This paper presents an analytic fra

This paper presents an analytic framework to measure the spatial segregation caused by reducing or forbidding the free movement of pedestrians, due to the existence of a highway or other type of transport facility with barriers that prevent pedestrians from crossing it. First, using empirical data from Berlin, London, Sydney and Santiago, it is shown that the proportion of walking as a function of travel distance approximately follows an exponential distribution. Then, probabilities of walking and expected walking distances are calculated under two alternative configurations –free vs constrained pedestrian crossing. Assuming an exponential distribution, we find that average walking distance increases by L/2 plus any extra walking distance due to the crossing itself (e.g., stairs, accessways to pedestrian overpasses), when pedestrian crossing is forced to be made every L metres. The model is applied in Santiago, on a road where a normal avenue was replaced by a segregated highway with pedestrian overpasses in specific locations to allow crossing. We show that the segregated facility decreases the probability of walking to places where walking distance has increased, worsening car dependency even for short trips. The greatest inconvenience is for people living directly adjacent to the highway, whose walking distance to cross the road is tripled on average. This is an estimation of the barrier effect produced by this type of segregated transport infrastructure.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เอกสารนี้แสดงเป็นกรอบคู่วัดแบ่งแยกพื้นที่ที่เกิดจากการลด หรือห้ามปรามทำเสรีของชิด เนื่องจากการดำรงอยู่ของการทางหลวงหรือชนิดอื่น ๆ ของการขนส่งสิ่งอำนวยความสะดวกกับอุปสรรคที่ทำให้โชคดีข้ามมัน ครั้งแรก ใช้ข้อมูลประจักษ์จากเบอร์ลิน ลอนดอน ซิดนีย์ และ Santiago มันแสดงให้เห็นว่า สัดส่วนของการเดินเป็นฟังก์ชันของระยะทางการเดินทางประมาณดังต่อไปนี้การกระจายแบบเลขชี้กำลัง แล้ว กิจกรรมเดินและเดินคาดคำนวณระยะทางภายใต้โครงแบบสำรองที่สอง – vs ฟรีจำกัดเดินข้าม เราสมมติว่าการกระจายเนน หาค่าเฉลี่ยที่เดินระยะทางเพิ่มขึ้น โดย L/2 บวกใด ๆ พิเศษห่างจากจุดผ่านแดนตัวเอง (เช่น บันได accessways กับ overpasses เชิญ), เมื่อเดินข้ามถูกบังคับให้ทำทุกเมตร L แบบใช้ใน Santiago ที่ถนนปกติถูกแทนที่ โดยหลวงจำแนก ด้วย overpasses คนเดินเท้าในตำแหน่งที่ตั้งเฉพาะให้ข้ามถนน เราแสดงว่า สินเชื่อจำแนกความน่าเป็นการเดินไปยังสถานที่เดินขึ้น กำเริบขึ้นต่อรถยนต์สำหรับเดินทางระยะสั้นลดลง ความไม่สะดวกที่สุดไว้สำหรับประชาชนที่อาศัยอยู่ติดโดยตรงกับทางหลวง