการแยกกัน เช็ดริมฝีปากของเขาหลังจากไอ" มา ไดรฟ์ ไดรฟ์บน เพื่อนของฉัน เพียงแค่ไม่สามารถยืนคลานเช่นนี้ เมื่อจะเขาเดินเรา""ดี คุณให้เขาเล็กน้อยกำลัง...ในคอ! ""ทำคุณได้ยิน คุณกาฬโรคเก่า ฉันจะทำให้คุณสมาร์ท ถ้ายืนหนึ่งในพิธีกับเฟลโล่ส์คุณ อาจรวมทั้งทางเดิน ทำคุณได้ยิน คุณมังกรเก่า หรือไม่คุณสนใจวิธีการสิ่งที่เราพูด"และ Iona ได้ยิน แทนที่รู้สึกเปอร์สที่ด้านหลังของคอของเขา"เขา-เขา!..." เขาหัวเราะที " สุภาพร่าเริง... พระเจ้าให้คุณสุขภาพ""Cabman คุณแต่งงาน" ถามหนึ่งในคนที่สูง"ฉัน ฮิฮิ! สุภาพบุรุษของฉันเอ้อ แห้ง ภรรยาเท่านั้นสำหรับฉันตอนนี้คือ ดินชื้น... เขาโฮ โฮ... บทที่... นี่ลูกของตาย และฉันมีชีวิตอยู่... เป็นสิ่งที่แปลก ตายได้เข้ามาที่ประตูผิด... แทนที่จะมาฉัน จะไปสำหรับลูก..."And Iona turns round to tell them how his son died, but at that point the hunchback gives a faint sigh and announces that, thank God! they have arrived at last. After taking his twenty kopecks, Iona gazes for a long while after the revelers, who disappear into a dark entry. Again he is alone and again there is silence for him.... The misery which has been for a brief space eased comes back again and tears his heart more cruelly than ever. With a look of anxiety and suffering Iona's eyes stray restlessly among the crowds moving to and fro on both sides of the street: can he not find among those thousands someone who will listen to him? But the crowds flit by heedless of him and his misery.... His misery is immense, beyond all bounds. If Iona's heart were to burst and his misery to flow out, it would flood the whole world, it seems, but yet it is not seen. It has found a hiding-place in such an insignificant shell that one would not have found it with a candle by daylight....Iona sees a house-porter with a parcel and makes up his mind to address him."What time will it be, friend?" he asks."Going on for ten.... Why have you stopped here? Drive on!"Iona drives a few paces away, bends himself double, and gives himself up to his misery. He feels it is no good to appeal to people. But before five minutes have passed he draws himself up, shakes his head as though he feels a sharp pain, and tugs at the reins.... He can bear it no longer."Back to the yard!" he thinks. "To the yard!"And his little mare, as though she knew his thoughts, falls to trotting. An hour and a half later Iona is sitting by a big dirty stove. On the stove, on the floor, and on the benches are people snoring. The air is full of smells and stuffiness. Iona looks at the sleeping figures, scratches himself, and regrets that he has come home so early...."I have not earned enough to pay for the oats, even," he thinks. "That's why I am so miserable. A man who knows how to do his work,... who has had enough to eat, and whose horse has had enough to eat, is always at ease...."In one of the corners a young cabman gets up, clears his throat sleepily, and makes for the water-bucket."Want a drink?" Iona asks him."Seems so.""May it do you good.... But my son is dead, mate.... Do you hear? This week in the hospital.... It's a queer business...."Iona looks to see the effect produced by his words, but he sees nothing. The young man has covered his head over and is already asleep. The old man sighs and scratches himself.... Just as the young man had been thirsty for water, he thirsts for speech. His son will soon have been dead a week, and he has not really talked to anybody yet.... He wants to talk of it properly, with deliberation.... He wants to tell how his son was taken ill, how he suffered, what he said before he died, how he died.... He wants to describe the funeral, and how he went to the hospital to get his son's clothes. He still has his daughter Anisya in the country.... And he wants to talk about her too.... Yes, he has plenty to talk about now. His listener ought to sigh and excl
การแปล กรุณารอสักครู่..
พลบค่ำของเย็น เกล็ดใหญ่ของหิมะเปียกจะปั่นป่วนซมเกี่ยวกับโคมไฟถนนที่ได้รับเพียงแค่จุดและนอนอยู่ในชั้นบาง ๆ นุ่มบนหลังคาหลังม้าไหล่, หมวก ไอโอ Potapov ขับ sledge- เป็นสีขาวทั้งหมดเหมือนผี เขานั่งอยู่บนกล่องโดยไม่ต้องกวนงอเป็นคู่เป็นชีวิตร่างกายสามารถดัดโค้ง ถ้าหิมะปกติลงบนเขาว่ามันดูเหมือนกับว่าแม้แล้วเขาจะไม่คิดว่ามันจำเป็นที่จะจับมันออก .... ม้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขาเป็นสีขาวและนิ่งเกินไป ความนิ่งของเธอมุมของเส้นของเธอและความตรงติดเหมือนขาของเธอทำให้เธอดูเหมือนม้าขนมปังขิงเพนนี เธออาจจะหายไปในความคิด ทุกคนที่ได้ถูกฉีกออกไปจากไถจากภูมิทัศน์สีเทาที่คุ้นเคยและโยนลงไปในคราบนี้เต็มรูปแบบของไฟมหึมาของความโกลาหลตลอดไปและรีบคนที่ถูกผูกไว้ที่จะคิด.
