able to help us with the gardening,

able to help us with the gardening,' said Dickon kindly,
'Do you really think I'll be able to... to walk and... dig?' asked Colin.
'Of course you will. You've got legs, like us!'
'But they're not very strong,' answered Colin. 'They
shake, and . .. and I'm afraid to stand on them.'
'When you want to use them, you'll be able to,' said Dickon. The garden was quiet for a moment.
Suddenly Colin said, 'Who's that?' Mary turned her head, and noticed Ben Weatherstaff's angry face looking at
her over the garden wall,
'What are you doing in that garden, young miss?' he shouted, He had not seen Colin or Dickon.
'The robin showed me the way, Ben,' she replied. 'You... you—' He stopped shouting and his mouth
dropped open as he saw Dickon pushing a boy in a wheelchair over the grass towards him.
'Do you know who I am?' asked the boy in the chair. Old Ben stared. 'You've got your mother's eyes,' he said in a shaking voice. 'Yes, I know you. You're Mr Craven's
son, the little boy with the crooked back.'
Colin forgot that he had ever had backache. 'My back's as straight as yours is!' he shouted.
Ben stared and stared. He only knew what he had heard from the servants. 'You haven't got a crooked back?' he
asked. 'Or crooked legs?'
That was too much. Colin was furious, and it made him feel strong.
'Come here, Dickon!' he shouted, and threw off his blanket. Dickon was by his side in a second. Mary felt sick with fear. Could Colin stand?
Then Colin's thin feet were on the grass and he was standing, holding Dickon's arm. He looked strangely tall,
and he held his head very high.
'Look at me!' he shouted at Ben. 'Just look at me!'
'He's as straight as any boy in Yorkshire!' said Dickon. Tears were running down Ben's brown old face. 'They
said you were going to die!' he whispered.
'Well, you can see that's not true,' said Colin. 'Now, get
down from the wall and come here. I want to talk to you.
You've got to help us keep the garden a secret.' 'Yes, sir,' said old Ben, as he dried his eyes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สามารถช่วยให้เรา มีสวน กล่าวว่า ละม่อม Dickon
' คุณจริง ๆ คิดว่า ฉันจะต้อง...เดิน และ... ขุด?' ถามโคลิน.
' แน่นอนคุณจะ ได้ขา เช่นเรา!'
'แต่พวกเขาไม่แข็งแรงมาก โคลินตอบ ' พวกเขา
จับ และการ .. และผมกลัวที่จะลุกให้ "
'เมื่อคุณต้องการใช้ คุณจะสามารถ กล่าวว่า Dickon สวนเงียบสงบในขณะการ
โคลินก็กล่าว 'จะได้หรือไม่' แมรี่เปิดหัวของเธอ และสังเกตมองที่ใบหน้าโกรธ Ben Weatherstaff
เธอผ่านกำแพงสวน,
'จะทำอะไรในที่สวน สาวมิส' เขาตะโกน เขาไม่เห็นโคลินหรือ Dickon
'โรบินแสดงให้ฉันเห็นทาง เบน เธอตอบกลับ "คุณ...คุณ —' เขาหยุด shouting ปาก
หลุดเปิดขณะที่เขาเห็น Dickon ผลักดันเด็กผู้ชายในรถเข็นผ่านหญ้าไปยังเขา
'คุณรู้ฉันคือใคร "ถามเด็กในเก้าอี้ เบนเก่าจ้องไป 'ได้ตาของแม่ เขากล่าวในเสียงงก ๆ ' ใช่ ฉันรู้ว่าคุณ คุณนาย Craven
ลูกชาย เด็กชายกับหลังคด '
โคลินลืมว่า เขาเคยได้มีป้องกันการเกิด 'หลังของตรงเป็นคุณ "เขาตะโกนขึ้น
เบนเริ่ม และเริ่มการ เขาเพียงรู้สิ่งที่เขาได้ยินจากมหาดเล็ก 'คุณไม่ได้มีหลังคด ' เขา
ถาม 'หรือคดขา'
ที่ได้มากเกินไป โคลินโกรธ และมันทำให้เขารู้สึกแข็งแรงขึ้น
'มาที่นี่ Dickon "เขาตะโกน และโยนปิดครอบของเขา Dickon ถูกริมเขาที่สอง แมรี่รู้สึกป่วยกลัว สามารถโคลินยืน?
