Thirteen years after its inception,

Thirteen years after its inception, the bargaining council system has,in the words of Godfrey, Theron and Visser, (2007) “proved to be very resilient”, but “it faces some serious challenges”. As figure 1 shows, since 1995 bargaining councils have declined from 80 to 50, a reduction of 37.5 percent. By May 2008, there were 44 registered councils in the private sector and six in the public sector. Both firm- and plant-level bargaining are also on a downward trend. Not all registered bargaining councils are functional. At the time of writing, four councils in the private sector were already in the process of being wound up, so that the number of fully functioning councils is only 40.
The decrease in the number of bargaining councils is attributable to a variety of factors, including mergers, non-functionality, employer resistance to joining and participating in the activities of councils, and poor financial and administrative support by the Department of Labour. But perhaps the biggest challenge facing bargaining councils is the rise in non-standard forms of employment, which has led to declining numbers of union membership as
the traditional core of standard workers gives way to fixed-term, casual and informal workers.
According to the September 2007 Labour Force Survey (LFS), by March 2007, trade union membership stood at approximately 3.1 million out of a total number of slightly over 10 million employees in South Africa. This means that only 31 per cent of workers belong to trade unions while approximately 70 per cent do not. Figure 2 shows union membership by sector and it is notable that the services sectors – retail, finance and community and personnel services, which are the fastest growing sectors of the South African economy – have the highest number of non-unionized workers. At the same time, the construction, agriculture, utilities (electricity and gas supplies) and domestic (private households) sectors have extremely low levels of unionization.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิบสามปีหลังจากการก่อตั้งของการเจรจาต่อรองในระบบสภาได้ในคำพูดของก็อดฟรีย์ลิซเธอรอนและไขควงที่ (2007) "พิสูจน์ให้เห็นว่ามีความยืดหยุ่นมาก" แต่ "ใบหน้าบางความท้าทายที่สำคัญ" ในฐานะที่เป็นรูปที่ 1 แสดงให้เห็นว่าตั้งแต่ปี 1995 คณะกรรมการเจรจาต่อรองได้ลดลง 80-50 ลดลงร้อยละ 37.5 เมื่อถึงเดือนพฤษภาคม 2008 มีจำนวน 44 เทศบาลลงทะเบียนในภาคเอกชนและหกในภาครัฐ ทั้งสองเป็นสาหการเจรจาต่อรองและโรงงานระดับนอกจากนี้ยังมีแนวโน้มลดลง ไม่ทั้งหมดคณะกรรมการเจรจาต่อรองที่ลงทะเบียนมีการทำงาน ในขณะที่เขียนสี่เทศบาลในภาคเอกชนมีอยู่แล้วในกระบวนการของการเป็นแผลขึ้นเพื่อให้จำนวนของสภาทำงานอย่างเต็มที่เพียง 40
ลดลงในจำนวนของคณะกรรมการเจรจาต่อรองเป็นส่วนที่เป็นความหลากหลายของปัจจัย รวมถึงการควบรวมกิจการที่ไม่ใช่การทำงานต้านทานนายจ้างจะเข้าร่วมและมีส่วนร่วมในกิจกรรมของสภาและการสนับสนุนทางการเงินและการบริหารจัดการที่ไม่ดีโดยกรมแรงงาน
แต่อาจจะเป็นความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดหันหน้าไปทางคณะกรรมการเจรจาต่อรองเพิ่มขึ้นในรูปแบบที่ไม่ได้มาตรฐานของการจ้างงานซึ่งได้นำไปสู่การลดลงของจำนวนสมาชิกสหภาพแรงงานเป็นหลักดั้งเดิมของคนงานมาตรฐานให้วิธีการคงที่ระยะยาวคนงานที่ไม่เป็นทางการและไม่เป็นทางการ.
ตามที่ กันยายน 2007 การสำรวจแรงงาน (LFS) ภายในเดือนมีนาคมปี 2007 สมาชิกสหภาพแรงงานอยู่ที่ประมาณ 3,100,000 ออกจากจำนวนเล็กน้อยกว่า 10 ล้านคนในแอฟริกาใต้ ซึ่งหมายความว่ามีเพียงร้อยละ 31 ของคนงานที่อยู่ในสหภาพการค้าในขณะที่ประมาณร้อยละ 70 ไม่ รูปที่ 2 แสดงให้เห็นว่าสมาชิกสหภาพแรงงานภาคและเป็นที่น่าสังเกตว่าภาคบริการ - ปลีกการเงินและการบริการชุมชนและบุคลากรซึ่งเป็นภาคที่เติบโตเร็วที่สุดของเศรษฐกิจแอฟริกาใต้ - มีจำนวนมากที่สุดของคนที่ไม่ใช่สหภาพ ในเวลาเดียวกัน, การก่อสร้าง, การเกษตร, สาธารณูปโภค (ไฟฟ้าและก๊าซ) และในประเทศ (ประกอบการภาคเอกชน) ภาคมีระดับที่ต่ำมากของสหภาพแรงงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

13 ปีหลังจากเริ่มก่อตั้งคณะกรรมการระบบการต่อรองได้ ในคำพูดของเธรวิสเซอร์ Godfrey , และ , ( 2007 ) " พิสูจน์ให้ยืดหยุ่นมาก " แต่ " ใบหน้าบางความท้าทายอย่างรุนแรง " เป็นรูปที่ 1 แสดงให้เห็นว่า ตั้งแต่ปี 1995 ในเทศบาลได้ลดลงจาก 80 , 50 ลดลง 37.5 เปอร์เซ็นต์ ในเดือนพฤษภาคม 2008มี 44 ทะเบียนเทศบาลในภาคเอกชนและหกในภาคสาธารณะ 2 บริษัท - การต่อรองและระดับโรงงานยังอยู่ในแนวโน้มลง ไม่ได้ลงทะเบียนต่อรองสภาเป็นหน้าที่ ที่เวลาของการเขียน 4 เทศบาลในภาคเอกชนก็อยู่ในกระบวนการของการเป็นแผลขึ้นเพื่อให้จำนวนของการทำงานเต็มสภาเพียง 40 .
ลดจำนวนของคณะกรรมการการจากหลายปัจจัย รวมถึงการควบรวมกิจการที่ไม่ใช่การทำงาน นายจ้างต้านทานเพื่อเข้าร่วม และเข้าร่วมในกิจกรรมของเทศบาลและการสนับสนุนทางการเงินและการบริหารที่ไม่ดีจากกรมแรงงาน แต่บางที ความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดซึ่งคณะกรรมการการเพิ่มขึ้นของมาตรฐานรูปแบบของการจ้างงานซึ่งทำให้ตัวเลขลดลงของการเป็นสมาชิกสหภาพแรงงานเป็นหลักดั้งเดิมของคนงาน
มาตรฐานให้คงที่ระยะยาว วีซ่า และแรงงานนอกระบบ .
ตามกันยายน 2550 แรงงานสำรวจ ( LFS ) โดย มีนาคม 2007 , สมาชิกสหภาพแรงงานอยู่ที่ประมาณ 3.1 ล้านบาท จากจำนวนเล็กน้อยกว่า 10 ล้านคน แอฟริกาใต้ซึ่งหมายความว่าเพียง 31 เปอร์เซ็นต์ของคนงานเป็นสมาชิกสหภาพแรงงานในขณะที่ประมาณร้อยละ 70 ไม่ได้ รูปที่ 2 แสดงสหภาพสมาชิกตามภาค และเป็นที่น่าสังเกตว่าภาคบริการและค้าปลีก การเงิน และการบริการชุมชน และบุคลากร ซึ่งเป็นภาคที่เติบโตเร็วที่สุดของเศรษฐกิจแอฟริกาใต้–มีจำนวนสูงสุดขององค์กรสหภาพคนงาน ใน เวลาเดียวกันการก่อสร้าง การเกษตร สาธารณูปโภค ( ไฟฟ้า และ แก๊ส ) และภายในประเทศ ( ครัวเรือนส่วนบุคคล ) ภาคมีต่ำมากระดับของสหภาพแรงงาน .