มันเป็นเวลานานตั้งแต่ไอโอและถากถางของเขามี budged พวกเขาเดินออกมาจากบ้านก่อนมื้อค่ำและไม่ได้ค่าโดยสารเดียวเลย แต่ตอนนี้เฉดสีเย็นจะลดลงในเมือง แสงอ่อนของถนนโคมไฟการเปลี่ยนแปลงไปเป็นสีที่สดใสและคึกคักของถนนที่เติบโตขึ้นน่าดู.
"เลื่อนไป Vyborgskaya!" ไอโอได้ยิน "เลื่อน"
ไอโอเริ่มต้นและผ่านขนตาหิมะฉาบเขาเห็นเจ้าหน้าที่ในเสื้อคลุมทหารที่มีเครื่องดูดควันเหนือหัวของเขา.
"เพื่อ Vyborgskaya" ซ้ำเจ้าหน้าที่ "คุณนอนหลับ? เพื่อ Vyborgskaya!"
ในสัญลักษณ์ของไอโอยินยอมให้ลากจูงที่ไตซึ่งจะส่งเค้กของหิมะที่บินจากหลังม้าและไหล่ เจ้าหน้าที่ได้รับในตะเฆ่ เลื่อนขับคลิกเพื่อม้ารถเครนคอของเขาเหมือนหงส์ที่เพิ่มขึ้นในที่นั่งของเขาและอื่น ๆ จากนิสัยกว่าความจำเป็น brandishes แส้ของเขา ม้ารถเครนคอของเธอมากเกินไปโจรขาติดเหมือนเธอและรอรีชุดของ ....
"คุณผลักที่ไหนคุณปีศาจ?" ไอโอทันทีที่ได้ยินเสียงตะโกนจากมวลมืดขยับไปมาก่อนหน้าเขา "?!
ปีศาจที่ไหนที่คุณจะให้กับอาขวา"! "คุณไม่ทราบวิธีการที่จะผลักดันให้ไปทางขวา" กล่าวว่าเจ้าหน้าที่โกรธ.
ขับรถคนขับรถม้ารถสาบานที่เขา; คนเดินเท้าข้ามถนนและการแปรงฟันจมูกม้ากับไหล่ของเขามองไปที่เขาด้วยความโกรธและการสั่นหิมะออกจากแขนเสื้อของเขา ไอโอ fidgets บนกล่องราวกับว่าเขากำลังนั่งอยู่บนหนามกระตุกข้อศอกของเขาและจะเปิดตาของเขาเหมือนคนบ้าราวกับว่าเขาไม่ทราบว่าเขาเป็นหรือทำไมเขาอยู่ที่นั่น.
"สิ่งเหล่าร้ายพวกเขาทั้งหมดเป็น!" กล่าวว่าเจ้าหน้าที่ jocosely "พวกเขาเป็นเพียงการทำดีที่สุดของพวกเขาในการทำงานขึ้นกับคุณหรือตกอยู่ใต้ฝ่าเท้าของม้า. พวกเขาจะต้องทำมันเกี่ยวกับวัตถุประสงค์."
ไอโอดูเหมือนว่าค่าโดยสารของเขาและย้ายริมฝีปากของเขา .... เห็นได้ชัดว่าเขาหมายถึงการพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่มีอะไร แต่มาสูดอากาศ.
"คืออะไร" สอบถามเจ้าหน้าที่.
ไอโอจะช่วยให้รอยยิ้มเบี้ยวและรัดคอของเขาออกมาเปลืกผลไม้ "ลูกชายของฉัน ... เอ้อ ... ลูกชายของฉันเสียชีวิตในสัปดาห์นี้ครับ."
"H'm อะไรเขาตาย"!?
ไอโอจะเปิดรอบร่างกายของเขาที่จะโดยสารของเขาและพูดว่า:
"ใครสามารถบอกได้ว่ามันจะต้องได้รับจากไข้ .... เขานอนสามวันในโรงพยาบาลและเสียชีวิตแล้วเขา .... พระประสงค์ของพระเจ้า."
"เปิดรอบ คุณมาร! " ออกมาจากความมืด "คุณไปแตกคุณสุนัขเก่าหรือไม่ดูว่าคุณจะไป!"
"ขับรถบน! ขับรถ! ... " เจ้าหน้าที่กล่าวว่า "เราจะไม่ได้มีจนถึงวันพรุ่งนี้ที่เกิดขึ้นเช่นนี้. รีบขึ้น!"
เลื่อนขับรถเครนคอของเขาอีกครั้งเพิ่มขึ้นในที่นั่งของเขาและด้วยความสง่างามหนักชิงช้าแส้ของเขา หลายต่อหลายครั้งที่เขามองรอบที่เจ้าหน้าที่ แต่หลังช่วยให้ดวงตาของเขาปิดและเห็นได้ชัดคืออิดออดที่จะรับฟัง ค่าโดยสารของเขาวางลงที่ Vyborgskaya, ไอโอหยุดโดยร้านอาหารและอีกครั้งนั่งซุกตัวขึ้นบนกล่องอีกครั้ง .... หิมะเปียกสีเขาและม้าขาวของเขา หนึ่งชั่วโมงผ่านไปแล้วอีก ....
