2. Material and methods2.1. Study s

2. Material and methods
2.1. Study site
The study was carried out in the northern region of Whangamata Harbour (North Island, New Zealand). The New Zealand endemic mangrove Avicennia marina subsp. australasica inhabits 101 ha of the harbour (approximately 22% of the 467 ha harbour area), which has expanded from 31 ha of mangrove forest prior to catchment urbanisation, deforestation and agriculture since the 1940s (Singleton, 2007). Such changes in catchment land use have increased the delivery of terrestrial
sediments via streams and rivers into many New Zealand estuaries and mangroves have expanded in response to sedimentation (Morrisey et al., 2010). Two unvegetated mid-intertidal sites were selected: site1 (37°10′43.0″S, 175°51′36.9″E) is characterised by fine organic-poor sands and the adjacent site 2 (37°10′38.6″S, 175°51′36.5″E) has higher mud content and relatively organic-rich sediments (see Results). The two sites are located 20–40 m down-shore of the mangrove forest edge, occupying similar tidal elevations (0.05–0.25 m above mean sea level) and are separated by an along-shore distance of approximately 50 m. The spring–neap tidal range is 1.71–1.27 m (Hume et al., 2007), and inundation periods at the sites were similar (site 1 = 5–6 h and site 2 = 6–7 h).
2.2. Experimental protocol
In early February 2011 (late austral summer), 18 evenly dispersed plots (1.15 m dia., 1.04 m2
) were established at each site within a 32 m × 14 m area. Five metres separated each plot. In each of three rows of six plots, we randomly assigned two replicates of the following treatments: detrital addition (DA), procedural control (PC), and control (C) (n = 6 for each treatment). DA plots were enriched with mangrove detritus by finger churning 270 g of detritus (260 g m−2) into the top 3 cm
of sediment (as in Bishop and Kelaher, 2008; Bishop et al., 2010; Kelaher and Levinton, 2003). The addition equates to the total amount of leaf litter produced during the productive summer months (November–February) in New Zealand forests, with the timing of the addition coinciding with the end of this production peak (Gladstone-Gallagher et al., 2014; May, 1999; Oñate-Pacalioga, 2005; Woodroffe, 1982). PC plots were finger churned, identical to DA plots, but no detritus was added, and were included in the experimental design to delineate benthic community effects of the one off sediment mixing disturbance from detrital enrichment effects. C plots were left untouched.
The mangrove detritus used in the manipulation was prepared by firstly collecting yellow senescent (ready to abscise) mangrove leaves from trees in Whangamata Harbour (January 2011). To simulate natural incorporation of mangrove detritus into the sediments, the leaves were oven dried at 60 °C to constant weight and ground into 2 mm pieces. This drying of leaf material is thought to be comparable to the drying out that a fallen leaf would experience if it fell on a mid-afternoon sum-
mer low tide, and was necessary to standardise the amount of detritus added to each plot (Bishop and Kelaher, 2008) Experimental plots were repeatedly sampled for macrofauna (1 × 13 cm dia., 15 cm depth core per plot) and surface sediment properties (photosynthetic pigment content, organic content and grain size) at 2, 4, 8, 12 and 24 weeks following the detrital addition. This monitoring period incorporated a series of sampling dates to determine temporal variability in macrofaunal responses to detrital inputs. The sampling period encompasses that of other studies (e.g. Bishop and Kelaher, 2007, 2008; Kelaher and Levinton, 2003), and is also longer than the half-life of mangrove leaf litter in New Zealand (63–88 days; Gladstone-Gallagher et al., 2014). Sediment samples (3 pooled syringe core samples;3 cm dia., 2 cm depth) were taken within a few centimetres of each macrofaunal core. To minimise the effect of repeated sampling on the benthic community, macrofaunal cores were taken from different positions within the plots on each sampling date
and the resulting core holes in-filled with defaunated sand (Lohrer et al., 2010). Additionally, both sites were sampled for macrofauna and sediment properties on day 0 at 6 randomly cho-
sen locations outside of the experimental plots but within the study area. Macrofaunal cores were sieved over a 500 μm mesh sieve and preserved in 70% Isopropyl alcohol (IPA). Sediment core samples were kept in dark, cold conditions immediately after collection, and then stored frozen awaiting later analysis.
2.3. Sample analysis
Sediment samples were homogenised and subsamples taken for analysis of sediment properties. Sediment chlorophyll a (chl a) and phaeophytin (phaeo) concentrations were determined on a Turner 10-AU fluorometer, after pigment extraction (90% buffered acetone)and subsequent acidification (0.1 N HCl) (Arar and Collins, 1997). Sediment grain size (GS) was measured using a Malvern Mastersizer 2000 instrument (particle size range: 0.05–2000 μm), after sediment digestion with hydrogen peroxide (10%) (Singer et al., 1988). Sediment for organic matter (OM) content analysis was dried at 60 °C to constant weight and then combusted at 550 °C for 4 h (OM determined by percentage weight loss on ignition). Macrofaunal samples were stained with Rose Bengal solution and fauna separated then identified to the lowest possible taxonomic level under a stereo microscope. Sorted macrofaunal core samples (i.e. fauna removed) were elutriated using a
sugar solution to separate light floating material from heavier shell hash and sediment (similar to methods used in Anderson, 1959). Elutriated material was retained on a 500 μm sieve and assumed to be comprised mostly of detrital material, as fauna had previously been removed. This process was used for DA core samples throughout the experiment, and day 0 samples and C cores from 24 weeks were used to measure ambient detrital material. 2.4. Data analysis In preliminary statistical analyses, the day 0 (initial) samples revealed strong between site differences in sediment properties and macrofaunal community structure. These initial, site-specific differences in community structure persisted throughout the experiment and resulted in significant site × treatment and site × time interactions in subsequent uni- and multi-variate analyses (described below). Recognising
these initial differences, we chose to present separate analyses for each site to better focus on the effects of treatment and time, and to better illustrate differences in the response between sites.
