5.2.2.2. Macao. Unlike Hong Kong, M

5.2.2.2. Macao. Unlike Hong Kong, Macao does not have a town
planning ordinance stipulating the planning procedures, or a strategic
plan directing its future development goals and objectives. It
also lacks a master plan. According to a press interview with
a senior government official in the Urban Planning Bureau, the
priority of urban planning in Macao is economic development,
especially to meet the needs of the gaming industry. He believed
that Macao did not need a master plan e sectoral plans supported
by guidelines issued on a case-by-case basis were sufficient because
they are more flexible and create fewer controversies (Jornal
Tribuna de Macau, 2006). Public consultation on tourism projects
and plans are not the norm. Some LegCo members complain that
even when there were public consultations, many of them were not
carried out in a proper way. The Chief Secretary for Administration
also admitted such failure in a LegCo meeting (Macau Daily Times,
2012a). As a result, the general public only knows of the result
when construction is started (interview with an academic in
Macao).
The absence of clear city goals and strategic or master plans
causes tourism planning to lose its direction and to be easily led by
business interests. The previously mentioned controversy of Guia
Hill is a case in point. Another example includes the carefully
drafted and detailed laws (running to 175 pages) issued in 1991 for
the NAPE area (new reclaimed areas in the Outer Harbour and Nam
Wan Bay), which were initially aimed at overcoming the weaknesses
of previous partial plans by comprehensively developing the
entire area for residential use and community facilities, and which
were repealed by the Chief Executive on August 16, 2007. The place
is now occupied by casinos and hotels.
To allow more flexibility in planning, there are very few laws
and practical development guidelines governing urban and tourism
planning in Macao; the majority of these were developed between
1986 and 1987 and are outdated (Land, PublicWorks and Transport
Bureau, 2008). Of the 34 laws and orders that relate to urban
planning, about seven of them are directly concerned with tourism
planning (interview with an academic in Macao). Examples of the
laws related to tourism planning are those covering the heritage
protection zone, land law, building heights near the Guia Lighthouse
(a local protected heritage), inner harbor renewal, and
architectural, landscape and cultural assets protection (Land,
Public Works and Transport Bureau, 2008). Perhaps there are
planning standards and guidelines within the government
department, yet, they are not available for public scrutiny. Without
a checks-and-balances mechanism, the limited guidelines that are
in place in Macao can easily be canceled since public consultation is
not the norm. Apart from the Guia Hill case described earlier, the
Urban Intervention Plan (PIU), containing the only heritage design
guidelines for Macao as a whole, is also being canceled

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