ชายหนุ่มสามคนสองสูงและผอมหนึ่งในระยะสั้นและหลังค่อมมาขึ้นราวบันไดที่แต่ละอื่น ๆ และเสียงดังประทับบนทางเท้าที่มี goloshes ของพวกเขา.
"คนขับรถแท็กซี่ไปที่สะพานตำรวจ! " คนหลังค่อมร้องในเสียงแตก "เราสามคน ... ยี่สิบ kopecks!"
ไอโอ tugs ที่ไตและการคลิกไปที่ม้าของเขา ยี่สิบ kopecks ไม่ได้เป็นราคาที่ยุติธรรม แต่เขามีความคิดที่ไม่มี ไม่ว่าจะเป็นเงินรูเบิลหรือไม่ว่าจะเป็นห้า kopecks ไม่สำคัญกับเขาในขณะนี้ตราบใดที่เขามีค่าโดยสาร .... สามชายหนุ่มผลักกันและกันและการใช้ภาษาที่ไม่ดีไปถึงเลื่อนและทั้งสาม พยายามที่จะนั่งลงในครั้งเดียว คำถามที่ยังคงที่จะตัดสิน: ที่จะนั่งลงและเป็นที่หนึ่งที่จะยืน? หลังจากที่ทะเลาะยาวไม่ดีอารมณ์และการละเมิดพวกเขามาสรุปว่าคนหลังค่อมต้องยืนเพราะเขาเป็นที่สั้นที่สุด.
"ดีขับรถกล่าวว่า" คนหลังค่อมในเสียงแตกของเขาทรุดตัวเองและการหายใจลงลำคอของไอโอ . "ตัดตามสิ่งหมวกคุณได้มีเพื่อนของฉันคุณจะไม่พบเลวร้ายในปีเตอร์สเบิร์กทั้งหมด .... "
"เขาเขา! ... เขาเขา! ... " ไอโอหัวเราะ "มันไม่มีอะไรที่จะโม้!"
"ดีแล้วอะไรจะโม้ของไดรฟ์ใน! คุณจะขับรถเช่นนี้ตลอดทาง? เอ๊ะ? ฉันจะให้คุณหนึ่งในลำคอได้หรือไม่"
"ปวดหัวของฉัน" กล่าวว่าหนึ่งในคนที่สูง "ใน Dukmasovs 'เมื่อวานนี้ Vaska และฉันดื่มสี่ขวดบรั่นดีระหว่างเรา."
"ฉันไม่สามารถทำออกมาว่าทำไมคุณพูดคุยเรื่องดังกล่าวกล่าวว่า" หนึ่งสูงอื่น ๆ ด้วยความโกรธ "คุณอยู่เช่นเดรัจฉานได้."
"Strike ฉันตายก็เป็นความจริง ... ว่า"
"มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับความจริงที่เป็นไอเหา."
"เขาเขา!" ยิ้มไอโอ "ฉันเอ้อ-Ry สุภาพบุรุษ!"
"Tfoo! ปีศาจพาคุณ!" ร้องไม่พอใจหลังค่อม "คุณจะได้รับเมื่อคุณภัยพิบัติเก่าหรือจะไม่ให้คุณหรือไม่ว่าวิธีการที่จะขับรถ? ให้เธอเป็นหนึ่งเดียวกับแส้. แขวนมันทั้งหมดให้เธอได้ดี."
ไอโอรู้สึกอยู่ข้างหลังเขาคนกระแทกและการสั่น เสียงของคนหลังค่อม เขาได้ยินการละเมิดจ่าหน้าถึงเขาเขาเห็นผู้คนและความรู้สึกของความเหงาเริ่มต้นทีละนิดจะหนักน้อยลงในหัวใจของเขา คนหลังค่อมสาบานที่เขาจนกว่าเขาฉายาบางสตริงอย่างกระทันหันของโหวกเหวกอย่างประณีตและมีการสู้ไอของเขา สหายสูงของเขาเริ่มพูดถึงบาง Nadyezhda เปตรอฟ ไอโอมีลักษณะกลมไปที่พวกเขา รอจนกว่าจะมีการหยุดสั้น ๆ ที่เขามองไปรอบ ๆ อีกครั้งและกล่าวว่า
"ในสัปดาห์นี้ ... เอ้อ ... ฉัน ... เอ้อ ... ลูกชายเสียชีวิต"
"เราทุกคนจะตาย ... " กล่าวว่า คนหลังค่อมพร้อมกับถอนหายใจเช็ดริมฝีปากของเขาหลังจากที่ไอ "มาขับรถบน! ขับรถบน! เพื่อนของฉันฉันก็ไม่สามารถยืนรวบรวมข้อมูลเช่นนี้เมื่อเขาจะได้รับเรามี?"
