anxiety when their relative goes in

anxiety when their relative goes into hospital, and caregiver resilience and support are important predictors of successful discharge planning (Bauer, Fitzgerald, Koch, & King, 2011; Cox, 1996; Efraimsson, Sandman, Hyden & Rasmussen, 2006; Haesler, Bauer, & Nay, 2007) — one of many reasons that this is essential to maintain. In the case of older people, espe- cially those with dementia, the processes used by hospitals to prepare families to receive them back into the commu- nity are vital to a successful discharge. Failure to consult and adequately communicate with the families results in a greater risk of re-admission (Fitzgerald, Bauer, Koch, & King, 2011; Haesler, Bauer, & Nay, 2008; Hennings, Froggatt, & Keady, 2010).
Family caregivers are frequently called on to participate in decision-making on behalf of their relatives. This responsi- bility can be accompanied by feelings of burden and anxiety and it is important to ensure that adequate support is pro- vided to them to avoid rushed decision-making and poor outcomes, both of which may lead to dissatisfaction with care (Hines et al., 2011). It is particularly necessary when the decisions are about life-sustaining treatment, as the burden of making these decisions can have on-going psy- chological consequences for the decision-maker (Hansen, Archbold, Stewart, Westfall, & Ganzini, 2005). Family care- givers can feel overwhelmed by the healthcare system about which they have little knowledge and this can lead to a feeling of powerlessness and the inability to influence the decisions advocated by the clinical team (Efraimsson et al., 2006). When communication is used effectively, bet- ter outcomes ensue for the patient and their families, and importantly the compassion of the staff is evident.
Many of the family caregivers of people in sub-acute care may need considerable support to navigate their way through the health system and to ensure that they are able to continue as caregiver once their relative is discharged, as they are often older and may have health issues themselves (Haesler et al., 2008). There is a danger that vulnerable family caregivers can feel disempowered by the health care system, as a result of their exclusion from decision-making and the lack of recognition for their ‘expertise’ in the care of their relative (Bauer, Fitzgerald, Haesler & Manfrin, 2009; Douglas-Dunbar & Gardiner, 2007; Haesler, Bauer, & Nay,
2010). In many instances older people are likely to defer to the opinion of the health professional rather than contribute to decision-making (Stewart, Meredith, Brown, & Galajda,
2000). The stress and anxiety felt by family caregivers when their relative is an inpatient cannot be underestimated. Excluding them from discussions is counterproductive as the success of discharge is dependent on the capabilities of the family to manage the care of the person at home. Their input into discharge planning is therefore fundamental.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความวิตกกังวลเมื่อญาติของพวกเขาไปเข้าโรงพยาบาล และความยืดหยุ่นของภูมิปัญญาและสนับสนุน predictors สำคัญของการวางแผนจำหน่ายที่ประสบความสำเร็จ (Bauer ห้อง คอ &คิง 2011 ค็อกซ์ 1996 Efraimsson แมน Hyden & Rasmussen, 2006 & Haesler, Bauer นาย 2007) — หนึ่งในหลายสาเหตุที่สำคัญในการรักษา ในกรณีที่คนสูงอายุ espe - cially ผู้ที่ มีสมองเสื่อม กระบวนการที่ใช้ตามโรงพยาบาลเพื่อเตรียมความพร้อมครอบครัวที่ต้องรับไว้ commu-nity สำคัญเพื่อจำหน่ายประสบความสำเร็จได้ ล้มเหลวในการศึกษา และสื่อสารอย่างเพียงพอ มีผลครอบครัวในความเสี่ยงมากขึ้นเข้าใหม่ (ห้อง Bauer คอ &คิง 2011 นาย Haesler, Bauer & 2008 Hennings, Froggatt & Keady, 2010) .
