Our review points to a general need

Our review points to a general need for enhanced knowledge about the structure of Aboriginal child
welfare. We have documented the existence of variation in the structural factors shaping Aboriginal child
welfare, but the finer details of this variation are still elusive: funding agreements are not publicly
accessible, details of the legislative exemptions granted have not been compiled, and information about
the specific differences between service delivery models is difficult to access. Accordingly, the rich
variation that could potentially support comparison of policy and structural alternatives, and development of new Aboriginal child welfare programs and policies, remains largely unexamined. Our
review also suggests specific areas of research that may help support development of new programs and
policies. In terms of funding, a clear research priority was identified by Auditor General of Canada
(2011), who called for the development of a mechanism for assessing comparability of federal and
provincial and territorial child welfare funding and noted that any mechanism must take into account
complex factors such as gaps in complementary services. Given the multiple layers of funding and service
variations that need to be accounted for, the development of such a mechanism on the national, or even
provincial or territorial level, is a daunting task. Our review indicates that there are Aboriginally
governed child welfare agencies that serve both on-reserve and off-reserve Aboriginal populations and,
accordingly, receive both provincial and federal funding in four provinces. Analysis of provincial and
federal funding disparities, and any existing mechanisms for ensuring equitable treatment of families and
children living on-reserve and off-reserve, within such agencies would limit the variation in contextual
factors that need to be considered. This type research could provide a stronger foundation on which to
build broader, more complicated funding comparisons.
A second issue has been less explicitly specified as a priority for research, but permeates our analysis of
legislation and governance models: the existence of dual mandates – one derived from provinces and
territories and enshrined in legislation, and another derived from Aboriginal communities and shaped by
customary laws and practices. These dual mandates are reflected in Aboriginally governed agency
descriptions, the existence of Aboriginal-specific practice standards, the passage of child welfare
legislation by the Federation of Saskatchewan Indian Nations, and the creation of legislative provisions
allowing Aboriginal agencies to seek exemption from specific statutes and standards. The approval or
acceptance of Aboriginal standards, as well as the existence of agencies with an integrated service
delivery model, suggests that there are areas of significant overlap between the two mandates. However,
the existence of contrasting frameworks of provincial and First Nations child welfare legislation in
Saskatchewan, the conclusions drawn in province-specific reviews of Aboriginal child welfare (e.g.
Ontario Commission to Promote Sustainable Child Welfare, 2011), and our informal conversations
with Aboriginal child welfare organizations suggest that negotiating the tensions between these dual
mandates is the central challenge of Aboriginal child welfare. Yet, we could find no systematic
documentation or analysis of the specific challenges that child welfare agencies face in negotiating dual
mandates. Questions that might inform policy or program development include general questions such
as: What are the common areas of overlap and tension between Aboriginal and provincial or territorial
mandates? How do child welfare agencies manage any tensions that do exist? They also include more
specific questions linking the task of negotiating dual mandates to specific structures and legislative
provisions: Does the ability of an agency to manage tensions differ based on service delivery model?
How have Aboriginally governed child welfare agencies made use of provisions allowing them to seek
exemptions from specific legislative provisions?