Non-metric multi-dimensional scaling (nMDS) analysis, using Bray–Curtis similarity matrices, was used on raw macrofaunal abundance data to plot and compare benthic community structure among
treatments, as well as through time. We analysed these changes statistically using a repeated measures permutational multivariate analysis of variance (PERMANOVA, Bray–Curtis similarity). Time and treatment were treated as fixed factors (with 5 and 3 levels, respectively), with plot (6 levels) treated as a random factor nested within treatment (Anderson et al., 2008). PERMANOVA pairwise tests were used to determine where significant treatment and time effects occurred, and SIMPER analysis determined the taxa that contributed to the dissimilarity/similarity in community structure between treatments. The percent dissimilarity to standard deviation ratio (Diss/SD) was also used to determine whether the taxa identified in SIMPER analyses were good discriminating taxa (Diss/SD N 1.3) (Clarke and Warwick 1994). Raw data were used for multivariate analyses as transformations did not alter the results. All multivariate analyses were performed using the PRIMER (with the PERMANOVA A+ addition) statistical software program (Plymouth Routines In Multivariate Ecological Research; Anderson et al., 2008;Clarke and Gorley, 2006).A repeated measures analysis (two-way, fixed factor, repeated measures analyses of variance (ANOVA)) was also used to test treatment effects on univariate variables (sediment properties, and macrofauna taxonomic richness and abundance) through time. Newman–Keuls post-hoc tests were used to determine differences between treatments for each sample date. Raw data (including the initial day 0 samples,which we analysed via t-tests) conformed to assumptions of homogeneity of variances and normality, therefore no transformations were necessary. Univariate analyses were conducted using the STATISTICA software package (Statsoft Inc.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. วัสดุและวิธีการ2.1 การศึกษาเว็บไซต์การศึกษาได้ดำเนินในภาคเหนือของวังกามาตาฮาร์เบอร์ (เกาะเหนือ นิวซีแลนด์) นิวซีแลนด์เลนวี่ Avicennia marina ถั่ว australasica จำพวกพรายน้ำ 101 ฮา เล็ก (ประมาณ 22% ของ 467 ฮา ฮาเบอร์ที่ตั้ง), ซึ่งมีขยายจาก 31 ฮา ป่าชายเลนก่อนของลุ่มน้ำ การตัดไม้ทำลายป่า และการเกษตรตั้งแต่ทศวรรษ 1940 โดย (เดี่ยว 2007) เปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินลุ่มน้ำได้เพิ่มขึ้นการส่งภาคพื้นดินมีขยายตะกอนผ่านลำธารและแม่น้ำในนิวซีแลนด์บริเวณปากแม่น้ำและป่าโกงกางในการตกตะกอน (Morrisey et al., 2010) เลือกไซต์กลาง-intertidal unvegetated สอง: โครงการ 1 (37 ° 10′43 0″S, 175 ° 51′36. 9″E) มีประสบการ์ดีอินทรีย์ต่ำแซนด์และไซต์ติดกัน 2 (37 ° 10′38 6″S, 175 ° 51′36 5″E) สูงเนื้อหาโคลนและตะกอนค่อนข้างอินทรีย์-rich (ดูผล) สองเว็บไซต์อยู่ฝั่งลง 20 – 40 เมตรของขอบของป่าชายเลน elevations บ่าคล้ายมี (0.05-0.25 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล) และแยกจากกัน โดยมีระยะทางตามแนวชายฝั่งประมาณ 50 เมตร ช่วงบ่าสปริง – neap 1.71-1.27 เมตร (ฮูม et al., 2007), และ inundation รอบระยะเวลาที่มีเว็บไซต์คล้าย (ไซต์ 1 = 5 – 6 h และไซต์ 2 = 6 – 7 h)2.2 การทดลองการใช้โพรโทคอลในช่วงต้นปีเดือน 2554 กุมภาพันธ์ (ช่วงปลายฤดูร้อนทองเหลือง austral), 18 เท่ากันกระจายผืน (1.15 m dia., 1.04 m2) ได้ก่อตั้งขึ้นในแต่ละไซต์ในพื้นที่ 32 × 14 เมตร เมตรห้าแยกแต่ละแผน ในแต่ละแถวสามของที่ดิน 6 เราสุ่มกำหนดเหมือนกับสองของทรีทเมนต์ต่อไปนี้: detrital เพิ่ม (ดา), ขั้นตอนควบคุม (พีซี), และการควบคุม (C) (n = 6 ในแต่ละทรีทเม้นต์) ผืนดาได้อุดมไป ด้วยป่าชายเลน detritus โดยนิ้วปั่น g 270 ของ detritus (260 g m−2) เป็น 3 ซม.