In the future all wars have ended, but famine and poverty still remain in a new North Amercia, which has been split into 12 Districts. To appease the people, and pay tribute to the fallen, Capitol City have devised The Hunger Games, in which 2 children from each District are chosen to fight to the death live on TV.
The film follows the fortunes of the two chosen from District 12, and we see them whisked off to Capitol City - a pastel coloured "Willy Wonka" style place in which the people wear outlandish costumes, have bizarre haircuts and live seemingly empty and decedent lives. Here they are treated like royalty, and trained in readiness for the games.
Eventually the children are pitted against each other and the game begin. It is here that the film begins to remind one of the Japanese classic of a few years back 'Battle Royale' - but without as much blood or violence. As the game progresses the rules begin to change to attain an ending which is pleasing to the masses, rather than those "playing" the game, and new elements are thrown in to ensure excitement and "fun" for the viewers.
The film takes a long time to really hit its stride - the opening sequences seemingly go on forever - and there is no doubt that this film owes a big debt to 'Battle Royale', as well as nods to the original 'Rollerball' (in as much as war has been outlawed and violence has become controlled and organised for the entertainment of the masses) and even 'Logans Run', but it has enough in it to make it a stand-up, worthwhile film in its own right. Not the least of these is the way in which TV is shown to become cynical and exploitative, where - in much the same way as the Ancient Romans had their "Blood and Circuses" - love and death are merely elements in mass entertainment.
The production is very good - the future Capitol City looks amazing - whilst the acting ranges from excellent (the young actress playing the lead role is very good), to screen chewing (Woody Harrleson eats his heart out!!). The other thing about the film is its length - at almost 2hours 30minutes there is no doubt that it is just too long! A good half hour could have been lost without losing any of the tension or drama. Worth seeing definitely, but make sure you watch it in a comfortable cinema (or else take a cushion!)
ในอนาคต จะยุติสงครามทั้งหมด แต่ทุพภิกขภัยและความยากจนยังคงอยู่ในใหม่เหนือ Amercia ซึ่งได้แบ่งออกเป็น 12 เขต วักคน และส่วยการที่ลดลง เมืองแคปิตอลได้คิดค้นเกมหิว ที่เลือก 2 คนจากแต่ละอำเภอเพื่อต่อสู้ตายอยู่บนทีวีฟิล์มดังต่อไปนี้ตัวใหญ่ ๆ ของเลือกสองเขต 12 และเราเห็น whisked ปิดเมืองแคปิตอล- ดินสอสีเป็นสีสไตล์ "Willy Wonka" สถานที่คนสวมใส่เครื่องแต่งกาย outlandish มี haircuts แปลกประหลาด และอยู่ดูเหมือนว่างเปล่า และ decedent อยู่ ที่นี่จะมีความรู้สึก และการฝึกอบรมในความพร้อมในเกมในที่สุดเด็กจะ pitted กันและเริ่มต้นเกม ที่นี่จะว่า ฟิล์มเริ่มนึกถึงคลาสสิคญี่ปุ่นไม่กี่ปีหลัง 'เกมนรก' - แต่ไม่ มีเลือดหรือรุนแรงมาก เป็นยะเกม กฎเริ่มต้นการเปลี่ยนแปลงเพื่อบรรลุการสิ้นสุดซึ่งเป็นฝูง แทน "เล่น" เกมพอ และมีโยนในองค์ประกอบใหม่ให้ "สนุก" และความตื่นเต้นสำหรับผู้ชมที่The film takes a long time to really hit its stride - the opening sequences seemingly go on forever - and there is no doubt that this film owes a big debt to 'Battle Royale', as well as nods to the original 'Rollerball' (in as much as war has been outlawed and violence has become controlled and organised for the entertainment of the masses) and even 'Logans Run', but it has enough in it to make it a stand-up, worthwhile film in its own right. Not the least of these is the way in which TV is shown to become cynical and exploitative, where - in much the same way as the Ancient Romans had their "Blood and Circuses" - love and death are merely elements in mass entertainment.The production is very good - the future Capitol City looks amazing - whilst the acting ranges from excellent (the young actress playing the lead role is very good), to screen chewing (Woody Harrleson eats his heart out!!). The other thing about the film is its length - at almost 2hours 30minutes there is no doubt that it is just too long! A good half hour could have been lost without losing any of the tension or drama. Worth seeing definitely, but make sure you watch it in a comfortable cinema (or else take a cushion!)
การแปล กรุณารอสักครู่..