ที่เดินข้ามถนนสามเท่าโดยเฉลี่ย การประเมินผลสิ่งกีดขวางที่ผลิต โดยโครงสร้างพื้นฐานขนส่งจำแนกชนิดนี้อยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทความนี้นำเสนอกรอบการวิเคราะห์การวัดเชิงพื้นที่แยกที่เกิดจากการลดหรือห้ามการเคลื่อนไหวของคนเดินเท้าฟรีเนื่องจากการดำรงอยู่ของทางหลวงหรือชนิดอื่น ๆ ของสถ​​านการขนส่งที่มีปัญหาและอุปสรรคที่ป้องกันไม่ให้คนเดินเท้าข้ามมัน เป็นครั้งแรกโดยใช้ข้อมูลเชิงประจักษ์จากเบอร์ลิน, ลอนดอน, ซิดนีย์และซานติอาโกก็จะแสดงให้เห็นว่าสัดส่วนของการเดินเป็นหน้าที่ของระยะการเดินทางโดยประมาณดังนี้การกระจายชี้แจง จากนั้นน่าจะเป็นของการเดินและคาดว่าระยะทางที่เดินคำนวณภายใต้สองกำหนดค่าทางเลือกฟรีเทียบกับคนเดินเท้าข้ามข้อ จำกัด สมมติว่าการกระจายชี้แจงเราจะพบว่าการเพิ่มขึ้นสามารถเดินได้โดยเฉลี่ย L / 2 บวกที่สามารถเดินได้พิเศษใด ๆ อันเนื่องมาจากการผสมข้ามพันธุ์ของตัวเอง (เช่นบันได accessways เพื่อบัลคนเดินเท้า) เมื่อเดินเท้าข้ามถูกบังคับให้ต้องทำทุกเมตร L รูปแบบที่ถูกนำไปใช้ในซันติอาโกบนถนนที่เป็นถนนปกติก็ถูกแทนที่ด้วยทางหลวงแยกกับบัลเดินเท้าในสถานที่เฉพาะที่จะอนุญาตให้ข้าม เราแสดงให้เห็นว่าสิ่งอำนวยความสะดวกแยกลดลงน่าจะเป็นของการเดินไปยังสถานที่ที่สามารถเดินได้เพิ่มขึ้นเลวลงการพึ่งพารถแม้กระทั่งสำหรับการเดินทางระยะสั้น ในความไม่สะดวกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับคนที่อาศัยอยู่ตรงใกล้กับทางหลวงซึ่งสามารถเดินไปข้ามถนนเป็นเท่าตัวโดยเฉลี่ย นี่คือการประมาณค่าของผลกระทบอุปสรรคที่ผลิตตามประเภทของโครงสร้างพื้นฐานการขนส่งแยกนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทความนี้นำเสนอกรอบการวิเคราะห์เชิงพื้นที่เพื่อวัดการเกิดโดยการลดหรือขัดขวางการเคลื่อนไหวของคนเดินถนนฟรี เนื่องจากการดำรงอยู่ของทางหลวงหรือชนิดอื่น ๆของการขนส่งสิ่งอำนวยความสะดวกกับอุปสรรคที่ป้องกันไม่ให้เดินข้ามมัน ครั้งแรก โดยใช้ข้อมูลเชิงประจักษ์จากเบอร์ลิน , ลอนดอน และซิดนีย์ ซานติเอโก้พบว่า สัดส่วนของการเดินเป็นฟังก์ชันของระยะทางเดินทางประมาณดังนี้การแจกแจงแบบเอกซ์โพเนนเชียล แล้วความน่าจะเป็นของการเดินและคาดว่าระยะทางที่เดินได้ใน 2 ทางเลือก การกำหนดค่า–ฟรี VS บังคับคนเดินเท้าข้าม สันนิษฐานว่าเป็นการชี้แจง ,เราพบว่ามีเดินเพิ่ม L / 2 บวกเพิ่มใด ๆที่ระยะทางเดินจากสะพานเอง ( เช่น บันได accessways ให้คนเดินเท้า overpasses ) เมื่อคนเดินเท้า ถูกบังคับให้ต้องทำทุกชั้นเมตร แบบจำลองในซานติเอโก้บนถนนที่เป็นถนนปกติถูกแทนที่โดยแยกทางหลวงกับ overpasses ในสถานที่เฉพาะเพื่อให้คนเดินเท้าข้าม เราแสดงให้เห็นว่าแยกโรงงานลดความน่าจะเป็นของการเดินไปยังสถานที่ที่เดินได้เพิ่มขึ้น ลดพึ่งพารถสำหรับการเดินทางระยะสั้น . ความไม่สะดวกมากที่สุดสำหรับประชาชนโดยตรงที่อยู่ติดกับทางหลวงที่เดินข้ามถนนเป็นสามเท่าโดยเฉลี่ย นี้คือ การประเมินของอุปสรรคผลที่ผลิตโดยแยกโครงสร้างพื้นฐานการขนส่งประเภทนี้