The Speckled Band 1 Helen's StoryAt

The Speckled Band
1
Helen's Story
At the time of this story, I was still living at my friend Sherlock Holmes's flat in Baker Street in London. Very early one morning, a young woman, dressed in black,
came to see us. She looked tired and unhappy, and her face was very white. 'I'm afraid! Afraid of death, Mr Holmes!' she cried. 'Please help me! I'm not thirty
yet and look at my grey hair! I'm so afraid!'
Very early one morning, a young woman, dressed in black, came to see us.
2
'Just sit down and tell us your story,' said Holmes kindly.
'My name is Helen Stoner,' she began, 'and I live with my stepfather, Dr Grimesby Roylott, near a village in the country. His family was once very rich, but they had no money when my stepfather was born. So he studied to be a doctor, and went out to India. He met and married my mother there, when my sister Julia and I were very young. Our father was dead, you see.'
'Your mother had some money, perhaps?' asked Sherlock Holmes.
'Oh yes, mother had a lot of money, so my stepfather wasn't poor any more.'
'Tell me more about him, Miss Stoner,' said Holmes.
'Well, he's a violent man. In India he once got angry with his Indian servant and killed him! He had to go to prison because of that, and then we all came back to England. Mother died in an accident eight years ago. So my stepfather got all her money, but if Julia or I marry, he must pay us £250 every year.'
'And now you live with him in the country,' said Holmes.
'Yes, but he stays at home and never sees anybody, Mr Holmes!' answered Helen Stoner. 'He's more and more violent now, and sometimes has fights with the people from the village. Everybody's afraid of him now, and they run away when they see him. And they're also afraid of his Indian wild animals which
3
The Speckled Band
run freely around the garden. A friend sends them to him from India. And the animals are not the only wild things in the garden; there are also gipsies. My stepfather likes these wild people, and they can come and go where they like. Poor Julia and I had very unhappy lives. We had no servants. They always left because they were afraid of my stepfather, and we had to do all the work in the house. Julia was only thirty when she died, and her hair was already grey, like my hair now.'
'When did she die?' asked Sherlock Holmes.
'She died two years ago, and that's why I'm here. We never met anybody in the country, but sometimes we visited some of my family who live near London. There Julia met a young man who asked to marry her. My stepfather agreed, but soon after this she died.' Miss Stoner put her hand over her eyes and cried for a minute.
Sherlock Holmes was listening with his eyes closed, but now he opened them and looked at Helen Stoner.
'Tell me everything about her death,' he said.
'I can remember it all very well. It was a terrible time!' she answered. 'Our three bedrooms are all downstairs. First there is my stepfather's room. Julia's room is next to his, and my room is next to Julia's. The rooms all have windows on the garden side of the house, and doors which open into the corridor. One evening our stepfather was smoking his strong Indian
4
cigarettes in his room. Julia couldn't sleep because she could smell them in her room, so she came into my room to talk to me. Before she went back to bed, she said to me, "Helen, have you ever heard a whistle in the middle of the night?"
I was surprised. "No," I said.
"It's strange," she said. "Sometimes I hear a whistle, but I don't know where it comes from. Why don't you hear it?"
I laughed and said, "I sleep better than you do." So Julia went to her room, and locked the door after her.' 'Why did you lock your doors?' asked Sherlock
Holmes.
'We were afraid of the wild animals, and the gipsies,'
she answered.
'Please go on,' said Holmes.
'I couldn't sleep that night. It was a very stormy
night, with a lot of wind and rain. Suddenly I heard a woman's scream. It was my sister's voice. I ran into the corridor, and just then I heard a whistle, and a minute later the sound of falling metal. I didn't know what it was. I ran to my sister's door. She opened it and fell to the ground. Her face was white and afraid, and she was crying, "Help me, help me, Helen, I'm ill, I'm dying!" I put my arms around her, and she cried out in a terrible voice: "Helen! Oh my God, Helen! It was the band! The speckled band!" She wanted to say more, but she couldn't. I called my stepfather, who tried to
5
My sister's face was white and afraid, and she was crying.'
help her, but we could do nothing. And so my dear, dear sister died.'
'Are you sure about the whistle and the sound of falling metal?' asked Holmes.