แล้วโคลินของเท้าบางมาให้หญ้า และเขา ยืน จับแขนของ Dickon เขาดูแพงกว่าสูง,
และเขาของเขาใหญ่มากสูงจัด
'มองฉัน "เขาตะโกนที่เบน 'เพียงมองฉัน'
'เขาคือเส้นตรงที่มีเด็กในยอร์คเชียร์ ' กล่าวว่า Dickon น้ำตาได้ไหลลงหน้าเก่าสีน้ำตาลของเบน ' พวกเขา
กล่าวว่า คุณจะตาย! "เขากระซิบ
'ดี คุณสามารถดูที่ไม่เป็นความจริง กล่าวว่า โคลิน ' ตอนนี้ ได้รับ
ลงจากกำแพง และมาที่นี่ อยากคุยกับคุณ
ได้เพื่อช่วยให้สวนเป็นความลับเรา' ' ใช่ รัก กล่าวว่า เบนเก่า ตามเขาแห้งตา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สามารถที่จะช่วยให้เรามีสวน, 'กล่าวว่า Dickon กรุณา
'คุณคิดว่าฉันจะสามารถที่จะเดิน ... และ ... ขุด? โคลินถาม
'แน่นอนคุณจะ คุณมีขาเหมือนเรา '
'แต่พวกเขาไม่ได้แข็งแรงมาก' โคลินตอบ 'พวกเขา
สั่นและ .. และฉันกลัวที่จะยืนอยู่บนพวกเขา. '
'เมื่อคุณต้องการที่จะใช้พวกเขาคุณจะสามารถที่จะ' Dickon กล่าวว่า สวนเป็นที่เงียบสงบสักครู่
ทันใดนั้นโคลินกล่าวว่า "ใครที่? แมรี่หันศีรษะของเธอและสังเกตเห็นใบหน้าโกรธเบน Weatherstaff มองที่
เธอข้ามกำแพงสวน
'คุณกำลังทำอะไรในสิ่งที่สวนพลาดหนุ่ม? เขาตะโกนเขาไม่เคยเห็นโคลินหรือ Dickon
'โรบินแสดงให้ฉันเห็นวิธีที่เบน' เธอตอบ 'คุณ ... คุณ' เขาหยุดตะโกนและปากของเขา
ลดลงในขณะที่เขาเปิดเห็น Dickon ผลักดันเด็กในรถเข็นกว่าหญ้าต่อเขา
'คุณรู้ว่าฉันเป็นใคร? ถามเด็กในเก้าอี้ เก่าเบนจ้อง 'คุณได้มีสายตาของคุณแม่ "เขาพูดด้วยเสียงสั่น 'ใช่ฉันรู้ว่าคุณ คุณนายขี้ขลาดของ
ลูกชายของเด็กชายตัวเล็ก ๆ ที่มีการกลับคดเคี้ยว.
โคลินลืมไปว่าเขาเคยมีอาการปวดหลัง 'ของฉันกลับเป็นตรงกับคุณเป็น! เขาตะโกน
เบนจ้องและจ้อง เขาเพียง แต่รู้ว่าสิ่งที่เขาเคยได้ยินมาจากข้าราชการ 'คุณยังไม่ได้กลับคดเคี้ยว? เขา
ถาม 'หรือคดเคี้ยวขา?
