Chapter 7Matilda's Eyes'I feel quit

Chapter 7
Matilda's Eyes
'I feel quite sick when I realize that I'm going to have
you in my school for the next six years,' Miss Trunchbull
told the children. She looked slowly along the lines of
small faces.'You!' she shouted, pointing at a small boy
called Rupert. 'What is two sevens?'
'Sixteen,' answered Rupert, too quickly.
Miss Trunchbull walked towards him like a dangerous
animal who has just found something nice to eat.
'Eighteen!' Rupert cried. 'Eighteen, not sixteen!'
'You stupid little sausage!' shouted Miss Trunchbull.
'You oily little hamburger!' She put one of her large hands
round Rupert's beautiful golden hair and lifted him out of
his chair. The boy kicked and screamed like a frightened
pig. 'Two sevens are fourteen! Two sevens are fourteen!'
shouted Miss Trunchbull. 'Say it!'
From the back of the room, Miss Honey cried,'Please
put him down, Miss Trunchbull. You're hurting him!' 21
'Say it, boy!' shouted Miss Trunchbull.
'T-t-two sevens are f-f-fourteen,' cried Rupert, and Miss
Trunchbull opened her hand and dropped him on the
ground like a rubber ball.
Rupert went back to his chair, making small noises.
Miss Trunchbull looked at the others. 'I don't like small
people. Why do children take so long to grow up? I think
they do it on purpose.'
A very brave boy called Eric said, 'But you were a
small person once, Miss Trunchbull.'
'I was never a small person!' she shouted. 'Don't be
rude! And stand up when you speak to me.'
Eric stood up.
'Spell what,' said Miss Trunchbull.
'Pardon?' said Eric. 'What do you want me to spell?'
'Spell what, you stupid boy! Spell the word "what"!'
'W... O... T, 'said Eric.
'Wrong!' screamed Miss Trunchbull. She walked across
and looked down at his frightened little face.
'W... H ... О... T,' he said, trying again quickly.
Miss Trunchbull put her hands round each of the boy's
ears and lifted him out of his chair.
'Help!' cried Eric. 'You're hurting me!'
From the back of the room, Miss Honey cried, 'Miss
Trunchbull, don't! His ears will come off!'
'Small boys' ears do not come off!' shouted Miss
Trunchbull. 'You spell the word "what", W... H... A... T
Now spell it, you little snake!'
'W... H... A... T spells what!' cried Eric. 22
Miss Trunchbull dropped him back into his chair.
'That's the way to do it, Miss Honey!' she said. 'You're too
soft with them. Read Nicholas Nickleby, by Charles
Dickens. Read about Mr Wackford Squeers of Dotheboys
Hall school. So that they learned, what did he do with
boys? He hit them, Miss Honey! Hit them hard! Read it.
It's a very good book.'
'I've read it,' said Matilda quietly.
Miss Trunchbull looked down at her. 'Don't lie to me,
girl!' she shouted. 'Stand up. What is your name?'
Matilda stood up and said, 'Matilda Wormwood, Miss
Trunchbull.'
'Wormwood?' said Miss Trunchbull. 'Are you the
daughter of the man Wormwood of Wormwood Cars?'
Yes, Miss Trunchbull,' said Matilda.
'He's a robber!' shouted Miss Trunchbull. 'A few days
ago he sold me a car. "It's almost new," he said. But today
the gearbox blew up! And it was full of sawdust!'
'He's clever at his business,' said Matilda.
'Clever? No, he's not!' shouted Miss Trunchbull. 'Miss
Honey tells me that you're clever, too! Well, I don't like
clever people, so I'm going to watch you very carefully.
Now, sit down and be quiet.'
Matilda sat down and Miss Trunchbull turned and
picked up her glass of water — and screamed! Then all the
children saw the long, thin thing swimming round and
round in the glass. They jumped up and shouted 'What is
it?' 'It's a snake!' and 'Be careful, it bites!'
Miss Trunchbull was shaking. 'Wh-what is it?' she said.
She did not know. She just knew that it was something 23
very unpleasant. 'Matilda!' she shouted. 'Stand up! Stand up
you dirty little rat!'
'I didn't do it!' shouted Matilda.
'Oh yes, you did!' shouted Miss Trunchbull. 'Your
father was right to warn me about you!'
'But I didn't do it!' screamed Matilda.
'Shut up and sit down!' shouted Miss Trunchbull.
Slowly, Matilda sat down. She got angrier... and
angrier... and angrier... 'I'll blow up in a minute!' she
thought. She looked at Miss Trunchbull, then she looked at
the newt in the glass. 'I want to pick up the glass and drop
the newt on Trunchbull's head!' she thought.
And then, quite slowly, Matilda began to feel
something strange. It was mostly in her eyes. A sort of
electricity seemed to be inside them. A strong feeling... and
her eyes were beginning to get hot...
She looked at the newt in the glass... and the feeling in
each eye got stronger and stronger... 'Push it over!' she said
very softly. 'Push it over!' And suddenly the glass fell over,
and the water and the newt went on to the front of Miss
Trunchbull's dress!