Pursuit of research questions such as these has the potential to facilitate both the identification of key
challenges to be addressed in future development of Aboriginal child welfare policies, and the
determination of which existing policies should be maintained or enhanced in order to support the
creation and delivery of effective child welfare services for Aboriginal children and families. While the
review presented here has focused on Aboriginal child welfare in Canada, it also has implications for
Aboriginal child welfare in Australia and the U.S., where the historical patterns of Aboriginal child
removal, the persistent overrepresentation of Aboriginal children in out-of-home care, and efforts toaddress overrepresentation through legislative or structural changes to a decentr

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รีวิวของเราไปทั่วไปต้องการเพิ่มความรู้เกี่ยวกับโครงสร้างของสงวนเด็กสวัสดิการ เรามีเอกสารการดำรงอยู่ของการเปลี่ยนแปลงในปัจจัยโครงสร้างที่สร้างเด็กพื้นเมืองสวัสดิการ แต่ในรายละเอียดของการเปลี่ยนแปลงนี้จะยังเข้าใจยาก: ทุนสัญญาไม่ต่อสาธารณชนสามารถเข้าถึงได้ รายละเอียดของข้อยกเว้นที่กฎหมายอนุญาตไม่คอมไพล์ไปแล้ว และข้อมูลเกี่ยวกับแตกต่างระหว่างรุ่นบริการจัดส่งเฉพาะเข้าถึงยากได้ ตามลำดับ รวยความผันแปรที่อาจรับเปรียบเทียบนโยบาย และโครงสร้างทางเลือก และพัฒนาโปรแกรมสวัสดิการเด็กพื้นเมืองใหม่และนโยบาย ยังคง unexamined ส่วนใหญ่ ของเรารีวิวยังแสดงให้เห็นพื้นที่เฉพาะของการวิจัยที่ช่วยสนับสนุนการพัฒนาของโปรแกรมใหม่ และนโยบาย ในแง่ของเงินทุน ความสำคัญของงานวิจัยที่ชัดเจนพบโดยทั่วไปผู้สอบบัญชีของประเทศแคนาดา(2011), ที่เรียกว่าการพัฒนากลไกสำหรับประเมินความของรัฐบาลกลาง และสวัสดิการจังหวัด และอาณาเขตเด็กทุน และบันทึกไว้ว่า กลไกใด ๆ ต้องคำนึงปัจจัยต่าง ๆ ที่ซับซ้อนเช่นช่องว่างในบริการเสริม รับหลายชั้นของเงินทุนและบริการรูปแบบที่ต้องการจะลงบัญชี การพัฒนาเป็นกลไกแห่ง ชาติ หรือแม้แต่ระดับจังหวัด หรือเขตแดน เป็นงานยากลำบาก รีวิวของเราบ่งชี้ว่า มี Aboriginallyภายใต้หน่วยงานสวัสดิการเด็กที่ให้บริการบนสำรอง และปิดสำรองประชากรพื้นเมือง และตาม ได้รับเงินทุนทั้งต่างจังหวัด และรัฐบาลกลางในจังหวัด วิเคราะห์ของจังหวัด และความแตกต่าง และกลไกใด ๆ ที่มีอยู่เพื่อความเท่าเทียมกันของครอบครัวในการระดมทุนของรัฐบาลกลาง และเด็กที่อยู่ในสำรอง และปิด สำรอง