๏ เมื่อนั้น ท้าวกะหมังกุหนิงเรืองศร

๏ เมื่อนั้น ท้าวกะหมังกุหนิงเรืองศรี
ได้ฟังชื่นชมยินดี ครั้นนี้อิเหนาจะวายชนม์
อันเพลงกฤชชะวามลายู กูรู้สันทัดไม่ขัดสน
คิดแล้วชักกฤชฤทธิรน ร่ายรำทำกลมารยา
กรขวานั้นกุมกฤชกราย พระหัตถ์ซ้ายนั้นถือเช็ดหน้า
เข้าปะทะประกฤชด้วยฤทธา ผัดผันไปมาไม่ครั่นคร้าม

๏ เมื่อนั้น ระเด่นมนตรีชาญสนาม
พระกรกรายกฤชติดตาม ไม่เข็ดขามคร้ามถอยคอยรับ
หลบหลีกไวว่องป้องกัน ผัดผันหันออกกลอกกลับ
ปะทะแทงแสร้งทำสำทับ ย่างกระหยับรุกไล่มิได้ยั้ง

๏ เห็นระตูถอยเท้าก้าวผิด พระกรายกฤชแทงอกตลอดหลัง
ล้มลงด่าวดิ้นสิ้นกำลัง มอดม้วยชีวังปลดปลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

๏เมื่อนั้น ผัดผันไปมาไม่ครั่นคร้าม๏เมื่อนั้น ย่างกระหยับรุกไล่มิได้ยั้ง๏เห็นระตูถอยเท้าก้าวผิด มอดม้วยชีวังปลดปลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อนั้นท้าวกะหมังกุหนิงเรืองศรีนะ

ได้ฟังชื่นชมยินดีครั้นนี้อิเหนาจะวายชนม์อันเพลงกฤชชะวามลายูกูรู้สันทัดไม่ขัดสนร่ายรำทำกลมารยา

คิดแล้วชักกฤชฤทธิรนกรขวานั้นกุมกฤชกรายพระหัตถ์ซ้ายนั้นถือเช็ดหน้าเข้าปะทะประกฤชด้วยฤทธาผัดผันไปมาไม่ครั่นคร้าม




พระกรกรายกฤชติดตามไม่เข็ดขามคร้ามถอยคอยรับเมื่อนั้นระเด่นมนตรีชาญสนามนะหลบหลีกไวว่องป้องกันผัดผันหันออกกลอกกลับปะทะแทงแสร้งทำสำทับย่างกระหยับรุกไล่มิได้ยั้ง



ล้มลงด่าวดิ้นสิ้นกำลังมอดม้วยชีวังปลดปลงเห็นระตูถอยเท้าก้าวผิดพระกรายกฤชแทงอกตลอดหลังนะ