บ่อย ๆ เรื้อรังครอบครัวจะเรียกในการร่วมตัดสินใจในนามของญาติพี่น้อง Bility responsi นี้สามารถจะมาพร้อมกับความรู้สึกของภาระงานและความวิตกกังวล และสิ่งสำคัญคือต้องมั่นใจว่า เพียงพอสนับสนุน โปร-vided ไปเพื่อหลีกเลี่ยงวิ่งผลตัดสินใจอะไร ดี ซึ่งทั้งสองอาจนำไปสู่ความไม่พอใจกับการดูแล (วอนไฮนส์ et al., 2011) ความจำเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อการตัดสินใจเกี่ยวกับการรักษาประคับประคองชีวิต ภาระการตัดสินใจเหล่านี้ทำให้สามารถมีผลการ chological ม.จว. decision-maker (แฮนเซ่น Archbold สจ๊วต Westfall & Ganzini, 2005) ครอบครัวดูแล-givers สามารถรู้สึกจม โดยระบบดูแลสุขภาพที่พวกเขามีความรู้น้อย และนี้สามารถนำไปสู่ความรู้สึก powerlessness และไม่สามารถตัดสินใจที่ advocated influence โดยทีมงานทางคลินิก (Efraimsson และ al., 2006) เมื่อใช้สื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพ ผลเคียงเธอใส่ใจผู้ป่วยและครอบครัว และที่สำคัญคุณค่าของพนักงานจะปรากฏชัดได้
เรื้อรังครอบครัวของคนในการดูแลย่อยเฉียบพลันมากมายต้องการจำนวนมากนำทางผ่านระบบสุขภาพ และ เพื่อให้แน่ใจว่า จะสามารถดำเนินต่อเป็นภูมิปัญญาเมื่อญาติของพวกเขาจะออก พวกเขามักจะมีอายุ และอาจมีปัญหาสุขภาพตัวเอง (Haesler et al, 2008) มีอันตรายที่เรื้อรังเสี่ยงครอบครัวสามารถรู้สึก disempowered ระบบสุขภาพ จากแยกที่ออกจากการตัดสินใจและการขาดการรับรู้ในตน 'ชาญ' ในความดูแลของญาติของพวกเขา (Bauer ห้อง Haesler & Manfrin, 2009 ดันบาร์ดักลาส& Gardiner, 2007 Haesler นาย& Bauer
2010) ในหลายกรณี คนสูงอายุมีแนวโน้มไปตามความเห็นของผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพ แทนที่นำไปสู่การตัดสินใจ (สจ๊วต & Meredith สีน้ำตาล Galajda,
2000) ความเครียดและวิตกกังวลรู้สึกเรื้อรังครอบครัวเมื่อญาติของ ห้องคลอดไม่สามารถ underestimated ไม่รวมพวกเขาจากการสนทนาจะ counterproductive เป็นความสำเร็จของปล่อยขึ้นอยู่กับความสามารถของครอบครัวในการจัดการดูแลของคนที่บ้าน ดังนั้นพื้นฐานการป้อนข้อมูลในการวางแผนจำหน่ายได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิตกกังวล เมื่อญาติไปในโรงพยาบาล และความยืดหยุ่นของผู้ดูแลและสนับสนุนเป็นปัจจัยสําคัญของการวางแผนจำหน่ายผู้ป่วยที่ประสบความสำเร็จ ( บาวเออร์ ฟิตซ์เจอรัลด์ & Koch , กษัตริย์ , 2011 ; Cox , 1996 ; efraimsson แซนด์แมน , ยักษ์ , & ราสมุสเซ่น , 2006 ; haesler , บาวเออร์ &เนย์ , 2007 ) - หนึ่งในหลายเหตุผลที่ว่านี้เป็นสิ่งจำเป็น ในการรักษา ในกรณีของผู้สูงอายุ เอสป์ - cially ผู้ที่มีภาวะสมองเสื่อมกระบวนการที่ใช้ โดยโรงพยาบาลจะจัดเตรียมครอบครัวที่จะได้รับพวกเขากลับเข้าไปใน Commu nity - มีความสําคัญต่อการประสบความสำเร็จ ความล้มเหลวในการปรึกษา และพอสื่อสารกับครอบครัวผลในความเสี่ยงมากขึ้นของเข้าอีกครั้ง ( ฟิตซ์เจอรัลด์ บาวเออร์ & Koch , กษัตริย์ , 2011 ; haesler , บาวเออร์ &เนย์ , 2008 ; เฮนนิ่งส์ froggatt &คีดี้ , ,
