Class, Status & PartyMarx saw class

Class, Status & Party

Marx saw class divisions as the most important source of social conflict. Weber's analysis of class is similar to Marx's, but he discusses class in the context of social stratification more generally. Class is one dimension of the social structure. Social status, or "social honor," is another. Both are significant contributors of social difference.

Weber's treatment of class and status indicates the manner in which the material basis of society is related to the ideological. Social conflict can result from one or the other, or both. Social action is motivated by both, though in some cases more one than the other. By bringing in status, Weber provides a more flexible view of the details of social differences, and their implications for the lived experience of social actors.

In order to fully understand Weber's perspective on stratification, we need to be familiar with a few general concepts: (i) power; (ii) domination; and, (iii) communal and societal action.

I. Power, Domination, Communal & Societal Action

A. Power
Weber defines power as the ability of a actor (or actors) to realize his or her will in a social action, even against the will of other actors. Power relates to the ability to command resources in a particular domain. Economic power, then, is the ability to control material resources: to direct production, to monopolize accumulation, to dictate consumption.

Societal power includes economic power, social power, legal or political power, and so forth. Although the control of these domains of resources usually go together, they represent different mechanisms of power, and are conceptually distinct.

B. Domination
Domination is the exercise of authority. Possession of power in a sphere results in dominance. Weber articulated three ideal types of domination: charisma, tradition and rational-legal.

Charismatic domination rests on the character of the leader. Through inspiration, coercion, communication and leadership, a particular individual may succeed in occupying a central role in the planning and co-ordination of social action. Charisma, Weber believed, emerges in times of social crisis. People lose confidence in existing forms of authority, and the charismatic leader takes advantage of the crisis. Because it is a personalized form of authority, it tends to be unstable. It does not normally survive the death of the original leader, and it often abandons the leader while he or she is alive. For charismatic authority to be sustained, it must be routinized.

Traditional authority is based on the belief in the legitimacy of well-established forms of power. Tradition implies an inherent, natural, or metaphysical quality in the state of affairs that makes it resistant to challenges by reason. Tradition often functions in a society with rigid forms of social hierarchy, because of the role of social inheritance and custom.

Traditional authority is based on loyalty to the leadership. Power is exercised by commands issued from the leader or leadership group. Officials are obedient to that person or group, and the lines of authority are often unstated and vague. Traditional authority tends not to distinguish between public and private affairs. The task specialization, in terms of the exercise of power, is minimal.

Rational-legal authority is based on a set of rules, and the belief in the legitimacy of the process of rule creation and enforcement. This form of domination is routinized through bureaucracy. It tends to remain independent of particular individuals, because authority resides in the office, or the organizational position of the role.

In the bureaucracy, rational-legal power is exercised on the basis of knowledge and experience, not on personality or custom. Authority functions by means of obedience to the rules rather than persons. Bureaucracy tends to separate the personal and public spheres. Task specialization is extensive within the bureaucracy.

C. Communal & Societal Action
A communal action is oriented on the basis of a shared belief of affiliation. In other words, actors believe that they somehow belong together in some way. Their action stems from, and is co-ordinated by this sentiment. In contrast, societal action is oriented to a rational adjustment of interests. The motivation is not a sense of shared purpose, but rather, a recognition of shared interests.

II. Class

Weber identified three aspects of class: (i) a specific causal component of actors life chances (ii) which rests exclusively on economic interests and wealth, and (iii) is represented under conditions of labor and commodity markets. The possession of material resources, accumulated by advantage in the marketplace, results in distinctive qualities in terms of the standard of living.1

The possession of property defines the main class difference, according to Weber. The owners of property have a definite advantage, and in some cases a monopoly on, action in the market of commodities and, especially, labor. They have privileged access to the sources of wealth creation, by virtue of ownership and control of the markets. Weber identified a subdivision among property owners based on the means of their wealth creation. Entrepreneurs use wealth in commercial ventures. Rentiers profit by interest on their property, through investments or rent of land.2 Both forms of ownership yield advantages resulting from the ability to convert property to money.

The property-less class is defined by the kinds of services individual workers provide in the labor market. Workers are classified as skilled, semi-skilled and unskilled. These distinctions are based on the value of different kinds of labor. Different wages result in different qualities in terms of the standard of living.3

Weber did not believe that class interests necessarily led to uniformity in social action. Neither communal nor societal action is the inexorable result of class interest. Weber challenges, here, the Marxian notion of the primarily material basis of social action. He is not denying it outright, but rather, introducing an element of unpredictability. Weber did not believe that proletarian revolutionary action would arise as a certain result of structural contradiction.

Communal or societal action may develop from a common class situation in certain conditions. Weber believed that the general cultural conditions played a large role in this determination. Intellectuals occupy a key position in this regard. Weber argued that the extent of the contrasts between the property owners and the property-less workers must become transparent to the workers in order for collective action around the issue of class to occur. Intellectuals function either to call attention to and explain these contrasts, or, to obscure them.

For communal or societal action to take place, the workers must not only recognize the differences in wealth and opportunity, but these differences must be seen as the result of the distribution of property and economic power. If the differences are believed to be a natural characteristic of society, as a given fact, then only occasional and irrational action is possible.

Very often, collective action centers on the labor market. Workers seek higher wages, and see this as the goal of their struggle. Most class antagonism, Weber noted, is directed at managers, rather than at owners—stockholders and bankers—because they appear to be have the power to set the price of labor power.

III. Status

While class groups do not constitute communities, according to Weber, status groups normally are communities. Status is defined as the likelihood that life chances are determined by social honor, or, prestige. Status groups are linked by a common style of life, and the attendant social restrictions.

Wealth is not necessarily the primary cause of status, though it is generally associated with it. Some forms of property ownership are connected with prestige, others are not. "Old money" typically confers greater status than "new money." Rentiers usually hold greater status than entrepreneurs, because their wealth is less visibly connected to labor.

Wealth is a key determinant of the lifestyle differences upon which status depends. Weber notes that "material monopolies are the most effective motives for the exclusiveness of a status group." Social restrictions, such as marriage patterns, residence, and so forth, follow from differences in wealth reflected in prestige.

Status distinctions are usually not ethnic. When carried to their fullest extent, as a caste system, perceived ethnicity is sometimes involved. In the case of caste, social distinctions are reinforced by legal and ritual restrictions. Caste usually develops into a functional system, by virtue of occupational differences.

The dignity of high status groups is always worldly. It involves their distinctive life style, as manifest in patterns of association and consumption. Low status groups, on the other hand, project their sense of worth on salvation hopes. Their due, they believe, is guaranteed in the life to come. It is common for low status groups to believe that they enjoy a special relationship with their god or gods.

Status divisions tend to codified on the basis of the stable distribution of economic power. When economic stratification is relatively invariant, status differences tend to increase.

IV. Party

Class and status interests interact in the realm of the legal order, the arena of politics. Political power is, obviously, often based on class and status interests. Parties are the organizations of power. Their purpose is the struggle for domination. Parties commonly operate in the political/legal domain, but as an ideal type, parties are not restricted to this field.

Although parties are based on class and status, they are usually organized across these distinctions. That is, it is rare for parties to be based solely on class or status interests, such that a party