"ดีคุณให้เขาให้กำลังใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ... หนึ่งในลำคอ"
"คุณได้ยิน คุณภัยพิบัติเก่าหรือไม่ฉันจะทำให้คุณสมาร์ท. หากหนึ่งยืนอยู่บนพิธีกับเพื่อนเช่นเดียวกับคุณหนึ่งอาจรวมทั้งเดิน. คุณได้ยินคุณมังกรเก่าหรือไม่หรือคุณไม่ดูแลแขวนสิ่งที่เราพูด?
"และไอโอได้ยินมากกว่าความรู้สึกที่ตบที่ด้านหลังของลำคอของเขา.
"เขาเขา! ... " เขาหัวเราะ "เมอร์รี่สุภาพบุรุษ .... พระเจ้าให้คุณสุขภาพ!"
"คนขับรถแท็กซี่, คุณแต่งงานหรือยัง" ถามหนึ่งในคนที่สูง.
"ผม? เขาเขา! Me-เอ้อ Ry สุภาพบุรุษ. ภรรยาเท่านั้นสำหรับฉันในขณะนี้คือดินที่ชื้น .... เขาโฮโฮ! .... หลุมฝังศพที่คือ !. .. ที่นี่ที่ตายแล้วและฉันกำลังมีชีวิตอยู่ .... ลูกชายของฉันมันเป็นสิ่งที่แปลกตายได้เข้ามาที่ประตูที่ไม่ถูกต้อง .... แทนที่จะมาสำหรับฉันมันไปให้ลูกชายของฉัน ....
"และไอโอจะเปิดรอบที่จะบอกพวกเขาว่าลูกชายของเขาเสียชีวิต แต่ ณ จุดที่คนหลังค่อมให้ถอนหายใจลมและประกาศว่าขอบคุณพระเจ้า! พวกเขาได้มาถึงที่สุดท้าย หลังจากที่ยี่สิบ kopecks ของไอโอจ้องเป็นเวลานานในขณะที่หลังจากสำมะเลเทเมาที่หายเข้าไปในรายการที่มืด อีกครั้งเขาเป็นคนเดียวและอีกครั้งมีความเงียบสำหรับเขา .... ความทุกข์ยากที่ได้รับสำหรับพื้นที่สั้น ๆ ค่อยกลับมาอีกครั้งและน้ำตาหัวใจของเขาอย่างโหดร้ายมากขึ้นกว่าที่เคย ด้วยรูปลักษณ์ของความวิตกกังวลและความทุกข์ทรมานสายตาของไอโอหลงพล่านในหมู่ฝูงชนเคลื่อนย้ายไปมาทั้งสองด้านของถนนที่เขาไม่สามารถหาในหมู่ผู้คนหลายพันคนที่จะฟังเขา? แต่ฝูงชนโผโดยเลินเล่อของเขาและความทุกข์ยากของเขา .... ความทุกข์ยากของเขาคืออันยิ่งใหญ่เกินขอบเขตทั้งหมด หากหัวใจของไอโอกำลังจะระเบิดและความทุกข์ยากของเขาที่จะไหลออกมาก็จะท่วมโลกทั้งโลกดูเหมือนว่า แต่ยังไม่เห็น มันได้พบซ่อนตัวอยู่ในสถานที่ดังกล่าวในเปลือกไม่มีนัยสำคัญที่หนึ่งจะไม่ได้พบกับเทียนโดยกลางวัน ....
ไอโอเห็นประตูบ้านกับพัสดุและทำให้จิตใจของเขาที่จะอยู่กับเขา.
"สิ่งที่เวลาจะ จะเป็นเพื่อน? " เขาถาม.
"ไปในสิบ .... ทำไมคุณหยุดที่นี่? ขับรถบน"
ไอโอไดรฟ์ไม่กี่ก้าวออกไปก้มตัวเองคู่และให้ตัวเองได้ถึงความทุกข์ยากของเขา เขารู้สึกว่ามันไม่ดีที่จะดึงดูดความสนใจของผู้คน แต่ก่อนที่จะห้านาทีผ่านไปเขาดึงตัวเองขึ้นส่ายหัวของเขาราวกับว่าเขารู้สึกเจ็บปวดที่คมชัดและ tugs ที่บังเหียน .... เขาสามารถแบกมันไม่.
"กลับไปบ้าน!" เขาคิดว่า. "เพื่อบ้าน!"
และม้าน้อยของเขาราวกับว่าเธอทราบความคิดของเขาตกลงไปวิ่งเหยาะ ชั่วโมงครึ่งต่อมาไอโอกำลังนั่งอยู่ด้วยเตาสกปรกขนาดใหญ่ บนเตาบนพื้นและบนม้านั่งที่มีคนนอนกรน อากาศที่เต็มไปด้วยกลิ่นและโอหัง ไอโอมีลักษณะที่ตัวเลขนอน, รอยขีดข่วนตัวเองและรู้สึกเสียใจที่เขาได้มาที่บ้านก่อนเพื่อ ....