ภายในหน่วยงานดังกล่าวจะจำกัดการเปลี่ยนแปลงในบริบทปัจจัยที่จะต้องพิจารณา การวิจัยชนิดนี้สามารถให้ความแข็งแกร่งที่จะสร้างกว้าง ซับซ้อนเกินทุนเปรียบเทียบประเด็นที่สองมีน้อยที่เป็นความสำคัญสำหรับงานวิจัย แต่แทรกซึมวิเคราะห์กฎหมายและการกำกับดูแล: การมีอยู่ของเอกสารที่สอง – หนึ่งมาจากจังหวัด และดินแดน และประดิษฐานในกฎหมาย และอื่น ๆ ได้มาจากชุมชนพื้นเมือง และโดยกฎหมายจารีตประเพณีและหลักปฏิบัติ เอกสารคู่เหล่านี้จะมีผลกับหน่วยงานภายใต้ Aboriginallyคำอธิบาย การดำรงอยู่ของอะเฉพาะปฏิบัติ กาลสวัสดิการเด็กกฎหมาย โดยสภาซัสแคตเชวันอินเดียประเทศ บทบัญญัติกฎหมายช่วยให้หน่วยงานสงวนหายกเว้นเฉพาะกฎเกณฑ์และมาตรฐาน การอนุมัติ หรือการยอมรับมาตรฐานพื้นเมือง รวมทั้งการดำรงอยู่ของหน่วยงานให้บริการแบบครบวงจรจัดส่งแบบ แสดงให้เห็นว่า มีพื้นที่ทับซ้อนสำคัญระหว่างเอกสารสอง อย่างไรก็ตามการดำรงอยู่ของการตัดกรอบของจังหวัดและกฎหมายสวัสดิการเด็กของประเทศแรกในแคนาดา วาดในจังหวัดเฉพาะข้อสรุปความคิดเห็นของสงวนเด็ก (เช่นออนตาริโอคณะกรรมการเพื่อส่งเสริมความยั่งยืนสวัสดิการเด็ก 2011), และการสนทนาของเราไม่เป็นทางการองค์กรกับสวัสดิการเด็กพื้นเมือง แนะนำการเจรจาที่ตึงเครียดระหว่างสองเหล่านี้เอกสารที่เป็นความท้าทายกลางของสวัสดิการเด็กพื้นเมือง ยัง เราอาจพบว่าไม่เป็นระบบเอกสารหรือการวิเคราะห์เฉพาะความท้าทายที่เด็กสวัสดิการหน่วยงานหน้าคู่เจรจาต่อรองเอกสาร คำถามที่อาจแจ้งพัฒนานโยบายหรือโปรแกรมรวมคำถามทั่วไปเช่นเป็น: คือพื้นที่ทับซ้อนและความตึงเครียดระหว่างอะ และจังหวัด หรือเขตเอกสาร หน่วยงานสวัสดิการเด็กจัดการใด ๆ ความตึงเครียดที่มีอยู่ การเข้าถึงเพิ่มเติมคำถามเฉพาะที่เชื่อมโยงงานในการเจรจาต่อรองคู่เอกสารโครงสร้างเฉพาะและกฎหมายข้อกำหนด: ไม่สามารถของหน่วยงานเพื่อจัดการความเครียดแตกต่างกันตามรูปแบบบริการจัดส่งหรือไม่วิธีมี Aboriginally บังคับเด็กสวัสดิการหน่วยงานใช้บทบัญญัติที่ให้พวกเขาเพื่อค้นหาข้อยกเว้นจากบทบัญญัติกฎหมายเฉพาะหรือไม่การแสวงหาคำถามวิจัยเช่นนี้มีศักยภาพในการอำนวยความสะดวกทั้งการระบุของคีย์ความท้าทายที่จะจัดการในอนาคตการพัฒนานโยบายสวัสดิการเด็กพื้นเมือง และกำหนดซึ่งนโยบายที่มีอยู่ควรจะรักษา หรือเพิ่มขึ้นเพื่อรองรับการสร้างและส่งมอบบริการสวัสดิการสำหรับเด็กที่มีประสิทธิภาพสำหรับเด็กสงวนและครอบครัว ในขณะรีวิวนำเสนอที่นี่เน้นสวัสดิการเด็กพื้นเมืองในแคนาดา มันมีผลกระทบสวัสดิการเด็กพื้นเมืองในออสเตรเลียและสหรัฐอเมริกา ซึ่งรูปแบบทางประวัติศาสตร์ของสงวนเด็กกำจัด overrepresentation ถาวรของสงวนเด็กออกของบ้านดูแล และความพยายาม toaddress overrepresentation ผ่านทางนิติบัญญัติ หรือโครงสร้างเปลี่ยนไปเป็น decentr