นั่นคือมากเกินไป โคลินโกรธและมันทำให้เขารู้สึกดี
'มาที่นี่, Dickon! เขาตะโกนและโยนออกจากผ้าห่มของเขา Dickon โดยด้านข้างของเขาในครั้งที่สอง แมรี่รู้สึกว่าป่วยด้วยความกลัว โคลินจะยืน
แล้วเท้าบางคอลลินอยู่บนพื้นหญ้าและเขากำลังยืนถือแขน Dickon ของ เขามองสูงแปลก
และเขาจัดหัวของเขาสูงมาก
'มองที่ผม! เขาตะโกนที่เบน 'แค่มองมาที่ฉัน'
'เขาเป็นตรงเป็นเด็ก ๆ ในอ! Dickon กล่าวว่า น้ำตาก็ไหลลงใบหน้าเก่าของเบนสีน้ำตาล 'พวกเขา
บอกว่าคุณกำลังจะตาย! เขากระซิบ
'ดีคุณจะเห็นว่าไม่เป็นความจริง "โคลินกล่าวว่า 'ตอนนี้ได้รับ
ลดลงจากผนังและมาที่นี่ ผมต้องการที่จะพูดคุยกับคุณ
คุณมีเพื่อช่วยให้เราเก็บสวนลับ. 'ใช่ครับ' กล่าวว่าเก่าเบนในขณะที่เขาแห้งดวงตาของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สามารถช่วยเราได้ด้วยการทำสวน ' ดิกค่อนกรุณา
' พี่คิดว่าผมจะสามารถ . . . . . . . เดิน . . . . . . . ขุดขุดขุดขุดขุดขุดขุด ? ถามคอลิน .
ที่ทุ่มทุนสร้างอย่างมากแถบจะแน่นอนคุณจะ . คุณมีขาเหมือนเรา !
แต่พวกเขาจะไม่แข็งแกร่งมาก ' ' ตอบว่า คอลิน พวกเขา
สั่นและ . . . . . . . แล้วฉันก็กลัวที่จะยืนบนพวกเขา . '
เมื่อคุณต้องการใช้พวกเขา คุณจะสามารถ ' ดิกค่อน . สวนที่เงียบสักครู่ .
ทันใดนั้นโคลินกล่าวว่า' นั่นใคร ? แมรี่ หันกลับมา และเห็น เบน weatherstaff โกรธใบหน้ามอง
เธอผ่านสวนผนัง
'what มาทำอะไรที่สวน , สาวน้อย ? เขาตะโกน เขาไม่เคยเห็นคอลินหรือดิกค่อน .
' โรบิน แสดงวิธี , เบน , ' ' เธอตอบ คุณ . . . . . . . เธอ - เขาหยุดตะโกนปาก
หลุดเปิดในขณะที่เขาเห็นดิกค่อนดันเด็กในรถเข็นผ่านหญ้า
ต่อเขาคุณรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร ? ถามเด็กในเก้าอี้ เบนจ้องมอง . . . คุณมีตาของคุณแม่” เขาพูดด้วยเสียงสั่น . . . ใช่ ฉันรู้จักเธอ คุณ
นายขี้ขลาดลูกชาย เด็กชายกับเบี้ยวกลับ . '
คอลิน ลืมว่าเขาเคยปวดหลัง’ หลังของผมเป็นตรงตามที่คุณเป็น ! เขาตะโกน
เบนจ้องมองและจ้องมอง . เขารู้แต่เพียงว่า สิ่งที่เขาได้ยินจากคนรับใช้' คุณยังไม่ได้เบี้ยวกลับ ?
' เขาถาม หรืองอขา ?
นั่นมันมากเกินไป คอลิน โกรธมาก และมันทำให้เขารู้สึกแข็งแรง
มาที่นี่ ดิกค่อน ! เขาตะโกนและโยนออกจากผ้าห่มของเขา ดิกค่อนอยู่ข้างๆเขาในวินาที แมรี่รู้สึกป่วยกับความกลัว สามารถคอลินยืน ?
แล้วคอลินบางเท้าบนหญ้า และเขากำลังยืนถือดิกค่อนของแขน เขาดูสูงแปลกๆ
และเขาจับหัวของเขาสูงมาก
นี่เธอที่ฉัน เขาตะโกนใส่เบน’ มองที่ฉัน
เขาเป็นตรงเป็นเด็กผู้ชายในยอร์คเชียร์ ! บอกว่าดิกค่อน . น้ำตากำลังวิ่งลงเบนสีน้ำตาลเก่าใบหน้า’ พวกเขา
บอกว่าคุณจะตาย ! เขากระซิบ .
'well , คุณสามารถดูไม่จริง ' คอลิน ' ตอนนี้รับ
ลงมาจากกำแพง และมาที่นี่ ฉันต้องการคุยกับคุณ .
เธอต้องช่วยเราเก็บสวนลับ' ' ครับ ' ' เบน เขาเช็ดน้ำตาของเขา