Miss Trunchbull screamed and knocked the newt off
with the back of her hand, and it went flying across the
room. It landed on the floor near Lavender's desk, and she
quickly picked it up and put it into her pencil box.
'Who did it?' Miss Trunchbull was screaming. 'Come
on! Who pushed t

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 7
มาทิลด้าตา
'ฉันรู้สึกสบายมากเมื่อฉันรู้ว่าฉันจะมี
คุณอยู่ในโรงเรียนของฉันสำหรับหกปีข้างหน้า' นางสาว Trunchbull
บอกเด็ก เธอมองอย่างช้า ๆ ตามสายของ
faces.'You ขนาดเล็ก! ' เธอตะโกนชี้ไปที่เด็กผู้ชายตัวเล็ก
ที่เรียกว่ารูเพิร์ต 'คืออะไรสองสามัคคี?'
'สิบหก' ตอบรูเพิร์ตเร็วเกินไป.
นางสาว Trunchbull เดินต่อเขาเช่นอันตราย
จากสัตว์ที่ได้พบเพียงสิ่งที่ดีที่จะกิน.
'สิบแปด! รูเพิร์ตร้องไห้ 'แปดสิบหกไม่ได้!'
'คุณไส้กรอกน้อยโง่!' ตะโกนนางสาว Trunchbull.
'คุณแฮมเบอร์เกอร์เล็ก ๆ น้อย ๆ มัน! เธอใส่มือข้างหนึ่งของเธอที่มีขนาดใหญ่
รอบผมสีทองของรูเพิร์ตที่สวยงามและยกเขาออกจาก
เก้าอี้ของเขา เด็กชายเตะและกรีดร้องเหมือนกลัว
หมู 'สองสามัคคีจึงเป็นสิบสี่! สองสามัคคีจึงเป็นสิบสี่! '
ตะโกนนางสาว Trunchbull 'พูดมัน!'
จากด้านหลังของห้องพัก, นางสาวน้ำผึ้งร้อง 'กรุณา
ใส่เขาลงนางสาว Trunchbull คุณกำลังทำร้ายเขา! ' 21
'พูดมันเด็ก! ตะโกนนางสาว Trunchbull.
'TT-สองสามัคคีมี FF-สิบสี่' ร้องไห้รูเพิร์ตและนางสาว
Trunchbull เปิดมือของเธอและลดลงเขาบน
พื้นดินเหมือนลูกบอลยาง.
รูเพิร์ตเดินกลับไปที่เก้าอี้ของเขาทำเสียงเล็ก ๆ .
นางสาว Trunchbull มองที่ คนอื่น ๆ. 'ฉันไม่ชอบเล็ก ๆ
คน ทำไมเด็กใช้เวลานานที่จะเติบโตขึ้น? ผมคิดว่า
พวกเขาทำไว้ในวัตถุประสงค์. '
เด็กกล้าหาญมากที่เรียกว่าเอริคกล่าวว่า' แต่คุณเป็น
คนตัวเล็ก ๆ ครั้งนางสาว Trunchbull. '
' ผมไม่เคยเป็นคนตัวเล็ก ๆ ! เธอตะโกน 'อย่า
หยาบคาย! และยืนขึ้นเมื่อคุณพูดกับฉัน.
เอริคยืนขึ้น.
'สะกดสิ่งที่' นางสาว Trunchbull กล่าว.
'ให้อภัย' เอริคกล่าวว่า 'สิ่งที่คุณต้องการให้ฉันไปสะกด?'
'สะกดสิ่งที่คุณเด็กโง่! สะกดคำว่า "อะไร"! '
' W ... โอ ... T, กล่าวว่าเอริค.
'ผิด!' กรีดร้องนางสาว Trunchbull เธอเดินข้าม
และมองลงไปที่ใบหน้าของเขาเล็กน้อยกลัว.
'W ... H ... О ... T,' เขากล่าวว่าจะพยายามอีกครั้งได้อย่างรวดเร็ว.
นางสาว Trunchbull ใส่มือของเธอในแต่ละรอบของเด็ก
หูและยกเขาออก ของเก้าอี้ของเขา.
'Help!' ร้องไห้เอริค 'คุณกำลังทำร้ายฉัน!'
จากด้านหลังของห้องพัก, นางสาวน้ำผึ้งร้อง 'นางสาว
Trunchbull ทำไม่ได้! หูของเขาจะหลุดออกมา! '
หู' ชายเล็ก 'ไม่หลุดออกมา!' ตะโกนนางสาว
Trunchbull 'คุณสะกดคำว่า "อะไร" ... W H ... นัก ... T
ตอนนี้สะกดคุณงูน้อย!'
'W ... H ... นัก ... T คาถาสิ่ง! ร้องไห้เอริค 22
นางสาว Trunchbull ลดลงเขากลับเข้ามาในเก้าอี้ของเขา.