ด้านบนของตะกอน (ในโคนและ Kelaher, 2008 Al. บิชอปแห่งร้อยเอ็ด 2010 Kelaher และ Levinton, 2003) การเพิ่มเท่ากับจำนวนแคร่ใบไม้ผลิตระหว่างการผลิตฤดูร้อน (พฤศจิกายน – กุมภาพันธ์) ในป่านิวซีแลนด์ กับกำหนดเวลาของการเพิ่มที่เนื่องกับการสิ้นสุดของช่วงการผลิตนี้ (แกลดสโตน Gallagher et al., 2014 พฤษภาคม 1999 Oñate-Pacalioga, 2005 Woodroffe, 1982) พีซีผืนมีนิ้ว churned เหมือนกับผืนดา แต่ detritus ไม่เข้ามา และในการออกแบบการทดลองให้ไปชุมชนธรรมชาติลักษณะหนึ่งปิดตะกอนผสมรบกวนจากลักษณะโดดเด่น detrital C ผืนซ้ายขาวละเอียดได้Detritus ป่าชายเลนที่ใช้ในการจัดการเตรียมไว้ โดยประการแรก รวบรวม senescent สีเหลือง (พร้อม abscise) เลนออกจากต้นไม้ในวังกามาตาฮาร์เบอร์ (2554 มกราคม) เพื่อจำลองประสานธรรมชาติของป่าชายเลน detritus เป็นตะกอน ใบไม้ได้เตาอบแห้งที่ 60 ° C น้ำหนักคงที่และล่างเป็นชิ้น 2 มม. นี้แห้งวัสดุใบไม้เป็นความคิดที่จะเทียบได้กับแห้งออกให้ใบไม้ที่ร่วงหล่นจะพบถ้ามันตกในตอนบ่ายกลางผลรวมแบบแมน้ำต่ำ และจำเป็นเพื่อ standardise จำนวน detritus เพิ่มพล็อตแต่ละ (มุขนายกและ Kelaher, 2008) ผืนทดลองถูกซ้ำ ๆ ความ macrofauna (dia. 1 × 13 ซม. 15 ซม.ลึกหลักต่อพล็อต) และตะกอนพื้นผิวคุณสมบัติ (photosynthetic pigment เนื้อหา เนื้อหาอินทรีย์ และขนาดเมล็ดข้าว) ที่ 2, 4, 8, 12 และ 24 สัปดาห์ต่อการเพิ่ม detrital ช่วงนี้ตรวจสอบรวมเป็นชุดของวันที่กำหนดสำหรับความผันผวนชั่วคราวในตอบรับอินพุต detrital macrofaunal ครอบคลุมรอบระยะเวลาสุ่มตัวอย่างที่ศึกษาอื่น ๆ (เช่นบาทหลวงและ Kelaher, 2007, 2008 Kelaher และ Levinton, 2003), และระดับ half-life กระบะใบไม้ป่าชายเลนในประเทศนิวซีแลนด์ (วัน 63-88 Gladstone-Gallagher et al., 2014) ตัวอย่างตะกอน (ตัวอย่างหลักเข็มรวม 3; dia. 3 cm ลึก 2 cm) ได้นำภายในหน่วยไม่กี่เซนติเมตรแต่ละแกน macrofaunal เพื่อลดผลของการสุ่มตัวอย่างซ้ำชุมชนธรรมชาติ แกน macrofaunal ที่ได้มาจากตำแหน่งต่าง ๆ ภายในโครงการในแต่ละวันสุ่มตัวอย่างและหลุมหลักผลลัพธ์ในเต็มไปด้วยกับทราย defaunated (Lohrer et al., 2010) นอกจากนี้ ไซต์ทั้งสองมีความคุณสมบัติ macrofauna และตะกอนวัน 0 ที่ 6 สุ่มช่อ -สถานเซ็น นอกโครงการทดลอง แต่ภาย ในพื้นที่ศึกษา แกน Macrofaunal ได้ sieved กว่าตะแกรงแบบตาข่าย 500 μm และเก็บรักษาไว้ใน 70% แอลกอฮอล์ Isopropyl (IPA) ตัวอย่างตะกอนหลักถูกเก็บไว้ในสภาพมืด เย็นทันทีหลังจากคอลเลกชัน แล้ว เก็บแช่แข็งรอภายหลังการวิเคราะห์2.3 ตัวอย่างวิเคราะห์ตัวอย่างตะกอนที่ homogenised และ subsamples ใช้สำหรับวิเคราะห์ตะกอนคุณสมบัติ ตะกอนคลอโรฟิลล์ a (chl เป็น) และ phaeophytin (แพ้ว) ความเข้มข้นที่กำหนดบน fluorometer 10 AU เทอร์เนอร์ หลังจาก pigment สกัด (อะซีโตน 90% buffered) และต่อมายู (0.1 N HCl) (Arar และคอลลินส์ 1997) ขนาดเม็ดตะกอน (GS) ถูกวัดโดยใช้เครื่องมือ 2000 Mastersizer มัลเวิร์น (ช่วงขนาดอนุภาค: 0.05 – 2000 μm), หลัง จากย่อยอาหารตะกอน ด้วยไฮโดรเจนเพอร์ออกไซด์ (10%) (นักร้องและ al., 1988) ตะกอนอินทรีย์ (OM) วิเคราะห์เนื้อหาถูกอบแห้งที่ 60 ° C ถึงน้ำหนักคง แล้วเป็นที่ 550 ° C สำหรับ 4 h (ออมตามเปอร์เซ็นต์การสูญเสียน้ำหนักในการจุดระเบิด) ตัวอย่าง Macrofaunal มีสีกับโรสเบงกอลโซลูชั่นและสัตว์คั่น แล้วระบุระดับได้อนุกรมวิธานต่ำสุดภายใต้กล้องจุลทรรศน์สเตอริโอ ตัวอย่างหลัก macrofaunal เรียงลำดับ (เช่นสัตว์เอา) มี elutriated ใช้เป็นน้ำตาลโซลูชันเพื่อแยกวัสดุเบาลอยจากแฮเปลือกหนักและตะกอน (คล้ายกับวิธีที่ใช้ในแอนเดอร์สัน 1959) Elutriated วัสดุสะสมบนตะแกรง 500 μm และสันนิษฐานไปได้ประกอบด้วยส่วนใหญ่วัสดุ detrital สัตว์ได้ถูกเอาออกก่อนหน้านี้ กระบวนการนี้ถูกใช้สำหรับตัวอย่างหลักดาทดลอง และตัวอย่างวันที่ 0 และแกน C จาก 24 สัปดาห์ใช้วัดสภาวะ detrital วัสดุ 2.4 การการวิเคราะห์ข้อมูลในการวิเคราะห์ทางสถิติเบื้องต้น การวัน 0 (เริ่มต้น) ตัวอย่างเปิดเผยระหว่างความแตกต่างของไซต์ในตะกอนคุณสมบัติและ macrofaunal ชุมชนโครงสร้างแข็งแรง ความแตกต่างเหล่านี้เริ่มต้น เฉพาะในโครงสร้างชุมชนยังคงทดลอง และผลในการรักษาฟิลด์สำคัญไซต์และไซต์โต้ตอบเวลาซื้อในภายหลัง variate uni และ multi วิเคราะห์ (อธิบายด้านล่าง) ตระหนักถึงความแตกต่างเหล่านี้เริ่มต้น เราเลือกนำเสนอวิเคราะห์แยกต่างหากสำหรับแต่ละไซต์เพื่อโฟกัสดีกว่าในผลของการรักษาและเวลา