For most poor countries, South Kore

For most poor countries, South Korea is a model of growth, a better exemplar than China, which is too vast to copy, and better, too, than Taiwan, Singapore or Hong Kong. All three are richer than Korea but all are, in different ways, exceptions: Singapore and Hong Kong are city states, while Taiwan's disputed sovereignty makes it sui generis.

South Korea has not merely grown fast. It has combined growth with democracy. Though its spurt began under a military dictator, Park Chung-hee, for the past 25 years the country has had a vibrant parliamentary system. Korea scores the same as Japan in the democracy tally kept by Freedom House, a think-tank in Washington, DC. No other Asian country does as well. At the same time Korea has combined growth with equity. Between 1980 and 1997, its Gini coefficient, a measure of income inequality, fell from 0.33 to an exceptionally low 0.28, before rising back up during the 1997-98 Asian crisis. In 2010, the level was 0.31, a bit worse than Scandinavian countries, a bit better than Canada.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับประเทศยากจนส่วนใหญ่ เกาหลีใต้ได้แบบเจริญเติบโต exemplar ดีกว่าจีน ซึ่งมากเกินไปมากมายเพื่อคัดลอก ดีกว่า เกินไป กว่าไต้หวัน สิงคโปร์ หรือฮ่องกง Hong ทั้งสามยิ่งขึ้นกว่าเกาหลี แต่ทั้งหมด วิธี ข้อยกเว้น: สิงคโปร์และ Hong Kong มีซิตี้อเมริกา ไต้หวันมีข้อโต้แย้งอำนาจอธิปไตยทำให้ sui generisเกาหลีใต้ได้ไม่เพียงเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว มันได้ร่วมเติบโตกับประชาธิปไตย แม้ว่าจะ spurt เริ่มภายใต้เผด็จการทหาร ปาร์คชุฮี้ 25 ปีที่ผ่านมา ประเทศมีระบบรัฐสภาระดับ คะแนนเกาหลีเหมือนกับญี่ปุ่นในส้นสูงประชาธิปไตยถูกเก็บไว้ โดยฟรีดอมเฮาส์ think-tank ในวอชิงตัน DC ไม่ประเทศเอเชียไม่เหมือนกัน ขณะเดียวกัน เกาหลีได้รวมกับหุ้นที่เติบโต ระหว่างปี 1980 และปี 1997 สัมประสิทธิ์ของ Gini การวัดความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ ตกจาก 0.33 0.28 ต่ำสุดล้ำ ก่อนที่จะเพิ่มขึ้นหลังค่าระหว่างปี 1997-98 วิกฤตการณ์เอเชีย ในปี 2553 ระดับได้$ 0.31 บิตแย่กว่าประเทศสแกนดิเนเวีย บิตดีกว่าแคนาดา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับประเทศที่ยากจนที่สุดในเกาหลีใต้เป็นรูปแบบของการเจริญเติบโตเป็นแบบอย่างที่ดีกว่าประเทศจีนซึ่งมีมากมายเกินกว่าที่จะคัดลอกและดีเกินไปกว่าไต้หวัน, สิงคโปร์หรือฮ่องกง ทั้งสามเป็นเกาหลียิ่งขึ้นกว่า แต่ทั้งหมดที่มีในวิธีที่แตกต่างข้อยกเว้น: สิงคโปร์และฮ่องกงเป็นเมืองรัฐในขณะที่อำนาจอธิปไตยของไต้หวันแน่นอนทำให้ sui generis. เกาหลีใต้ยังไม่ได้เติบโตขึ้นเพียงอย่างรวดเร็ว มันได้รวมกับการเจริญเติบโตของการปกครองระบอบประชาธิปไตย แม้ว่าการปะทุเริ่มภายใต้เผด็จการทหารปาร์คจุงฮีสำหรับที่ผ่านมา 25 ปีประเทศที่มีระบบรัฐสภาที่มีสีสันสดใส เกาหลีคะแนนเช่นเดียวกับประเทศญี่ปุ่นในนับประชาธิปไตยเก็บไว้โดยเสรีภาพบ้านที่คิดว่าถังในวอชิงตันดีซี ไม่มีประเทศอื่น ๆ ในเอเชียไม่ดี ในเวลาเดียวกันที่ประเทศเกาหลีได้รวมการเจริญเติบโตที่มีส่วนได้เสีย ระหว่างปี 1980 และปี 1997 ค่าสัมประสิทธิ์จินีของตัวชี้วัดของความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ที่ลดลงจาก 0.33 กับ 0.28 ต่ำเป็นพิเศษก่อนที่จะเพิ่มขึ้นกลับขึ้นมาในช่วง 1997-1998 วิกฤตเอเชีย ในปี 2010 ที่ระดับ 0.31 เป็นบิตที่เลวร้ายยิ่งกว่าประเทศสแกนดิเนเวีนิดดีกว่าแคนาดา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับที่ยากจนที่สุดประเทศ เกาหลีใต้ เป็นรูปแบบของการเติบโต เป็นแบบอย่างที่ดีกว่าจีน ซึ่งเหมือนกันมาก คัดลอก และดีกว่าด้วย กว่าที่ไต้หวัน สิงคโปร์ หรือฮ่องกง ทั้ง 3 คนยังรวยกว่าเกาหลี แต่ทั้งหมดอยู่ในรูปแบบต่างๆ ยกเว้นสิงคโปร์และฮ่องกงเป็นเมืองที่อเมริกา ในขณะที่ไต้หวันพิพาทอธิปไตยให้ซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะ

เกาหลีได้ไม่เพียง แต่โตเร็วมีการรวมกับประชาธิปไตย ถึงแม้ว่าการเริ่มต้นภายใต้เผด็จการทหาร ปาร์คชุงฮี สำหรับที่ผ่านมา 25 ปีประเทศมีระบบรัฐสภาที่มีชีวิตชีวา เกาหลีคะแนนเหมือนญี่ปุ่นในประชาธิปไตยนับเก็บไว้บ้านอิสระ , คิดถังใน วอชิงตัน ดีซี ไม่มีประเทศเอเชียอื่นๆ ก็เช่นกัน ที่เกาหลี เวลาเดียวกัน ได้ร่วมเติบโตกับบริษัทระหว่างปี 1980 และปี 1997 ของจักรวรรดิออสเตรีย การวัดความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ลดลงจาก 0.33 เป็นต่ำเป็นพิเศษ 0.28 , ก่อนที่จะลุกขึ้นกลับขึ้นในเอเชีย 1997-98 วิกฤติ ใน 2010 , ระดับ 0.31 , บิตที่เลวร้ายยิ่งกว่าประเทศสแกนดิเนเวียน , มากกว่าแคนาดา