Androids may one day be employed to

Androids may one day be employed to give people physical and emotional support. What does that mean for our relation to them, and to each other? Kathleen Richardson investigates

Worried about being all alone in your old age? A robot companion could be the solution. While roboticists focus on developing humanoid robot helpers for the elderly, other researchers are as interested in building robots for use as human companions and challenging attitudes towards machines as they are in providing practical support for elderly people. But what might be the consequences of giving machines more status?

The baby boom in advanced capitalist economies is long gone; the population is set to age and keep on ageing. In the next 45 years in the US, 20 per cent of the population will be aged 65 or over. By 2050, the proportion of elderly dependent people in Europe is expected to increase to more than 51 per cent. Japan is likely to see one of the largest rises in the elderly dependents ratio, estimated to reach 71 per cent by the year 2050. In light of these forecasts, roboticists see elderly support and care by robots as an important area of their work.

Honda's Asimo (Advanced Step in Innovative Mobility) could be one such robot. It is the size of a small adult, has a humanoid form and is often photographed assisting people - such as collecting a newspaper or delivering the tea. Asimo is held up as an example of robots to come. In the US, researchers at Carnegie Mellon University have developed Pearl, a robot specifically designed to help the elderly. Pearl is about 1m tall and has a mobile base, a video-screen in the place of a torso, a grey face and a hefty price tag - more than $100,000 (£50,800). Its human-like face is designed to encourage the elderly to interact.

Robots such as Pearl and Asimo could have many uses for ageing populations, reminding them to take medication and assisting with chores. One US-based roboticist explained the advantages of designing robots in humanoid ways.

As human-like robots reflect aspects of the human physical, emotional or communicative repertoire, researchers hope this will make users feel comfortable, safer and able to interact with the technology without any specialised training. A robot with multiple skills, including mobility or communication, might have advantages over technology produced with one specific, inflexible role.

Yet some in the field want robots to be viewed as more than just sophisticated working appliances. Others resent their use as "servants" or "slaves". They talk of developing robot companions that encourage relational bonds between humans and machines. One area where the use of robot companions is under way is among the elderly community, where isolation and depression are major problems.

Japanese researchers lead the way in robotic healthcare for the elderly. As well as funding research in this area, the Japanese Government bestowed an honour on the makers of the robot Paro in December 2006. Paro, which had been in the making since 1993, was developed by the National Institute of Advanced Industrial Science and was one of many robots at the Government-sponsored Robot Awards 2006.

However, Paro cannot help with chores or assist the elderly with mobility issues. This is because Paro is a furry seal-like robot. It makers refer to it as a "mental commitment robot", or companion robot. Paro was trialled at care homes in Japan, and the results are said to demonstrate how human and machine bonds are possible. The researchers looked to human-animal relations to study human bonds with other kinds of species.

Could companion robots be a technological solution to the problem of elderly alienation? And can technologists convince us that humans could really form relationships with machines?

"We have to be careful how we use the term 'relationship'," says Kerstin Dautenhahn, professor of artificial intelligence at Hertfordshire University. "I have a 'relationship' with my car, but it is not the same as a relationship with a human. Robots are not sentient creatures." But do robotic innovations blur these boundaries? Scientists interviewed in a recently published report sponsored by the UK Government think so.

When surveyed about the future of technology, some scientists thought robots might one day demand rights. In Europe, "robot ethics" is a growing area of research. In fact, studies are under way that examine the treatment of robots by humans. An exhibit at the Boston Science Museum in the US showcases research that addresses this question. Ada Brunstein, a science researcher at the Massachusetts Institute of Technology, says: "It has been reported that children do possess a sense of moral responsibility to Aibo (a robotic dog made by Sony), but this could easily be because kids recognised that Aibo was an expensive and fragile toy, while a stuffed animal is clearly more durable."

Is the very process of humanising machines enough to call into question the boundary between a human and machine?