'I think so,' answered Helen. 'But it was a very wild, stormy night. Perhaps I made a mistake. The police couldn't understand why my sister died. Her door was locked and nobody could get into her room. They didn't find any poison in her body. And what was "the speckled band"? Gipsies wear something like that round their necks. I think she died because she was so afraid, but I don't know what she was afraid of. Perhaps it was the gipsies. What do you think, Mr Holmes?'
6
Holmes thought for a minute. 'Hmm,' he said. 'That is a difficult question. But please go on.'
'That was two years ago,' Helen Stoner said. 'I have been very lonely without my sister, but a month ago a dear friend asked me to marry him. My stepfather has
agreed, and so we're going to marry soon. But two days ago I had to move to my sister's old bedroom, because some men are mending my bedroom wall, and
last night I heard that whistle again! I ran out of the
house immediately and came to London to ask for your help. Please help me, Mr Holmes! I don't want to die like Julia!'
'We must move fast,' said Holmes. 'If we go to your house today, can we look at these rooms? But your stepfather must not know.'
'He's in London today, so he won't see you. Oh thank you, Mr Holmes, I feel better already.'
2
Holmes and Watson Visit the House
Holmes went out for the morning, but he came back at lunch-time. We then went by train into the country,
and took a taxi to Dr Roylott's house. 'You see,' said Holmes to me, 'our dangerous friend Roylott needs the girls' money, because he only has £750 a year from his
dead wife. I found that out this morning. But the
7
gipsies, the whistle, the band - they are more difficult to understand, but I think I have an answer.'
When we arrived, Helen Stoner showed us the three bedrooms. We saw her room first.
'Why are they mending your bedroom wall?' asked Holmes. 'There's nothing wrong with it.'
'You're right,' she said. 'I think it was a plan to move me into my sister's room.'
'Yes,' said Holmes. We went into Julia's room, and Holmes looked at the windows carefully.
'Nobody could come in from outside,' he said. Then he looked round the room. 'Why is that bell-rope there, just over the bed?'
'My stepfather put it there two years ago. It's for calling a servant, but Julia and I never used it because
8
we didn't have any servants. He also put in that air- vent on the wall between his room and this one.'
Holmes pulled the rope. 'But it doesn't work,' he said. 'How strange! And it's just over the air-vent. That also is interesting. Why have an air-vent on an inside wall? Air-vents are usually on outside walls.'
Then we went into Dr Roylott's room. Holmes saw a large metal box near the wall.
'My stepfather keeps business papers in there,' said Helen.
'Does he keep a cat in there too?' asked Holmes. 'Look!' There was some milk on a plate on top of the
9
box. 'Now, Miss Stoner,' he said, 'I think your life is in danger. Tonight my friend Watson and I must spend the night in your sister's room, where you are sleeping at the moment.'
Helen Stoner and I looked at him in surprise.
'Yes, we must,' he went on. 'We'll take a room in a hotel in the village. When your stepfather goes to bed, put a light in your sister's bedroom window and leave it open. Then go into your old room and we'll get into your sister's room through the window. We'll wait for the sound of the whistle and the falling metal.'
'How did my sister die, Mr Holmes? Do you know?
'Does your stepfather keep a cat in there too?' asked Holmes.

'Now goodbye, Miss Stoner, and don't be afraid,' said Holmes.
10
Please tell me!' said Helen. She put her hand on Sherlock Holmes's arm.
'I must find out more before I tell you, Miss Stoner. Now goodbye, and don't be afraid,' replied Sherlock Holmes.
We walked to the village, and Holmes said to me, Tonight will be dangerous, Watson. Roylott is a very violent man.'
'But if I can help, Holmes, I shall come with you,' I said.
'Thank you, Watson. I'll need your help. Did you see the bell-rope, and the air-vent? I knew about the air- vent before we came. Of course there is a hole between the two rooms. That explains why Helen's sister could smell Dr Roylott's cigarette.'
'My dear Holmes! How clever of you!' I cried.
'And did you see the bed? It's fixed to the floor. She can't move it. It must stay under the rope, which is near the air-vent.'
'Holmes!' I cried. 'I begin to understand! What a terrible crime!'