"ผมยังไม่ได้รับเพียงพอที่จะจ่ายสำหรับข้าวโอ๊ตแม้" เขาคิดว่า "นั่นคือเหตุผลที่ผมมีความสุขดังนั้น. คนที่รู้วิธีการทำงานของเขา ... ที่ได้มีมากพอที่จะกินและมีม้าได้มีเพียงพอที่จะกินอยู่เสมอที่ความสะดวก .... "
ในตอนหนึ่งของ มุมคนขับรถแท็กซี่หนุ่มลุกขึ้นล้างลำคอของเขาอย่างเหงาหงอยและทำให้น้ำถัง.
"ต้องการเครื่องดื่มหรือไม่" ไอโอถามเขา.
"ดูเหมือนว่าดังนั้น."
"มันอาจทำคุณความดี .... แต่ลูกชายของฉันตายคู่ .... คุณได้ยิน? สัปดาห์นี้ในโรงพยาบาล .... มันเป็นธุรกิจแปลก ... .
"ไอโอมีลักษณะที่จะเห็นผลที่เกิดขึ้นจากคำพูดของเขาแต่เขาเห็นอะไร ชายหนุ่มได้คลุมศีรษะของเขามากกว่าและมีอยู่แล้วหลับไป ถอนใจคนเก่าและรอยขีดข่วนตัวเอง .... เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่ได้รับการกระหายน้ำเขากระหายสำหรับการพูด ลูกชายของเขาเร็ว ๆ นี้จะได้รับการตายต่อสัปดาห์และเขาได้พูดคุยกันจริงๆไม่ได้เพื่อใคร .... แต่เขาต้องการที่จะพูดถึงมันอย่างถูกต้องมีการพิจารณา .... เขาต้องการที่จะบอกได้ว่าลูกชายของเขาป่วยวิธีการที่เขา ได้รับความเดือดร้อนในสิ่งที่เขากล่าวว่าก่อนที่เขาจะเสียชีวิตว่าเขาเสียชีวิต .... เขาต้องการที่จะอธิบายงานศพและวิธีการที่เขาไปโรงพยาบาลจะได้รับเสื้อผ้าของลูกชายของเขา เขายังคงมีลูกสาวของเขา Anisya ในประเทศ .... และเขาต้องการที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเธอมากเกินไป .... ใช่เขามีความอุดมสมบูรณ์ที่จะพูดคุยเกี่ยวกับตอนนี้ ฟังเขาควรจะถอนหายใจและไม่รวม
มันเป็นเวลานานตั้งแต่ไอโอและถากถางของเขามี budged พวกเขาเดินออกมาจากบ้านก่อนมื้อค่ำและไม่ได้ค่าโดยสารเดียวเลย แต่ตอนนี้เฉดสีเย็นจะลดลงในเมือง แสงอ่อนของถนนโคมไฟการเปลี่ยนแปลงไปเป็นสีที่สดใสและคึกคักของถนนที่เติบโตขึ้นน่าดู.
"เลื่อนไป Vyborgskaya!" ไอโอได้ยิน "เลื่อน"
ไอโอเริ่มต้นและผ่านขนตาหิมะฉาบเขาเห็นเจ้าหน้าที่ในเสื้อคลุมทหารที่มีเครื่องดูดควันเหนือหัวของเขา.
"เพื่อ Vyborgskaya" ซ้ำเจ้าหน้าที่ "คุณนอนหลับ? เพื่อ Vyborgskaya!"
ในสัญลักษณ์ของไอโอยินยอมให้ลากจูงที่ไตซึ่งจะส่งเค้กของหิมะที่บินจากหลังม้าและไหล่ เจ้าหน้าที่ได้รับในตะเฆ่ เลื่อนขับคลิกเพื่อม้ารถเครนคอของเขาเหมือนหงส์ที่เพิ่มขึ้นในที่นั่งของเขาและอื่น ๆ จากนิสัยกว่าความจำเป็น brandishes แส้ของเขา ม้ารถเครนคอของเธอมากเกินไปโจรขาติดเหมือนเธอและรอรีชุดของ ....
"คุณผลักที่ไหนคุณปีศาจ?" ไอโอทันทีที่ได้ยินเสียงตะโกนจากมวลมืดขยับไปมาก่อนหน้าเขา "?!
ปีศาจที่ไหนที่คุณจะให้กับอาขวา"! "คุณไม่ทราบวิธีการที่จะผลักดันให้ไปทางขวา" กล่าวว่าเจ้าหน้าที่โกรธ.
ขับรถคนขับรถม้ารถสาบานที่เขา; คนเดินเท้าข้ามถนนและการแปรงฟันจมูกม้ากับไหล่ของเขามองไปที่เขาด้วยความโกรธและการสั่นหิมะออกจากแขนเสื้อของเขา ไอโอ fidgets บนกล่องราวกับว่าเขากำลังนั่งอยู่บนหนามกระตุกข้อศอกของเขาและจะเปิดตาของเขาเหมือนคนบ้าราวกับว่าเขาไม่ทราบว่าเขาเป็นหรือทำไมเขาอยู่ที่นั่น.
"สิ่งเหล่าร้ายพวกเขาทั้งหมดเป็น!" กล่าวว่าเจ้าหน้าที่ jocosely "พวกเขาเป็นเพียงการทำดีที่สุดของพวกเขาในการทำงานขึ้นกับคุณหรือตกอยู่ใต้ฝ่าเท้าของม้า. พวกเขาจะต้องทำมันเกี่ยวกับวัตถุประสงค์."