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คลาส สถานะ และพรรคMarx เห็นส่วนคลาสเป็นแหล่งสำคัญของความขัดแย้งทางสังคม วิเคราะห์แบ่งแยกของชั้นจะคล้ายกับของ Marx แต่เขากล่าวถึงระดับในบริบทของสาระที่สังคมโดยทั่วไปมากขึ้น คลาสเป็นมิติหนึ่งของโครงสร้างทางสังคม สถานะทางสังคม หรือ "สังคมเกียรติ ได้อีก ทั้งสองเป็นผู้ให้การสนับสนุนอย่างมีนัยสำคัญของความแตกต่างทางสังคมรักษาของแบ่งแยกของสถานะบ่งชี้ลักษณะที่วัสดุพื้นฐานของสังคมเกี่ยวข้องกับอุดมการณ์ ความขัดแย้งทางสังคมสามารถเกิดจากอื่น ๆ การดำเนินการทางสังคมเป็นแรงจูงใจทั้ง แต่ ในบางกรณีหนึ่งเพิ่มมากขึ้นกว่าอื่น ๆ โดยนำสถานะ แบ่งแยกให้ดูความยืดหยุ่นของรายละเอียดของความแตกต่างทางสังคม และผลกระทบของประสบการณ์ lived ของสังคมนักแสดงการเข้าใจมุมมองของเวเบอร์เกี่ยวกับสาระ เราจำเป็นต้องคุ้นเคยกับแนวคิดทั่วไปกี่: (i) พลังงาน (ii) ปกครอง ก, (iii) ชุมชน และข้อมูลการดำเนินการI. พลังงาน ปกครอง ชุมชน และข้อมูลการดำเนินการอ.อำนาจแบ่งแยกกำหนดพลังงานเป็นความสามารถในการเป็นนักแสดงหรือนักแสดง) จะของเขา หรือเธอในการดำเนินการทางสังคม การตระหนักถึงแม้กระทั่งกับนักแสดงอื่น ๆ ของ พลังงานที่เกี่ยวข้องกับความสามารถในการคำสั่งทรัพยากรในโดเมนเฉพาะ อำนาจทางเศรษฐกิจ แล้ว เป็นความสามารถในการควบคุมทรัพยากรวัสดุ: ผลิต monopolize สะสม บอกปริมาณการใช้โดยตรงอำนาจนิยมรวมอำนาจทางเศรษฐกิจ สังคมอำนาจ อำนาจทางกฎหมาย หรือทางการเมือง และอื่น ๆ แม้ว่าตัวควบคุมโดเมนของทรัพยากรเหล่านี้มักจะไปด้วยกัน พวกเขาแสดงกลไกที่แตกต่างกัน และมีความแตกต่างทางแนวคิดB. ปกครองออกกำลังกายของผู้มีอำนาจปกครองได้ ครอบครองอำนาจในทรงกลมผลครอบงำ แบ่งแยกการปกครองเหมาะที่พูดชัดแจ้ง: คาริสม่า ประเพณี และเหตุผลทางกฎหมายปกครองพิเศษอยู่ในตัวของผู้นำ ผ่านแรงบันดาลใจ แกมบังคับ สื่อสาร และภาวะผู้นำ บุคคลหนึ่ง ๆ อาจประสบความสำเร็จในการมีบทบาทเป็นศูนย์กลางในการวางแผนและประสานการดำเนินการทางสังคม คาริสม่า แบ่งแยกเชื่อ ขึ้นในภาวะวิกฤตทางสังคม คนสูญเสียความมั่นใจในรูปแบบที่มีอยู่ของอำนาจ และผู้นำนี่ใช้ประโยชน์จากวิกฤต เนื่องจากเป็นรูปแบบส่วนบุคคลของหน่วยงาน มันมีแนวโน้มจะไม่เสถียร มันไม่ปกติรอดตายของผู้นำดั้งเดิม และมักจะ abandons ผู้นำในขณะที่เขา หรือเธอจะมีชีวิตอยู่ สำหรับอำนาจบารมีจะยั่งยืน มันต้องเป็น routinizedอำนาจดั้งเดิมขึ้นอยู่กับความเชื่อในความชอบธรรมของรูปแบบพลังงานดีขึ้น ประเพณีหมายถึงมีคุณภาพโดยธรรมชาติ ธรรมชาติ หรือขัดแย้งในรัฐกิจการที่ทำให้ทนการท้าทาย โดยเหตุผล ประเพณีมักจะหน้าที่ในสังคมด้วยรูปแบบลำดับชั้นทางสังคม แข็งเนื่องจากบทบาทของสังคมที่สืบทอดและแบบกำหนดเองหน่วยงานแบบดั้งเดิมจะขึ้นอยู่กับสมาชิกเพื่อนำ พลังงานถูกใช้ โดยคำสั่งที่ออกจากผู้นำหรือกลุ่มผู้นำ เจ้าหน้าที่จะเชื่อฟังคนนั้นหรือกลุ่ม และบรรทัดของอำนาจมักคลุมเครือ และ unstated อำนาจดั้งเดิมมีแนวโน้มการ แยกความแตกต่างระหว่างกิจการภาครัฐ และเอกชน งานเฉพาะทาง ในแง่ของพลังงาน มีน้อยอำนาจกฎหมายตรรกยะขึ้นอยู่กับชุดของกฎ และความเชื่อที่ชอบธรรมในการสร้างกฎและการบังคับใช้ ปกครองแบบนี้คือ routinized ผ่านระบบราชการ มันมีแนวโน้มยังขึ้นอยู่กับเฉพาะบุคคล เนื่องจากหน่วยงานอยู่ในสำนักงาน ตำแหน่งงานของบทบาทข้าราชการ ใช้อำนาจกฎหมายเชือดตามความรู้และประสบการณ์ ไม่ได้อยู่ในบุคลิกภาพหรือแบบกำหนดเอง อำนาจหน้าที่ โดยเชื่อฟังกฎการแทนที่เป็นคน ข้าราชการมีแนวโน้มการ แยกส่วนบุคคล และสาธารณะท้องถิ่น ความเชี่ยวชาญงานมีมากมายภายในระบบราชการที่ค.