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตรวจสอบของเราชี้ให้เห็นถึงความจำเป็นทั่วไปสำหรับความรู้เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับโครงสร้างของเด็กอะบอริจิ
สวัสดิการ เรามีเอกสารการดำรงอยู่ของการเปลี่ยนแปลงในปัจจัยโครงสร้างการสร้างเด็กอะบอริจิ
สวัสดิการ แต่รายละเอียดปลีกย่อยของรูปแบบนี้ยังคงเข้าใจยาก: ข้อตกลงการระดมทุนไม่ได้เปิดเผยต่อสาธารณชน
สามารถเข้าถึงรายละเอียดของการได้รับการยกเว้นการออกกฎหมายที่ได้รับยังไม่ได้รับการรวบรวมและข้อมูลเกี่ยวกับ
เฉพาะ ความแตกต่างระหว่างรูปแบบการให้บริการที่เป็นเรื่องยากที่จะเข้าถึง ดังนั้นที่อุดมไปด้วย
รูปแบบที่อาจจะสนับสนุนการเปรียบเทียบนโยบายและทางเลือกโครงสร้างและพัฒนาโปรแกรมการสวัสดิภาพเด็กอะบอริจิและนโยบายใหม่ที่ยังคง unexamined ส่วนใหญ่ เรา
ตรวจสอบยังแสดงให้เห็นพื้นที่เฉพาะของการวิจัยที่อาจจะช่วยสนับสนุนการพัฒนาโปรแกรมและใหม่
นโยบาย ในแง่ของการระดมทุนจัดลำดับความสำคัญการวิจัยที่ชัดเจนถูกระบุจากผู้สอบบัญชีทั่วไปของประเทศแคนาดา
(2011) ที่เรียกร้องให้มีการพัฒนากลไกในการประเมินเปรียบเทียบของรัฐบาลกลางและ
จังหวัดน่านและเงินทุนสวัสดิการเด็กและสังเกตเห็นว่ากลไกใด ๆ ที่จะต้องคำนึงถึง
ความซับซ้อน ปัจจัยดังกล่าวเป็นช่องว่างในการให้บริการเสริม ป.ร. ให้ไว้หลายชั้นของการระดมทุนและการบริการ
รูปแบบที่จะต้องนำมาใช้ในการพัฒนากลไกดังกล่าวในระดับชาติหรือแม้กระทั่งที่
ระดับจังหวัดหรือดินแดนเป็นงานที่น่ากลัว ตรวจสอบของเราแสดงให้เห็นว่ามี aboriginally
ภายใต้หน่วยงานสวัสดิภาพเด็กที่ให้บริการทั้งในและนอกสำรองสำรองประชากรดั้งเดิมและ
ตามที่ได้รับการสนับสนุนเงินทุนทั้งในจังหวัดและรัฐบาลกลางในสี่จังหวัด การวิเคราะห์ของจังหวัดและ
รัฐบาลกลางไม่เสมอภาคในการระดมทุนและกลไกที่มีอยู่ในการตรวจสอบความเท่าเทียมกันของครอบครัวและ
เด็กที่อาศัยอยู่บนสำรองและปิดสำรองภายในหน่วยงานดังกล่าวจะ จำกัด การเปลี่ยนแปลงในบริบท
ปัจจัยที่ต้องได้รับการพิจารณา การวิจัยประเภทนี้สามารถให้รากฐานที่แข็งแกร่งในการที่จะ
สร้างกว้างกับการระดมทุนที่ซับซ้อนมากขึ้น.
ปัญหาสองได้รับการระบุน้อยอย่างชัดเจนว่ามีความสำคัญสำหรับการวิจัย แต่แทรกซึมการวิเคราะห์ของเราของ
การบังคับใช้กฎหมายและการกำกับดูแลโมเดล: การดำรงอยู่ของเอกสารแบบ dual - หนึ่ง มาจากจังหวัดและ
ดินแดนและประดิษฐานอยู่ในกฎหมายและอื่น ๆ ที่ได้มาจากชุมชนดั้งเดิมและรูปร่างตาม
กฎหมายจารีตประเพณีและการปฏิบัติ เอกสารที่คู่เหล่านี้จะสะท้อนให้เห็นในหน่วยงานภาย aboriginally