'Yes, this doctor is a very clever man. But we can stop him, I think, Watson.'
3
Death in the Night
That night we went back to the house. When we saw Helen Stoner's light, Holmes and I got in quietly through the window. Then we waited silently in the middle bedroom in the dark. We waited for three hours and did not move. Suddenly we saw a light and heard a sound from Dr Roylott's room. But nothing happened, and again we waited in the dark. Then there was another sound, a very quiet sound . . . Immediately Holmes jumped up and hit the bell-rope hard.
'Can you see it, Watson?' he shouted. But I saw nothing. There was a quiet whistle. We both looked up at the air-vent, and suddenly we heard a terrible cry in the next room. Then the house was silent again.
Immediately Holmes jumped up and hit the bell-rope hard.
12
'What does it mean?' I asked. My voice was shaking

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วงลวด 1 เรื่องราวของเฮเลนในขณะนี้ ผมยังนั่งเล่นที่เพื่อนเชอร์ล็อกโฮลมส์ของแบนในถนนเบเกอร์ในกรุงลอนดอน หนึ่งเช้า หญิงสาว สวมชุดสีดำมาหา เธอดูเหนื่อย และไม่มีความสุข และใบหน้าของเธอก็ขาวมาก ' ฉันกลัว กลัวตาย โฮล์มส์นาย!' ร่ำไห้ ' โปรดช่วยฉัน ฉันไม่สามสิบและยังมอง ที่ผมเทา ฉันกลัว!'หนึ่งเช้า หญิงสาว สวม สีดำมาหา2'เพียงแค่นั่งลง และบอกเรื่องราวของ กล่าวว่า โฮลมส์กรุณาเธอเริ่ม 'ชื่อของฉันคือ Helen Stoner , ' และฉันอยู่กับฉันพ่อเลี้ยง ดร. Grimesby Roylott ใกล้หมู่บ้านในประเทศ ครอบครัวของเขาเคยรวยมาก แต่พวกเขาไม่มีเงินเมื่อเกิดพ่อเลี้ยงของฉัน ดังนั้นเขาศึกษาเป็น แพทย์ และไปอินเดีย เขาได้พบ และแต่งงานแม่ของฉัน เมื่อจูเลียน้องสาวของฉันและได้หนุ่มมาก คุณพระบิดาตาย เห็น ''คุณแม่มีเงิน ที ' ถามเชอร์ล็อกโฮลมส์' โอ้ ใช่ แม่มีเงิน จำนวนมากดังนั้นพ่อเลี้ยงของฉันไม่ดีขึ้น.''บอกฉันเพิ่มเติมเกี่ยวกับเขา นางสาว Stoner กล่าวว่า โฮลมส์' ดี เขาเป็นคนมีความรุนแรง ในอินเดีย เขาเมื่อมีโกรธกับเจ้าอินเดีย และฆ่าเขา เขาต้องไปอยู่ในคุก เพราะที่ แล้ว เรามากลับไปอังกฤษ แม่เสียชีวิตในอุบัติเหตุดารา พ่อเลี้ยงของฉันได้เงินทั้งหมดของเธอ แต่ถ้าแต่งงานกับจูเลียหรือ เขาต้องจ่ายเรา £250 ทุกปี.''