Theory predicts that within a metro

Theory predicts that within a metropolitan area, employers located where there is
difficult commuting will have to compensate their workers with appropriately higher
wages. This should hold whether one is comparing central city work locations with those
at the fringe, or simply differences between suburban ‘‘edge cities.’’ In the longer run, if
employers are concerned primarily with labor costs, firm mobility should equalize wages
or else agglomeration economies must exist to sustain the differences. Using microdata
from the 1990 census for 2 large metropolitan areas in the U.S., wage equations are
estimated for urban workers allowing for different wage levels depending on zone of
employment. The results show that observationally equivalent workers have wages that
vary substantially across employment zones within a metro area, and that this variation
is strongly and significantly correlated with the average commute time of the workers
employed in that zone. These results hold across several different econometric specifications. Wages and average travel times also are found to be highly correlated with the
aggregate number of workers in each zone, but are not affected by zone employment
specialization. Thus there is inconclusive evidence as to whether wage
commuting cost
differences result from equilibrium agglomeration effects or from a disequilibrium
distribution of employment

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทฤษฎีทำนายว่า ปริมณฑล นายจ้างตั้งอยู่ในมีเดินทางยากที่จะมีการชดเชยแรงงานของพวกเขาที่มีสูงขึ้นอย่างเหมาะสมค่าจ้าง นี้ควรถือว่า หนึ่งเป็นการเปรียบเทียบเมืองสถานทำงานกับสวัสดิการ หรือเพียงแค่ความแตกต่างระหว่างชานเมือง ''ขอบเมือง '' หากรัน อีกต่อไปนายจ้างเป็นหลักที่เกี่ยวข้องกับค่าแรงงาน บริษัทเคลื่อนควรป้อนกล่องค่าจ้างหรือ อื่น ๆ agglomeration เศรษฐกิจต้องมีการรักษาแตกต่าง ใช้ microdataจากสำมะโนประชากรปี 1990 สำหรับ 2 พื้นที่นครขนาดใหญ่ในสหรัฐอเมริกา ค่าจ้างสมการมีประเมินให้ระดับค่าจ้างที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับโซนของคนเมืองจ้างงาน การแสดงผลที่มีแรงงานเท่ากับ observationally ค่าจ้างที่แตกต่างกันอย่างมากในงานโซนภายในพื้นที่รถไฟใต้ดิน และที่เปลี่ยนแปลงนี้เป็นอย่างยิ่ง และมีนัยสำคัญสัมพันธ์กับเวลาเดินทางเฉลี่ยของคนงานงานในเขตพื้นที่ ผลลัพธ์เหล่านี้ค้างไว้ข้ามรายละเอียด econometric แตกต่างกันหลาย ค่าจ้างและเวลาเฉลี่ยยังอยู่ความสูงให้สัมพันธ์กันกับการรวมจำนวนผู้ปฏิบัติงานในแต่ละโซน แต่จะไม่กระทบจ้างงานโซนความเชี่ยวชาญ ดัง มีหลักฐานพิสูจน์ไม่ได้ว่าว่าค่าจ้างค่าเดินทางผลแตกต่าง จากผลการ agglomeration สมดุล หรือ disequilibrium ที่การกระจายการจ้างงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีการคาดการณ์ว่าภายในพื้นที่นครบาลนายจ้างอยู่ที่มี
การเดินทางที่ยากลำบากจะต้องชดเชยคนงานของพวกเขาด้วยอย่างเหมาะสมสูงกว่า
ค่าจ้าง นี้ควรถือไม่ว่าใครจะเปรียบเทียบกลางสถานที่ทำงานเมืองกับผู้
ที่ขอบหรือเพียงแค่ความแตกต่างระหว่างชานเมือง '' ขอบเมือง. '' ในระยะยาวหาก
นายจ้างมีความกังวลเกี่ยวเนื่องกับต้นทุนค่าแรงงานและความคล่องตัวของ บริษัท ควรเกลี่ยค่าจ้าง
หรืออื่น ๆ เศรษฐกิจการรวมตัวกันจะต้องมีอยู่ในการรักษาที่แตกต่างกัน ใช้ microdata
จากการสำรวจสำมะโนประชากรสำหรับ 2 เขตเมืองขนาดใหญ่ในสหรัฐอเมริกาปี 1990 สมค่าจ้างจะ
ประมาณสำหรับคนงานในเมืองเพื่อให้สามารถระดับค่าจ้างที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับโซนของการ
จ้างงาน ผลการศึกษาพบว่าคนงานเทียบเท่า observationally มีค่าจ้างที่
แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญข้ามโซนการจ้างงานภายในพื้นที่ใต้ดินและที่รูปแบบนี้
เป็นอย่างยิ่งและมีความหมายมีความสัมพันธ์กับเวลาเดินทางเฉลี่ยของแรงงาน
การจ้างงานในโซนนั้น ผลการเหล่านี้จะยึดในหลายข้อกำหนดทางเศรษฐมิติที่แตกต่างกัน ค่าจ้างและเวลาในการเดินทางโดยเฉลี่ยก็จะพบว่ามีความสัมพันธ์อย่างมากกับ
จำนวนรวมของแรงงานในแต่ละโซน แต่ไม่ได้รับผลกระทบจากการจ้างงานในโซน
ความเชี่ยวชาญ ดังนั้นจึงมีหลักฐานที่พิสูจน์ไม่ได้เป็นไปได้ว่าค่าจ้าง? ทอนค่าใช้จ่าย
ที่แตกต่างกันส่งผลให้เกิดผลกระทบจากการรวมตัวกันสมดุลหรือจากการเสียสมดุล
การกระจายตัวของการจ้างงาน