และ เพื่อแสดงความแตกต่างในการตอบสนองระหว่างอเมริกาดีกว่าไม่ใช่วัดหลายมิติปรับวิเคราะห์ (nMDS) ใช้เมทริกซ์คล้าย Bray – เคอร์ทิส ใช้ข้อมูลมากมาย macrofaunal ดิบพล็อต และการเปรียบเทียบโครงสร้างชุมชนธรรมชาติระหว่างรักษา เช่นเป็นผ่านเวลา เรา analysed แปลงทางสถิติโดยใช้การวัดซ้ำ permutational ตัวแปรพหุการวิเคราะห์ของผลต่าง (PERMANOVA คล้าย Bray – เคอร์ทิส) เวลาและการรักษาได้รับการรักษาเป็นปัจจัยคงที่ (ระดับ 5 และ 3 ตามลำดับ), กับพล็อต (ระดับ 6) เป็นตัวสุ่มซ้อนภายในรักษา (แอนเดอร์สันและ al., 2008) ทดสอบแพร์ไวส์ PERMANOVA ถูกใช้เพื่อกำหนดที่รักษาอย่างมีนัยสำคัญและผลกระทบของเวลาเกิดขึ้น และวิเคราะห์ SIMPER กำหนด taxa ที่ส่วน dissimilarity/ความ คล้ายกันในโครงสร้างชุมชนระหว่างการรักษา Dissimilarity เปอร์เซ็นต์อัตราส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (Diss SD) ถูกใช้เพื่อกำหนดว่า taxa ที่ระบุใน SIMPER วิเคราะห์ได้ดีรับการจำแนก taxa (Diss/SD N 1.3) (คลาร์กและวอร์วิค 1994) ข้อมูลดิบที่ใช้สำหรับวิเคราะห์ตัวแปรพหุเป็นแปลงได้เปลี่ยนผลลัพธ์ วิเคราะห์ตัวแปรพหุทั้งหมดถูกดำเนินการโดยใช้โปรแกรมซอฟต์แวร์ทางสถิติรองพื้น (ด้วยการเพิ่ม PERMANOVA A+) (พลีมัธตามปกติใน Multivariate ระบบนิเวศวิจัย แอนเดอร์สันและ al., 2008 คลาร์กและ Gorley, 2006) วิเคราะห์แบบวัดซ้ำ (สองทาง ถาวรปัจจัย ผลต่างของวิเคราะห์มาตรการซ้ำ (การวิเคราะห์ความแปรปรวน)) ถูกใช้เพื่อทดสอบผลการรักษาอย่างไร univariate ตัวแปร (ตะกอน คุณสมบัติ และ macrofauna อนุกรมวิธานร่ำรวย และความอุดมสมบูรณ์) ผ่านเวลา นิวแมน-Keuls ฮอคลงทดสอบถูกใช้เพื่อกำหนดความแตกต่างระหว่างการรักษาแต่ละวันอย่าง ข้อมูลดิบ (รวมถึงตัวอย่างการเริ่มต้นวัน 0 ซึ่งเรา analysed ผ่านการทดสอบ t) ตามสมมติฐานของ homogeneity ของผลต่างและ normality จึง ไม่แปลงจำเป็น วิเคราะห์อย่างไร Univariate ได้ดำเนินการโดยใช้แพคเกจซอฟต์แวร์ STATISTICA (Statsoft Inc.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. วัสดุและวิธีการ
2.1 เว็บไซต์การศึกษาการศึกษาได้ดำเนินการในภาคเหนือของ Whangamata ฮาร์เบอร์ (เกาะเหนือนิวซีแลนด์)
นิวซีแลนด์ถิ่นโกงกางแสมท่าจอดเรือ subsp australasica พรายน้ำ 101 เฮกเตอร์ของท่าเรือ (ประมาณ 22% ของ 467 ฮ่าบริเวณท่าเรือ) ซึ่งมีการขยายตัวจาก 31 เฮกเตอร์ของป่าชายเลนก่อนที่จะกลายเป็นเมืองที่กักเก็บน้ำตัดไม้ทำลายป่าและการเกษตรตั้งแต่ปี 1940 (Singleton 2007) การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวในดินแดนที่กักเก็บน้ำใช้งานได้เพิ่มขึ้นการจัดส่งของภาคพื้นดินตะกอนผ่านลำธารและแม่น้ำอ้อยเข้าไปในหลายประเทศนิวซีแลนด์และป่าชายเลนมีการขยายตัวในการตอบสนองต่อการตกตะกอน (Morrisey et al., 2010)
สอง unvegetated เว็บไซต์กลาง intertidal ได้รับการคัดเลือก: site1 (37 ° 10'43.0 "S 175 ° 51'36.9" E) ที่โดดเด่นด้วยหาดทรายอินทรีย์ยากจนดีและเว็บไซต์ที่อยู่ติดกัน 2 (37 ° 10'38.6 "S 175 ° 51'36.5 "E) มีเนื้อหาที่สูงขึ้นและโคลนตะกอนที่ค่อนข้างอินทรีย์ที่อุดมไปด้วย (ดูผลลัพธ์) สองเว็บไซต์จะอยู่ 20-40 ม. ลงฝั่งขอบป่าชายเลนครอบครองระดับน้ำขึ้นน้ำลงที่คล้ายกัน (0.05-0.25 เมตรเหนือระดับน้ำทะเลปานกลาง) และมีการแยกจากกันโดยระยะทางตามแนวชายฝั่งประมาณ 50 เมตร ฤดูใบไม้ผลิน้ำตายช่วงน้ำขึ้นน้ำลงเป็น 1.71-1.27 เมตร (ฮูม et al., 2007) และระยะเวลาน้ำท่วมที่เว็บไซต์มีความคล้ายคลึงกัน (เว็บไซต์ 1 = 5-6 ชั่วโมงและเว็บไซต์ที่ 2 = 6-7 ชั่วโมง).
2.2 โปรโตคอลการทดลองในช่วงต้นเดือนกุมภาพันธ์ 2011 (ช่วงปลายฤดูร้อน Austral), 18 แปลงแพร่ระบาดอย่างสม่ำเสมอ (1.15 เมตรเส้นผ่าศูนย์กลาง. 1.04 m2) ถูกจัดตั้งขึ้นในแต่ละเว็บไซต์ภายใน 32 ม. × 14 เมตรพื้นที่ ห้าเมตรแยกแต่ละแปลง ในแต่ละแถวที่สามในหกแปลงเราสุ่มซ้ำสองของการรักษาต่อไปนี้: นอกจาก detrital (DA), เครื่องควบคุมขั้นตอน (PC) และการควบคุม (C) (n = 6 ในการรักษาแต่ละครั้ง) แปลง DA ถูกอุดมไปด้วยป่าชายเลนที่เหลืออยู่ด้วยนิ้ว churning 270 กรัมเศษซาก (260 กรัม-2) ลงบน 3 ซมตะกอน(ในขณะที่บิชอปและ Kelaher 2008; บิชอป et al, 2010;. Kelaher และ Levinton, 2003) นอกจากนี้เท่ากับจำนวนของใบไม้ผลิตในช่วงฤดูร้อนที่มีประสิทธิผล (เดือนพฤศจิกายนถึงกุมภาพันธ์) ในป่านิวซีแลนด์กับระยะเวลาของการเติมประจวบกับปลายยอดการผลิตนี้ (แกลดสโตน-กัลลาเกอร์, et al, 2014. เดือนพฤษภาคม 1999; Oñate-Pacalioga 2005; วูดดรอ, 1982) แปลงเครื่องคอมพิวเตอร์ที่ถูกปั่นนิ้วเหมือนกับแปลง DA แต่ไม่มีเศษซากถูกเพิ่มเข้ามาและถูกรวมอยู่ในการออกแบบการทดลองเพื่อวิเคราะห์ผลกระทบที่ชุมชนหน้าดินของหนึ่งออกรบกวนผสมตะกอนจากผลกระทบการตกแต่ง detrital แปลง C ถูกทิ้งไม่มีใครแตะต้อง. ป่าชายเลนที่เหลือนำมาใช้ในการจัดการที่ถูกจัดทำขึ้นโดยการเก็บรวบรวมแรก senescent สีเหลือง (พร้อมที่จะ abscise) โกงกางใบจากต้นไม้ในวางกามาตาฮาร์เบอร์ (มกราคม 2011) เพื่อจำลองการรวมตัวกันตามธรรมชาติของป่าชายเลนที่เหลือเข้าไปในตะกอนใบแห้งเตาอบที่ 60 ° C ถึงน้ำหนักคงที่และพื้นดินเป็น 2 มมชิ้น การอบแห้งของวัสดุใบนี้คิดว่าจะเทียบได้กับการอบแห้งที่ออกใบลดลงจะมีประสบการณ์ถ้ามันลดลงในช่วงบ่าย sum- ทะเลน้ำต่ำและเป็นสิ่งจำเป็นที่จะสร้างมาตรฐานปริมาณของเศษซากที่เพิ่มให้กับแต่ละแปลง (บิชอปและ Kelaher 2008) แปลงทดลองเก็บตัวอย่างซ้ำสำหรับสัตว์ทะเล (1 × 13 ซม. เส้นผ่าศูนย์กลาง., 15 ซมหลักเชิงลึกต่อพล็อต) และคุณสมบัติของดินตะกอนพื้นผิว (สังเคราะห์เนื้อหาเม็ดสีสารอินทรีย์และขนาดของเมล็ดข้าว) ที่ 2, 4, 8, 12 และ 24 สัปดาห์ต่อไปนี้นอกจาก detrital ระยะเวลาการตรวจสอบนี้รวมอยู่ชุดของการสุ่มตัวอย่างเพื่อตรวจสอบความแปรปรวนชั่วคราวในการตอบสนองต่อปัจจัยการผลิต macrofaunal detrital ระยะเวลาการสุ่มตัวอย่างที่ครอบคลุมของการศึกษาอื่น ๆ (เช่นบิชอปและ Kelaher, 2007, 2008; Kelaher และ Levinton, 2003) และยังเป็นนานกว่าครึ่งชีวิตของใบไม้ในป่าชายเลนนิวซีแลนด์ (63-88 วันแกลดสโตน-กัลลาเกอร์ et al., 2014) ตัวอย่างตะกอน (3 รวบรวมตัวอย่างแกนเข็มฉีดยา. 3 ซม. เส้นผ่าศูนย์กลาง 2 ซม. ความลึก) ถูกนำมาภายในไม่กี่เซนติเมตรของแต่ละหลัก macrofaunal เพื่อลดผลกระทบจากการสุ่มตัวอย่างซ้ำในชุมชนของหน้าดินที่แกน macrofaunal ถูกพรากไปจากตำแหน่งที่แตกต่างกันภายในแปลงในวันสุ่มตัวอย่างแต่ละและหลุมในที่เต็มไปด้วยหลักที่เกิดขึ้นด้วยทราย defaunated (Lohrer et al., 2010) นอกจากนี้เว็บไซต์ทั้งสองตัวอย่างสำหรับคุณสมบัติของสัตว์ทะเลและตะกอนดินในวันที่ 0 6 สุ่ม cho- สถานเสนนอกแปลงทดลอง แต่ภายในพื้นที่ศึกษา แกน Macrofaunal ถูกร่อนมากกว่าตะแกรงตาข่าย 500 ไมโครเมตรและเก็บรักษาไว้ใน 70% เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ Isopropyl (IPA) ตัวอย่างแกนตะกอนที่ถูกเก็บไว้ในที่มืด, สภาพอากาศหนาวเย็นในทันทีหลังจากที่การเก็บรวบรวมและเก็บไว้แล้วแช่แข็งรอการวิเคราะห์ในภายหลัง. 2.3 ตัวอย่างการวิเคราะห์ตัวอย่างตะกอนถูก homogenised subsamples และดำเนินการสำหรับการวิเคราะห์คุณสมบัติของดินตะกอน ตะกอนคลอโรฟิล (CHL) และ phaeophytin (บ้านแพ้ว) ความเข้มข้นได้รับการพิจารณาในเทอร์เนอ 10-AU fluorometer หลังจากการสกัดเม็ดสี (90% อะซีโตนบัฟเฟอร์) และกรดที่ตามมา (0.1 N HCl) (Arar และคอลลิน, 1997) ขนาดเม็ดตะกอน (GS) ได้รับการวัดโดยใช้เครื่องมือ Malvern Mastersizer 2000 (ช่วงขนาดอนุภาค: 0.05-2000 ไมครอน) หลังจากการย่อยตะกอนด้วยไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ (10%) (. ซิงเกอร์, et al, 1988) สำหรับตะกอนสารอินทรีย์ (OM) การวิเคราะห์เนื้อหาแห้งที่ 60 ° C ถึงน้ำหนักคงที่และแล้วเผาที่ 550 องศาเซลเซียสเป็นเวลา 4 ชั่วโมง (OM กำหนดโดยการสูญเสียน้ำหนักร้อยละในการจุดระเบิด) ตัวอย่าง Macrofaunal ถูกย้อมด้วยสีโรสแก้ปัญหาเบงกอลและสัตว์แยกระบุแล้วให้อยู่ในระดับที่ต่ำที่สุดการจัดหมวดหมู่ภายใต้กล้องจุลทรรศน์สเตอริโอ เรียงตัวอย่างหลัก macrofaunal (สัตว์เช่นออก) ถูก elutriated ใช้สารละลายน้ำตาลที่จะแยกวัสดุแสงลอยจากเปลือกกัญชาหนักและตะกอน(คล้ายกับวิธีการที่ใช้ใน Anderson, 1959) วัสดุ Elutriated ไว้บนตะแกรง 500 ไมโครเมตรและถือว่าประกอบด้วยส่วนใหญ่ของวัสดุ detrital เป็นสัตว์ที่ถูกถอดออกไปก่อนหน้านี้ กระบวนการนี้ใช้สำหรับ DA ตัวอย่างหลักตลอดการทดลองและวันที่ 0 ตัวอย่างและแกน C จาก 24 สัปดาห์ถูกนำมาใช้ในการวัดโดยรอบวัสดุ detrital 2.4 การวิเคราะห์ข้อมูลในการวิเคราะห์ทางสถิติเบื้องต้นวันที่ 0 (เริ่มต้น) เปิดเผยตัวอย่างแข็งแกร่งระหว่างความแตกต่างของเว็บไซต์ในคุณสมบัติของดินตะกอนและโครงสร้างชุมชน macrofaunal เหล่านี้เริ่มต้นที่แตกต่างกันเว็บไซต์ที่เฉพาะเจาะจงในโครงสร้างชุมชนยืนกรานตลอดการทดลองและส่งผลอย่างมีนัยสำคัญในเว็บไซต์×รักษาและการเว็บไซต์×ปฏิสัมพันธ์ในเวลาต่อมาหนึ่ง - และการวิเคราะห์หลายตัวแปร (อธิบายด้านล่าง) ตระหนักถึงความแตกต่างเหล่านี้เริ่มต้นที่เราเลือกที่จะนำเสนอการวิเคราะห์แยกต่างหากสำหรับแต่ละเว็บไซต์จะโฟกัสที่ดีขึ้นเกี่ยวกับผลกระทบของการรักษาและเวลาและการที่ดีแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างในการตอบสนองระหว่างเว็บไซต์. ไม่ชี้วัดการปรับหลายมิติ (nMDS) การวิเคราะห์โดยใช้เบรย์ -Curtis การฝึกอบรมความคล้ายคลึงกันถูกนำมาใช้กับข้อมูลที่อุดมสมบูรณ์ macrofaunal ดิบเพื่อพล็อตและเปรียบเทียบโครงสร้างชุมชนของสัตว์หน้าดินในหมู่การรักษาเช่นเดียวกับการผ่านช่วงเวลาที่ เราวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้สถิติการใช้มาตรการซ้ำ permutational การวิเคราะห์ความแปรปรวนหลายตัวแปร (PERMANOVA คล้ายคลึงกัน Bray-Curtis) เวลาและการรักษาที่ได้รับการรักษาเป็นปัจจัยคงที่ (5 และ 3 ระดับตามลำดับ) โดยมีพล็อต (6 ระดับ) ถือว่าเป็นปัจจัยสุ่มซุกซ่อนอยู่ภายในการรักษา (แอนเดอ et al., 2008) PERMANOVA ทดสอบคู่ถูกนำมาใช้ในการตรวจสอบที่การรักษาอย่างมีนัยสำคัญและผลกระทบที่เกิดขึ้นเวลาและการวิเคราะห์ simper กำหนดแท็กซ่าที่สนับสนุนการแตกต่างกัน / ความคล้ายคลึงกันในโครงสร้างชุมชนระหว่างการรักษา ความแตกต่างกันร้อยละอัตราส่วนค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน (Diss / SD) ก็ยังใช้เพื่อตรวจสอบว่าแท็กซ่าที่ระบุไว้ในการวิเคราะห์ simper มีแท็กซ่าแบ่งแยกดี (Diss / SD ไม่มี 1.3) (คลาร์กและวอร์วิค 1994) ข้อมูลดิบที่ใช้ในการวิเคราะห์หลายตัวแปรเป็นแปลงไม่ได้เปลี่ยนแปลงผล การวิเคราะห์หลายตัวแปรทั้งหมดถูกดำเนินการโดยใช้รองพื้น (ที่มี PERMANOVA A + เพิ่มเติม) โปรแกรมซอฟต์แวร์ทางสถิติ (ปฏิบัติพลีมั ธ ในหลายตัวแปรเชิงนิเวศน์วิจัยเดอร์สัน, et al, 2008;. คลาร์กและ Gorley 2006) ลวด Cored Metallurgical ซ้ำวิเคราะห์มาตรการ (สองทางคงที่ ปัจจัยวัดซ้ำวิเคราะห์ความแปรปรวน (ANOVA)) นอกจากนี้ยังใช้ในการทดสอบผลกระทบการรักษากับตัวแปร univariate (คุณสมบัติของดินตะกอนและการจัดหมวดหมู่ความร่ำรวยและความอุดมสมบูรณ์สัตว์ทะเล) ผ่านช่วงเวลาที่ นิวแมน Keuls ทดสอบ post-hoc ถูกใช้ในการกำหนดความแตกต่างระหว่างการรักษาในแต่ละวันตัวอย่าง ข้อมูลดิบ (รวมทั้งวันเริ่มต้น 0 ตัวอย่างที่เราวิเคราะห์ผ่านการทดสอบเสื้อ) สอดคล้องกับสมมติฐานของความสม่ำเสมอของความแปรปรวนและภาวะปกติจึงไม่มีการเปลี่ยนแปลงมีความจำเป็น การวิเคราะห์ univariate ได้ดำเนินการโดยใช้แพคเกจซอฟต์แวร์ STATISTICA (Statsoft อิงค์)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . วัสดุและวิธีการ
2.1 . การศึกษาเว็บไซต์
ได้ดำเนินการในภาคเหนือของอ่าว ( วางกามาตาเกาะเหนือนิวซีแลนด์ ) ป่าชายเลนถิ่นนิวซีแลนด์ต้นแสมทะเล subsp . australasica อาศัยอยู่ 101 ฮาของท่าเรือ ( ประมาณ 22 % ของพื้นที่ท่าเรือนั่น ฮา ) ซึ่งมีการขยายตัวจาก 31 ไร่ ป่าชายเลน ก่อนที่จะกลายเป็นเมืองลุ่มน้ำ ,การทำลายป่าและการเกษตรตั้งแต่ปี 1940 ( Singleton , 2007 ) เช่นการใช้ที่ดินลุ่มน้ำได้เพิ่มการจัดส่งภาคพื้นดิน
ตะกอนผ่านลำธารและแม่น้ำในบริเวณนิวซีแลนด์หลายและป่าชายเลนมีการขยายตัวในการตอบสนองต่อการตกตะกอน ( มอร์รีซีย์ et al . , 2010 ) สอง unvegetated กลางป่าโกงกาง เว็บไซต์เลือก : site1 ( 37 / 10 ได้รับ 43.0 เพลง s , 175 / 51 ได้รับ 369 E ) บอกว่า เป็นภาวะที่ทรายจนดีอินทรีย์และเว็บไซต์ที่อยู่ติดกัน 2 ( 37 / 10 ได้รับผลกระทบเพลง s , 175 / 51 ได้รับ 36.5 เพลง E ) มีปริมาณสูงและค่อนข้างอินทรีย์ที่อุดมไปด้วยโคลนตะกอน ( เห็นผล ) สองเว็บไซต์อยู่ 20 – 40 เมตรลงชายฝั่งของป่าชายเลนที่ขอบ มีความสูงที่คล้ายกันน้ำขึ้นน้ำลง ( 0.05 ) 0.25 เมตร เหนือระดับน้ำทะเลปานกลาง ) และถูกแยกออกจากแนวชายฝั่งระยะทางประมาณ 50 เมตรฤดูใบไม้ผลิ–นีพเกาะกระแสช่วง 1.71 – 1.27 m ( ฮูม et al . , 2007 ) และระยะเวลาการท่วมในพื้นที่มีลักษณะคล้ายคลึงกัน ( ไซต์ 1 = 5 – 6 ชั่วโมงและเว็บไซต์ 2 = 6 – 7 H )
2.2 .
