2. Material and methods2.1. Study s

2. Material and methods
2.1. Study site
The study was carried out in the northern region of Whangamata
Harbour (North Island, New Zealand). The New Zealand endemic
mangrove Avicennia marina subsp. australasica inhabits 101 ha of the
harbour (approximately 22% of the 467 ha harbour area), which has ex-
panded from 31 ha of mangrove forest prior to catchment urbanisation,
deforestation and agriculture since the 1940s (Singleton, 2007). Such
changes in catchment land use have increased the delivery of terrestrial
sediments via streams and rivers into many New Zealand estuaries and
mangroves have expanded in response to sedimentation (Morrisey
et al., 2010). Two unvegetated mid-intertidal sites were selected: site
1 (37°10′43.0″S, 175°51′36.9″E) is characterised by fine organic-poor
sands and the adjacent site 2 (37°10′38.6″S, 175°51′36.5″E) has higher
mud content and relatively organic-rich sediments (see Results). The
two sites are located 20–40 m down-shore of the mangrove forest
edge, occupying similar tidal elevations (0.05–0.25 m above mean sea
level) and are separated by an along-shore distance of approximately
50 m. The spring–neap tidal range is 1.71–1.27 m (Hume et al., 2007),
and inundation periods at the sites were similar (site 1 = 5–6 h and
site 2 = 6–7 h).
2.2. Experimental protocol
In early February 2011 (late austral summer), 18 evenly dispersed
plots (1.15 m dia., 1.04 m2
) were established at each site within a 32
m × 14 m area. Five metres separated each plot. In each of three rows
of six plots, we randomly assigned two replicates of the following treat-
ments: detrital addition (DA), procedural control (PC), and control (C)
(n = 6 for each treatment). DA plots were enriched with mangrove de-
tritus by finger churning 270 g of detritus (260 g m−2
) into the top 3 cm
of sediment (as in Bishop and Kelaher, 2008; Bishop et al., 2010; Kelaher
and Levinton, 2003). The addition equates to the total amount of leaf lit-
ter produced during the productive summer months (November–Feb-
ruary) in New Zealand forests, with the timing of the addition
coinciding with the end of this production peak (Gladstone-Gallagher
et al., 2014; May, 1999; Oñate-Pacalioga, 2005; Woodroffe, 1982). PC
plots were finger churned, identical to DA plots, but no detritus was
added, and were included in the experimental design to delineate ben-
thic community effects of the one off sediment mixing disturbance from
detrital enrichment effects. C plots were left untouched.
The mangrove detritus used in the manipulation was prepared by
firstly collecting yellow senescent (ready to abscise) mangrove leaves
from trees in Whangamata Harbour (January 2011). To simulate natural
incorporation of mangrove detritus into the sediments, the leaves were
oven dried at 60 °C to constant weight and ground into 2 mm pieces.
This drying of leaf material is thought to be comparable to the drying
out that a fallen leaf would experience if it fell on a mid-afternoon sum-
mer low tide, and was necessary to standardise the amount of detritus
