First, we systematically evaluated

First, we systematically evaluated the stability of V 2 + , V 3 + , V 4 + ,
and V 5 + sulfates in H 2 SO 4 solutions. We found that the limited
stability of the vanadium sulfate solutions ( < 1.7 M V) was
determined by the low solubility of VOSO 4 at low temperatures
(−5 ° C) and the precipitation of V 2 O 5 at high temperatures
(40 ° C), which is consistent with previous studies. [13–16]
We also
studied the effect of a wide range of organic and inorganic additives.
We were not able to identify any agent that could simultaneously
stabilize all the four different vanadium cations at both
the high and low temperature boundaries.
Such conclusions led us to explore mixed electrolyte systems
in which different anions can help stabilize different cations. To
achieve this goal, we studied the stability of V 2 + , V 3 + , V 4 + , and
V 5 + chlorides in HCl solutions in a temperature range of −5 to
40 ° C. Up to 2.3 M V 2 + , V 4 + , and V 5 + chlorides were stable (i.e.,
without crystallization or precipitation) in 6 M HCl over 10 days
at all the designated temperatures. The overall stability of the
chloride solutions was determined by the solubility of V 3 + at
low temperatures. At −5 ° C, a mixture of VOCl and VCl 3 precipitated
out from 6 M HCl solutions with > 1.5 M V 3 +
These observations suggested that Cl − anions help stabilize
V 4 + and V 5 + , whereas SO 4
2 − anions help stabilize V 3 + . About 2 M
or higher V 2 + was found stable in both solutions. It is therefore
likely that all the four V 2 + , V 3 + , V 4 + , and V 5 + cations can be stabilized
in mixed sulfate and chloride electrolyte solutions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครั้งแรก เราเป็นระบบประเมินเสถียรภาพของ V 2, V 3 + V 4 +,และ V 5 + ซัลเฟตใน H 2 ดังนั้น 4 โซลูชั่น เราพบว่าการจำกัดแก้ไขความเสถียรของวาเนเดียมซัลเฟตโซลูชั่น (< 1.7 ม V)กำหนด โดยละลายต่ำ VOSO 4 ที่อุณหภูมิต่ำ(−5 ° C) และฝน V 2 O 5 ที่อุณหภูมิสูง(40 ° C), ซึ่งจะสอดคล้องกับการศึกษาก่อนหน้านี้ [13-16] เรายังศึกษาผลของสารอินทรีย์ และอนินทรีย์หลากหลายเราก็ไม่สามารถระบุตัวแทนใด ๆ ที่อาจพร้อมกันความมั่นคงทั้งหมดสี่ต่างวาเนเดียมแคทไอออนที่ทั้งสองขอบเขตอุณหภูมิสูง และต่ำ ข้อสรุปดังกล่าวนำให้เราไปสำรวจระบบผสมอิเล็กโทรไลต์ซึ่งนไอออนที่แตกต่างกันสามารถช่วยรักษาเสถียรภาพตัวแตกต่างกัน ถึงให้บรรลุเป้าหมายนี้ เราศึกษาเสถียรภาพของ V 2, V 3 + V 4 +, และV 5 + คลอไรด์ HCl โซลูชันในช่วงอุณหภูมิของ −5 ไป40 องศาเซลเซียสถึง 2.3 M V 2 + V 4 +, และ V 5 + คลอไรด์มั่นคง (เช่นโดยไม่ตกผลึกหรือตกตะกอน) ใน 6 M HCl มากกว่า 10 วันเวลาทั้งหมดกำหนดอุณหภูมิ ความมั่นคงโดยรวมของการกำหนดโซลูชันคลอไรด์ โดยละลาย V 3 + ที่อุณหภูมิต่ำ ที่ −5 ° C ส่วนผสมของ VOCl และ VCl 3 ตกตะกอนออกจากโซลูชัน 6 M HCl > 1.5 M V 3 +ข้อสังเกตเหล่านี้แนะนำว่า Cl −นไอออนช่วยรักษาเสถียรภาพV 4 + 5 V +, ในขณะที่ 4 ดังนั้น2 −นไอออนช่วย stabilize V 3 + ประมาณ 2 เมตรหรือสูงกว่า V 2 + พบมีเสถียรภาพในทั้งสอง ดังนั้นจึงมีแนวโน้มที่ทั้งหมดสี่ V 2 +, V 3 + V 4 +, และสามารถทรงตัว V 5 + แคทไอออนในการผสมซัลเฟตและคลอไรด์ละลายอิเล็กโทรไลต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งแรกที่เรามีระบบการประเมินความมั่นคงของ V 2 + 3 + V, V 4 +
และ V + 5 ซัลเฟตใน H 2 SO 4 การแก้ปัญหา เราพบว่าการ จำกัด
ความมั่นคงของโซลูชั่นวานาเดียมซัลเฟต (<1.7 MV) ถูก
กำหนดโดยการละลายต่ำของ VOSO 4 ที่อุณหภูมิต่ำ
(-5 ° C) และการตกตะกอนของ V 2 O 5 ที่อุณหภูมิสูง
(40 ° C) ซึ่งสอดคล้องกับการศึกษาก่อนหน้านี้ [13-16]
นอกจากนี้เรายัง
ศึกษาผลของความหลากหลายของสารเติมแต่งอินทรีย์และอนินทรี.