ขั้นตอนการทดลองในช่วงต้นเดือนกุมภาพันธ์ 2554 ( สายใต้ฤดูร้อน ) , 18 แปลง กระจายอย่างทั่วถึง ( 1.15 m dia . 1.04 m2
) ก่อตั้งขึ้นในแต่ละเว็บไซต์ภายใน 32 m × 14 ม. พื้นที่ ห้าเมตรแยกแต่ละแปลงในแต่ละสามแถวหกแปลง เราแบบสุ่มสองซ้ำการรักษาต่อไปนี้ : แฮบโพลไทป์นอกจากนี้ ( ดา ) , การควบคุมกระบวนการ ( PC ) และควบคุม ( C ) ( n = 6 สำหรับการรักษาแต่ละครั้ง ) ดา อุดมไปด้วยป่าชายเลน โดยแปลงเป็น detritus นิ้วปั่น 270 กรัมของ detritus ( 260 g m − 2 ) ลงในด้านบน 3 cm
ของตะกอน ( เช่นบิชอปและ kelaher , 2008 ; บิชอป et al . , 2010 ; kelaher levinton และ ,2003 ) นอกจากเป็นยอดรวมของซากใบที่ผลิตในช่วงฤดูร้อนเดือนผลผลิต ( พฤศจิกายน - กุมภาพันธ์ ) ในนิวซีแลนด์ ป่าไม้ ด้วยเวลาของนอกจากนี้ประจวบกับปลายยอดการผลิตนี้ ( แกลดสโตน กัลลาเกอร์ et al . , 2014 ; พฤษภาคม 2542 ; o áกิน pacalioga , 2005 ; woodroffe , 1982 ) . พีซีแปลงเป็นนิ้วปั่นเหมือนดาแปลงแต่ไม่มีเศษซากถูกเพิ่มเข้ามา และถูกรวมอยู่ในการออกแบบการทดลองเพื่ออธิบายผลการศึกษาสัตว์พื้นทะเลของหนึ่งออกจากตะกอนผสม การรบกวนจากแฮบโพลไทป์เสริมผล C ส่วนแปลงซ้ายมิได้ถูกแตะต้อง .
ป่าชายเลน detritus ใช้ในการจัดการเตรียมการชราภาพ ( สีเหลือง ) พร้อม abscise ) ป่าชายเลนใบไม้จากต้นไม้ในวางกามาตาท่าเรือ ( มกราคม 2554 ) จำลองการธรรมชาติของป่าชายเลน detritus เป็นตะกอน ใบเป็นเตาอบ อบแห้งที่อุณหภูมิ 60 องศา C น้ำหนักคงที่ และพื้นเป็น 2 มม. ชิ้นใบนี้แห้งของวัสดุที่เป็นความคิดที่จะเทียบได้กับการอบแห้งออกที่ใบไม้ร่วงจะประสบการณ์ถ้ามันตกลงมาในช่วงบ่ายกลางรวม -
เมอร์ต่ำ ไทด์ และจำเป็นเพื่อให้เป็นมาตรฐาน ปริมาณของเศษซากเพิ่มแต่ละแปลง ( Bishop และ kelaher 2008 ) แปลงทดลองซ้ำแล้วซ้ำเล่า โดยละเว้น ( 1 × เส้นผ่าศูนย์กลาง 13 เซนติเมตร .15 เซนติเมตร แกน ต่อแปลง และดินตะกอน ( 1 ) ผิวสี เนื้อหา เนื้อหา อินทรีย์ และขนาดเม็ด ) 2 , 4 , 8 , 12 และ 24 สัปดาห์ต่อไปนี้นอกจากนี้แฮบโพลไทป์ . นี้การตรวจสอบระยะเวลารวมชุดของตัวอย่างเพื่อตรวจสอบเวลาในการตอบสนองระหว่างวันที่ macrofaunal ปัจจัยการผลิตแฮบโพลไทป์ . การศึกษาครอบคลุมของการศึกษาอื่น ๆ ( เช่นบิชอปและ kelaher , 2007 , 2008 ; kelaher และ levinton , 2003 ) และยังเป็นมากกว่าครึ่งชีวิตของโกงกางใบทำให้นิวซีแลนด์ ( 63 ) 88 วัน แกลดสโตน กัลลาเกอร์ et al . , 2010 ) ตัวอย่างดิน ( 3 รวมจำนวนเข็มหลัก 3 ซม. เส้นผ่าศูนย์กลาง 2 ซม. ) ถ่ายภายในไม่กี่เซนติเมตรของแต่ละ macrofaunal หลัก เพื่อลดผลกระทบของคนในชุมชนมีความแตกต่างกัน ,แกน macrofaunal ถ่ายจากตำแหน่งที่แตกต่างกันภายในแปลงในแต่ละคนอาจ
และผลหลัก ในหลุมที่เต็มไปด้วย defaunated ทราย ( lohrer et al . , 2010 ) นอกจากนี้ เว็บไซต์ทั้งสองมีขนาดใหญ่และตะกอน โดยคุณสมบัติในวันที่ 0 6 สุ่ม โช -
Sen สถานที่นอกแปลงทดลอง แต่ภายในพื้นที่ศึกษาแกน macrofaunal มีขนาดมากกว่า 500 μเมตรตาข่ายตะแกรง และเก็บรักษาไว้ใน 70% isopropyl แอลกอฮอล์ ( IPA ) ตัวอย่างแกนตะกอนถูกเก็บไว้ในที่มืด อากาศหนาวทันทีหลังจากการเก็บรวบรวมและเก็บแช่แข็งรอการวิเคราะห์ในภายหลัง .
