Although the literature on accounta

Although the literature on accountability has expanded dramatically in the
last decades, scholars have not yet reached a consensus on the definition of
the concept. They largely agree that accountability implies the obligation of
an actor to offer information on, and explanation of, his or her conduct,
but they still debate the question whether the element of sanctions is part
of the concept (see Bovens 2007; Philp 2009). As I consider the mere
provision of information and explanation to be different from accountability, which implies some possibility of consequences and is therefore less
non-committal, I will include in the definition the component of potential
sanctions or rewards. To put it in the terms of Koppell (2005), I will include
two dimensions of accountability: transparency and liability. Accordingly,
accountability will be defined as the degree to which an actor A is obliged to offer
information on, and explanation of, his or her conduct to another actor B, and may be
sanctioned or rewarded for this conduct (cf. Mulgan 2000; Behn 2001; Bovens
2007). This definition emphasizes the ordinal nature of the concept: actors
can be accountable to various degrees, ranging in principle from not
accountable at all to fully accountable.
As this study deals with political accountability of independent agencies,
some further specification of the concept is needed. The independent
agencies are the ‘‘accountability holdees’’, to use the words of Behn (2001: 2).
Independent agencies are considered to be synonymous with quangos
(e.g., Barker 1982; Greve et al. 1999; Van Thiel 2001) and non-majoritarian
institutions (e.g. Majone 1996, 1997; Thatcher and Stone Sweet 2002).
Following Thatcher and Stone Sweet (2002: 2), I will define the organizations as ‘‘those governmental entities that (a) possess and exercise some
grant of specialized public authority, separate from that of other institutions,
but (b) are neither directly elected by the people, nor directly managed by
elected officials.’’
This study focuses on the accountability of the organizations to politicians, or political accountability. Although independent agencies can, in
principle, render account to both ministers and parliamentarians, Dutch
independent agencies are only held accountable by ministers. Parliament
can subsequently hold these ministers accountable for the way in which the
agencies fulfil their public task, but it does not hold independent agencies
directly accountable.
This study only takes into consideration the formal accountability of
agencies; that is, accountability in terms of the provisions which are
incorporated in the legislation, statutes, and other legislative documents
which set out the rights and duties of agencies. The reason for looking at
formal or de jure accountability rather than de facto accountability is the
focus on the process of delegation. In this process, politicians establish the
216 Koopdegree of formal accountability. The latter can be expected to affect the degree
of de facto accountability, but it does not need to do so (cf. Maggetti 2007).
Independent agencies are subject to various statutory provisions for
political accountability. Whilst some provisions primarily impose information
requirements upon them, others offer politicians possibilities to sanction the
conduct of agencies. The following twelve provisions for accountability can be
found in the statutes of Dutch independent agencies

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าวรรณคดีในความรับผิดชอบมีขยายอย่างมากในการ
ล่าสุด ทศวรรษที่ผ่านมา นักวิชาการยังไม่ถึงฉันทามติใน definition ของ
แนวคิด ส่วนใหญ่เห็นพ้องกันว่า ความรับผิดชอบหมายถึงข้อผูกมัดของ
นักแสดงเพื่อนำเสนอข้อมูลบน และอธิบาย เขา หรือเธอทำ,
แต่พวกเขายังอภิปรายคำถามที่ว่าองค์ประกอบของ ส่วน
แนวความคิด (ดู Bovens 2007 Philp 2009) เป็นเพียงการพิจารณา
ส่วนสำรองข้อมูลและคำอธิบายจะแตกต่างจากความรับผิดชอบ ซึ่งหมายถึงบางอย่างเป็นไปได้ของผลนั้น จึงน้อย
ไม่-committal ฉันจะรวมไว้ใน definition คอมโพเนนต์ของศักยภาพ
ลงโทษ หรือสะสม°รีวอร์ด ใส่ไว้ในเงื่อนไขของ Koppell (2005), ฉันจะรวม
สองมิติของความรับผิดชอบ: ความโปร่งใสและความรับผิดชอบ ตาม,
ความรับผิดชอบจะ defined แบบระดับซึ่งนักแสดง A มีหน้าที่ต้องเสนอ
ข้อมูล และอธิบาย เขา หรือเธอทำกับนักแสดงอื่น B และอาจ
อนุมัติ หรือรางวัลสำหรับจรรยาบรรณนี้ (มัทธิว Mulgan 2000 Behn 2001 Bovens
2007) Definition นี้เน้นธรรมชาติเลขลำดับแนวความคิด: นักแสดง
สามารถรับผิดชอบต่าง ๆ องศา ตั้งแต่หลักจากไม่
รับผิดชอบในการรับผิดชอบอย่างเต็ม.