ไอโอดูเหมือนว่าค่าโดยสารของเขาและย้ายริมฝีปากของเขา .... เห็นได้ชัดว่าเขาหมายถึงการพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่มีอะไร แต่มาสูดอากาศ.
"คืออะไร" สอบถามเจ้าหน้าที่.
ไอโอจะช่วยให้รอยยิ้มเบี้ยวและรัดคอของเขาออกมาเปลืกผลไม้ "ลูกชายของฉัน ... เอ้อ ... ลูกชายของฉันเสียชีวิตในสัปดาห์นี้ครับ."
"H'm อะไรเขาตาย"!?
ไอโอจะเปิดรอบร่างกายของเขาที่จะโดยสารของเขาและพูดว่า:
"ใครสามารถบอกได้ว่ามันจะต้องได้รับจากไข้ .... เขานอนสามวันในโรงพยาบาลและเสียชีวิตแล้วเขา .... พระประสงค์ของพระเจ้า."
"เปิดรอบ คุณมาร! " ออกมาจากความมืด "คุณไปแตกคุณสุนัขเก่าหรือไม่ดูว่าคุณจะไป!"
"ขับรถบน! ขับรถ! ... " เจ้าหน้าที่กล่าวว่า "เราจะไม่ได้มีจนถึงวันพรุ่งนี้ที่เกิดขึ้นเช่นนี้. รีบขึ้น!"
เลื่อนขับรถเครนคอของเขาอีกครั้งเพิ่มขึ้นในที่นั่งของเขาและด้วยความสง่างามหนักชิงช้าแส้ของเขา หลายต่อหลายครั้งที่เขามองรอบที่เจ้าหน้าที่ แต่หลังช่วยให้ดวงตาของเขาปิดและเห็นได้ชัดคืออิดออดที่จะรับฟัง ค่าโดยสารของเขาวางลงที่ Vyborgskaya, ไอโอหยุดโดยร้านอาหารและอีกครั้งนั่งซุกตัวขึ้นบนกล่องอีกครั้ง .... หิมะเปียกสีเขาและม้าขาวของเขา หนึ่งชั่วโมงผ่านไปแล้วอีก ....
ชายหนุ่มสามคนสองสูงและผอมหนึ่งในระยะสั้นและหลังค่อมมาขึ้นราวบันไดที่แต่ละอื่น ๆ และเสียงดังประทับบนทางเท้าที่มี goloshes ของพวกเขา.
"คนขับรถแท็กซี่ไปที่สะพานตำรวจ! " คนหลังค่อมร้องในเสียงแตก "เราสามคน ... ยี่สิบ kopecks!"
ไอโอ tugs ที่ไตและการคลิกไปที่ม้าของเขา ยี่สิบ kopecks ไม่ได้เป็นราคาที่ยุติธรรม แต่เขามีความคิดที่ไม่มี ไม่ว่าจะเป็นเงินรูเบิลหรือไม่ว่าจะเป็นห้า kopecks ไม่สำคัญกับเขาในขณะนี้ตราบใดที่เขามีค่าโดยสาร .... สามชายหนุ่มผลักกันและกันและการใช้ภาษาที่ไม่ดีไปถึงเลื่อนและทั้งสาม พยายามที่จะนั่งลงในครั้งเดียว คำถามที่ยังคงที่จะตัดสิน: ที่จะนั่งลงและเป็นที่หนึ่งที่จะยืน? หลังจากที่ทะเลาะยาวไม่ดีอารมณ์และการละเมิดพวกเขามาสรุปว่าคนหลังค่อมต้องยืนเพราะเขาเป็นที่สั้นที่สุด.
"ดีขับรถกล่าวว่า" คนหลังค่อมในเสียงแตกของเขาทรุดตัวเองและการหายใจลงลำคอของไอโอ . "ตัดตามสิ่งหมวกคุณได้มีเพื่อนของฉันคุณจะไม่พบเลวร้ายในปีเตอร์สเบิร์กทั้งหมด .... "
"เขาเขา! ... เขาเขา! ... " ไอโอหัวเราะ "มันไม่มีอะไรที่จะโม้!"
"ดีแล้วอะไรจะโม้ของไดรฟ์ใน! คุณจะขับรถเช่นนี้ตลอดทาง? เอ๊ะ? ฉันจะให้คุณหนึ่งในลำคอได้หรือไม่"
"ปวดหัวของฉัน" กล่าวว่าหนึ่งในคนที่สูง "ใน Dukmasovs 'เมื่อวานนี้ Vaska และฉันดื่มสี่ขวดบรั่นดีระหว่างเรา."
"ฉันไม่สามารถทำออกมาว่าทำไมคุณพูดคุยเรื่องดังกล่าวกล่าวว่า" หนึ่งสูงอื่น ๆ ด้วยความโกรธ "คุณอยู่เช่นเดรัจฉานได้."
"Strike ฉันตายก็เป็นความจริง ... ว่า"
"มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับความจริงที่เป็นไอเหา."
