and distribution of the pathogens i

and distribution of the pathogens in the
tomato phyllosphere.
Management of bacterial spot and speck
is a challenge in commercial production
fields due to limited efficacy of current disease
management strategies. Causal bacteria
readily acquire resistance to streptomycin
and fixed copper bactericides (9,30,42), and
host resistance has not proven durable (21).
There are currently two known races of X.
axonopodis pv. vesicatoria (T1 and T3)
and one race of X. vesicatoria (T2) (21).
Tomato host resistance to T1 (35) is not
effective against T3 strains that have recently
emerged as a predominant population
in Florida (21), nor against T2 strains
commonly found in the Midwest (28). Host
resistance to all three races has been identified
(36) in L. esculentum PI 114490, but
this resistance has not been incorporated
into commercial cultivars. In a similar
manner, virulent strains of P. syringae pv.
tomato lacking the avirulence gene avrPto
were documented in natural populations
(26) even prior to deployment of the Pto
resistance gene (33).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และการกระจายของเชื้อโรคในตัวphyllosphere มะเขือเทศการจัดการจุดแบคทีเรียและสเป๊คเป็นความท้าทายในการผลิตเชิงพาณิชย์งานเนื่องจากจำกัดประสิทธิภาพของโรคปัจจุบันกลยุทธ์การจัดการ แบคทีเรียสาเหตุพร้อมรับความต้านทานต่อ streptomycinและคงทองแดง bactericides (9,30,42), และความต้านทานของโฮสต์ไม่ได้พิสูจน์ความทนทาน (21)ปัจจุบันมีการแข่งขันรู้จักสองของ Xกำแพงแสน pv vesicatoria (T1 และ T3)และการแข่งขันหนึ่งของ X. vesicatoria (T2) (21)มะเขือเทศต้านทานโฮสต์ T1 (35) ไม่ได้ประสิทธิภาพต่อสายพันธุ์ T3 ที่มีเมื่อเร็ว ๆ นี้กลายเป็นประชากรเด่นในฟลอริดา (21), หรือ กับสายพันธุ์ T2มักพบในมิดเวสต์ (28) โฮสต์ความต้านทานการแข่งขันสามทั้งหมดได้รับการระบุ(36) ใน L. esculentum PI 114490 แต่ไม่ได้การรวมความต้านทานนี้เป็นสายพันธุ์เชิงพาณิชย์ ในความคล้ายลักษณะ พันธุ์ virulent P. syringae pvมะเขือเทศขาดการ avirulence avrPto ยีนได้รับการบันทึกในประชากรธรรมชาติ(26) แม้กระทั่งก่อนการใช้งานของการส่งกำลังออกต้านทานยีน (33)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และการกระจายของเชื้อโรคในใบมะเขือเทศการจัดการของเชื้อแบคทีเรียและจุดจุดคือ ความท้าทายในการผลิตเชิงพาณิชย์สาขา เนื่องจากประสิทธิภาพของโรคในปัจจุบันจำกัดกลยุทธ์การจัดการ แบคทีเรียสาเหตุพร้อมได้รับความต้านทานสเตร็ปโตมัยซินและการแก้ไข bactericides ทองแดง ( 9,30,42 )ความต้านทานกองทัพได้พิสูจน์ไม่คงทน ( 21 )ขณะนี้มีสองรู้จักเผ่าพันธุ์ของ Xaxonopodis PV . เชื้อ ( T1 และ T3 )และเป็นหนึ่งในการแข่งขัน X ( T2 ) เชื้อ ( 21 )ความต้านทานของมะเขือเทศกับ T1 ( 35 ) ไม่ได้ประสิทธิภาพป้องกันสายพันธุ์ T3 ที่เมื่อเร็วๆ นี้เกิดเป็นประชากรที่โดดในฟลอริด้า ( 21 ) , หรือ T2 กับสายพันธุ์มักพบในมิดเวสต์ ( 28 ) โฮสต์ต่อต้านเชื้อชาติ 3 ทั้งหมดถูกระบุ( 36 ) ใน แอลพี 114490 มะเขือเทศ แต่ความต้านทานนี้ไม่ได้ถูกรวมเป็นพันธุ์การค้า ในที่คล้ายกันลักษณะสายพันธุ์รุนแรงหน้า syringae PV .มะเขือเทศ avrpto avirulence ขาดยีนถูกบันทึกไว้ในประชากรธรรมชาติ( 26 ) แม้ก่อนการใช้งานของ PTOยีนต้านทาน ( 33 )