It was teacher. I got up again. And

It was teacher. I got up again. And ran to where teacher was. I couldn’t think anything than to save teacher. All the fear I felt before suddenly gone. When I saw that old man was choking my bleeding teacher, I felt other emotion, anger.

I took the shovel and hit that old man. But it wasn’t hard enough. I was too weak. He punched me on the stomach and made me flew to teacher. He took the shovel and came to my side. Teacher... She... She hugged me tightly and covered me, protecting me, with her body. Even my own mother never did that.

When father hit teacher and made her unconscious, I cried for the first time after a long year. I screamed out loud “Someone... Please help! Please help teacher!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นครู ฉันขึ้นต่อได้อีก และวิ่งไปที่ครูไม่ ผมไม่คิดอะไรมากกว่าการบันทึกครู ความกลัวทั้งหมดฉันรู้สึกก่อนไปก็ เมื่อผมเห็นว่า คนเก่าถูก choking ครูของฉันมีเลือดออก ผมรู้สึกอารมณ์อื่น ๆ ความโกรธใช้เวลาขุดก็ และตีคนนั้น แต่ไม่หนักพอ ผมอ่อนแอเกินไป เขาเจาะฉันในท้อง และทำให้ฉันบินไปครู เขาเอาพลั่ว และมาถึงด้านข้างของฉัน ครู... เธอ... นาง hugged ผมแน่น และครอบคลุมฉัน ปกป้อง ฉันกับร่างกายของเธอ แม้กระทั่งแม่ของตัวเองไม่ได้ที่เมื่อพ่อตีครู และทำเธออสัญ ข้าเป็นครั้งแรกหลังจากปีที่ยาวนาน ฉันกรีดร้องดัง ๆ "คน... กรุณาช่วย ช่วยครู"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นครู ผมได้ขึ้นมาอีกครั้ง และวิ่งไปที่ครู ผมไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าการบันทึกครู ทั้งหมดกลัวผมรู้สึกว่าก่อนที่จะหายไปอย่างกระทันหัน เมื่อผมเห็นว่าคนเก่า ๆ ได้ถูกครูสำลักเลือดของฉันฉันรู้สึกอารมณ์อื่น ๆ ความโกรธ. ฉันเอาพลั่วและตีว่าคนเก่า แต่มันก็ไม่ได้ยากพอ ฉันอ่อนแอเกินไป เขาชกฉันในกระเพาะอาหารและทำให้ฉันบินไปครู เขาเอาจอบและมาถึงด้านข้างของฉัน ครู ... เธอ ... เธอกอดฉันไว้แน่นและปกคลุมฉันปกป้องฉันด้วยร่างกายของเธอ แม้แต่แม่ของฉันเองไม่เคยทำอย่างนั้น. ตอนที่พ่อตีครูและทำให้หมดสติของเธอฉันร้องไห้เป็นครั้งแรกหลังจากปีที่ยาวนาน ฉันกรีดร้องออกมาดัง ๆ "ใครบางคน ... กรุณาช่วย! กรุณาช่วยครู! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันคือครู ฉันได้อีกครั้ง และวิ่งไปที่ครูเป็น ผมไม่ได้ว่าอะไร กว่าจะช่วยครู ทั้งหมดกลัวฉันรู้สึกมาก่อนก็หายไป เมื่อเห็นชายชรากำลังครูเลือดของฉันฉันรู้สึกว่าอารมณ์อื่น ความโกรธ

ผมเอาพลั่วตีผู้ชายคนนั้น แต่มันยังไม่หนักพอ ผมอ่อนแอเกินไป เขาชกผมที่ท้อง และทำให้ผมบินกับครูเขาเอาพลั่วและกลับมาอยู่ข้างฉัน อาจารย์ . . . . . . เธอ . . . . . . . เธอกอดผมแน่นและปกคลุมฉัน ปกป้องฉัน กับร่างกายของเธอ แม้แต่แม่ผมเองไม่เคยทำ

เมื่อพ่อตีครู และทำให้สติของเธอ ฉันร้องไห้ เป็นครั้งแรก หลังจากได้นานเป็นปี ฉันกรีดร้องออกมาดัง ๆ " ใครบางคน . . . . . . . โปรดช่วย ! ช่วยครู "