"เขาเขา!" ยิ้มไอโอ "ฉันเอ้อ-Ry สุภาพบุรุษ!"
"Tfoo! ปีศาจพาคุณ!" ร้องไม่พอใจหลังค่อม "คุณจะได้รับเมื่อคุณภัยพิบัติเก่าหรือจะไม่ให้คุณหรือไม่ว่าวิธีการที่จะขับรถ? ให้เธอเป็นหนึ่งเดียวกับแส้. แขวนมันทั้งหมดให้เธอได้ดี."
ไอโอรู้สึกอยู่ข้างหลังเขาคนกระแทกและการสั่น เสียงของคนหลังค่อม เขาได้ยินการละเมิดจ่าหน้าถึงเขาเขาเห็นผู้คนและความรู้สึกของความเหงาเริ่มต้นทีละนิดจะหนักน้อยลงในหัวใจของเขา คนหลังค่อมสาบานที่เขาจนกว่าเขาฉายาบางสตริงอย่างกระทันหันของโหวกเหวกอย่างประณีตและมีการสู้ไอของเขา สหายสูงของเขาเริ่มพูดถึงบาง Nadyezhda เปตรอฟ ไอโอมีลักษณะกลมไปที่พวกเขา รอจนกว่าจะมีการหยุดสั้น ๆ ที่เขามองไปรอบ ๆ อีกครั้งและกล่าวว่า
"ในสัปดาห์นี้ ... เอ้อ ... ฉัน ... เอ้อ ... ลูกชายเสียชีวิต"
"เราทุกคนจะตาย ... " กล่าวว่า คนหลังค่อมพร้อมกับถอนหายใจเช็ดริมฝีปากของเขาหลังจากที่ไอ "มาขับรถบน! ขับรถบน! เพื่อนของฉันฉันก็ไม่สามารถยืนรวบรวมข้อมูลเช่นนี้เมื่อเขาจะได้รับเรามี?"
"ดีคุณให้เขาให้กำลังใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ... หนึ่งในลำคอ"
"คุณได้ยิน คุณภัยพิบัติเก่าหรือไม่ฉันจะทำให้คุณสมาร์ท. หากหนึ่งยืนอยู่บนพิธีกับเพื่อนเช่นเดียวกับคุณหนึ่งอาจรวมทั้งเดิน. คุณได้ยินคุณมังกรเก่าหรือไม่หรือคุณไม่ดูแลแขวนสิ่งที่เราพูด?
"และไอโอได้ยินมากกว่าความรู้สึกที่ตบที่ด้านหลังของลำคอของเขา.
"เขาเขา! ... " เขาหัวเราะ "เมอร์รี่สุภาพบุรุษ .... พระเจ้าให้คุณสุขภาพ!"
"คนขับรถแท็กซี่, คุณแต่งงานหรือยัง" ถามหนึ่งในคนที่สูง.
"ผม? เขาเขา! Me-เอ้อ Ry สุภาพบุรุษ. ภรรยาเท่านั้นสำหรับฉันในขณะนี้คือดินที่ชื้น .... เขาโฮโฮ! .... หลุมฝังศพที่คือ !. .. ที่นี่ที่ตายแล้วและฉันกำลังมีชีวิตอยู่ .... ลูกชายของฉันมันเป็นสิ่งที่แปลกตายได้เข้ามาที่ประตูที่ไม่ถูกต้อง .... แทนที่จะมาสำหรับฉันมันไปให้ลูกชายของฉัน ....
"และไอโอจะเปิดรอบที่จะบอกพวกเขาว่าลูกชายของเขาเสียชีวิต แต่ ณ จุดที่คนหลังค่อมให้ถอนหายใจลมและประกาศว่าขอบคุณพระเจ้า! พวกเขาได้มาถึงที่สุดท้าย หลังจากที่ยี่สิบ kopecks ของไอโอจ้องเป็นเวลานานในขณะที่หลังจากสำมะเลเทเมาที่หายเข้าไปในรายการที่มืด อีกครั้งเขาเป็นคนเดียวและอีกครั้งมีความเงียบสำหรับเขา .... ความทุกข์ยากที่ได้รับสำหรับพื้นที่สั้น ๆ ค่อยกลับมาอีกครั้งและน้ำตาหัวใจของเขาอย่างโหดร้ายมากขึ้นกว่าที่เคย ด้วยรูปลักษณ์ของความวิตกกังวลและความทุกข์ทรมานสายตาของไอโอหลงพล่านในหมู่ฝูงชนเคลื่อนย้ายไปมาทั้งสองด้านของถนนที่เขาไม่สามารถหาในหมู่ผู้คนหลายพันคนที่จะฟังเขา? แต่ฝูงชนโผโดยเลินเล่อของเขาและความทุกข์ยากของเขา .... ความทุกข์ยากของเขาคืออันยิ่งใหญ่เกินขอบเขตทั้งหมด หากหัวใจของไอโอกำลังจะระเบิดและความทุกข์ยากของเขาที่จะไหลออกมาก็จะท่วมโลกทั้งโลกดูเหมือนว่า แต่ยังไม่เห็น มันได้พบซ่อนตัวอยู่ในสถานที่ดังกล่าวในเปลือกไม่มีนัยสำคัญที่หนึ่งจะไม่ได้พบกับเทียนโดยกลางวัน ....
