การท่องเที่ยวของไทย ก่อนการพัฒนาทาง

การท่องเที่ยวของไทย ก่อนการพัฒนาทางบกในปลายคริสต์ศตวรรษที่19 เป็นก่องเที่ยวหือการเดินทางของขุนนางและพ่อค้ามากกว่าสามัญชน ทั้งนี้เพราะการเดินทางเต็มไปด้วยความยากลำบาก ขาดระบบการคมนาคมที่ การคมนาคมทางบกใช้เกียง ช้าง ม้า และวัว เป็นพาหนะในการการขนส่ง สำหรับทางน้ำใช้เรือติดต่อระหว่างแม่น้ำลำคลองต่างๆภายในประเทศ สำหรับการติดต่อกับประเทศ ก็ใช้เรือใบเรือสำเภาเป็นพาหนะที่สำคัญในการเดินทาง
หลังจากที่ประเทศไทย ได้เปิดการค้าขายกับต่างประเทศอย่างเสรี ในปี ค.ศ.1855 ได้มีการปรับปรุงการค้าขายกับต่างประเทศให้ทันสมัย และอำนวยความสะดวกให้แก่พ่อค้าต่างประเทศมากยิ่งขึ้น ทำให้การค้าขายเจริญรุ่งเรือง และมีการก่อสร้างทางรถไฟจากกรุงเทพ เชื่อมติดต่อกับภูมิภาคต่างๆและก่อสร้างทางเกวียนเชื่อมระหว่าง เมืองและสถานีรถไฟ ทางเกวียนดังกล่าวแล้วได้ ขยายเป็นถนนรถยนต์ในช่วงเวลาต่อมา

หลังจากสร้างทางรถไฟ พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระกำแพงเพชรอัครโยธิน ผู้บัญชาการไฟในขณะนั้น ได้จัดตั้งแผนกโฆษณาของการรถไฟขึ้น ในปี ค.ศ.1924 เพื่อทำหน้าที่ส่งเสริมทางด้านการท่องเที่ยว และอำนวยความสะดวกแก่ชาวต่างประเทศที่เดินทางเข้ามาเที่ยวในไทย

ในปี ค.ศ.1936 คณะรัฐมนตรี กระทรวงเศรษฐการเสนอโครงการบำรุงอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว โดยมีแผนงาน3ประการ
1. แผนงานโฆษณาชักชวนนักท่องเที่ยว
2. แผนงานรับรองนักท่องเที่ยว
3. แผนงานบำรุงสถานที่ท่องเที่ยวและที่พัก
งานดังที่กล่าวดำเนินติดต่อเรื่อยมา จนกระทั่งหยุดชะงักระยะหนึ่ง ในสงครามโลกครั้งที่2
การเดินทาง สามารถแบ่งออกได้3สมัยคือ การเดินทางในสมัยโบราน การเดินทางในสมัยกลาง และการเดินในสมัยใหม่ และปัจจุบัน การเดินทางในแต่ละสมัย มีวัตถุประสงค์หลักแตกต่างกันออกไปดังนี้
การเดินทางสมัยโบราณ มุ่งเน้นการเดินทางเพื่อ การเมือง การทหาร เช่น การทำสงคราม การทูตเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรี วัตถุประสงค์หลักอย่างหนึ่ง คือการเดินทางเพื่อการค้าขาย ทั้งทางบกและทางเรือ สำหรับการเดินทางเพื่อการท่องเที่ยว พักผ่อนหย่อนใจก็มีอยู่เฉพาะขุนนาง ชนชั้นสูง อย่างไรก็ตาม การเดินทางเพื่อธุรกิจ การเมืองและการท่องเที่ยวก็ได้เกิดขึ้นตั้งแต่ ในสมัยโบราณ แต่วัตถุประสงค์หลักของการเดินทาง เพื่อต่อต่อธุรกิจ การเมืองมากกว่าท่องเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจ
การเดินทางในสมัยกลาง ในตอนต้นสมัยกลาง การเดิมมีน้อย และค่อยๆเพิ่มขึ้นในสมัยกลาง นอกจากนี้ก็ยังมีการเดนทางเพื่อนค้าขาย และการติดต่อด้านการค้าการเมืองการเดินทางในสมัยกลางมีน้อยกว่าสมัยโบราณ การเดินทางเพื่อศาสนา เป็นการเดินทางเพื่อการท่องเที่ยวในความหมายของปัจจุบันก็ได้เกิดขึ้นในสมัยกลาง