ชุมชน และข้อมูลการดำเนินการการดำเนินการชุมชนเป็นแนวตามความเชื่อร่วมของสังกัด ในคำอื่น ๆ นักแสดงเชื่อว่า อย่างใดเป็นสมาชิกอยู่ร่วมกันในบางวิธี การกระทำของพวกเขามาจาก และบริษัท ordinated โดยความเชื่อมั่นนี้ ในทางตรงกันข้าม ข้อมูลการดำเนินการนั้นมุ่งเน้นเพื่อการปรับปรุงสถานที่เชือด แรงจูงใจที่ได้ของวัตถุประสงค์ที่ใช้ร่วมกัน แต่ค่อนข้าง การรับรู้ร่วมกันคอยII. ClassWeber identified three aspects of class: (i) a specific causal component of actors life chances (ii) which rests exclusively on economic interests and wealth, and (iii) is represented under conditions of labor and commodity markets. The possession of material resources, accumulated by advantage in the marketplace, results in distinctive qualities in terms of the standard of living.1The possession of property defines the main class difference, according to Weber. The owners of property have a definite advantage, and in some cases a monopoly on, action in the market of commodities and, especially, labor. They have privileged access to the sources of wealth creation, by virtue of ownership and control of the markets. Weber identified a subdivision among property owners based on the means of their wealth creation. Entrepreneurs use wealth in commercial ventures. Rentiers profit by interest on their property, through investments or rent of land.2 Both forms of ownership yield advantages resulting from the ability to convert property to money.The property-less class is defined by the kinds of services individual workers provide in the labor market. Workers are classified as skilled, semi-skilled and unskilled. These distinctions are based on the value of different kinds of labor. Different wages result in different qualities in terms of the standard of living.3Weber did not believe that class interests necessarily led to uniformity in social action. Neither communal nor societal action is the inexorable result of class interest. Weber challenges, here, the Marxian notion of the primarily material basis of social action. He is not denying it outright, but rather, introducing an element of unpredictability. Weber did not believe that proletarian revolutionary action would arise as a certain result of structural contradiction.Communal or societal action may develop from a common class situation in certain conditions. Weber believed that the general cultural conditions played a large role in this determination. Intellectuals occupy a key position in this regard. Weber argued that the extent of the contrasts between the property owners and the property-less workers must become transparent to the workers in order for collective action around the issue of class to occur. Intellectuals function either to call attention to and explain these contrasts, or, to obscure them.For communal or societal action to take place, the workers must not only recognize the differences in wealth and opportunity, but these differences must be seen as the result of the distribution of property and economic power. If the differences are believed to be a natural characteristic of society, as a given fact, then only occasional and irrational action is possible.Very often, collective action centers on the labor market. Workers seek higher wages, and see this as the goal of their struggle. Most class antagonism, Weber noted, is directed at managers, rather than at owners—stockholders and bankers—because they appear to be have the power to set the price of labor power.
III. Status