2.3 การวิเคราะห์ตัวอย่างดิน จำนวน homogenised
subsamples ถ่ายและการวิเคราะห์คุณสมบัติของดินตะกอนตะกอนคลอโรฟิลล์เอ ( CHL ) และ phaeophytin ( บ้านแพ้ว ) โดยมีกำหนดใน Turner 10-au ฟลู โรมิเตอร์ หลังจากการสกัดรงควัตถุ ( 90 % ) 2 ) และต่อมากรด ( 0.1 N HCl ) ( Arar คอลลินส์ , 1997 ) ขนาดของตะกอน ( GS ) คือการวัดโดยใช้ Malvern mastersizer 2000 เครื่องดนตรี ( ขนาดอนุภาคในช่วง 0.05 – 2000 μ M )หลังจากการย่อยตะกอนด้วยไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ ( 10% ) ( นักร้อง et al . , 1988 ) ตะกอนสำหรับอินทรีย์วัตถุ ( OM ) วิเคราะห์เนื้อหาแห้งที่ 60 ° C น้ำหนักคงที่แล้วเผาที่ 550 องศา C 4 H ( โอม พิจารณาจากเปอร์เซ็นต์การสูญเสียน้ำหนักในการจุดระเบิด )ตัวอย่าง macrofaunal ถูกย้อมด้วยสีโรสเบงกอลโซลูชั่นและสัตว์แยกแล้วระบุว่าให้น้อยที่สุดเป็นไปได้ทางอนุกรมวิธานระดับภายใต้กล้องสเตอริโอ . จัดเรียงตัวอย่างแกน macrofaunal ( เช่นพืชออก ) เป็น elutriated ใช้
โซลูชั่นน้ำตาลจะแยกแสงลอยวัสดุจากเปลือกสับหนักตะกอน ( คล้ายกับวิธีการที่ใช้ใน แอนเดอร์สัน , 1959 )elutriated วัสดุเก็บไว้ใน 500 μ M ตะแกรง และถือว่าเป็นวัสดุที่ประกอบด้วยส่วนใหญ่ของแฮบโพลไทป์เป็นพืชก่อนหน้านี้ได้ถูกลบออก กระบวนการนี้ถูกใช้สำหรับแกนโลกตัวอย่างตลอดการทดลอง และวันที่ 0 และ C จากตัวอย่างแกน 24 สัปดาห์จำนวนวัดวัสดุแฮบโพลไทป์แวดล้อม 2.4 . การวิเคราะห์ข้อมูลในการวิเคราะห์ทางสถิติเบื้องต้นวันที่ 0 ( เริ่มต้น ) พบความแตกต่างที่แข็งแกร่งระหว่างเว็บไซต์ในดินตะกอนและโครงสร้างชุมชน macrofaunal . เหล่านี้เริ่มต้นความแตกต่างเฉพาะในโครงสร้างชุมชนยืนกรานตลอดการทดลองและผลในการรักษา และเว็บไซต์อย่างเว็บไซต์××เวลาปฏิกิริยาที่ตามมาหนึ่งและหลาย variate วิเคราะห์ ( อธิบายด้านล่าง ) ตระหนักถึง
ความแตกต่างแรกนี้เราเลือกที่จะนำเสนอการวิเคราะห์ที่แยกต่างหากสำหรับแต่ละเว็บไซต์จะดีขึ้น ผลของการรักษาและเวลา และแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างในการตอบสนองที่ดีขึ้นระหว่างเว็บไซต์ ไม่ใช่มิติมาตราส่วนระบบเมตริก
( nmds ) การวิเคราะห์โดยใช้เบรย์ ( เคอร์ติสความเหมือนเมทริกซ์ที่ใช้เกี่ยวกับความอุดมสมบูรณ์ macrofaunal ข้อมูลดิบที่จะพล็อตและเปรียบเทียบโครงสร้าง ความแตกต่างระหว่างชุมชน
การรักษา เช่นเดียวกับ เวลาผ่าน เราได้วิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้โดยใช้สถิติวัดซ้ำ permutational เมื่อวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ( permanova เบรย์ ) , เคอร์ติส ความเหมือน ) เวลาและการรักษาก็ถือว่าเป็นปัจจัยคงที่ ( มี 5 ระดับ 3 ตามลำดับ ) กับจุด ( 6 ระดับ ) ถือว่าเป็นปัจจัยสุ่มซ้อนกันภายในการรักษา ( Anderson et al . , 2008 )permanova คู่แบบที่ใช้ในการตรวจสอบการรักษาที่สำคัญและเวลา ผลที่เกิดขึ้น และยิ้มแห้งๆการวิเคราะห์กำหนดความสูงที่ทำให้ความแตกต่าง / ความเหมือนในโครงสร้างชุมชน ระหว่างการรักษาเปอร์เซ็นต์ความแตกต่างค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ( เย้ย / SD ) ถูกใช้เพื่อตรวจสอบว่าในการวิเคราะห์และระบุยิ้มแห้งๆเก่งจำแนกซ่า ( เย้ย / SD ( 1.3 ) ( คลาร์กและ Warwick 1994 ) ข้อมูลวิเคราะห์ข้อมูลใช้ตัวแปรหลายตัว เช่นการแปลงไม่ได้เปลี่ยนผลการวิเคราะห์หลายตัวแปรทั้งหมดที่เคยใช้รองพื้น ( ที่มี permanova นอกจาก ) โปรแกรมซอฟต์แวร์ ( พลีมัธ กิจวัตรในสถิติหลายตัวแปรในงานวิจัย ; Anderson et al . , 2008 ; คลาร์กและ gorley , 2006 ) วัดซ้ำ การวิเคราะห์ปัจจัยคงที่ , สองทางวัดซ้ำ การวิเคราะห์ความแปรปรวน ( ANOVA ) ถูกใช้เพื่อทดสอบการรักษาผลของตัวแปรที่มีคุณสมบัติดินตะกอนและการวิเคราะห์ทางความมั่งคั่งและความอุดมสมบูรณ์ ) ผ่านเวลา นิวแมน คลูส์ Post Hoc Tests ) ถูกใช้เพื่อกำหนดความแตกต่างระหว่างการรักษาสำหรับแต่ละตัวอย่างวันที่ ข้อมูลดิบ ( รวมทั้งวันเริ่มต้น 0 ตัวอย่างซึ่งเราได้วิเคราะห์ผ่านแบบ ) สอดคล้องกับสมมติฐานของค่าความแปรปรวน และภาวะปกติจึงไม่มีการแปลงเป็นสิ่งจำเป็น 2 การวิเคราะห์การใช้แพคเกจซอฟต์แวร์ ( statistica StatSoft Inc . )