ศึกษานี้เกี่ยวข้องกับความรับผิดชอบทางการเมืองขององค์กรอิสระ,
specification บางเพิ่มเติมแนวความคิดเป็นสิ่งจำเป็น อิสระ
หน่วยงานอยู่ที่ "ความรับผิดชอบ holdees นิ้ว การใช้คำของ Behn (2001:2)
หน่วยงานอิสระถือว่าตรงกันกับ quangos
(เช่น บาร์คเกอร์ 1982 Greve et al. 1999 แวน Thiel 2001) และไม่ใช่ majoritarian
สถาบัน (เช่น Majone 1996, 1997 Thatcher และหินหวาน 2002) .
Thatcher ต่อและหวานหิน (2002:2), ฉันจะ define องค์กรเป็น '' เอนทิตีเหล่านั้นรัฐบาลที่ () ครอบครอง และออกกำลังกายบาง
อนุญาตของหน่วยงานราชการเฉพาะ แยกต่างหากจากสถาบันอื่น,
(b) แต่จะไม่เลือกตั้ง โดยประชาชนโดยตรง หรือจัดการโดยตรงโดย
เลือก officials ''
ศึกษามุ่งเน้นความรับผิดชอบขององค์กรกับนักการเมือง หรือความรับผิดชอบทางการเมือง แม้ว่าหน่วยงานอิสระสามารถ ใน
หลัก สร้างภาพบัญชีรัฐมนตรีและสมาชิกรัฐสภา ดัตช์
หน่วยงานอิสระมีเฉพาะขึ้นรับผิดชอบ โดยรัฐมนตรี รัฐสภา
สามารถมาเก็บรัฐมนตรีเหล่านี้รับผิดชอบตามที่การ
fulfil หน่วยงานสาธารณะของพวกเขา แต่ไม่ได้ถือธรรมนูญ
รับผิดชอบโดยตรงได้
ศึกษาเฉพาะจะพิจารณาความรับผิดชอบอย่างเป็นทางการของ
หน่วยงาน ความรับผิดชอบคือ ในบทบัญญัติที่
รวมอยู่ในการบังคับใช้กฎหมาย คดี และเอกสารอื่น ๆ สภา
ซึ่งกำหนดสิทธิและหน้าที่ของหน่วยงาน เหตุผลสำหรับการค้นหา
เป็นทางการหรือ de jure ตรวจสอบได้มากกว่าเดิมความรับผิดชอบเป็น
เน้นกระบวนการของการมอบหมาย ในกระบวนการนี้ สร้างนักการเมือง
Koopdegree 216 ของความรับผิดชอบอย่างเป็นทางการ หลังสามารถคาดหวังมีผลต่อระดับ
ของ de facto ความรับผิดชอบ แต่ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น (มัทธิว Maggetti 2007) .