While class groups do not constitute communities, according to Weber, status groups normally are communities. Status is defined as the likelihood that life chances are determined by social honor, or, prestige. Status groups are linked by a common style of life, and the attendant social restrictions.

Wealth is not necessarily the primary cause of status, though it is generally associated with it. Some forms of property ownership are connected with prestige, others are not. "Old money" typically confers greater status than "new money." Rentiers usually hold greater status than entrepreneurs, because their wealth is less visibly connected to labor.

Wealth is a key determinant of the lifestyle differences upon which status depends. Weber notes that "material monopolies are the most effective motives for the exclusiveness of a status group." Social restrictions, such as marriage patterns, residence, and so forth, follow from differences in wealth reflected in prestige.

Status distinctions are usually not ethnic. When carried to their fullest extent, as a caste system, perceived ethnicity is sometimes involved. In the case of caste, social distinctions are reinforced by legal and ritual restrictions. Caste usually develops into a functional system, by virtue of occupational differences.

The dignity of high status groups is always worldly. It involves their distinctive life style, as manifest in patterns of association and consumption. Low status groups, on the other hand, project their sense of worth on salvation hopes. Their due, they believe, is guaranteed in the life to come. It is common for low status groups to believe that they enjoy a special relationship with their god or gods.

Status divisions tend to codified on the basis of the stable distribution of economic power. When economic stratification is relatively invariant, status differences tend to increase.

IV. Party

Class and status interests interact in the realm of the legal order, the arena of politics. Political power is, obviously, often based on class and status interests. Parties are the organizations of power. Their purpose is the struggle for domination. Parties commonly operate in the political/legal domain, but as an ideal type, parties are not restricted to this field.

Although parties are based on class and status, they are usually organized across these distinctions. That is, it is rare for parties to be based solely on class or status interests, such that a party