, 2010 )ผู้ดูแลในครอบครัวมักเรียกว่ามีส่วนร่วมตัดสินใจในนามของญาติของพวกเขา responsi - bility สามารถมาพร้อมกับความรู้สึกของภาระและความกังวล และมันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้แน่ใจว่าเพียงพอสนับสนุนโปร - vided พวกเขาเพื่อหลีกเลี่ยงการรีบตัดสินใจและยากจนผลทั้งสองซึ่งอาจก่อให้เกิดความไม่พอใจกับการดูแล ( ไฮนส์ et al . , 2011 )มันเป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่งเมื่อตัดสินใจเกี่ยวกับชีวิต sustaining การรักษา ด้วยภาระของการตัดสินใจเหล่านี้สามารถมีผลต่อเนื่อง PSY - chological สำหรับคน ( แฮนเซ่น อาร์ชโบลด์สจ๊วต Westfall & , , ganzini , 2005 )การดูแลครอบครัว - ผู้ให้จะรู้สึกจมโดยระบบการดูแลสุขภาพที่พวกเขามีความรู้เพียงเล็กน้อยและนี้สามารถนำไปสู่ความรู้สึกของผู้ป่วยและความสามารถในfl uence การตัดสินใจสนับสนุนโดยทีมงานทางคลินิก ( efraimsson et al . , 2006 ) เมื่อการใช้อย่างมีประสิทธิภาพ , เดิมพัน - ผล เธอตามมาสำหรับผู้ป่วยและครอบครัวของพวกเขาและที่สำคัญความเมตตาของเจ้าหน้าที่เห็นได้ชัด .
หลายครอบครัวผู้ดูแลประชาชนในแขวงการดูแลเฉียบพลันอาจต้องการการสนับสนุนมากที่จะนำทางทางของพวกเขาผ่านระบบสุขภาพและเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะยังคงเป็นผู้ดูแล เมื่อญาติของพวกเขาออกมา , พวกเขามักจะเก่าและอาจมีปัญหาสุขภาพตัวเอง ( haesler et al . , 2008 )มีความเสี่ยงอันตรายที่ผู้ดูแลรู้สึก disempowered โดยระบบการดูแลสุขภาพ เป็นผลของตนออกจากการตัดสินใจ และการขาดการรับรู้ของ ' ความเชี่ยวชาญในการดูแลของญาติ ( บาวเออร์ ฟิตซ์เจอรัลด์ haesler & manfrin , 2009 ; ดั๊กลาส ดันบาร์&การ์ดิเนอร์ , 2007 ; haesler & , บาวเออร์ "
2010 )ในหลายกรณีคนรุ่นเก่ามักคล้อยตามความคิดเห็นของผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพมากกว่าการมีส่วนร่วมในการตัดสินใจ ( สจ๊วต เมเรดิธ , น้ำตาล , & galajda
, 2000 ) ความเครียดและความวิตกกังวลรู้สึกโดยผู้ดูแลในครอบครัว เมื่อญาติของพวกเขาเป็นผู้ไม่ประมาทยกเว้นจากการอภิปรายคือต่อต้านการเป็นความสำเร็จของการพึ่งพาความสามารถของครอบครัวในการจัดการดูแลตนเองที่บ้านได้ ของตนใส่เข้าไปในการวางแผนการจำหน่ายผู้ป่วยจึงเป็นรากฐานที่สำคัญ