องค์กรอิสระอยู่ภายใต้บทบัญญัติตามกฎหมายต่าง ๆ สำหรับ
ความรับผิดชอบทางการเมือง ในขณะที่บางบทบัญญัติหลักกำหนดข้อมูล
ต้องเข้า อื่น ๆ มีนักการเมืองไปให้ไป
ปฏิบัติของหน่วยงาน บทที่ 12 ต่อไปนี้สำหรับความรับผิดชอบสามารถ
พบในคดีของหน่วยงานอิสระที่เนเธอร์แลนด์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าเอกสารที่เกี่ยวข้องกับความรับผิดชอบมีการขยายตัวขึ้นอย่างมากใน
ทศวรรษที่ผ่านมานักวิชาการยังไม่ถึงฉันทามติเกี่ยว nition ไฟของ
แนวคิด พวกเขาส่วนใหญ่ยอมรับว่าหมายถึงภาระหน้าที่ความรับผิดชอบของ
นักแสดงที่จะให้ข้อมูลเกี่ยวกับการและคำอธิบายเกี่ยวกับความประพฤติของเขาหรือเธอ
แต่พวกเขายังคงอภิปรายคำถามไม่ว่าจะเป็นองค์ประกอบของการคว่ำบาตรเป็นส่วนหนึ่ง
ของแนวคิด (ดู Bovens 2007 Philp 2009) ขณะที่ผมพิจารณาเพียง
การให้ข้อมูลและคำอธิบายจะแตกต่างจากความรับผิดชอบซึ่งหมายถึงความเป็นไปได้ของผลกระทบบางและดังนั้นจึงน้อย
ไม่ผูกมัดฉันจะรวมไว้ใน nition ไฟเดอส่วนประกอบของศักยภาพในการ
ลงโทษหรือรางวัล ที่จะนำมันในแง่ของ Koppell (2005), ฉันจะมี
สองมิติของความรับผิดชอบความโปร่งใสและความรับผิดชอบ ดังนั้น
ความรับผิดชอบจะนิยามเป็นระดับที่นักแสดงที่มีหน้าที่ในการให้
ข้อมูลเกี่ยวกับการและคำอธิบายเกี่ยวกับความประพฤติของเขาหรือเธอกับดารานักแสดงอีก B และอาจถูก
ตามทำนองคลองธรรมหรือได้รับรางวัลสำหรับการดำเนินการนี้ (cf Mulgan 2000; ฟ่า 2001 Bovens
2007) นี้ nition ไฟเดเน้นธรรมชาติลำดับของแนวคิดนี้นักแสดง
สามารถรับผิดชอบต่อระดับที่แตกต่างหลากหลายในหลักการจากการไม่
รับผิดชอบที่ทุกคนที่จะรับผิดชอบอย่างเต็มที่
ในขณะนี้ข้อเสนอการศึกษาที่มีความรับผิดชอบทางการเมืองของหน่วยงานอิสระ
เพิ่มเติมบางส่วนไอออนบวก Fi speci ของแนวคิดเป็นสิ่งจำเป็น อิสระ
หน่วยงานที่มี '' holdees รับผิดชอบ '' การใช้คำพูดของฟ่า (2001: 2)
หน่วยงานอิสระจะถือเป็นตรงกันกับ quangos
(เช่นบาร์คเกอร์ 1982; Greve et al, 1999; Van ธิลล์ 2001). และ ไม่ majoritarian
สถาบัน (เช่น Majone 1996 1997; แทตเชอร์และหินหวาน 2002)
หลังจากที่แทตเชอร์และหินหวาน (2002: 2) ฉันจะยกเลิกสายตะวันออกเฉียงเหนือองค์กรเป็น 'หน่วยงานภาครัฐที่ (ก) มีและการออกกำลังกายบางอย่าง
ให้ของ อำนาจของประชาชนเฉพาะแยกออกจากที่ของสถาบันอื่น ๆ
แต่ (ข) จะไม่ได้รับการเลือกตั้งโดยตรงจากประชาชนหรือโดยตรงจัดการโดย
ได้รับการเลือกตั้งของ cials ไฟ. ''
การศึกษาครั้งนี้มุ่งเน้นไปที่ความรับผิดชอบขององค์กรกับนักการเมืองหรือความรับผิดชอบทางการเมือง แม้ว่าหน่วยงานที่เป็นอิสระสามารถใน
หลักการทำให้บัญชีทั้งรัฐมนตรีและสมาชิกรัฐสภาดัตช์
หน่วยงานอิสระที่จะมีขึ้นเพียงรับผิดชอบโดยรัฐมนตรีว่าการกระทรวง รัฐสภา
ก็สามารถถือเหล่านี้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงรับผิดชอบสำหรับวิธีการในการที่
