From here, we can come up with some

From here, we can come up with some child classes that that are generic enough for us to work with using lambdas that still provide enough functionality for them to exist on their own. We can break our processors up based on the type of data they’ll be working with. That is, we can have a processor for numeric values and a processor for string values. This will cover a lot of the duplicated functionality that exists in the current state of our refactor if we wanted to keep creating new IProcessor implementations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จากที่นี่ เราสามารถเกิดขึ้นกับบางชั้นเรียนเด็กที่ที่มีทั่วไปเพียงพอที่เราจะทำงาน ด้วยการใช้ lambdas ที่ยัง ให้ฟังก์ชันเพียงพอสำหรับการมีอยู่ของตนเอง เราสามารถสลายตัวประมวลผลของเราขึ้นอยู่กับชนิดของข้อมูลที่จะได้ร่วมงานกับทาง นั่นคือ เราได้ประมวลผลค่าตัวเลขและตัวประมวลผลสำหรับค่าสายอักขระ นี้จะครอบคลุมมากของการทำงานที่ซ้ำกันที่อยู่ในสถานะปัจจุบันของการ refactor ของเราถ้าเราต้องการให้สร้างใหม่ IProcessor ใช้งาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จากที่นี่เราสามารถมาขึ้นกับบางชั้นเรียนของเด็กที่มีทั่วไปพอสำหรับเราที่จะทำงานร่วมกับการใช้ lambdas ที่ยังคงให้การทำงานที่เพียงพอสำหรับพวกเขาจะมีชีวิตอยู่ได้ด้วยตัวเอง เราสามารถแบ่งการประมวลผลของเราขึ้นอยู่กับชนิดของข้อมูลที่พวกเขาจะได้ร่วมงานกับ นั่นก็คือเราสามารถมีหน่วยประมวลผลสำหรับค่าตัวเลขและประมวลผลค่าสตริง นี้จะครอบคลุมจำนวนมากของการทำงานซ้ำที่มีอยู่ในสถานะปัจจุบันของ refactor ของเราถ้าเราต้องการที่จะให้สร้างการใช้งาน IProcessor ​​ใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จากที่นี่เราสามารถเกิดขึ้นกับเด็กที่เรียนที่ทั่วไปเพียงพอสำหรับเราที่จะทำงานกับการใช้ lambdas ที่ยังให้ฟังก์ชันการทำงานที่เพียงพอสำหรับพวกเขาที่จะอยู่ในตนเอง เราสามารถแบ่ง โปรเซสเซอร์ ไปตามชนิดของข้อมูลที่พวกเขาจะต้องทำงานด้วย คือว่า เราสามารถมีหน่วยประมวลผลสำหรับค่าตัวเลขและประมวลผลสำหรับสตริงค่านี้จะครอบคลุมมากของแบบจำลองฟังก์ชันที่มีอยู่ในสถานะปัจจุบันของวิศวกรระบบของเรา ถ้าเราอยากให้สร้าง iprocessor รายใหม่