Dautenhahn thinks not. "Interface" is the term she chooses to explain why she uses humanoid features in her research. "In my work, I employ some humanoid aspects in the design of the robots, but this is mainly as an interface. People like to know where to speak and look when talking to a machine." Yet much research is focused on imparting human behavioural qualities to machines.

The Cognitive Robot Companion, or Cogniron, project aims to design machines with manners. Cogniron researchers believe that a robot with manners could help humans relate to it more comfortably. In addition to "robotiquette", other researchers have embarked on making robots that can trigger human empathy. At the University of the West of England, roboticist Peter Jaeckel is studying how to get a person to feel empathy with a machine. Jaeckel's human-like robotic platform Eva (designed by David Hanson at the University of Texas) does this by mimicking facial expressions. Jaeckel wants Eva to perform the expected facial responses to humans who interact with it.

But can companion robots benefit the elderly? In studies of elderly-robot relations, a person's biographical details often reveal a complex picture, with the elderly-robot relationship positively affected, often directly, by illness or feelings of estrangement from the person's family. Sherry Turkle, professor of science, technology and society at MIT, was until last year a distinguished supporter of robot care for the elderly. In her work, she has examined the therapeutic role of robots as relational objects. The robots' use as an outlet for anger or loneliness were some of the positive results found in studies such as Turkle's, but these results cannot be separated from the challenging situations that many elderly people face.

This should not diminish the use of robots as therapeutic tools, but still, a therapeutic tool is quite different from a machine alternative to a human companion.

Robot companions may, in the short term, ease the problem of loneliness in much the way that pets do, but can these robots work over longer periods and connect with deeper human yearnings? For some roboticists, there may be little difference in quality between a human and machine, but for others a human-like robot is nothing more than a machine with a face.

The redefining of robots as companions is imaginative and may lead to some innovative research. But confusing the qualities of human and machine muddy the practical development of this technology.

I think the following examples symbolise the inherent problem in equating robots and humans. While conducting fieldwork at MIT, I was shown a photograph of a robot pushing a wheelchair; behind the robot were several adult males pushing the robot. In another case, a similar scenario was played out when I saw the robot Asimo. The physical form and human mimetic performance of Asimo did seem eerily human-like. But when one steps back from the visual effects of the robot the illusion is revealed.

In a recent UK television commercial, Asimo can be seen walking unaided, but Asimo is remote-controlled and requires an army of highly skilled researchers to make it work. Metaphorically speaking, both examples illustrate the ineffective, confused and illusionary nature of the research. Put another way, in the absence of a human-centred vision, the technology's benefits to the elderly will be uncertain and limited.

If researchers apply ethics to machines, the potential of the technology will be overshadowed by an uncertainty about who and what it is for. In this sense, machines might be judged less on what they can do and how they are useful and more on how they look, behave and how we relate to them - a very useful sticking plaster, in fact, for our own feelings of alienation from, and responsibility to, other human beings.

Kathleen Richardson is a social anthropologist. She conducted fieldwork in the robotics lab at the Massachusetts Institute of Technology. Roboticists Kerstin Dautenhahn and Peter Jaeckel are participants in a year-long UK public-engagement event called Walking with Robots. [e-mail]