เราไม่สามารถที่จะระบุตัวแทนใด ๆ ที่พร้อมจะ
รักษาเสถียรภาพของทั้งสี่ไพเพอร์วานาเดียมที่แตกต่างกันทั้งใน
ขอบเขตอุณหภูมิสูงและต่ำ.
ข้อสรุปดังกล่าวนำ เราไปสำรวจระบบอิเล็กผสม
ที่แอนไอออนที่แตกต่างกันสามารถช่วยสร้างความมั่นคงไพเพอร์ที่แตกต่างกัน เพื่อ
ให้บรรลุเป้าหมายนี้เราศึกษาความมั่นคงของ V 2 + 3 + V, V 4 + และ
V 5 + คลอไรด์ในการแก้ปัญหา HCl ในช่วงอุณหภูมิของ -5 ถึง
40 องศาเซลเซียสถึง 2.3 MV 2 + V 4 + และ V 5 + คลอไรด์มีเสถียรภาพ (เช่น
โดยไม่ตกผลึกหรือตกตะกอน) ใน 6 M HCl กว่า 10 วัน
ที่ทุกอุณหภูมิที่กำหนด เสถียรภาพโดยรวมของ
การแก้ปัญหาคลอไรด์ถูกกำหนดโดยการละลายของ V 3 + ที่
อุณหภูมิต่ำ ที่ -5 องศาเซลเซียสมีส่วนผสมของ VOCl และ VCL 3 ตกตะกอน
จาก 6 โซลูชั่น M HCl กับ> 1.5 MV 3 +
ข้อสังเกตเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่า Cl - แอนไอออนช่วยสร้างความมั่นคง
V 4 + 5 และ V + ขณะ SO 4
2 - แอนไอออนช่วย รักษาเสถียรภาพ V 3 + ประมาณ 2 M
หรือสูงกว่า 2 + V ก็พบว่ามีเสถียรภาพในการแก้ปัญหาทั้ง ดังนั้นจึงเป็น
ไปได้ว่าทั้งสี่ V 2 + 3 + V, V 4 + และ V 5 + ไพเพอร์สามารถมีความเสถียร
ในซัลเฟตคลอไรด์และโซลูชั่นอิเล็กผสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครั้งแรก เรามีระบบประเมินเสถียรภาพของ V 2 + 3 + 4 + 5 V ,และ 5 5 + ซัลเฟตใน H 2 เพื่อ 4 โซลูชั่น เราพบว่า จำกัดเสถียรภาพของวาเนเดียม ซัลเฟต โซลูชั่น ( < 1.7 M v ) คือกำหนดโดยการละลายต่ำของ voso 4 ที่อุณหภูมิต่ำ( − 5 ° C ) และการตกตะกอนของ V 2 O 5 ที่อุณหภูมิสูง( 40 ° C ) ซึ่งสอดคล้องกับการศึกษาก่อนหน้านี้ . [ 13 – 16 ]นอกจากนี้เรายังการศึกษาผลของช่วงกว้างของ สาร อินทรีย์ และอนินทรีย์เราไม่สามารถระบุตัวแทนใด ๆที่พร้อมกันความมั่นคงทั้งหมดสี่แตกต่างกัน วานาเดียมไอออนที่ทั้งขอบเขตอุณหภูมิสูงและต่ำข้อสรุปดังกล่าวทำให้เราศึกษาระบบอิเล็กโทรไลต์ผสมที่แตกต่างกันสามารถช่วยปรับแอนไอออนที่แตกต่างกัน เพื่อบรรลุเป้าหมายนี้เราศึกษาเสถียรภาพของ V 2 + 3 + 4 + 5 V และ5 5 + คลอไรด์ใน HCl โซลูชั่นในช่วงอุณหภูมิ− 540 ° C ถึง 2.3 M V 2 V + 4 + 5 + ) และคลอไรด์คงที่ ( เช่นโดยไม่มีการตกผลึกหรือตกตะกอน ) 6 M HCl กว่า 10 วันที่ทุกเขตอุณหภูมิ เสถียรภาพโดยรวมของสารละลายคลอไรด์ถูกกำหนดโดยค่าของ V 3 + ที่อุณหภูมิต่ำ ที่− 5 ° C , ส่วนผสมของ vocl และ VCL 3 ตกตะกอนออกมาจาก 6 M HCl โซ > 1.5 M + V 3ข้อสังเกตเหล่านี้พบว่า Cl −ไอออนช่วยให้เสถียรv 4 + 5 + 4 ส่วนดังนั้น2 −ไอออนช่วยทรงตัว V 3 + ประมาณ 2 เมตรหรือสูงกว่า 5 2 + ที่พบมีทั้งโซลูชั่น มันจึงเป็นมีแนวโน้มว่าทั้ง 4 V 2 + 3 + 4 + 5 V และ V 5 + ไอออนสามารถทรงตัวในการผสมสารละลายคลอไรด์ซัลเฟตและอิเล็กโทรไลต์