5.2.2.2. มาเก๊า ซึ่งแตกต่างจากฮ่องกง มาเก๊าไม่มีการเมืองกฤษฎีกาพิจารณาขั้นตอนการวางแผน หรือกลยุทธ์การวางแผนวางแผนกำกับการพัฒนาในอนาคตเป้าหมายและวัตถุประสงค์ มันยัง ขาดแผนหลัก ตามข่าวสัมภาษณ์เป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ในการวางแผนสำนักเมือง การความสำคัญของการวางผังเมืองในมาเก๊าคือ พัฒนาเศรษฐกิจโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อตอบสนองความต้องการของอุตสาหกรรมเกม เขาเชื่อว่าที่มาเก๊าไม่ต้องมีแผนหลัก e สาขาแผนสนับสนุนโดยแนวทางออกในกรณีโดยกรณีพื้นฐานได้เพียงพอเนื่องจากพวกเขามีความยืดหยุ่น และสร้างกลูโคสน้อยลง (JornalTribuna เดมาเก๊า 2006) ปรึกษาหารือในโครงการการท่องเที่ยวและแผนไม่ เป็นบรรทัดฐาน สมาชิก LegCo บางคนบ่นว่าแม้เมื่อมีการปรึกษาหารือสาธารณะ หลายคนไม่ได้ดำเนินในทางเหมาะสม เลขานุการประธานบริหารยัง ยอมรับความล้มเหลวดังกล่าวในการประชุม LegCo (มาเก๊าวันเวลา2012a) เป็นผล ประชาชนทั่วไปรับรู้เพียงผลเมื่อเริ่มก่อสร้าง (สัมภาษณ์นักวิชาการในมาเก๊า)ขาดเป้าหมายเมืองที่ชัดเจน และกลยุทธ์หรือแผนหลักทำให้สูญเสียทิศทางของมัน และถึงได้วางแผนการท่องเที่ยวผลประโยชน์ทางธุรกิจ ความขัดแย้งดังกล่าวก่อนหน้านี้ของเกียฮิลล์เป็นกรณีในจุด อีกตัวอย่างหนึ่งรวมถึงการระมัดระวังรายละเอียด และร่างกฎหมาย (เรียกใช้หน้า 175) ออกในปี 1991 สำหรับพื้นที่ nape มีด (ถมทะเลพื้นที่ใหม่ในท่าเรือด้านนอกและน้ำหวานอ่าว), ซึ่งถูกเริ่มต้นที่มุ่งเอาชนะจุดอ่อนแผนก่อนหน้านี้บางส่วนโดยการพัฒนาครอบคลุมการพื้นที่ทั้งหมดสำหรับที่อยู่อาศัย และชุมชน และที่ถูกยกเลิก โดยผู้บริหาร 16 สิงหาคม 2007 สถานที่ตอนนี้ถูกครอบครอง โดยคาสิโนและโรงแรมให้ความยืดหยุ่นในการวางแผน มีกฎหมายน้อยมากและปฏิบัติตามหลักปกครองในเขตเมืองและการท่องเที่ยวการวางแผนในมาเก๊า ส่วนใหญ่เหล่านี้ได้รับการพัฒนาระหว่างปี 1986 และ 1987 และล้าสมัย (ที่ดิน PublicWorks และขนส่งสำนัก 2008) กฎหมาย 34 และใบสั่งที่เกี่ยวข้องการเมืองการวางแผน ประมาณเจ็ดของพวกเขาได้โดยตรงที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวการวางแผน (สัมภาษณ์นักวิชาการในมาเก๊า) ตัวอย่างของการกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการวางแผนการท่องเที่ยวคือมรดกครอบคลุมการป้องกันโซน กฎหมายที่ดิน อาคารสูงใกล้ประภาคารเกีย(ภายในเครื่องป้องกันมรดก), ต่ออายุภายในท่าเรือ และสถาปัตยกรรม ภูมิทัศน์และวัฒนธรรมการป้องกัน (ที่ดินงานสาธารณะและสำนักงานขนส่ง 2008) บางทีอาจมีการวางแผนมาตรฐานและแนวปฏิบัติภายในรัฐบาลกรม ยัง พวกเขาไม่มีสำหรับสาธารณะคลุ้ง โดยไม่ต้องกลไกการตรวจสอบ และดุล การจำกัดทางในมาเก๊าได้อย่างง่ายดายสามารถยกเลิกเนื่องจากมีการปรึกษาหารือไม่เป็นบรรทัดฐาน นอกจากกรณีของเนินเขาเกียที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ การเมืองแทรกแซงแผน (piu ดนตรี), ที่ประกอบด้วยการออกแบบเพียงมรดกนอกจากนี้การยกเลิกแนวทางการมาเก๊าทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

5.2.2.2 มาเก๊า ซึ่งแตกต่างจากฮ่องกง, มาเก๊าไม่ได้เป็นเมือง
สั่งการวางแผนกำหนดขั้นตอนการวางแผนเชิงกลยุทธ์หรือ
แผนกำกับเป้าหมายการพัฒนาในอนาคตและวัตถุประสงค์ มัน
ยังขาดแผนแม่บท ตามที่ให้สัมภาษณ์กดกับ
ข้าราชการระดับสูงในสำนักผังเมืองที่
มีความสำคัญของการวางแผนเมืองในมาเก๊าคือการพัฒนาทางเศรษฐกิจ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะตอบสนองความต้องการของอุตสาหกรรมเกม เขาเชื่อ
ว่ามาเก๊าไม่จำเป็นต้องทำแผนแม่บท E แผนการภาคได้รับการสนับสนุน
ตามแนวทางที่ออกบนพื้นฐานกรณีโดยกรณีเพียงพอเพราะ
พวกเขามีความยืดหยุ่นมากขึ้นและสร้างการถกเถียงกันน้อยลง (Jornal
Tribuna เดอมาเก๊า, 2006) การให้คำปรึกษาของประชาชนเกี่ยวกับโครงการการท่องเที่ยว
และแผนไม่ได้เป็นบรรทัดฐาน สมาชิกบางคน LegCo บ่นว่า
แม้ในขณะที่มีการให้คำปรึกษาประชาชนมากของพวกเขาไม่ได้รับการ
ดำเนินการในทางที่เหมาะสม หัวหน้าเลขานุการบริหาร
ยังยอมรับความล้มเหลวดังกล่าวในการประชุม LegCo (มาเก๊าเดลี่ไท,
2012a) เป็นผลให้ประชาชนทั่วไปเท่านั้นที่รู้ผล
เมื่อการก่อสร้างจะเริ่มต้น (สัมภาษณ์กับนักวิชาการใน
มาเก๊า).
กรณีที่ไม่มีเป้าหมายเมืองที่ชัดเจนและแผนกลยุทธ์หรือต้นแบบ
ที่ทำให้เกิดการวางแผนการท่องเที่ยวที่จะสูญเสียทิศทางและเพื่อนำได้อย่างง่ายดายโดย
ธุรกิจ ความสนใจ ความขัดแย้งดังกล่าวก่อนหน้าของ Guia
ฮิลล์เป็นกรณีในจุด อีกตัวอย่างหนึ่งรวมถึงการระมัดระวัง
กฎหมายร่างและมีรายละเอียด (วิ่งถึง 175 หน้า) ที่ออกในปี 1991 สำหรับ
บริเวณต้นคอ (พื้นที่ยึดใหม่ในท่าเรือด้านนอกและ Nam
Wan Bay) ซึ่งมีวัตถุประสงค์เริ่มแรกในการเอาชนะจุดอ่อน
ของแผนบางส่วนก่อนหน้านี้โดยทั่วถึง การพัฒนา
พื้นที่ทั้งหมดสำหรับการใช้งานและชุมชนที่อยู่อาศัยสิ่งอำนวยความสะดวกและที่
ถูกยกเลิกโดยประธานคณะกรรมการบริหารเมื่อวันที่ 16 สิงหาคม 2007 สถานที่ที่
ถูกครอบครองโดยขณะนี้คาสิโนและโรงแรม.
ในการอนุญาตให้มีความยืดหยุ่นมากขึ้นในการวางแผนการมีกฎหมายน้อยมาก
และการพัฒนาในทางปฏิบัติ แนวทางการปกครองในเมืองและการท่องเที่ยว
การวางแผนในมาเก๊า; ส่วนใหญ่เหล่านี้ได้รับการพัฒนาระหว่าง
ปี 1986 และปี 1987 และจะล้าสมัย (ที่ดิน PublicWorks และขนส่ง
สำนัก 2008) 34 กฎหมายและคำสั่งที่เกี่ยวข้องกับเมือง
การวางแผนเกี่ยวกับเจ็ดของพวกเขามีความกังวลโดยตรงกับการท่องเที่ยว
การวางแผน (สัมภาษณ์กับนักวิชาการในมาเก๊า) ตัวอย่างของ
กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการวางแผนการท่องเที่ยวเป็นผู้ที่ครอบคลุมมรดก
เขตป้องกันกฎหมายที่ดินอาคารความสูงใกล้ประภาคาร Guia
(มรดกการป้องกันท้องถิ่น) การต่ออายุท่าเรือภายในและ
สถาปัตยกรรมภูมิทัศน์และการคุ้มครองทรัพย์สินทางวัฒนธรรม (ที่ดิน
โยธาธิการและ สำนักการขนส่ง, 2008) บางทีอาจจะมี
การวางแผนการมาตรฐานและแนวทางในรัฐบาล
แผนก แต่พวกเขาจะไม่สามารถใช้ได้สำหรับการพิจารณาของประชาชน โดยไม่ต้อง
มีกลไกการตรวจสอบและยอดคงเหลือแนวทาง จำกัด ที่มี
ในสถานที่ในมาเก๊าสามารถถูกยกเลิกตั้งแต่ให้คำปรึกษาประชาชนคือ
ไม่ปกติ นอกเหนือจากกรณี Guia ฮิลล์อธิบายก่อนหน้านี้
แผนแทรกแซงเมือง (PIU) ที่มีการออกแบบมรดกเพียง
แนวทางในมาเก๊าเป็นทั้งยังถูกยกเลิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

5.2.2.2 . เขตบริหารพิเศษมาเก๊า ซึ่งแตกต่างจากฮ่องกง มาเก๊า ไม่มีเมืองกฎหมายได้กำหนดขั้นตอนการวางแผนการวางแผน หรือยุทธศาสตร์วางแผนกำกับเป้าหมายการพัฒนาในอนาคตและวัตถุประสงค์ มันยังขาดแผนแม่บท . จากการสัมภาษณ์กับเป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ในการวางผังเมือง การส่งความสำคัญของผังเมืองในเขตบริหารพิเศษมาเก๊าคือการพัฒนาเศรษฐกิจโดยเฉพาะเพื่อตอบสนองความต้องการของอุตสาหกรรมเกม