added to each plot (Bishop and Kelaher, 2008).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. วัสดุและวิธีการ2.1 การศึกษาเว็บไซต์การศึกษาได้ดำเนินการในภาคเหนือของวังกามาตาฮาร์เบอร์ (เกาะเหนือ นิวซีแลนด์) วี่นิวซีแลนด์ป่าชายเลน Avicennia marina ถั่ว australasica จำพวกพรายน้ำ 101 ฮา ของการฮาร์เบอร์ (ประมาณ 22% ของ 467 ฮา ฮาเบอร์ที่ตั้ง), ซึ่งมีอดีต -panded จาก 31 ฮา ป่าชายเลนก่อนของลุ่มน้ำตัดไม้ทำลายป่าและการเกษตรตั้งแต่ทศวรรษ 1940 โดย (เดี่ยว 2007) ดังกล่าวเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินลุ่มน้ำได้เพิ่มขึ้นการส่งภาคพื้นดินตะกอนผ่านลำธารและแม่น้ำในลำน้ำลำธารนิวซีแลนด์มาก และมีขยายในการตกตะกอน (Morrisey โกรฟส์ร้อยเอ็ด al., 2010) เลือกสองไซต์กลาง-intertidal unvegetated: เว็บไซต์1 (37 ° 10′43. 0″S, 175 ° 51′36. 9″E) มีประสบการ์ดีอินทรีย์ยากจนทรายและไซต์ติดกัน 2 (37 ° 10′38. 6″S, 175 ° 51′36. 5″E) มีสูงโคลนตะกอนค่อนข้างอินทรีย์-rich (เห็นผล) และเนื้อหา ที่สองเว็บไซต์จะอยู่ 20-40 เมตรลงชายฝั่งป่าชายเลนขอบ มีคล้ายบ่า elevations (0.05-0.25 m ข้างต้นหมายถึงทะเลระดับ) และจะถูกคั่น ด้วยเป็นระยะทางตามแนวชายฝั่งประมาณ50 ม. ช่วงบ่าสปริง – neap คือ 1.71-1.27 เมตร (ฮูม et al., 2007),และ inundation รอบระยะเวลาที่เว็บไซต์คล้ายกัน (ไซต์ 1 = 5 – 6 h และเว็บไซต์ 2 = 6 – 7 h)2.2 การทดลองการใช้โพรโทคอลในช่วงต้นปีเดือน 2554 กุมภาพันธ์ (ช่วงปลายฤดูร้อนทองเหลือง austral), 18 เท่ากันกระจายลงจุด (1.15 m dia., 1.04 m2) were established at each site within a 32m × 14 m area. Five metres separated each plot. In each of three rowsof six plots, we randomly assigned two replicates of the following treat-ments: detrital addition (DA), procedural control (PC), and control (C)(n = 6 for each treatment). DA plots were enriched with mangrove de-tritus by finger churning 270 g of detritus (260 g m−2) into the top 3 cmof sediment (as in Bishop and Kelaher, 2008; Bishop et al., 2010; Kelaherand Levinton, 2003). The addition equates to the total amount of leaf lit-ter produced during the productive summer months (November–Feb-ruary) in New Zealand forests, with the timing of the additioncoinciding with the end of this production peak (Gladstone-Gallagheret al., 2014; May, 1999; Oñate-Pacalioga, 2005; Woodroffe, 1982). PCplots were finger churned, identical to DA plots, but no detritus wasadded, and were included in the experimental design to delineate ben-thic community effects of the one off sediment mixing disturbance fromdetrital enrichment effects. C plots were left untouched.The mangrove detritus used in the manipulation was prepared byfirstly collecting yellow senescent (ready to abscise) mangrove leavesfrom trees in Whangamata Harbour (January 2011). To simulate naturalincorporation of mangrove detritus into the sediments, the leaves wereoven dried at 60 °C to constant weight and ground into 2 mm pieces.This drying of leaf material is thought to be comparable to the dryingout that a fallen leaf would experience if it fell on a mid-afternoon sum-mer low tide, and was necessary to standardise the amount of detritusadded to each plot (Bishop and Kelaher, 2008).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. วัสดุและวิธีการ
