When I was twelve, my parents moved

When I was twelve, my parents moved out of London to a small village near Oxford. I was the only Asian girl in my school and I suddenly felt a bit lonely. I became a typical difficult teenager - I hated school and I thought all the would was against me. But two important things happened. I realised that being funny was the best way to make friends. Perhaps if we'd stayed in London I would never have learned how to bee funny And then I had a brilliant Art teacher, Mrs York, who encouraged me to go to Are College. I would probably have left school as early as possible, if I hadn't met her.
However on the day of my college interview in bate,I woke up late. I left the house wearing two odd shoes and didn't notice that my bottle of chocolate milk had spilled all over the paintings in my bag. then when I finally got to the station I got on the wrong train Who knows... if I had gone to Bath that day I might have become a professional artist. But I went to Swindon instead I told the woman next to me on the train about what had happened and she sat and cried with laughter. It turned out she was the producer of a comedy programme on the radio. To cut a long story short, I got an invitation a week later to attend an audition for the show... and the rest,as they say, is history I'm very lucky-my life has been full of happy accidents

ผลลัพธ์ (ปัญจาป) 1:

ਮੈਨੂੰ ਬਾਰ੍ਹਾ ਸੀ, ਜਦ, ਮੇਰੇ ਮਾਪੇ ਆਕਸਫੋਰਡ ਦੇ ਨੇੜੇ ਇਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਲੰਡਨ ਦੇ ਬਾਹਰ ਚਲੇ ਗਏ. ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਸਿਰਫ ਏਸ਼ੀਆਈ ਕੁੜੀ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਅਚਾਨਕ ਇੱਕ ਬਿੱਟ ਇਕੱਲੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ. ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਖਾਸ ਮੁਸ਼ਕਲ ਨੌਜਵਾਨ ਬਣ ਗਿਆ - ਮੈਨੂੰ ਸਕੂਲ ਦੇ ਨਾਲ ਨਫ਼ਰਤ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਸਾਰੇ ਚਾਹੁੰਦਾ ਮੇਰੇ ਵਿਰੁੱਧ ਸੀ ਸੋਚਿਆ. ਪਰ ਦੋ ਜ਼ਰੂਰੀ ਕੰਮ ਕੀ ਹੋਇਆ. ਮੈਨੂੰ funny ਹੋਣ ਦੋਸਤ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਵਧੀਆ ਤਰੀਕਾ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ. ਸਾਨੂੰ ਲੰਡਨ ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਆਏਗਾ ਸ਼ਾਇਦ, ਜੇ ਮੈਨੂੰ funny ਮਧੂ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖਿਆ ਹੈ, ਕਦੇ ਸੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਮੈਨੂੰ ਹਨ ਕਾਲਜ ਜਾਣ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਆਰਟ ਅਧਿਆਪਕ, ਸ੍ਰੀਮਤੀ ਨਿਊਯਾਰਕ, ਸੀ. I. ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ, ਨਾ ਸੀ, ਜੇ ਮੈਨੂੰ ਸੰਭਵ ਹੈ, ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਛੇਤੀ ਸੰਭਵ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਕੂਲ ਛੱਡ ਹੈ ਸੀ
bate ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਕਾਲਜ ਇੰਟਰਵਿਊ ਦੇ ਦਿਨ 'ਤੇ ਪਰ, ਮੈਨੂੰ ਦੇਰ ਜਗਾਇਆ. ਮੈਨੂੰ ਦੋ ਨਿਰਾਲੀ ਜੁੱਤੇ ਪਾਏ ਹਾਊਸ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਚਾਕਲੇਟ ਦੁੱਧ ਦੀ ਬੋਤਲ ਮੇਰੇ ਸਾਰੇ ਮੇਰੇ ਬੈਗ ਵਿਚ ਚਿੱਤਰਕਾਰੀ ਵੱਧ ਡੁਲ੍ਹ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਪਤਾ ਨਾ ਸੀ. ਮੈਨੂੰ ਅੰਤ ਮੈਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕੌਣ ਗਲਤ ਗੱਡੀ 'ਤੇ ਮਿਲੀ ਸਟੇਸ਼ਨ ਨੂੰ ਮਿਲੀ ਜਦ ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਦਿਨ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਚਲਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੇ ਫਿਰ ... ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਕਲਾਕਾਰ ਬਣ ਗਏ ਹਨ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ. ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਸਵਿਨਡੰਨ ਨੂੰ ਚਲਾ ਗਿਆ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬੈਠ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਹਾਸੇ ਨਾਲ ਚੀਕਿਆ ਸੀ, ਉਸ ਬਾਰੇ ਗੱਡੀ 'ਤੇ ਮੇਰੇ ਲਈ ਅੱਗੇ ਔਰਤ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ. ਇਹ ਉਸ ਨੂੰ ਰੇਡੀਓ 'ਤੇ ਇੱਕ ਕਾਮੇਡੀ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਦੇ ਨਿਰਮਾਤਾ ਸੀ ਬਾਹਰ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ. ਛੋਟਾ ਇੱਕ ਲੰਬੀ ਕਹਾਣੀ ਕੱਟ ਕਰਨ ਲਈ, ਮੈਨੂੰ, ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ, ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਦੇ ਲਈ ਇੱਕ ਆਡੀਸ਼ਨ ... ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਹਾਜ਼ਰ ਹੋਣ ਲਈ ਇਕ ਹਫਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦਾ ਸੱਦਾ ਮਿਲ ਗਿਆ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ-ਮੇਰੇ ਜੀਵਨ ਰਿਹਾ ਧੰਨ ਹਾਦਸੇ ਦਾ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਇਤਿਹਾਸ ਹੈ,