Data reported for the period 2000–2

Data reported for the period 2000–2011 among the different racial groups living in Malaysia demonstrated that the distribution of dengue disease by race broadly reflected the racial distribution of the country as a whole, except in the years 2003 and 2004 [12], [13].

Other epidemiological features (socio-demographic and seasonal patterns)

A case–control study conducted in Johor Bahru in south peninsular Malaysia demonstrated that the only socio-demographic factors linked significantly to dengue disease were unmarried status (p = 0.006), not wearing long-sleeved clothes (p = 0.047), and not having window screens (p = 0.002). There was no relationship demonstrated among the patients with dengue disease for age, sex, race, educational level, or type of occupation [24]. However, in one study conducted in the Klang Valley, foreign workers represented a higher proportion of people with acute DF compared with those without dengue disease (10·5% vs 3·5%) [25].

Regional studies conducted throughout Malaysia showed that the amount of rainfall, temperature, and humidity were all directly linked to dengue disease outbreaks [11], [13], [24], [26], [27]. Peak months for reported dengue disease cases tended to cluster around January to March and June to November (i.e., mostly during the two monsoon seasons of high rainfall) [12], [13]. However, national and local monthly surveillance demonstrated that dengue disease can occur all year round [12]. Several geographical monitoring and modelling studies have demonstrated that the increasing urbanization in Malaysia was a major risk factor for the recent rise in dengue disease incidence in the country [26], [28]–[30].

Regional epidemiology

For 2007, dengue disease incidence data were available for all 14 Malaysian states. Regionally, the west peninsular states of Malaysia were most affected by dengue disease. Incidence rates in Kuala Lumpur, Selangor, Kelantan, and Penang areas were 455·7, 320·3, 224·5, and 204·5 per 100,000 population, respectively; with the exception of Pahang (179·1 per 100,000 population) the remaining states were less affected (

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อมูลรายงานสำหรับรอบระยะเวลา 2000-2011 ระหว่างกลุ่มเชื้อชาติต่าง ๆ ที่อาศัยอยู่ในมาเลเซียแสดงว่า การกระจายของโรคไข้เลือดออกโดยการแข่งขันทั่วไปสะท้อนให้เห็นการกระจายเชื้อชาติของประเทศทั้งหมด ยกเว้นในปี 2003 และ 2004 [12], [13]แห่งความ (รูปแบบสังคมประชากร และตามฤดูกาล)การศึกษากรณี – ควบคุมดำเนินในยะโฮร์บาห์รูมาเลเซียตะวันตกแสดงว่า ปัจจัยเฉพาะสังคมประชากรที่เชื่อมโยงอย่างมากกับโรคไข้เลือดออกมีสถานะโสดใต้ (p = 0.006), ไม่สวมใส่เสื้อผ้าแขนยาว (p = 0.047), และมีหน้าจอหน้าต่าง (p = 0.002) มีความสัมพันธ์ไม่แสดงให้เห็นว่าในผู้ป่วยที่มีโรคไข้เลือดออกอายุ เพศ เชื้อชาติ ระดับการศึกษา หรือชนิดของอาชีพ [24] อย่างไรก็ตาม ในการศึกษาหนึ่งในกลางหุบเขา คนงานต่างชาติแสดงสัดส่วนที่สูงกว่าคนกับ DF เฉียบพลันเมื่อเทียบกับผู้ไม่มีโรคไข้เลือดออก (10·5 vs 3·5%) [25]ศึกษาภูมิภาคดำเนินการทั่วประเทศมาเลเซียพบว่า จำนวนฝนตก อุณหภูมิ และความชื้นได้ทั้งเชื่อมต่อกับไข้เลือดออกโรคระบาด [11], [13], [24], [26], [27] เดือนสูงสุดสำหรับกรณีโรคไข้เลือดออกที่รายงานมีแนวโน้มการ คลัสเตอร์รอบเดือนมกราคมถึงมีนาคมและมิถุนายนถึงพฤศจิกายน (เช่น ส่วนใหญ่ในช่วงฤดูมรสุมสองปริมาณน้ำฝนสูง) [12], [13] อย่างไรก็ตาม ชาติ และท้องถิ่นเฝ้าระวังประจำเดือนแสดงว่า โรคไข้เลือดออกอาจเกิดขึ้นปีทั้งหมด [12] ตรวจสอบทางภูมิศาสตร์ต่าง ๆ และศึกษาการสร้างแบบจำลองได้แสดงว่า ความเป็นเมืองเพิ่มขึ้นในมาเลเซียคือ ปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญสำหรับเพิ่มขึ้นล่าสุดในการเกิดโรคไข้เลือดออกในประเทศ [26], [28] – [30]ระบาดวิทยาระดับภูมิภาคสำหรับปี 2007 ข้อมูลอุบัติการณ์ของโรคไข้เลือดออกมีสำหรับอเมริกามาเลเซียทั้งหมด 14 ภูมิภาค ประเทศอเมริกาตะวันตกคาบสมุทรของมาเลเซียได้รับผลกระทบมากที่สุด โดยโรคไข้เลือดออก อัตราอุบัติการณ์ในกัวลาลัมเปอร์ Selangor กลันตัน ปีนังและมีการ 455·7, 320·3, 224·5 และ 204·5 ต่อ 100000 ประชากร ตามลำดับ ยกเว้นปาฮัง (179·1 ต่อ 100000 ประชากร) อเมริกาเหลือน้อยถูกกระทบ (< 140 ต่อ 100000 ประชากร) และอัตราอุบัติการณ์ในพื้นที่คาบสมุทรใต้ (มะละกาและยะโฮร์) และรัฐบอร์เนียว < 105 ต่อ 100000 ประชากร [3] ใน 2008, 63% ของจำนวนกรณีและปัญหาโรคไข้เลือดออกที่รายงานแห่งชาติเกิดขึ้นในหุบเขากลาง ซึ่งรวมถึงรัฐ Selangor และกลางดินแดนของกัวลาลัมเปอร์ [31]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Data reported for the period 2000–2011 among the different racial groups living in Malaysia demonstrated that the distribution of dengue disease by race broadly reflected the racial distribution of the country as a whole, except in the years 2003 and 2004 [12], [13].

Other epidemiological features (socio-demographic and seasonal patterns)

A case–control study conducted in Johor Bahru in south peninsular Malaysia demonstrated that the only socio-demographic factors linked significantly to dengue disease were unmarried status (p = 0.006), not wearing long-sleeved clothes (p = 0.047), and not having window screens (p = 0.002). There was no relationship demonstrated among the patients with dengue disease for age, sex, race, educational level, or type of occupation [24]. However, in one study conducted in the Klang Valley, foreign workers represented a higher proportion of people with acute DF compared with those without dengue disease (10·5% vs 3·5%) [25].

Regional studies conducted throughout Malaysia showed that the amount of rainfall, temperature, and humidity were all directly linked to dengue disease outbreaks [11], [13], [24], [26], [27]. Peak months for reported dengue disease cases tended to cluster around January to March and June to November (i.e., mostly during the two monsoon seasons of high rainfall) [12], [13]. However, national and local monthly surveillance demonstrated that dengue disease can occur all year round [12]. Several geographical monitoring and modelling studies have demonstrated that the increasing urbanization in Malaysia was a major risk factor for the recent rise in dengue disease incidence in the country [26], [28]–[30].

Regional epidemiology

For 2007, dengue disease incidence data were available for all 14 Malaysian states. Regionally, the west peninsular states of Malaysia were most affected by dengue disease. Incidence rates in Kuala Lumpur, Selangor, Kelantan, and Penang areas were 455·7, 320·3, 224·5, and 204·5 per 100,000 population, respectively; with the exception of Pahang (179·1 per 100,000 population) the remaining states were less affected (<140 per 100,000 population) and incidence rates in south peninsular area (Malacca and Johor) and the Borneo states were <105 per 100,000 population [3]. In 2008, 63% of the national total of reported dengue disease cases occurred in the Klang Valley, which includes the state of Selangor and the Federal Territory of Kuala Lumpur [31].

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อมูลที่รายงานในช่วง 2000 - 2011 แตกต่างกันทางเชื้อชาติกลุ่มที่อาศัยอยู่ในมาเลเซีย พบว่า การกระจายของโรคไข้เลือดออก โดยการแข่งขันในวงกว้าง สะท้อนให้เห็นถึงการกระจายทางเชื้อชาติของประเทศทั้งหมด ยกเว้นในช่วงปี 2003 และ 2004 [ 12 ] , [ 13 ] .

และคุณสมบัติอื่น ๆ ( ข้อมูลประชากร และฤดูกาลลวดลาย )

กรณี–ควบคุมการทดลองใน Johor Bahru ในทางใต้ของคาบสมุทรมาเลเซียพบว่าเฉพาะสังคมปัจจัยเชื่อมโยงอย่างมีนัยสำคัญกับไข้เลือดออกโรคมีสถานภาพโสด ( p = 0.006 ) , ไม่ใส่เสื้อแขนยาว ( P = 0.047 ) และไม่มีหน้าต่างหน้าจอ ( p = 0.002 ) ไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างผู้ป่วยโรค ไข้เลือดออก โดยอายุ เพศ เชื้อชาติระดับการศึกษา หรือประเภทของอาชีพ [ 24 ] อย่างไรก็ตาม ในการศึกษาดำเนินการในกลางหุบเขา แรงงานต่างด้าวแสดงสัดส่วนที่สูงของผู้ที่มี df เฉียบพลันเมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่มีโรค ไข้เลือดออก ( 10 ด้วยร้อยละ 5 ต่อ 3 ด้วย 5 % ) [ 25 ] .

ภาคการศึกษาทั่วประเทศมาเลเซีย พบว่า ปริมาณน้ำฝน อุณหภูมิและความชื้นทั้งหมดถูกเชื่อมโยงโดยตรงกับโรค ไข้เลือดออกระบาด [ 11 ] , [ 13 ] , [ 24 ] , [ 26 ] [ 27 ] ยอดเดือนเพื่อรายงานไข้เลือดออกโรคกรณีมีกลุ่มประมาณเดือนมกราคมถึงเดือนมีนาคมและมิถุนายนถึงพฤศจิกายน ( คือส่วนใหญ่ในช่วง 2 ฤดูกาลมรสุมปริมาณน้ำฝนสูง ) [ 12 ] , [ 13 ] อย่างไรก็ตาม ระดับท้องถิ่น ระดับชาติ และการเฝ้าระวังโรค ไข้เลือดออก รายเดือน พบว่าสามารถเกิดขึ้นได้ตลอดทั้งปีทั้งหมด [ 12 ]หลายทางภูมิศาสตร์ การตรวจสอบและการศึกษาได้แสดงให้เห็นว่าการเพิ่มเมืองในมาเลเซีย เป็นปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญสำหรับการเพิ่มขึ้นล่าสุดในไข้เลือดออกโรคอุบัติการณ์ในประเทศ [ 26 ] , [ 28 ] - [ 30 ] .

ภาคระบาดวิทยา

สำหรับ 2007 , ข้อมูลไข้เลือดออกโรคอุบัติการณ์มีอยู่ทั้งหมด 14 รัฐมาเลเซีย ในระดับภูมิภาค ,อเมริกาตะวันตกของคาบสมุทรมาเลเซียได้รับผลกระทบมากที่สุด โดยโรคไข้เลือดออก โรค อุบัติการณ์ในกัวลาลัมเปอร์สลังงอร์ กลันตัน ปีนัง และพื้นที่ 455 ด้วย 7 , 320 ด้วย 3 , 224 ด้วย 5 , 204 ด้วย 5 ต่อ 100000 ประชากรตามลำดับ ด้วยข้อยกเว้นของปะหัง ( 179 ด้วย 1 ต่อ 100000 ประชากร ) รัฐที่เหลือมีผลกระทบน้อย ( < 140 / 100000 ประชากร ) และอัตราอุบัติการณ์ในทางใต้ของคาบสมุทรพื้นที่ ( มะละกาและ Johor ) และบอร์เนียวสหรัฐอเมริกาเป็น < 105 ต่อ 100000 ประชากร [ 3 ] ใน 2008 , 63% ของแห่งชาติรวมรายงานไข้เลือดออกโรคกรณีที่เกิดขึ้นในกลางหุบเขา ซึ่งรวมถึงรัฐเซลังงอร์ และดินแดนสหพันธ์ของกัวลาลัมเปอร์




[ 31 ]