หน่วยงาน ful ไฟลิตรงานสาธารณะของพวกเขา แต่มันก็ไม่ได้ถือหน่วยงานอิสระ
รับผิดชอบโดยตรง
การศึกษาครั้งนี้ใช้เวลาเพียงคำนึงถึงความรับผิดชอบอย่างเป็นทางการของ
หน่วยงาน; นั่นคือความรับผิดชอบในแง่ของบทบัญญัติที่มีการ
จัดตั้งขึ้นในการออกกฎหมายกฎเกณฑ์และเอกสารทางกฎหมายอื่น ๆ
ที่กำหนดสิทธิและหน้าที่ของหน่วยงาน เหตุผลสำหรับการมองที่
เป็นทางการหรือเดรับผิดชอบทางนิตินัยมากกว่าพฤตินัยรับผิดชอบคือ
มุ่งเน้นไปที่กระบวนการของคณะผู้แทน ในขั้นตอนนี้นักการเมืองสร้าง
216 Koopdegree ของความรับผิดชอบอย่างเป็นทางการ หลังสามารถคาดว่าจะส่งผลกระทบต่อระดับ
ของพฤตินัยความรับผิดชอบ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น (cf Maggetti 2007)
หน่วยงานอิสระภายใต้บทบัญญัติตามกฎหมายที่แตกต่างกันสำหรับ
ความรับผิดชอบทางการเมือง ในขณะที่บทบัญญัติบางประการเกี่ยวเนื่องกำหนดข้อมูล
ความต้องการอยู่กับเขาคนอื่น ๆ มีความเป็นไปนักการเมืองที่จะอนุมัติ
การดำเนินงานของหน่วยงาน ต่อไปนี้สิบสองบทบัญญัติรับผิดชอบสามารถ
พบได้ในกฎเกณฑ์ของหน่วยงานที่เป็นอิสระดัตช์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถึงแม้ว่าวรรณกรรมในความรับผิดชอบ มีการขยายตัวอย่างมากในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา
นักวิชาการไม่ได้ถึงฉันทามติเกี่ยวกับเดอ จึง nition ของ
แนวคิด . พวกเขาส่วนใหญ่ยอมรับว่า ความรับผิดชอบ หมายถึง ภาระหน้าที่ของ
นักแสดงให้ข้อมูล และอธิบาย พฤติกรรม ของเขาหรือเธอ
แต่พวกเขายังคงอภิปรายคำถามว่าองค์ประกอบของการลงโทษที่เป็นส่วนหนึ่ง
ของแนวคิด ( ดู bovens 2007 ; ฟิลิปปี 2009 ) เท่าที่ผมพิจารณาบทบัญญัติเพียง
อธิบายข้อมูลและแตกต่างจากความรับผิดชอบ ซึ่งแสดงถึงความเป็นไปได้ของผลกระทบและบางจึงน้อยกว่า
ไม่ใช่การให้สัญญา ผมจะรวมไว้ใน nition เดอ จึงเป็นส่วนประกอบของศักยภาพ
ลงโทษหรือให้รางวัล ใส่ไว้ในแง่ของ koppell ( 2005 ) ผมจะรวม
สองมิติของความรับผิดชอบ : ความโปร่งใสและความรับผิดชอบ โดย
ความรับผิดชอบจะ de จึงเน็ดเป็นระดับที่เป็นนักแสดงมีหน้าที่เสนอ
ข้อมูลและคำอธิบายของ ของเขาหรือเธอดำเนินการอื่นนักแสดง B , และอาจจะอนุมัติหรือรางวัลสำหรับพฤติกรรมนี้
( CF . mulgan 2000 ; เบห์น 2001 bovens
2007 ) นี้ เดอ จึง nition เน้นธรรมชาติของแนวคิด : นักแสดง
.สามารถรับผิดชอบในองศาต่าง ๆตั้งแต่ในหลักการจากไม่รับผิดชอบเลยเต็มที่

อย่างรับผิดชอบ การศึกษานี้เกี่ยวข้องกับความรับผิดชอบทางการเมืองของหน่วยงานอิสระ
เพิ่มเติมกาจึงไอออนบวกของแนวคิดที่จำเป็น หน่วยงานอิสระ
' 'accountability holdees ' ' ใช้คำเบห์น ( 2544 :
2 )หน่วยงานอิสระที่ถือว่าเป็นตรงกันกับ quangos
( เช่น บาร์เกอร์ 2525 ; กรีฟ et al . 2542 ; ฟาน ทิล 2001 ) และไม่ majoritarian
สถาบัน ( เช่น majone 1996 , 1997 ; แทตเชอร์และหินหวาน 2002 ) .