2.1 เว็บไซต์การศึกษาการศึกษาได้ดำเนินการในภาคเหนือของ Whangamata ฮาร์เบอร์ (เกาะเหนือนิวซีแลนด์) นิวซีแลนด์ถิ่นโกงกางแสมท่าจอดเรือ subsp australasica พรายน้ำ 101 เฮกเตอร์ของท่าเรือ(ประมาณ 22% ของ 467 ฮ่าบริเวณท่าเรือ) ซึ่งมีอดีตpanded ตั้งแต่วันที่ 31 เฮกเตอร์ของป่าชายเลนก่อนที่จะกลายเป็นเมืองที่กักเก็บน้ำ, ตัดไม้ทำลายป่าและการเกษตรตั้งแต่ปี 1940 (Singleton 2007) เช่นการเปลี่ยนแปลงในที่ดินการเก็บกักน้ำใช้งานได้เพิ่มขึ้นการจัดส่งของภาคพื้นดินตะกอนผ่านลำธารและแม่น้ำอ้อยเข้าไปในหลายประเทศนิวซีแลนด์และป่าชายเลนมีการขยายตัวในการตอบสนองต่อการตกตะกอน(Morrisey et al., 2010) สอง unvegetated เว็บไซต์กลาง intertidal ได้รับการคัดเลือก: เว็บไซต์1 (37 ° 10'43.0 "S 175 ° 51'36.9" E) ที่โดดเด่นด้วยอินทรีย์ยากจนปรับหาดทรายและเว็บไซต์ที่อยู่ติดกัน2 (37 ° 10'38.6 "S, 175 ° 51'36.5 "E) สูงขึ้นมีเนื้อหาโคลนและตะกอนที่ค่อนข้างอินทรีย์ที่อุดมไปด้วย(ดูผลลัพธ์) สองเว็บไซต์จะอยู่ 20-40 เมตรลงชายฝั่งของป่าชายเลนขอบครอบครองระดับน้ำขึ้นน้ำลงที่คล้ายกัน(0.05-0.25 เมตรเหนือน้ำทะเลเฉลี่ยระดับ) และมีการแยกจากกันโดยระยะทางตามแนวชายฝั่งประมาณ50 เมตร ฤดูใบไม้ผลิน้ำตายช่วงน้ำขึ้นน้ำลงเป็น 1.71-1.27 เมตร (ฮูม et al., 2007) และระยะเวลาน้ำท่วมที่เว็บไซต์มีความคล้ายคลึงกัน (เว็บไซต์ 1 = 5-6 ชั่วโมงและเว็บไซต์2 = 6-7 ชั่วโมง). 2.2 โปรโตคอลการทดลองในช่วงต้นเดือนกุมภาพันธ์ 2011 (ช่วงปลายฤดูร้อน Austral), 18 แพร่ระบาดอย่างสม่ำเสมอแปลง(1.15 เมตรเส้นผ่าศูนย์กลาง. 1.04 m2) ถูกจัดตั้งขึ้นในแต่ละเว็บไซต์ภายใน 32 ม. × 14 เมตรพื้นที่ ห้าเมตรแยกแต่ละแปลง ในแต่ละแถวที่สามในหกแปลงเราสุ่มซ้ำสองของลูออไรด์ต่อไปนี้ments: นอกจาก detrital (DA), เครื่องควบคุมขั้นตอน (PC) และการควบคุม (C) (n = 6 ในการรักษาแต่ละครั้ง) แปลง DA ถูกอุดมไปด้วยป่าชายเลน de- Tritus ด้วยนิ้ว churning 270 กรัมเศษซาก (260 กรัม-2) ลงบน 3 ซมตะกอน(ในขณะที่บิชอปและ Kelaher 2008; บิชอป et al, 2010;. Kelaher และ Levinton 2003 ) นอกจากนี้เท่ากับจำนวนของใบไฟใหญ่เธอผลิตในช่วงฤดูร้อนที่มีประสิทธิผล (พฤศจิกายน Feb- ruary) ในป่านิวซีแลนด์กับระยะเวลาของการบวกที่สอดคล้องกันกับการสิ้นสุดของการผลิตสูงสุดนี้(แกลดสโตน-กัลลาเกอร์, et al . 2014; พฤษภาคม 1999; Oñate-Pacalioga 2005; วูดดรอ, 1982) พีซีแปลงถูกปั่นนิ้วเหมือนกับแปลง DA แต่ไม่มีเศษซากที่ถูกเพิ่มและถูกรวมอยู่ในการออกแบบการทดลองเพื่อวิเคราะห์ben- ผลกระทบกับชุมชน thic ของหนึ่งออกรบกวนผสมตะกอนจากผลกระทบการตกแต่งdetrital แปลง C ถูกทิ้งไม่มีใครแตะต้อง. ป่าชายเลนที่เหลือนำมาใช้ในการจัดการที่ถูกจัดทำขึ้นโดยประการแรกการเก็บรวบรวม senescent สีเหลือง (พร้อมที่จะ abscise) โกงกางใบจากต้นไม้ในวางกามาตาฮาร์เบอร์(มกราคม 2011) เพื่อจำลองธรรมชาติรวมตัวกันของป่าชายเลนที่เหลือเข้าไปในตะกอนที่ใบแห้งเตาอบที่60 ° C ถึงน้ำหนักคงที่และพื้นดินเป็น 2 ชิ้นมม. การอบแห้งของวัสดุใบนี้คิดว่าจะใกล้เคียงกับการอบแห้งให้เห็นว่าใบลดลงจะมีประสบการณ์ถ้ามันลดลงในช่วงบ่าย sum- ทะเลน้ำต่ำและเป็นสิ่งจำเป็นที่จะสร้างมาตรฐานปริมาณของเศษซากเพิ่มเข้าไปในแต่ละแปลง (บิชอปและ Kelaher 2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . วัสดุและวิธีการ
2.1 . การศึกษาเว็บไซต์
ได้ดำเนินการในภาคเหนือของวางกามาตา
ท่าเรือ ( เกาะเหนือนิวซีแลนด์ ) ป่าชายเลนถิ่น
นิวซีแลนด์ต้นแสมทะเล subsp . australasica อาศัยอยู่ 101 ไร่
ท่าเรือ ( ประมาณ 22 % ของพื้นที่ท่าเรือนั่น ฮา ) ซึ่งมีอดีต -
panded 31 ไร่ ป่าชายเลน ก่อนที่จะกลายเป็นเมือง
. ,การทำลายป่าและการเกษตรตั้งแต่ปี 1940 ( Singleton , 2007 ) เช่นการใช้ที่ดินในลุ่มน้ำ
ได้เพิ่มการจัดส่งภาคพื้นดิน
ตะกอนผ่านลำธารและแม่น้ำในบริเวณนิวซีแลนด์หลาย
ป่าชายเลนได้ขยายการตกตะกอน ( มอร์รีซีย์
et al . , 2010 ) สอง unvegetated กลางป่าโกงกางที่เว็บไซต์ : เว็บไซต์
1 ( 37 / 10 ได้รับ 43.0 เพลง s , 175 / 51 ได้รับ 36