การเดินทางในสมัยใหม่และสมัยปัจจุบัน นับเป็นการเดินทางเพื่อการเกิดการท่องเที่ยวควบคู่ไปกับการเดินทางเพื่อธุรกิจ การเดินทางเพื่อการท่องเที่ยว เริ่มเกิดขึ้นเมื่อชนชั้นสูงของอังกฤษ มีแนวความคิดว่า นักศึกษาในสถาบันอุดมศึกษา ต้องเดินทางไปศึกษาอารยะธรรมฝรั่งเศส อิตาลี และประเทศอื่นๆของยุโรป จึงสำเร็จหลักสูตรการศึกษาและความคิดนี้ก็ได้ปฏิบัติต่อกันมาจนกระทั่งปลายคริสต์ศตวรรษที่18
การท่องเที่ยวได้แพร่หลายสู่มวนชนมากยิ่งขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่17 นักท่องนิยมไปอาบน้ำแร่ ต่อมาในคริสต์ศตวรรษที่18 ก็นิยมไปเที่ยวชายทะเล เมื่อมีการพัฒนาการคมนาคมดีขึ้น ทั้งทางบกทางน้ำ และธุรกิจอื่นๆบุคคลในธุรกิจดังกล่าวมีรายได้และวันหยุดที่แน่นอน ความเบื่อหน่าย จำเจกับงานในโรงงาน จึงทำให้บุคคลดังกล่าวแล้วทางเดินทางเพื่อการท่องเที่ยวมากขึ้น
ในประเทศไทย การเดินทางส่วนมาก เกิดขึ้นกับชนชั้นสูง และพ่อค้า หลังจากได้มีการพัฒนาการคมนาคมทางบก โดยการสร้างทางรถไฟ และถนนเชื่อมระหว่างเมืองต่างๆแล้วการเดินทางก็สะดวก และแพร่หลายไปสู่ประชาชนมากยิ่งขึ้น ต่อมาได้มีการจัดตั้ง อ.ส.ท. และเปลี่ยนเป็นททท. ประกอบกับรัฐบาล ได้มีการพัฒนาการคมนาคม ทั้งทางบก ทางน้ำ และทางอากาศ และทางอากาศ การเดินทางก็สะดวกรวดเร็วกว่าเดิม การเปลี่ยนแปลงทางด้านเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนาธรรมในสังคมไทย ทำให้มาตรฐานการดำเนินชีวิตของคนไทยคล้ายสากล ความต้องการท่องเที่ยวของคนไทยจึงเกิดขึ้น และแพร่หลายออกไปสู่ประชาชนทุกระดับ ในปัจจุบัน การท่องเที่ยวจึงเป็นการท่องเที่ยวของมวลชนอย่างแท้จริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การท่องเที่ยวของไทย ก่อนการพัฒนาทางบกในปลายคริสต์ศตวรรษที่19 เป็นก่องเที่ยวหือการเดินทางของขุนนางและพ่อค้ามากกว่าสามัญชนทั้งนี้เพราะการเดินทางเต็มไปด้วยความยากลำบากขาดระบบการคมนาคมที่การคมนาคมทางบกใช้เกียง ๕ ม้าและวัวเป็นพาหนะในการการขนส่งสำหรับทางน้ำใช้เรือติดต่อระหว่างแม่น้ำลำคลองต่างๆภายในประเทศสำหรับการติดต่อกับประเทศก็ใช้เรือใบเรือสำเภาเป็นพาหนะที่สำคัญในการเดินทาง หลังจากที่ประเทศไทยได้เปิดการค้าขายกับต่างประเทศอย่างเสรีในปี ค.ศ.1855 ได้มีการปรับปรุงการค้าขายกับต่างประเทศให้ทันสมัยและอำนวยความสะดวกให้แก่พ่อค้าต่างประเทศมากยิ่งขึ้นทำให้การค้าขายเจริญรุ่งเรืองและมีการก่อสร้างทางรถไฟจากกรุงเทพเชื่อมติดต่อกับภูมิภาคต่างๆและก่อสร้างทางเกวียนเชื่อมระหว่างเมืองและสถานีรถไฟทางเกวียนดังกล่าวแล้วได้ขยายเป็นถนนรถยนต์ในช่วงเวลาต่อมา หลังจากสร้างทางรถไฟพระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมพระกำแพงเพชรอัครโยธินผู้บัญชาการไฟในขณะนั้นได้จัดตั้งแผนกโฆษณาของการรถไฟขึ้นในปี ค.