For more information, visit: http:///www.walkingwithrobots.org/

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หุ่นยนต์ที่ใช้วันหนึ่งอาจจะจ้างให้คนสนับสนุนทางกายภาพ และทางอารมณ์ ที่หมายถึงอะไรสำหรับความสัมพันธ์ของพวกเขา และกัน ตรวจสอบแคทลีนริชาร์ดสันกังวลเกี่ยวกับการอยู่คนเดียวในวัยชราของคุณ เพื่อนหุ่นยนต์สามารถแก้ปัญหา ในขณะที่ roboticists เน้นการพัฒนาผู้ช่วยหุ่นยนต์อ้จสำหรับผู้สูงอายุ นักวิจัยอื่น ๆ ที่สนใจในการสร้างหุ่นยนต์สำหรับใช้เป็นสหายมนุษย์และท้าทายทัศนคติเครื่องจะเป็นในการให้การสนับสนุนการปฏิบัติสำหรับผู้สูงอายุ แต่สิ่งที่อาจเป็นผลให้เครื่องสถานะเพิ่มเติมเด็กบูมในเศรษฐกิจทุนขั้นสูงจะหายไปนาน ประชากรจะตั้งอายุ และอายุเก็บใน ในปีถัดไป 45 ในสหรัฐอเมริกา ร้อยละ 20 ของประชากรจะมีอายุ 65 ขึ้นไป ภายในปี 2050 สัดส่วนของผู้สูงอายุขึ้นในยุโรปคาดว่าจะเพิ่มให้มากกว่า 51 ร้อยละ ญี่ปุ่นได้มีโอกาสเห็นที่เพิ่มขึ้นในอัตราส่วนผู้สูงอายุ ประมาณการถึงร้อยละ 71 ปี 2050 เมื่อคาดการณ์เหล่านี้ roboticists ดูผู้สูงอายุสนับสนุน และดูแล โดยหุ่นยนต์เป็นพื้นที่สำคัญของงานอาซิโมของฮอนด้า (ขั้นสูงขั้นตอนในการเคลื่อนที่นวัตกรรม) อาจจะหนึ่งหุ่นยนต์ดังกล่าว มันเป็นขนาดของผู้ใหญ่เล็ก มีฟอร์มอ้จ และเป็นมักจะถ่ายภาพให้ความช่วยเหลือผู้คน - เช่นรวบรวมหนังสือพิมพ์ หรือส่งน้ำชา อาซิโมมีจัดขึ้นเป็นตัวอย่างของหุ่นยนต์มา ในสหรัฐอเมริกา นักวิจัยที่มหาวิทยาลัยคาร์เนกีเมลลอนได้พัฒนาเพิร์ล หุ่นยนต์ที่ออกแบบมาเพื่อช่วยให้ผู้สูงอายุ เพิร์ลจะสูงประมาณ 1 เมตร และมีฐานโทรศัพท์มือถือ หน้าจอวิดีโอเลิศลำตัว สีเทาใบหน้า และ แท็กราคาหนัก - มากกว่า $100000 (£50,800) หน้าเหมือนบุคคลถูกออกแบบมาเพื่อส่งเสริมให้ผู้สูงอายุในการโต้ตอบหุ่นยนต์อาซิโมและเพิร์ลได้ใช้หลายอายุประชากร การเตือนการใช้ยาและการให้ความช่วยเหลือกับงาน Roboticist สหรัฐอเมริกาหนึ่งอธิบายประโยชน์ของการออกแบบหุ่นยนต์อ้จวิธีเป็นหุ่นยนต์เหมือนมนุษย์สะท้อนแง่มุมของมนุษย์ทางกายภาพ อารมณ์ หรือเพื่อละคร นักวิจัยหวังว่า นี้จะทำให้ผู้ใช้รู้สึกสะดวกสบาย ปลอดภัย และสามารถโต้ตอบกับเทคโนโลยีโดยการฝึกอบรมพิเศษ หุ่นยนต์ มีทักษะหลาย รวมถึงการเคลื่อนไหวหรือสื่อสาร