และตอน นี้คุณอยู่กับเขาในประเทศ กล่าวว่า โฮล์มส์' ใช่ แต่เขาอยู่ที่บ้าน และไม่เคยเห็นใคร โฮล์มส์นาย!' ตอบ Helen Stoner ' เขาจะรุนแรงมากขึ้น และบางครั้งมีการต่อสู้กับผู้คนจากหมู่บ้าน ทุกคนกลัวเขาตอนนี้ และพวกเขาวิ่งหนีเมื่อเห็นเขา และพวกเขายังกลัวสัตว์ป่าของอินเดียซึ่ง3 วงลวดเรียกใช้ได้อย่างอิสระรอบสวน เพื่อนส่งให้เขาจากอินเดีย และสัตว์จะไม่สิ่งป่าเฉพาะในสวน มี gipsies พ่อเลี้ยงของฉันชอบคนป่าเหล่านี้ และพวกเขาจะมา และไปที่พวกเขาชอบ จูเลียไม่ดีและผมมีความสุขมากชีวิต ข้าราชการไม่ได้ พวกเขาซ้ายเสมอ เพราะพวกเขากลัวพ่อเลี้ยงของฉัน และเราต้องทำงานทั้งหมดในบ้าน จูเลียมีเพียงสามสิบเมื่อเธอเสียชีวิต และผมของเธอได้แล้วเทา เหมือนผมตอนนี้ ''เมื่อไม่เธอตาย ' ถามเชอร์ล็อกโฮลมส์' เธอตายสองปีที่ผ่านมา และที่ว่าทำไมฉันนี่ เราไม่เคยพบใครในประเทศ แต่บางครั้งเราไปของครอบครัวที่อาศัยอยู่ใกล้กับลอนดอน มีจูเลียได้พบกับชายหนุ่มคนที่ถามเธอ ตกลงพ่อเลี้ยงของฉัน แต่หลังจากนี้ เธอเสียชีวิต ' นางสาวสโตเนอร์ใส่มือของเธอผ่านดวงตาของเธอ และร้องสำหรับนาทีเชอร์ล็อกโฮลมส์ฟัง ด้วยตาของเขาปิด แต่ตอนนี้เขาเปิด และมองที่ Helen สโตเนอร์เขากล่าวว่า 'บอกฉันทุกอย่างเกี่ยวกับการตายของเธอ' ผมจำได้มันทั้งหมดดีขึ้น เป็นช่วงเวลาที่น่ากลัว!' เธอตอบ ' เราสามห้องนอนชั้นล่างทั้งหมด แรก มีห้องพ่อเลี้ยงของฉัน ห้องของจูเลียอยู่ถัดจากเขา และห้องพักอยู่ถัดจากของจูเลีย ทุกห้องมีหน้าต่างด้านสวนของบ้าน และประตูเปิดเข้าสู่ทางเดิน หนึ่งค่ำพ่อเลี้ยงของเราถูกบุหรี่อินเดียของเขาแข็งแรง4บุหรี่ในห้องพัก จูเลียไม่นอนเนื่องจากเธอได้กลิ่นนั้นในห้องของเธอ เพื่อเธอเข้ามาในห้องเพื่อพูดคุยกับฉัน ก่อนเธอก็กลับไปที่เตียง เธอบอกให้ฉัน "เฮเลน มีคุณเคยได้ยินนกหวีดในตอนกลางคืนหรือไม่"ผมรู้สึกประหลาดใจ "ไม่ ผมกล่าวเธอกล่าวว่า "มันเป็นแปลก "บางครั้งฉันได้ยินเสียงนกหวีด แต่ไม่รู้ว่ามันมาจาก ทำไมไม่ได้ยินมันไหน"ผมหัวเราะ และกล่าว ว่า "ฉันจะหลับดีขึ้นกว่าที่คุณทำ" ดังนั้นจูเลียเดินไปที่ห้องของเธอ และล็อกประตูหลังของเธอ.' 'ทำไมไม่ล็อกประตูของคุณ ' ถามเชอร์ล็อกโฮล์มส์'เราไม่กลัวสัตว์ป่า และ gipsies,'เธอตอบ'ไป,' กล่าวว่า โฮลมส์' ฉันไม่สามารถนอนหลับคืนนี้ มันเป็นพายุมากคืน มีลมและฝน ทันทีที่ผมได้ยินผู้หญิงร้อง มันเป็นเสียงของน้อง เข้าทางเดิน และเพียงแล้ว ผมได้ยินนกหวีด และนาทีต่อมาเสียงของโลหะลดลง ผมไม่ทราบว่ามันคืออะไร ฉันวิ่งไปที่ประตูของน้อง เธอเปิด และตกลงไปพื้นดิน ใบหน้าของเธอเป็นสีขาว และกลัว และเธอ ร้องไห้ "ช่วยฉัน ช่วย เฮเลน ผมไม่ ฉันกำลังตาย" ใส่แขนรอบเธอ และเธอร้องออกมาเสียงแย่: "เฮเลน โอ้ พระเจ้า เฮเลน มันเป็นวง ลวดวง" เธออยากจะบอกเพิ่มเติม แต่เธอไม่ ผมเรียกว่าพ่อเลี้ยงของฉัน ผู้พยายาม5 ใบหน้าของพี่เป็นสีขาว และกลัว และเธอร้องไห้ 'ช่วยให้เธอ แต่เราสามารถทำอะไร และเพื่อ ให้น้องรัก รักตาย.''