ศ.1924 เพื่อทำหน้าที่ส่งเสริมทางด้านการท่องเที่ยวและอำนวยความสะดวกแก่ชาวต่างประเทศที่เดินทางเข้ามาเที่ยวในไทย ในปี ค.ศ.1936 คณะรัฐมนตรีกระทรวงเศรษฐการเสนอโครงการบำรุงอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว โดยมีแผนงาน3ประการ 1. แผนงานโฆษณาชักชวนนักท่องเที่ยว2. แผนงานรับรองนักท่องเที่ยว3. แผนงานบำรุงสถานที่ท่องเที่ยวและที่พักงานดังที่กล่าวดำเนินติดต่อเรื่อยมาจนกระทั่งหยุดชะงักระยะหนึ่ง ในสงครามโลกครั้งที่2การเดินทาง สามารถแบ่งออกได้3สมัยคือ การเดินทางในสมัยโบรานการเดินทางในสมัยกลางและการเดินในสมัยใหม่และปัจจุบันการเดินทางในแต่ละสมัยมีวัตถุประสงค์หลักแตกต่างกันออกไปดังนี้การเดินทางสมัยโบราณมุ่งเน้นการเดินทางเพื่อการเมืองการทหารเช่นการทำสงครามการทูตเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีวัตถุประสงค์หลักอย่างหนึ่งคือการเดินทางเพื่อการค้าขายทั้งทางบกและทางเรือสำหรับการเดินทางเพื่อการท่องเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจก็มีอยู่เฉพาะขุนนางชนชั้นสูงอย่างไรก็ตามการเดินทางเพื่อธุรกิจการเมืองและการท่องเที่ยวก็ได้เกิดขึ้นตั้งแต่ในสมัยโบราณแต่วัตถุประสงค์หลักของการเดินทางเพื่อต่อต่อธุรกิจการเมืองมากกว่าท่องเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจการเดินทางในสมัยกลางในตอนต้นสมัยกลางการเดิมมีน้อยและค่อยๆเพิ่มขึ้นในสมัยกลางนอกจากนี้ก็ยังมีการเดนทางเพื่อนค้าขายและการติดต่อด้านการค้าการเมืองการเดินทางในสมัยกลางมีน้อยกว่าสมัยโบราณการเดินทางเพื่อศาสนาเป็นการเดินทางเพื่อการท่องเที่ยวในความหมายของปัจจุบันก็ได้เกิดขึ้นในสมัยกลางการเดินทางในสมัยใหม่และสมัยปัจจุบันนับเป็นการเดินทางเพื่อการเกิดการท่องเที่ยวควบคู่ไปกับการเดินทางเพื่อธุรกิจการเดินทางเพื่อการท่องเที่ยวเริ่มเกิดขึ้นเมื่อชนชั้นสูงของอังกฤษมีแนวความคิดว่านักศึกษาในสถาบันอุดมศึกษาต้องเดินทางไปศึกษาอารยะธรรมฝรั่งเศสอิตาลีและประเทศอื่นๆของยุโรป จึงสำเร็จหลักสูตรการศึกษาและความคิดนี้ก็ได้ปฏิบัติต่อกันมาจนกระทั่งปลายคริสต์ศตวรรษที่18การท่องเที่ยวได้แพร่หลายสู่มวนชนมากยิ่งขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่17 นักท่องนิยมไปอาบน้ำแร่ ต่อมาในคริสต์ศตวรรษที่18 ก็นิยมไปเที่ยวชายทะเลเมื่อมีการพัฒนาการคมนาคมดีขึ้นทั้งทางบกทางน้ำและธุรกิจอื่นๆบุคคลในธุรกิจดังกล่าวมีรายได้และวันหยุดที่แน่นอนความเบื่อหน่ายจำเจกับงานในโรงงานจึงทำให้บุคคลดังกล่าวแล้วทางเดินทางเพื่อการท่องเที่ยวมากขึ้นในประเทศไทยการเดินทางส่วนมากเกิดขึ้นกับชนชั้นสูงและพ่อค้าหลังจากได้มีการพัฒนาการคมนาคมทางบกโดยการสร้างทางรถไฟและถนนเชื่อมระหว่างเมืองต่างๆแล้วการเดินทางก็สะดวกและแพร่หลายไปสู่ประชาชนมากยิ่งขึ้นต่อมาได้มีการจัดตั้งอ.