เขาเชื่อว่าที่เขตบริหารพิเศษมาเก๊าไม่ได้ต้องการแผนแม่บทและแผนภาคการสนับสนุนโดยแนวทางที่ออกตามกรณีมีไม่พอ เพราะพวกเขามีความยืดหยุ่นมากขึ้นและสร้างการถกเถียง ( jornal น้อยลงไทรบูน่า เดอ มาเก๊า , 2006 ) การปรึกษาสาธารณะในโครงการการท่องเที่ยวและแผนการที่ไม่ได้มาตรฐาน สมาชิกบางคน legco บ่นว่าแม้เมื่อมีการหารือสาธารณะ มากของพวกเขาไม่ได้ดำเนินการในวิธีที่เหมาะสม หัวหน้าเลขาธิการเพื่อการบริหารยังยอมรับถึงความล้มเหลวในการประชุม legco ( มาเก๊ารายวันครั้ง2012a ) เป็นผลให้ประชาชนทั่วไปรู้แต่ผลเมื่อการก่อสร้างจะเริ่มต้น ( สัมภาษณ์กับวิชาการมาเก๊า )การขาดเป้าหมายที่ชัดเจน และแผนยุทธศาสตร์ หรือเมืองทำให้การท่องเที่ยวที่วางแผนที่จะสูญเสียทิศทางของมันและจะสามารถ นำโดยผลประโยชน์ทางธุรกิจ การโต้เถียงของเกียที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้เนินเขาเป็นกรณีในจุด ตัวอย่างอื่นรวมถึงอย่างระมัดระวังร่างและรายละเอียดกฎหมาย ( วิ่ง 175 หน้า ) ที่ออกในปี 1991 สำหรับบริเวณต้นคอ ( ใหม่เก่าในพื้นที่รอบนอกท่าเรือนัมวาน เบย์ ) ซึ่งในขั้นแรกมุ่งเอาชนะจุดอ่อนบางส่วนของแผนเดิม โดยครอบคลุมการพัฒนาพื้นที่ทั้งหมดสำหรับการใช้งานที่อยู่อาศัยและชุมชน และที่ถูกยกเลิกโดยผู้บริหารระดับสูงบน 16 สิงหาคม 2007 สถานที่ขณะนี้มีคาสิโนและโรงแรมเพื่อให้มีความยืดหยุ่นมากขึ้นในการวางแผน มี น้อยมาก กฎหมายและการปฏิบัติเกี่ยวกับการท่องเที่ยวและแนวทางการพัฒนาเมืองการวางแผนในมาเก๊า ; ส่วนใหญ่ของเหล่านี้ถูกพัฒนาระหว่าง1986 และ 1987 และจะล้าสมัย ( ที่ดิน , publicworks และการขนส่งสำนักงาน , 2008 ) ของกฎหมายและคำสั่ง ที่เกี่ยวข้องกับ 34 เมืองการวางแผนเกี่ยวกับเจ็ดของพวกเขาจะเกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวโดยตรงวางแผน ( สัมภาษณ์กับทางวิชาการในมาเก๊า ) ตัวอย่างของกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการวางแผนการท่องเที่ยวที่ครอบคลุมมรดกโซนป้องกัน , กฎหมายที่ดิน , อาคารสูงใกล้ประภาคาร Guia( ท้องถิ่นปกป้องมรดก ) ภายในท่าเรือและการต่ออายุสถาปัตยกรรม ภูมิทัศน์และการคุ้มครองทรัพย์สินทางวัฒนธรรม ( ที่ดินโรงงานและสำนักงานขนส่งสาธารณะ , 2008 ) บางทีมีมาตรฐานและแนวทางในรัฐบาลวางแผนแผนก , แต่พวกเขาจะไม่พร้อมใช้งานสำหรับการตรวจสอบจากสาธารณะ . โดยการตรวจสอบและยอดคงเหลือที่กลไก แนวทางที่ จำกัดสถานที่ในมาเก๊าสามารถถูกยกเลิกเนื่องจากการปรึกษาสาธารณะไม่ใช่บรรทัดฐาน นอกเหนือจากเกียเนินคดีที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้การวางแผนการแทรกแซงในเมือง ( เพิ่มเติม ) ที่มีการออกแบบมรดกเท่านั้นแนวทางในมาเก๊า ทั้งยังถูกยกเลิก