อาจมีข้อดีกว่าเทคโนโลยีที่มีบทบาทเฉพาะ inflexible หนึ่งแต่ บางอย่างในฟิลด์ต้องหุ่นยนต์เพื่อใช้เป็นเครื่องใช้ไฟฟ้าทำงานซับซ้อนเพียงมากกว่า ผู้ส่งใช้เป็น "ข้าราชการ" หรือ "ทาส" พวกเขาพูดคุยของการพัฒนาหุ่นยนต์สหายที่ผูกพันเกี่ยวข้องกันระหว่างมนุษย์และเครื่องจักร หนึ่งในพื้นที่อยู่การใช้หุ่นยนต์สหายที่เป็นหนึ่งในชุมชนผู้สูงอายุ ที่แยกและภาวะซึมเศร้าเป็นปัญหาที่สำคัญนักวิจัยญี่ปุ่นนำแบบในหุ่นยนต์ดูแลสุขภาพผู้สูงอายุ และทุนวิจัยในพื้นที่นี้ รัฐบาลญี่ปุ่นประทานเป็นเกียรติกับผู้ผลิตหุ่นยนต์พาโรในเดือน 2549 ธันวาคม พาโร ซึ่งในการทำตั้งแต่ 1993 ได้รับการพัฒนาโดยชาติสถาบันขั้นสูงอุตสาหกรรมวิทยาศาสตร์ และหนึ่งในหุ่นยนต์ที่ผู้ให้สนับสนุนรัฐบาลหุ่นยนต์รางวัล 2006อย่างไรก็ตาม พาโรไม่ช่วยงาน หรือช่วยเหลือผู้สูงอายุ มีปัญหาการเคลื่อนไหว ทั้งนี้เนื่องจากปาโรเป็นหุ่นยนต์เหมือนตราขนยาว มันผู้อ้างอิงจะเป็น "หุ่นยนต์จิตมั่น" หรือตัวช่วยหุ่นยนต์ พาโรคือ trialled ที่ดูแลบ้านในประเทศญี่ปุ่น และผลลัพธ์ที่กล่าวส่อพันธบัตรว่ามนุษย์ และเครื่องจักรเป็นไปได้ นักวิจัยมองสัตว์มนุษย์สัมพันธ์ศึกษามนุษย์ผูกพันกับชนิดพันธุ์อื่น ๆหุ่นยนต์เพื่อนอาจเป็นการแก้ไขปัญหาของผู้สูงอายุจำหน่ายเทคโนโลยี และสามารถเทคโนโลยีทำให้เรารู้สึกว่า มนุษย์สามารถสร้างความสัมพันธ์จริง ๆ กับเครื่องหรือไม่"เราจะต้องระวังว่าเราใช้คำว่า 'ความสัมพันธ์', " กล่าวว่า Kerstin Dautenhahn ศาสตราจารย์ของปัญญาประดิษฐ์ที่มหาวิทยาลัยฮาร์ทฟอร์ดเชอร์ "มี 'ความสัมพันธ์' กับรถของฉัน แต่มันไม่เหมือนกับความสัมพันธ์กับมนุษย์ หุ่นยนต์จะไม่มีชีวิตความรู้สึก" แต่ทำนวัตกรรมหุ่นยนต์เบลอขอบเขตเหล่านี้ สัมภาษณ์ในรายงานล่าสุดเผยแพร่สนับสนุน โดยรัฐบาลประเทศอังกฤษนักวิทยาศาสตร์นะเมื่อสำรวจเกี่ยวกับอนาคตของเทคโนโลยี นักวิทยาศาสตร์บางคนคิดว่า หุ่นยนต์อาจสิทธิความต้องการหนึ่งวัน ในยุโรป "จริยธรรมหุ่นยนต์" เป็นบริเวณเจริญเติบโตของงานวิจัย ในความเป็นจริง การศึกษาอยู่ภายใต้วิธีการตรวจสอบของหุ่นยนต์โดยมนุษย์ งานนิทรรศการที่พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์บอสตันสหรัฐอเมริกาโชว์ผลงานวิจัยที่เน้นคำถามนี้ เอ Brunstein