ต่อไปนี้แทตเชอร์และหินหวาน ( 2545 : 2 ) ผมจะเดอ จึงเป็น 'those NE องค์กรภาครัฐหน่วยงานที่ ( ก ) มีการออกกำลังกายบางอย่างและอนุญาตให้เฉพาะผู้มีอำนาจ
สาธารณะแยกจากสถาบันอื่น ๆ ,
แต่ ( บี ) และได้รับการเลือกตั้งโดยตรงจากประชาชน หรือโดยตรงจัดการ โดยการเลือกตั้งของจึง cials

' ' การศึกษานี้เน้นความรับผิดชอบขององค์กรเพื่อนักการเมือง หรือความรับผิดชอบทางการเมือง แม้ว่าหน่วยงานอิสระใน
หลักการแสดงบัญชีทั้งรัฐมนตรีและสมาชิกรัฐสภา
, ดัตช์หน่วยงานอิสระจะรับผิดชอบโดยรัฐมนตรี รัฐสภา
สามารถต่อมาถือรัฐมนตรีเหล่านี้รับผิดชอบต่อวิธีที่
หน่วยงานครบจึงผมงานสาธารณะของตน แต่มันไม่เป็นหน่วยงานอิสระ

การศึกษารับผิดชอบโดยตรง แต่จะพิจารณาความรับผิดชอบของหน่วยงานอย่างเป็นทางการ
; นั่นคือความรับผิดชอบในแง่ของบทบัญญัติที่
รวมอยู่ในกฎหมาย กฎเกณฑ์ และเอกสารอื่น ๆที่กฎหมาย
ชุดออกสิทธิและหน้าที่ของหน่วยงาน เหตุผลที่ตามหา
อย่างเป็นทางการหรือโดยพฤตินัยพฤตินัยน่าเชื่อถือมากกว่าความรับผิดชอบคือ
มุ่งเน้นกระบวนการของคณะผู้แทน ในกระบวนการนี้ นักการเมืองสร้าง
216 koopdegree ของความรับผิดชอบอย่างเป็นทางการ หลังสามารถคาดว่าจะส่งผลกระทบต่อระดับ
ของพฤตินัยน่าเชื่อถือ แต่มันไม่ต้องทำแล้ว ( CF . maggetti 2007 ) .
หน่วยงานอิสระภายใต้บทบัญญัติแห่งกฎหมายต่างๆ
ความรับผิดชอบทางการเมือง ในขณะที่บางบทบัญญัติหลักกำหนดความต้องการสารสนเทศ
เมื่อพวกเขา คนอื่น ๆให้นักการเมือง ความเป็นไปได้ที่จะอนุมัติ
ดำเนินการของหน่วยงาน ต่อไปนี้สิบสองบทบัญญัติสำหรับความรับผิดชอบสามารถ
พบได้ตามกฎเกณฑ์ของหน่วยงานอิสระ ดัตช์