Chapter 10 Night in the ParkThe str

Chapter 10 Night in the Park

The streets around Madison Square Garden were quiet, but as soon as Jim stepped outside, a crowd of around fifty men closed in around him and Joe. They were very different from the crowd that had waited after the Griffiths fight years ago. These men looked tired and hungry. But when they saw Jim Braddock, hope lit up their faces and they stood taller.

"Just sign your name for a few," said Joe with a smile. "Leave them wanting more."

"No, Joe. Tonight I sign them all!"

Jim moved among the crowd, shaking hands and signing his name and talking for over an hour.

Joe did most of the talking on the drive to New Jersey. When they reached the apartment building, Jim opened the door. "Good night, Joe."

"Haven't you forgotten something?" asked Joe. He reached into his coat for Jim's share of the prize money. He began to explain how he had decided on the amount.

"I trust you, Joe," said Jim. "And Mae trusts you, too."

Joe pushed the money into the fighter's hand and waved goodnight.

When Jim entered the little apartment, he put some of the cash in the jar on the shelf. He put the rest in a white envelope.

Jim didn't sleep much that night and he left the apartment before Mae and the children woke up. The sidewalks were empty as he walked to the center of town. He joined the line inside the relief office and waited patiently.

Finally, he stepped up to the counter and nodded at the woman. He gave her the white envelope.

The woman was confused when she looked at the cash. "So . . . you're giving us the money back?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 10 คืนในสวนสาธารณะทั่วถนนเมดิสันสแควร์การ์เด้นเงียบสงบ แต่ทันทีที่จิมก้าวนอกฝูงชนประมาณห้าสิบคนปิดในรอบ ๆ ตัวเขาและโจ พวกเขามีความแตกต่างกันมากจากฝูงชนที่รอหลังจากการต่อสู้ Griffiths ปีที่ผ่านมา คนเหล่านี้ดูเหนื่อยและหิว แต่เมื่อพวกเขาเห็นจิมแบรดด็อกหวังสว่างขึ้นใบหน้าของพวกเขาและพวกเขายืนอยู่สูง. "เพียงแค่ลงนามของคุณไม่กี่" โจด้วยรอยยิ้มกล่าวว่า "ปล่อยให้พวกเขาต้องการมากขึ้น." "ไม่มีโจ. คืนนี้ฉันเข้าสู่ระบบพวกเขาทั้งหมด!" จิมย้ายในหมู่ฝูงชนจับมือและลงนามในชื่อของเขาและพูดคุยกันมานานกว่าหนึ่งชั่วโมง. โจได้มากที่สุดของการพูดคุยในไดรฟ์การรัฐนิวเจอร์ซีย์ . เมื่อพวกเขามาถึงอาคารอพาร์ทเม้นจิมเปิดประตู "คืนที่ดีโจ." "คุณไม่ลืมอะไร?" ถามโจ เขาเอื้อมมือเข้าไปในเสื้อคลุมของเขาจิมส่วนแบ่งของเงินรางวัล เขาเริ่มที่จะอธิบายวิธีการที่เขาได้ตัดสินใจเกี่ยวกับจำนวนเงิน. "ผมเชื่อว่าท่านโจ" จิมกล่าวว่า "และแม่ไว้ใจคุณมากเกินไป." โจผลักดันให้เงินไว้ในมือของนักมวยและโบกมือราตรีสวัสดิ์. เมื่อจิมเข้ามาในอพาร์ทเม้นเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เขานำบางส่วนของเงินสดในขวดบนหิ้ง เขาวางส่วนที่เหลือในซองจดหมายสีขาว. จิมไม่ได้นอนมากในคืนนั้นและเขาออกจากอพาร์ทเม้นก่อนที่แม่และเด็กตื่นขึ้นมา ทางเท้าที่ว่างเปล่าในขณะที่เขาเดินไปที่ใจกลางเมือง เขาเดินเข้าไปสมทบสายภายในสำนักงานบรรเทาทุกข์และรอคอยอย่างอดทน. ในที่สุดเขาก้าวขึ้นไปพยักหน้าเคาน์เตอร์และที่ผู้หญิงคนนั้น เขาให้เธอซองจดหมายสีขาว. หญิงสับสนเมื่อเธอมองที่เป็นเงินสด "ดังนั้น... คุณให้เราเงินกลับมา?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 10 คืนในอุทยาน

ถนนรอบสวนเมดิสันสแควร์ เงียบ แต่ทันทีที่จิมก้าวออกมา ฝูงชนประมาณ 50 คน ปิดรอบเขาและโจ พวกเขาแตกต่างจากฝูงชนที่รออยู่หลังจาก กริฟฟิธส์ สู้ปีก่อน พวกเขาดูเหนื่อย และหิว แต่เมื่อเห็นจิม แบรดด็อค หวังสว่างขึ้นใบหน้าของพวกเขาและพวกเขายืนอยู่สูงกว่า

" แค่เซ็นชื่อไม่กี่ " โจ " กล่าวด้วยรอยยิ้ม ปล่อยให้พวกเขาต้องการมากขึ้น . . . "

" ไม่ โจ คืนนี้ผมเซ็นพวกเขาทั้งหมด !

จิมย้ายท่ามกลางฝูงชน มือสั่น และลงชื่อและพูดคุยสำหรับชั่วโมงกว่า

โจทำส่วนใหญ่พูดในไดรฟ์ใหม่เจอร์ซีย์ เมื่อพวกเขามาถึงอาคารจิมเปิดประตู " ราตรีสวัสดิ์ โจ "

" คุณลืมอะไร ? " ถามโจเขาเอื้อมมือเข้าไปในเสื้อของเขา จิม แบ่งเงินรางวัล เขาเริ่มที่จะอธิบายว่า ทำไมเขาถึงได้ตัดสินใจบนยอด

" ฉันเชื่อใจคุณ โจกล่าวว่า " จิม " และแม่ไว้ใจคุณด้วย "

โจดันเงินเข้ารบมือและโบกมือราตรีสวัสดิ์

เมื่อจิมเข้ามาเล็กน้อย เขาใส่บางส่วนของเงินสดในขวดบนชั้น เขาวางที่เหลือในซองสีขาว

จิม นอนไม่หลับในคืนนั้น และเขาออกจากห้อง ก่อนที่แม่และเด็กตื่นขึ้นมา ทางเดินว่างเปล่า เขาเดินไปยังศูนย์กลางของเมือง เขาเข้าร่วมกับสายภายในโล่งสำนักงานและรอคอยอย่างอดทน

ในที่สุด เขาก้าวขึ้นไปที่เคาน์เตอร์และพยักหน้าที่ผู้หญิง เขาให้เธอซองจดหมายสีขาว

ผู้หญิงสับสนเมื่อเธอมองไปที่เงินสด” ดังนั้น . . . . . . .คุณให้เราเงินกลับ ? "