รายละเอียดการดำรงอยู่ของมาตรฐานการปฏิบัติดั้งเดิมเฉพาะทางของสวัสดิการเด็ก
กฎหมายโดยสภาซัสแคตอินเดียชาติและการสร้างของบทบัญญัติกฎหมาย
ที่ช่วยให้หน่วยงานดั้งเดิมที่จะแสวงหาได้รับการยกเว้นจากกฎเกณฑ์ที่เฉพาะเจาะจงและ มาตรฐาน ได้รับการอนุมัติหรือ
การยอมรับของมาตรฐานดั้งเดิมเช่นเดียวกับการดำรงอยู่ของหน่วยงานที่มีบริการครบวงจร
รูปแบบการส่งแสดงให้เห็นว่ามีพื้นที่ทับซ้อนอย่างมีนัยสำคัญระหว่างสองเอกสาร แต่
การดำรงอยู่ของตัดกันกรอบของจังหวัดและสวัสดิการเด็กนานาชาติครั้งแรกการออกกฎหมายใน
ซัสแคต, ข้อสรุปที่ได้ในความคิดเห็นของจังหวัดที่เฉพาะเจาะจงของสวัสดิการเด็กอะบอริจิ (เช่น
ออนตาริคณะกรรมการส่งเสริมสวัสดิการเด็กยั่งยืน 2011) และการสนทนาอย่างไม่เป็นทางการของเรา
กับเด็กอะบอริจิ องค์กรสวัสดิภาพชี้ให้เห็นว่าการเจรจาต่อรองความตึงเครียดระหว่างคู่เหล่านี้
เอกสารที่เป็นความท้าทายที่สำคัญของสวัสดิภาพเด็กอะบอริจิ แต่เราไม่สามารถหาระบบ
เอกสารหรือการวิเคราะห์ความท้าทายที่เฉพาะเจาะจงว่าหน่วยงานสวัสดิภาพเด็กเผชิญในการเจรจาต่อรองคู่
เอกสาร คำถามที่อาจแจ้งการพัฒนานโยบายหรือโปรแกรมรวมถึงคำถามทั่วไปเช่น
เป็น: สิ่งที่เป็นพื้นที่ที่พบบ่อยของการทับซ้อนและความตึงเครียดระหว่างอะบอริจิและจังหวัดหรือดินแดน
เอกสาร? คุณจะทำอย่างไรหน่วยงานสวัสดิภาพเด็กจัดการความตึงเครียดใด ๆ ที่ไม่อยู่? นอกจากนี้ยังมีมากขึ้น
คำถามเฉพาะการเชื่อมโยงงานของการเจรจาต่อรองเอกสารคู่กับโครงสร้างที่เฉพาะเจาะจงและกฎหมาย
บทบัญญัติ: หรือไม่ความสามารถของหน่วยงานในการจัดการกับความตึงเครียดที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับรูปแบบการส่งมอบบริการที่
มีวิธีการควบคุม aboriginally หน่วยงานสวัสดิภาพเด็กทำให้การใช้บทบัญญัติช่วยให้พวกเขา ขอ
ได้รับการยกเว้นจากการออกกฎหมายที่เฉพาะเจาะจง
แสวงหาคำถามการวิจัยเช่นนี้มีศักยภาพที่จะอำนวยความสะดวกทั้งบัตรประจำตัวของกุญแจสำคัญใน
ความท้าทายที่จะได้รับการแก้ไขในการพัฒนาในอนาคตของนโยบายสวัสดิการเด็กอะบอริจิและ
ความมุ่งมั่นที่นโยบายที่มีอยู่ควรจะรักษาหรือเพิ่มขึ้นใน เพื่อรองรับการ
สร้างและการส่งมอบบริการสวัสดิการเด็กที่มีประสิทธิภาพสำหรับเด็กอะบอริจิและครอบครัว ในขณะที่
การตรวจสอบนำเสนอที่นี่มีความสำคัญกับสวัสดิภาพเด็กอะบอริจิในแคนาดาก็ยังมีผลกระทบต่อ
สวัสดิภาพเด็กอะบอริจิในประเทศออสเตรเลียและสหรัฐอเมริกาที่รูปแบบทางประวัติศาสตร์ของเด็กอะบอริจิ
กำจัดที่ overrepresentation ถาวรของเด็กอะบอริจิในการดูแลออกจากบ้าน และความพยายาม toaddress overrepresentation ผ่านการเปลี่ยนแปลงกฎหมายหรือโครงสร้าง decentr