ไอโอเห็นประตูบ้านกับพัสดุและทำให้จิตใจของเขาที่จะอยู่กับเขา.
"สิ่งที่เวลาจะ จะเป็นเพื่อน? " เขาถาม.
"ไปในสิบ .... ทำไมคุณหยุดที่นี่? ขับรถบน"
ไอโอไดรฟ์ไม่กี่ก้าวออกไปก้มตัวเองคู่และให้ตัวเองได้ถึงความทุกข์ยากของเขา เขารู้สึกว่ามันไม่ดีที่จะดึงดูดความสนใจของผู้คน แต่ก่อนที่จะห้านาทีผ่านไปเขาดึงตัวเองขึ้นส่ายหัวของเขาราวกับว่าเขารู้สึกเจ็บปวดที่คมชัดและ tugs ที่บังเหียน .... เขาสามารถแบกมันไม่.
"กลับไปบ้าน!" เขาคิดว่า. "เพื่อบ้าน!"
และม้าน้อยของเขาราวกับว่าเธอทราบความคิดของเขาตกลงไปวิ่งเหยาะ ชั่วโมงครึ่งต่อมาไอโอกำลังนั่งอยู่ด้วยเตาสกปรกขนาดใหญ่ บนเตาบนพื้นและบนม้านั่งที่มีคนนอนกรน อากาศที่เต็มไปด้วยกลิ่นและโอหัง ไอโอมีลักษณะที่ตัวเลขนอน, รอยขีดข่วนตัวเองและรู้สึกเสียใจที่เขาได้มาที่บ้านก่อนเพื่อ ....
"ผมยังไม่ได้รับเพียงพอที่จะจ่ายสำหรับข้าวโอ๊ตแม้" เขาคิดว่า "นั่นคือเหตุผลที่ผมมีความสุขดังนั้น. คนที่รู้วิธีการทำงานของเขา ... ที่ได้มีมากพอที่จะกินและมีม้าได้มีเพียงพอที่จะกินอยู่เสมอที่ความสะดวก .... "
ในตอนหนึ่งของ มุมคนขับรถแท็กซี่หนุ่มลุกขึ้นล้างลำคอของเขาอย่างเหงาหงอยและทำให้น้ำถัง.
"ต้องการเครื่องดื่มหรือไม่" ไอโอถามเขา.
"ดูเหมือนว่าดังนั้น."
"มันอาจทำคุณความดี .... แต่ลูกชายของฉันตายคู่ .... คุณได้ยิน? สัปดาห์นี้ในโรงพยาบาล .... มันเป็นธุรกิจแปลก ... .
"ไอโอมีลักษณะที่จะเห็นผลที่เกิดขึ้นจากคำพูดของเขาแต่เขาเห็นอะไร ชายหนุ่มได้คลุมศีรษะของเขามากกว่าและมีอยู่แล้วหลับไป ถอนใจคนเก่าและรอยขีดข่วนตัวเอง .... เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่ได้รับการกระหายน้ำเขากระหายสำหรับการพูด ลูกชายของเขาเร็ว ๆ นี้จะได้รับการตายต่อสัปดาห์และเขาได้พูดคุยกันจริงๆไม่ได้เพื่อใคร .... แต่เขาต้องการที่จะพูดถึงมันอย่างถูกต้องมีการพิจารณา .... เขาต้องการที่จะบอกได้ว่าลูกชายของเขาป่วยวิธีการที่เขา ได้รับความเดือดร้อนในสิ่งที่เขากล่าวว่าก่อนที่เขาจะเสียชีวิตว่าเขาเสียชีวิต .... เขาต้องการที่จะอธิบายงานศพและวิธีการที่เขาไปโรงพยาบาลจะได้รับเสื้อผ้าของลูกชายของเขา เขายังคงมีลูกสาวของเขา Anisya ในประเทศ .... และเขาต้องการที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเธอมากเกินไป .... ใช่เขามีความอุดมสมบูรณ์ที่จะพูดคุยเกี่ยวกับตอนนี้ ฟังเขาควรจะถอนหายใจและไม่รวม
การแปล กรุณารอสักครู่..
I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.I just ate didn't like it.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- In a study involving a weight loss progr
- to answer questions all pale future.
- ตอนเป็นเด็ก ฉันตัวเล็ก
- ข้อดี
- Today you have homework? The little kid.
- Qualities
- heavily
- บริษํทยังขาดวิศวกร 3 คน ซึ่งเป็นตำแหน่งเ
- Many factory owners are moving productio
- R u drive hell?
- รวมตัว ร่วมรุ่น
- The rights to only character in Thailand
- Warum
- 2.1 Prepare petty cash formWhen the empl
- he see other one many batter me
- for a posterior differentiation among
- ท่องเที่ยวหัวหิน แวะถิ่นมนต์ขลัง ทะเลสวย
- complete the plan
- would love some
- The ice smacked into my face with a “Pa,
- เนื่องจากนักเรียนส่วนมากยังขอเงินพ่อแม่ใ
- sequence
- to fight against a person or in power
- Glass