ส.ท. และเปลี่ยนเป็นททท ประกอบกับรัฐบาลได้มีการพัฒนาการคมนาคมทั้งทางบกทางน้ำและทางอากาศและทางอากาศการเดินทางก็สะดวกรวดเร็วกว่าเดิมการเปลี่ยนแปลงทางด้านเศรษฐกิจสังคมและวัฒนาธรรมในสังคมไทยทำให้มาตรฐานการดำเนินชีวิตของคนไทยคล้ายสากลความต้องการท่องเที่ยวของคนไทยจึงเกิดขึ้นและแพร่หลายออกไปสู่ประชาชนทุกระดับในปัจจุบันการท่องเที่ยวจึงเป็นการท่องเที่ยวของมวลชนอย่างแท้จริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การท่องเที่ยวของไทย ขาดระบบการคมนาคมที่การคมนาคมทาง บกใช้เกียงช้างม้าและวัวเป็นพาหนะในการการขนส่ง สำหรับการติดต่อกับประเทศ
ในปี ค.ศ. 1855 ทำให้การค้าขายเจริญรุ่งเรืองและมีการ ก่อสร้างทางรถไฟจากกรุงเทพ เมืองและสถานีรถไฟทางเกวียนดังกล่าว แล้วได้

พระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมพระกำแพงเพชรอัคร โยธินผู้บัญชาการไฟในขณะนั้นได้จัดตั้งแผนกโฆษณาของการรถไฟขึ้นในปี ค.ศ. 1924 ค.ศ. 1936 คณะรัฐมนตรี โดยมีแผนงาน 3 ประการ1 แผนงานโฆษณาชักชวนนักท่องเที่ยว2 แผนงานรับรองนักท่องเที่ยว3 จนกระทั่งหยุดชะงักระยะหนึ่งในสงครามโลกครั้ง ที่ 2 การเดินทางสามารถแบ่งออกได้ 3 สมัยคือการเดินทางในสมัยโบราน การเดินทางในสมัยกลางและการเดินในสมัยใหม่และปัจจุบันการเดินทางในแต่ละสมัย มุ่งเน้นการเดินทางเพื่อการเมืองการทหาร เช่นการทำสงครามการทูตเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีวัตถุประสงค์หลักอย่างหนึ่งคือการเดินทางเพื่อการค้าขายทั้งทางบกและทางเรือ พักผ่อนหย่อนใจก็มีอยู่เฉพาะขุนนางชนชั้น สูงอย่างไรก็ตามการเดินทางเพื่อธุรกิจ ในสมัยโบราณ แต่วัตถุประสงค์หลักของการ เดินทางเพื่อต่อต่อธุรกิจ ในตอนต้นสมัยกลางการเดิมมี น้อยและค่อยๆเพิ่มขึ้นในสมัยกลาง การเดินทางเพื่อศาสนา การเดินทางเพื่อการท่องเที่ยว มีแนวความคิดว่านักศึกษาในสถาบัน อุดมศึกษา อิตาลีและประเทศอื่น ๆ ของยุโรป นักท่องนิยมไปอาบน้ำแร่ต่อมา ในคริสต์ศตวรรษที่ 18 ก็นิยมไปเที่ยวชายทะเลเมื่อมีการ พัฒนาการคมนาคมดีขึ้นทั้งทางบกทางน้ำ ความเบื่อหน่ายจำเจกับงานในโรงงาน การเดินทางส่วนมากเกิดขึ้นกับชนชั้น สูงและพ่อค้า โดยการสร้างทางรถไฟ ต่อมาได้มีการจัดตั้ง อ.ส.ท. และเปลี่ยนเป็นททท ประกอบกับรัฐบาลได้มีการพัฒนาการคมนาคม ทั้งทางบกทางน้ำและทางอากาศและทางอากาศการเดินทางก็สะดวกรวดเร็วกว่าเดิมการเปลี่ยนแปลงทางด้านเศรษฐกิจสังคมและวัฒนาธรรมในสังคมไทย ในปัจจุบัน