นักวิจัยวิทยาศาสตร์ที่สถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์ กล่าวว่า: "มีรายงานว่า เด็กมีความรับผิดชอบทางศีลธรรมให้วันอาทิตย์ (หุ่นยนต์สุนัขโดย Sony), แต่นี้ได้อย่างง่ายดายอาจเป็น เพราะเด็กยังว่า วันอาทิตย์อยู่ที่เปราะบาง และแพงของเล่น ขณะที่ตุ๊กตายัดนุ่นมีชัดเจนมากขึ้น"เป็นกระบวนการมาก humanising เครื่องพอโทรไปถามเขตแดนระหว่างมนุษย์ และเครื่องจักรหรือไม่Dautenhahn คิดไม่ "อินเตอร์เฟซ" เป็นคำที่เธอเลือกจะอธิบายทำไมเธอใช้อ้จคุณลักษณะงานวิจัยของเธอ "ในการทำงานของฉัน ฉันได้ใช้แง่มุมในการออกแบบหุ่นยนต์อ้จ แต่นี้เป็นอินเทอร์เฟซ คนจะรู้ว่าการพูด และดูเมื่อพูดกับเครื่องจักรนั้น" ยัง วิจัยมากจะเน้น imparting คุณภาพพฤติกรรมมนุษย์กับเครื่องจักรโครงการเพื่อนหุ่นยนต์รับรู้ หรือ Cogniron มีวัตถุประสงค์เพื่อออกแบบเครื่องจักรกับมารยาท Cogniron นักวิจัยเชื่อว่า หุ่นยนต์ มีมารยาทสามารถช่วยมนุษย์ที่เกี่ยวข้องกับมันมากขึ้นอย่างสะดวกสบาย นอกจาก "robotiquette" นักวิจัยอื่น ๆ ได้เริ่มต้นทำหุ่นยนต์ที่สามารถเอาใจใส่มนุษย์ มหาวิทยาลัยของตะวันตกคืออังกฤษ roboticist ปีเตอร์ Jaeckel กำลังศึกษาวิธีการรับบุคคลใจเอาใจใส่กับเครื่อง Jaeckel ของมนุษย์เช่นหุ่นยนต์แพลตฟอร์ม Eva (ออกแบบ โดย David แฮนสันที่มหาวิทยาลัยเทกซัส) ไม่นี้ โดยการ mimicking หน้านิพจน์ Jaeckel ต้องการ Eva ทำการตอบสนองหน้าคาดกับมนุษย์ที่โต้ตอบกับแต่สามารถหุ่นยนต์เพื่อนประโยชน์ของผู้สูงอายุ ในการศึกษาความสัมพันธ์ของผู้สูงอายุหุ่นยนต์ รายละเอียดชีวประวัติของบุคคลมักจะเปิดเผยภาพที่ซับซ้อน กับหุ่นยนต์ผู้สูงอายุความสัมพันธ์บวกผลกระทบ มักตรง เจ็บป่วยหรือความรู้สึกของ estrangement จากครอบครัวของบุคคล มีเชอร์รี่ Turkle อาจารย์วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และสังคมที่ MIT จนถึงปีสุดท้ายผู้สนับสนุนหุ่นยนต์ดูแลผู้สูงอายุที่แตกต่าง ในการทำงานของเธอ เธอได้ตรวจสอบบทบาทรักษาหุ่นยนต์เป็นวัตถุเชิง ใช้ของหุ่นยนต์เป็นเต้าเสียบสำหรับความโกรธหรือความเหงาบางส่วนของผลบวกที่พบในการศึกษาเช่นของ Turkle แต่ผลลัพธ์เหล่านี้ไม่สามารถแยกออกจากสถานการณ์ท้าทายที่เผชิญในผู้สูงอายุนี้ไม่ควรลดการใช้หุ่นยนต์เป็นเครื่องมือบำบัด