'นั่นคือวิธีที่จะทำมันนางสาวน้ำผึ้ง! เธอพูด. 'คุณเกินไป
นุ่มกับพวกเขา อ่านนิโคลัส Nickleby โดยชาร์ลส์
ดิคเก้น อ่านข้อมูลเกี่ยวกับนาย Wackford Squeers ของ Dotheboys
โรงเรียนฮอลล์ เพื่อให้พวกเขาได้เรียนรู้สิ่งที่เขาทำกับ
เด็กผู้ชาย? เขาตีพวกเขานางสาวน้ำผึ้ง! ตีพวกเขายาก! อ่านมัน.
มันเป็นหนังสือที่ดีมาก. '
' ฉันได้อ่านมัน 'กล่าวว่ามาทิลด้าเงียบ ๆ .
นางสาว Trunchbull มองลงไปที่เธอ 'อย่าโกหกฉัน
สาว! เธอตะโกน 'ยืนขึ้น. คุณชื่ออะไร? "
มาทิลด้ายืนขึ้นและกล่าวว่า 'มาทิลด้ากลุ้มนางสาว
Trunchbull.'
'กลุ้ม? กล่าวว่านางสาว Trunchbull 'คุณเป็น
ลูกสาวของคนที่มีความกลุ้มกลุ้มรถยนต์?'
ใช่นางสาว Trunchbull 'มาทิลด้ากล่าวว่า.
' เขาเป็นโจร! ตะโกนนางสาว Trunchbull 'ไม่กี่วันที่
ผ่านมาเขาขายผมรถ "มันเกือบใหม่" เขากล่าว แต่วันนี้
กระปุกพัดขึ้น! และมันก็เต็มไปด้วยขี้เลื่อย! '
' เขาเป็นคนฉลาดที่ธุรกิจของเขา 'มาทิลด้ากล่าวว่า.
เคลฟเวอร์'? ไม่เขาไม่ใช่!' ตะโกนนางสาว Trunchbull 'นางสาว
น้ำผึ้งบอกฉันว่าคุณฉลาดเกินไป! ดีฉันไม่ชอบ
. คนฉลาดดังนั้นฉันจะไปดูคุณอย่างระมัดระวัง
ตอนนี้นั่งลงและจะเงียบ '.
มาทิลด้านั่งลงและนางสาว Trunchbull หันหลังกลับและ
หยิบแก้วน้ำของเธอ - และกรีดร้อง! จากนั้นทั้งหมดที่
เด็กเห็นยาวบางรอบสระว่ายน้ำและสิ่ง
รอบในแก้ว พวกเขากระโดดขึ้นและตะโกน 'คืออะไร
มันได้หรือไม่' 'มันงู! และ 'ระวังมันกัด!'
นางสาว Trunchbull ก็สั่น 'มัน WH-คืออะไร' เธอบอกว่า.
เธอไม่รู้ เธอก็รู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ 23
ที่พอใจมาก 'มาทิลด้า! เธอตะโกน 'ยืนขึ้น! ยืนขึ้น
คุณหนูสกปรกน้อย! '
' ฉันไม่ได้ทำมัน! ' ตะโกนมาทิลด้า.
'โอ้ใช่คุณได้!' ตะโกนนางสาว Trunchbull 'คุณ
พ่อเป็นสิทธิที่จะเตือนฉันเกี่ยวกับคุณ!'
' แต่ผมไม่ได้ทำมันได้!' กรีดร้องมาทิลด้า.
'หุบปากและนั่งลง!' ตะโกนนางสาว Trunchbull.
ช้ามาทิลด้านั่งลง เธอได้โกรธ ... และ
โกรธ ... และโกรธ ... ฉันจะระเบิดขึ้นในนาที! เธอ
คิดว่า เธอมองที่นางสาว Trunchbull แล้วเธอมองไปที่
นิวท์ในแก้ว 'ฉันต้องการที่จะรับแก้วและวาง
Newt บนหัวของ Trunchbull! เธอคิดว่า.
แล้วค่อนข้างช้ามาทิลด้าเริ่มที่จะรู้สึก
อะไรแปลก ๆ มันเป็นส่วนใหญ่อยู่ในดวงตาของเธอ การเรียงลำดับของ
การผลิตไฟฟ้าที่ดูเหมือนจะเป็นในพวกเขา ความรู้สึกที่ดี ... และ
ดวงตาของเธอเป็นจุดเริ่มต้นที่จะได้รับความร้อน ...
เธอมองที่นิวท์ในแก้ว ... และความรู้สึกใน
แต่ละตาได้ดีและแข็งแรง ... 'ดันมันมากกว่า!' เธอบอกว่า
มากเบา ๆ 'ดันมันมากกว่า!' และก็กระจกลดลงมากกว่า
และน้ำและนิวท์เดินไปยังด้านหน้าของนางสาว
ชุด Trunchbull ของ!
นางสาว Trunchbull กรีดร้องและเคาะ Newt ออก
ด้วยหลังมือของเธอและมันก็บินข้าม
ห้อง มันลงบนพื้นใกล้กับโต๊ะลาเวนเดอร์และเธอ
รีบหยิบมันขึ้นมาและใส่ลงในกล่องดินสอของเธอ.
'ใครทำมันได้หรือไม่' นางสาว Trunchbull กรีดร้อง 'มา
ใน! ที่ผลัก T