สักวันหนึ่ง
เมื่อฉันยังเด็ก,ฉันได้ดูสารคดีเรื่องหนึ่ง. สารคดีเรื่องนั้นมีชื่อว่า “ เทือกเอเวอเรสต์” และทำให้ข้าพเจ้าสนใจมาก. เทือกเขาเอเวอเรสต์อยู่ที่เทือกเขาหิมาลัย ประเทษเนปาลและทิเบต. ซึ่งมี a famous person ได้ go camping และพยายามที่จะพิชิตยอดเขานั้น. ต่อมา พวกเขาเหล่านั้นก็ได้ทำสำเร็จ. ทำให้ผมมีความสนใจและชื่นชมพวกเขาเหล่านั้นมาก. ผมมีความสนใจและอยากไปที่ เอเวอเรสต์. เอเวอเรสต์อาจทำให้ตัวข้าพเจ้ามีความรู้สึกหนาว สนุก ตื่นเต้น มากๆ ได้อย่างแน่นอน. แต่การเดินทางไปนั้นคงยากลำบาก. ลำพังตัวข้าพเจ้าเองคงไม่สามารถเดินทางไปได้อย่างแน่นอน. แต่ข้าพเจ้าก็มีความคิดที่จะพิชิตยอดเขานั้นเหมือนคนที่เคยทำสำร็จ. ถึงแม้ ข้าพเจ้าไม่สามารถไปที่นั้นได้,ข้าพเจ้าก็มีความคิดว่า ประเทศไทยยังมีที่ที่เหมือนเอเวอเรสต์ ถึงแม้จะต่างกันมากก็ตาม. สิ่งต่อมาที่ข้าพเข้าคิดและอยากทำเหมือนกับความคิดที่ข้าพเจ้าได้คิดไว้ตอนแรก คือ การพิชิตยอดเขาภูกระดึง จ.เลย . ฉันคิดว่าฉันต้องทำมันได้แน่นอน. แต่ฉันจะไม่ล้มเลิกความคิดที่จะพิชิตยอดเขาเอเวอเรสต์ให้หายไปจากตัวข้าพเจ้า.