คุณแน่ใจเกี่ยวกับนกหวีดและเสียงของสายโลหะ ' ถามโฮล์มส์'ผมคิดอย่างนั้น ตอบเฮเลน ' แต่มันคืนพายุ ป่ามากขึ้น บางทีฉันทำผิด ตำรวจไม่สามารถเข้าใจเหตุผลการเสียชีวิตของน้อง ประตูของเธอถูกล็อก และไม่มีใครสามารถเข้าห้องของเธอ พวกเขาไม่พบพิษใด ๆ ในร่างกายของเธอ และ "วงลวด" คืออะไร Gipsies สวมสิ่งที่ชอบที่รอบคอของพวกเขา ผมคิดว่า เธอเสียชีวิต เพราะเธอกลัว แต่ฉันไม่รู้เธอก็กลัว บางทีมันก็ gipsies คุณคิดอย่างไร นายโฮล์มส์?'6โฮลมส์คิดเป็นนาที 'อืมม เขากล่าว ' นั่นเป็นคำถามที่ยากขึ้น แต่กรุณาไป ''ที่เป็นสองปีที่แล้ว Helen Stoner กล่าว ' มีเหงามากไม่ มีน้องสาวของฉัน แต่เดือนที่แล้วเพื่อนรักขอฉันแต่งงานกับเขา มีพ่อเลี้ยงของฉันยอมรับ และดัง นั้นที่เรากำลังจะแต่งงานเร็ว ๆ นี้ แต่สองวันที่ผ่านมามีการย้ายไปห้องนอนเก่าของน้องสาวของฉัน เพราะผู้ชายบางคนจะแก้ไขผนังห้องนอนของฉัน และเมื่อคืนผมได้ยินว่านกหวีดอีกครั้ง ฉันวิ่งออกมาจากการบ้านทันทีและมาลอนดอนเพื่อขอความช่วยเหลือของคุณ กรุณาช่วยฉัน โฮล์มส์นาย ไม่ต้องการตายเช่นจูเลีย!''เราต้องย้ายอย่างรวดเร็ว กล่าวว่า โฮลมส์ ' ถ้าเราไปที่บ้านของคุณวันนี้ เราสามารถดูในห้องนี้ แต่พ่อเลี้ยงของคุณต้องรู้ว่าไม่ '' เขาอยู่ในลอนดอนวันนี้ ดังนั้นเขาจะเห็นคุณ โอ้ ขอบคุณ นายโฮล์มส์ รู้สึกดีขึ้นแล้วกัน '2โฮล์มส์และวัตสันไปบ้านโฮลมส์ไปออกตอนเช้า แต่กลับเขามาในเวลากลางวัน เราไปแล้ว โดยรถไฟในประเทศและเอารถแท็กซี่ไปบ้านดร. Roylott 'คุณเห็น กล่าวว่า โฮลมส์ให้ฉัน เพื่อนของเราเป็นอันตราย Roylott ความต้องสาว' เงิน เพราะเขามี £750 ปีจากเขาภรรยาตาย ฉันพบว่าออกตอนเช้านี้ แต่การ7gipsies นกหวีด วง - พวกเขายากที่จะเข้าใจ แต่อยากให้คำตอบ 'เมื่อเรามาถึง Helen Stoner แสดงเราสามห้องนอน เราเห็นห้องของเธอครั้งแรก'ทำไมมีพวกเขาแก้ไขผนังห้องนอนของคุณ ' ถามโฮล์มส์ 'ไม่มีอะไรผิดปกติกับมัน'เธอกล่าวว่า 'คุณขวา 'ผมคิดแผนการย้ายผมเข้าไปในห้องน้องสาวของฉัน'โฮลมส์ 'ใช่ กล่าว เราเข้าไปในห้องของจูเลีย และโฮลมส์มองที่หน้าต่างอย่างระมัดระวัง' ไม่มีใครอาจมาจากภายนอก เขากล่าวว่า แล้ว เขามองไปรอบห้อง 'ทำไมจึงว่าเบลล์เชือก เพียงแค่เตียง'' พ่อเลี้ยงของฉันใส่มันมีมา มันเป็นสำหรับการเรียกข้าราชการ แต่จูเลียและไม่เคยใช้มันเพราะ8เราไม่ได้มีข้าราชการใด ๆ เขาใส่ในที่ระบายอากาศที่ผนังระหว่างห้องของเขาและหนึ่งนี้ 'โฮลมส์ดึงเชือก เขากล่าวว่า 'แต่มันไม่ทำงาน ' วิธีแปลก และเป็นเพียงแค่ช่องระบายอากาศ ที่ยังน่าสนใจ ทำไมมีช่องระบายอากาศภายในมีผนัง -ลมมักบนผนังภายนอก 'แล้ว เราเข้าไปในห้อง Dr Roylott โฮลมส์เห็นเป็นกล่องโลหะขนาดใหญ่ใกล้ผนัง'พ่อเลี้ยงของฉันช่วยให้ธุรกิจกระดาษใน เฮเลนกล่าว'ไม่เขาให้แมวมีเกินไป ' ถามโฮล์มส์ 'ค้นหา' มีนมบางบนจานในด้านของการ9กล่อง 