แต่ยัง เครื่องมือบำบัดจะแตกต่างจากเครื่องทางเลือกเพื่อเพื่อนมนุษย์สหายหุ่นยนต์อาจ ในระยะสั้น บรรเทาปัญหาความเหงามากวิธีที่สัตว์ทำ แต่สามารถหุ่นยนต์เหล่านี้ทำงานไปนาน และเชื่อมต่อกับมนุษย์รับลึก สำหรับบาง roboticists อาจมีความแตกต่างน้อยคุณภาพระหว่างแต่มนุษย์ และเครื่อง จักร คน หุ่นยนต์เหมือนมนุษย์คืออะไรมากกว่าเครื่องกับใบหน้าได้นิยามของหุ่นยนต์เป็นสหายเป็นจินตนาการ และอาจนำไปสู่การวิจัยนวัตกรรมบางอย่าง แต่คุณภาพของมนุษย์และเครื่องจักรเกิดความสับสน muddy ปฏิบัติพัฒนาเทคโนโลยีนี้ผมคิดว่า อย่างท่วงท่าแต่กำเนิดปัญหา equating หุ่นยนต์และมนุษย์ ขณะทำสามารถที่ MIT ฉันได้แสดงรูปถ่ายของหุ่นยนต์ผลักดันรถเข็น เบื้องหลังหุ่นยนต์มีหลายชายผู้ใหญ่ผลักดันหุ่นยนต์ ในกรณีอื่น สถานการณ์คล้ายถูกเล่นออกเมื่อเห็นหุ่นยนต์อาซิโม รูปร่างและประสิทธิภาพ mimetic มนุษย์ของอาซิโมได้ดู eerily คล้ายมนุษย์ แต่เมื่อหนึ่งในขั้นตอนหลังจากการแสดงผลของหุ่นยนต์ ภาพลวงตาที่จะเปิดเผยล่าสุด UK โฆษณาโทรทัศน์ อาซิโมสามารถเห็นเดินตำหนิ แต่อาซิโมมีควบคุมระยะไกล และต้องกองทัพของนักวิจัยที่มีทักษะสูงเพื่อให้ทำงาน Metaphorically พูด ตัวอย่างทั้งสองแสดงผล สับสน และ illusionary ลักษณะของการวิจัย ใส่อีกทางหนึ่ง การขาดงานของวิสัยทัศน์ศูนย์กลางบุคคล ประโยชน์ของเทคโนโลยีเพื่อผู้สูงอายุจะได้ไม่แน่นอน และจำกัดถ้านักวิจัยจริยธรรมนำไปใช้กับเครื่องจักร ศักยภาพของเทคโนโลยีจะเป็น overshadowed โดยมีความไม่แน่นอนเกี่ยวกับคนและความ ในนี้รู้สึก เครื่องอาจตัดสินน้อยลงจะทำอย่างไรและจะมีประโยชน์อย่างไร และข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับวิธีที่พวกเขามอง ทำงาน และว่าเราเกี่ยวข้องกับพวกเขา - เป็นประโยชน์มากพลาสเตอร์ ในความเป็นจริง สำหรับความรู้สึกของเราเองจำหน่ายจาก และความรับผิดชอบ มนุษย์อื่น ๆแคทลีนริชาร์ดสันเป็นนักมานุษยวิทยาสังคม เธอดำเนินสามารถในวิทยาการหุ่นยนต์ที่สถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์ Roboticists Kerstin Dautenhahn และ Jaeckel ปีเตอร์เป็นคนสาธารณะหมั้นงาน UK ปีที่ยาวนานเรียกว่าเดินกับหุ่นยนต์ [e-mail]สำหรับข้อมูลเพิ่มเติม : http:/// www.walkingwithrobots.org/