'ตอนนี้ นางสาว Stoner เขากล่าวว่า, ' ผมคิดว่า ชีวิตของคุณตกอยู่ในอันตราย คืนนี้เพื่อน Watson และต้องจ่ายคืนในห้องน้องสาวของคุณ ที่นอนในขณะนี้ 'สโตเนอร์ Helen และมองไปที่เขาในความประหลาดใจ'ใช่ เราต้อง เขาก็ ' เราจะให้ห้องพักในโรงแรมในหมู่บ้าน เมื่อพ่อเลี้ยงของคุณไปที่เตียง ใส่แสงในหน้าต่างห้องนอนของน้องสาวของคุณ และเปิดทิ้งไว้ แล้ว ไปห้องพักเก่า และเราจะได้เข้าไปในห้องน้องสาวของคุณผ่านทางหน้าต่าง เราจะรอเสียงนกหวีดและโลหะตกงาน '' วิธีทำพี่ตาย โฮล์มส์ นาย คุณรู้ไหม'ไม่พ่อเลี้ยงของคุณให้แมวมีเกินไป ' ถามโฮล์มส์' ตอนนี้ลา นางสาวสโตเนอร์ และไม่กลัว กล่าวว่า โฮล์มส์10กรุณาบอก!' กล่าวว่า เฮเลน เธอใส่มือของเธอบนแขนของเชอร์ล็อกโฮลมส์'I must find out more before I tell you, Miss Stoner. Now goodbye, and don't be afraid,' replied Sherlock Holmes.We walked to the village, and Holmes said to me, Tonight will be dangerous, Watson. Roylott is a very violent man.''But if I can help, Holmes, I shall come with you,' I said.'Thank you, Watson. I'll need your help. Did you see the bell-rope, and the air-vent? I knew about the air- vent before we came. Of course there is a hole between the two rooms. That explains why Helen's sister could smell Dr Roylott's cigarette.''My dear Holmes! How clever of you!' I cried.'And did you see the bed? It's fixed to the floor. She can't move it. It must stay under the rope, which is near the air-vent.''Holmes!' I cried. 'I begin to understand! What a terrible crime!''Yes, this doctor is a very clever man. But we can stop him, I think, Watson.'3Death in the NightThat night we went back to the house. When we saw Helen Stoner's light, Holmes and I got in quietly through the window. Then we waited silently in the middle bedroom in the dark. We waited for three hours and did not move. Suddenly we saw a light and heard a sound from Dr Roylott's room. But nothing happened, and again we waited in the dark. Then there was another sound, a very quiet sound . . . Immediately Holmes jumped up and hit the bell-rope hard.'Can you see it, Watson?' he shouted. But I saw nothing. There was a quiet whistle. We both looked up at the air-vent, and suddenly we heard a terrible cry in the next room. Then the house was silent again.Immediately Holmes jumped up and hit the bell-rope hard.12'What does it mean?' I asked. My voice was shaking