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หุ่นยนต์ที่วันหนึ่งอาจจะถูกว่าจ้างให้คนสนับสนุน ทางกายภาพ และทางอารมณ์ มันมีความหมายอะไรสำหรับความสัมพันธ์ของเรากับเขาและกับแต่ละอื่น ๆ ? แคธลีน ริชาร์ดสันและ

เป็นห่วงอยู่คนเดียวในอายุของคุณ ? หุ่นยนต์คู่หูอาจเป็นการแก้ปัญหา ในขณะที่ CMU มุ่งเน้นการพัฒนามนุษย์หุ่นยนต์ผู้ช่วยของผู้สูงอายุนักวิจัยอื่น ๆที่สนใจในการสร้างหุ่นยนต์เพื่อใช้เป็นมนุษย์และสหายท้าทายทัศนคติต่อเครื่องเป็นพวกเขาในการสนับสนุนการปฏิบัติสําหรับผู้สูงอายุ แต่สิ่งที่อาจจะมีผลให้เครื่องสถานะเพิ่มเติม

บูมทารกในประเทศทุนนิยมที่ก้าวหน้าจะหายไปนาน ; ประชากรตั้งเป็น อายุ และรักษาริ้วรอย ในอีก 45 ปีในเราร้อยละ 20 ของประชากรจะมีอายุ 65 หรือมากกว่า โดย 2050 , สัดส่วนของผู้สูงอายุขึ้นอยู่กับผู้คนในยุโรปที่คาดว่าจะเพิ่มขึ้นถึงกว่า 51 เปอร์เซ็นต์ ญี่ปุ่นมีแนวโน้มที่จะเห็นหนึ่งในที่ใหญ่ที่สุดที่เพิ่มขึ้นในอัตราส่วนที่อ้างถึงผู้สูงอายุ ประมาณถึง 71 เปอร์เซ็นต์ ภายในปี 2050 . ในแง่ของการคาดการณ์เหล่านี้CMU เห็นผู้สูงอายุ สนับสนุนและดูแลโดยหุ่นยนต์เป็นพื้นที่สำคัญของงาน

ฮอนด้าอาซิโม ( ขั้นตอนขั้นสูง ( นวัตกรรม ) อาจเป็นหุ่นยนต์หนึ่งเช่น มันเป็นขนาดของผู้ใหญ่เล็ก มีรูปแบบมนุษย์และมักจะถ่ายภาพการช่วยเหลือประชาชน เช่น การพิมพ์ หรือส่งชา อาซิโม ซึ่งเป็นตัวอย่างของหุ่นยนต์ที่จะมา ในสหรัฐอเมริกานักวิจัยจาก Carnegie Mellon University ได้พัฒนาไข่มุก , หุ่นยนต์ที่ออกแบบมาโดยเฉพาะเพื่อช่วยให้ผู้สูงอายุ ไข่มุกประมาณ 1m สูงและมีฐานโทรศัพท์มือถือ , หน้าจอวิดีโอในสถานที่ของลำตัว ใบหน้าสีเทาและแท็กราคา hefty มากกว่า $ 100000 ได้รับ 50800 ) ของมนุษย์ใบหน้าถูกออกแบบมาเพื่อส่งเสริมให้ผู้สูงอายุสามารถโต้ตอบ .

หุ่นยนต์ เช่น ไข่มุกและอาซิโมสามารถมีการใช้มากสำหรับประชากรผู้สูงอายุ เตือนให้กินยา และให้ความช่วยเหลือกับงาน หนึ่งที่เราใช้ roboticist อธิบายข้อดีของการออกแบบหุ่นยนต์ฮิวแมนนอยด์วิธี

เป็นมนุษย์ เช่น หุ่นยนต์ที่สะท้อนแง่มุมของมนุษย์ ร่างกาย อารมณ์ หรือ การละคร นักวิจัยหวังว่านี้จะทำให้ผู้ใช้รู้สึกสบายปลอดภัย และสามารถโต้ตอบกับเทคโนโลยีโดยเฉพาะการฝึกอบรม หุ่นยนต์มีทักษะหลาย , รวมทั้งการเคลื่อนย้าย หรือการสื่อสาร อาจจะได้เปรียบกว่าที่ผลิตด้วยเทคโนโลยีเฉพาะบทบาทพอดี

แต่บางคนในเขตต้องการหุ่นยนต์จะดูเป็นมากกว่าเครื่องใช้ไฟฟ้า ทำงานที่ซับซ้อน คนอื่น ๆไม่พอใจใช้เป็น " ข้าราชการ " หรือ " ทาส "พวกเขาพูดของการพัฒนาหุ่นยนต์เพื่อนส่งเสริมพันธบัตรสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และเครื่องจักร หนึ่งในพื้นที่ที่ใช้กับหุ่นยนต์ภายใต้วิธีการในชุมชนผู้สูงอายุที่แยกและภาวะซึมเศร้าเป็นปัญหาหลัก นักวิจัยญี่ปุ่น

นำทางหุ่นยนต์ในการดูแลสุขภาพสำหรับผู้สูงอายุ เป็นทุนสนับสนุนงานวิจัยในพื้นที่นี้