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระดับสถานะและพรรคมาร์กซ์เห็นระดับดิวิชั่นเป็นแหล่งที่สำคัญที่สุดของความขัดแย้งทางสังคม การวิเคราะห์ของเวเบอร์ของชั้นคล้ายกับมาร์กซ์ แต่เขากล่าวถึงการเรียนในบริบทของการแบ่งชั้นทางสังคมมากขึ้นโดยทั่วไป ชั้นเป็นหนึ่งในมิติของโครงสร้างทางสังคม สถานะทางสังคมหรือ "เกียรติทางสังคม" เป็นอีกหนึ่ง ทั้งสองเป็นผู้ให้อย่างมีนัยสำคัญของความแตกต่างทางสังคม. การรักษาของเวเบอร์ของการเรียนและสถานะบ่งชี้ลักษณะที่วัสดุพื้นฐานของสังคมที่เกี่ยวข้องกับอุดมการณ์ ความขัดแย้งทางสังคมเป็นผลมาจากหนึ่งหรืออื่น ๆ หรือทั้งสองอย่าง การกระทำทางสังคมเป็นแรงบันดาลใจโดยทั้งสอง แต่ในบางกรณีหนึ่งมากขึ้นกว่าที่อื่น ๆ โดยนำสถานะ Weber ให้มุมมองที่มีความยืดหยุ่นมากขึ้นของรายละเอียดของความแตกต่างทางสังคมและผลกระทบของพวกเขาสำหรับประสบการณ์ที่มีอยู่ของนักแสดงทางสังคม. เพื่อที่จะเข้าใจมุมมองของเวเบอร์ในช่วงชั้นที่เราจำเป็นต้องมีความคุ้นเคยกับแนวคิดทั่วไปไม่กี่: (i) อำนาจ (ii) การปกครอง; และ (iii) การกระทำของชุมชนและสังคม. I. พาวเวอร์, ปกครองชุมชนและสังคมการกระทำA. เพาเวเบอร์อำนาจกำหนดความสามารถของนักแสดง (หรือนักแสดง) ที่จะตระหนักถึงความประสงค์ของเขาหรือเธอในการกระทำทางสังคมแม้กับความประสงค์ของนักแสดงอื่น ๆ พลังงานที่เกี่ยวข้องกับความสามารถในการสั่งทรัพยากรในโดเมนเฉพาะ อำนาจทางเศรษฐกิจก็คือความสามารถในการควบคุมทรัพยากรวัสดุ:. กับการผลิตโดยตรงจะผูกขาดการสะสมเพื่อกำหนดปริมาณการใช้อำนาจทางสังคมรวมถึงอำนาจทางเศรษฐกิจทางสังคมพลังอำนาจทางกฎหมายหรือทางการเมืองและอื่นๆ แม้ว่าการควบคุมของโดเมนเหล่านี้ของทรัพยากรที่มักจะไปด้วยกันพวกเขาเป็นตัวแทนกลไกที่แตกต่างกันของการใช้พลังงานและมีความแตกต่างแนวคิด. บี อำนาจการปกครองคือการออกกำลังกายของผู้มีอำนาจ ครอบครองอำนาจในทรงกลมจะส่งผลในการปกครอง เวเบอร์ก้องสามประเภทที่เหมาะของการปกครอง. เสน่ห์ประเพณีและเหตุผลทางกฎหมายปกครองบารมีวางอยู่บนตัวอักษรของผู้นำ ผ่านแรงบันดาลใจในการข่มขู่การสื่อสารและความเป็นผู้นำเป็นบุคคลโดยเฉพาะอย่างยิ่งอาจจะประสบความสำเร็จในการครอบครองมีบทบาทสำคัญในการวางแผนและการประสานงานของการกระทำทางสังคม Charisma เวเบอร์เชื่อโผล่ออกมาในช่วงเวลาของวิกฤตทางสังคม คนที่สูญเสียความเชื่อมั่นในรูปแบบที่มีอยู่ของผู้มีอำนาจและเป็นผู้นำที่มีความสามารถพิเศษจะได้ประโยชน์จากวิกฤต เพราะมันเป็นรูปแบบส่วนบุคคลของผู้มีอำนาจก็มีแนวโน้มที่จะไม่เสถียร มันไม่ปกติอยู่รอดตายของผู้นำเดิมและมันมักจะทิ้งผู้นำในขณะที่เขาหรือเธอยังมีชีวิตอยู่ สำหรับผู้มีอำนาจมีความสามารถพิเศษที่จะได้รับอย่างยั่งยืนนั้นจะต้องได้ routinized. อำนาจแบบดั้งเดิมอยู่บนพื้นฐานของความเชื่อในความถูกต้องของรูปแบบที่ดีขึ้นของอำนาจ ประเพณีนัยโดยธรรมชาติธรรมชาติหรือคุณภาพเลื่อนลอยในกิจการของรัฐที่ทำให้ทนต่อความท้าทายโดยเหตุผล ประเพณีมักจะทำหน้าที่ในสังคมที่มีรูปแบบเข้มงวดของลำดับชั้นทางสังคมเพราะบทบาทของมรดกทางสังคมและกำหนดเอง. อำนาจแบบดั้งเดิมอยู่บนพื้นฐานของความจงรักภักดีต่อผู้นำ กำลังจะออกกำลังกายด้วยการออกคำสั่งจากผู้นำหรือกลุ่มผู้นำ เจ้าหน้าที่มีความเชื่อฟังที่บุคคลหรือกลุ่มและเส้นของผู้มีอำนาจมักจะอันเป็นและคลุมเครือ อำนาจดั้งเดิมมีแนวโน้มที่จะไม่เห็นความแตกต่างระหว่างกิจการภาครัฐและเอกชน ความเชี่ยวชาญงานในแง่ของการใช้อำนาจที่เป็นน้อยที่สุด. อำนาจเหตุผลทางกฎหมายจะขึ้นอยู่กับชุดของกฎและความเชื่อในความถูกต้องของกระบวนการของการสร้างและการบังคับใช้กฎที่ รูปแบบของการปกครองนี้เป็น routinized ผ่านระบบราชการ มันมีแนวโน้มที่จะรักษาความเป็นอิสระของบุคคลโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะอำนาจอยู่ในสำนักงานหรือตำแหน่งขององค์กรของบทบาท. ในระบบราชการที่มีอำนาจตามกฎหมายที่มีเหตุผลจะใช้สิทธิบนพื้นฐานของความรู้และประสบการณ์ที่ไม่เกี่ยวกับบุคลิกภาพหรือที่กำหนดเอง ฟังก์ชั่นผู้มีอำนาจโดยวิธีการของการเชื่อฟังกฎมากกว่าบุคคล ระบบราชการมีแนวโน้มที่จะแยกทรงกลมส่วนบุคคลและสาธารณะ ความเชี่ยวชาญงานเป็นที่กว้างขวางภายในระบบราชการ. ซี ชุมชนและสังคมการดำเนินการการดำเนินการของชุมชนเป็นเชิงบนพื้นฐานของความเชื่อร่วมกันในการร่วมมือ ในคำอื่น ๆ นักแสดงเชื่อว่าพวกเขาอยู่ร่วมกันอย่างใดอย่างใด กระทำของพวกเขาเกิดจากและมีการประสานโดยความเชื่อมั่นนี้ ในทางตรงกันข้ามการกระทำทางสังคมคือการมุ่งเน้นไปยังการปรับเหตุผลของผลประโยชน์ แรงจูงใจที่ไม่ได้เป็นความรู้สึกของวัตถุประสงค์ที่ใช้ร่วมกัน แต่การรับรู้ของผลประโยชน์ร่วมกัน. ครั้งที่สอง คลาสเวเบอร์ระบุสามด้านของการเรียน: (i) เป็นส่วนประกอบสาเหตุที่เฉพาะเจาะจงของโอกาสในชีวิตนักแสดง (ii) ซึ่งวางอยู่เฉพาะในผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจและความมั่งคั่งและ (iii) เป็นตัวแทนภายใต้เงื่อนไขของการใช้แรงงานและตลาดสินค้าโภคภัณฑ์ ครอบครองทรัพยากรวัสดุที่สะสมโดยข้อได้เปรียบในตลาดส่งผลให้มีคุณภาพที่โดดเด่นในแง่ของมาตรฐานของการ living.1 ครอบครองทรัพย์สินกำหนดความแตกต่างที่ระดับหลักตามเวเบอร์ เจ้าของสถานที่ให้บริการมีข้อได้เปรียบที่ชัดเจนและในบางกรณีการผูกขาดในการกระทำในตลาดของสินค้าและโดยเฉพาะอย่างยิ่งแรงงาน พวกเขามีสิทธิพิเศษในการเข้าถึงแหล่งที่มาของการสร้างความมั่งคั่งโดยอาศัยอำนาจของความเป็นเจ้าของและการควบคุมของตลาด เวเบอร์ระบุแบ่งในหมู่เจ้าของทรัพย์สินขึ้นอยู่กับวิธีการสร้างความมั่งคั่งของพวกเขา ผู้ประกอบการใช้ความมั่งคั่งในการลงทุนในเชิงพาณิชย์ rentiers กำไรจากดอกเบี้ยทรัพย์สินของพวกเขาผ่านการลงทุนหรือให้เช่า land.2 ของทั้งสองรูปแบบของข้อได้เปรียบผลผลิตที่เกิดจากการเป็นเจ้าของความสามารถในการแปลงทรัพย์สินเงิน. ชั้นสถานที่ให้บริการน้อยกว่าที่กำหนดโดยชนิดของการบริการให้คนงานของแต่ละบุคคลในแรงงาน ตลาด คนงานจะจัดเป็นฝีมือกึ่งฝีมือและไร้ฝีมือ ความแตกต่างเหล่านี้จะขึ้นอยู่กับค่าของที่แตกต่างกันของแรงงาน ค่าจ้างที่แตกต่างกันส่งผลให้มีคุณภาพแตกต่างกันในแง่ของมาตรฐานของการ living.3 เวเบอร์ไม่เชื่อว่าผลประโยชน์ชั้นนำจำเป็นต้องสม่ำเสมอในการดำเนินการทางสังคม ทั้งการดำเนินการของชุมชนหรือสังคมที่เป็นผลไม่ยอมสนใจระดับ ทำฟาวล์เวเบอร์ที่นี่ความคิดของมาร์กซ์พื้นฐานวัสดุหลักของการดำเนินการทางสังคม เขาไม่ได้ปฏิเสธมันตรงไปตรงมา แต่แนะนำองค์ประกอบของอารมณ์ เวเบอร์ไม่เชื่อว่าการกระทำการปฏิวัติชนชั้นกรรมาชีพจะเกิดขึ้นเป็นผลมาจากความขัดแย้งบางอย่างของโครงสร้าง. การดำเนินการของชุมชนหรือสังคมที่อาจพัฒนาจากสถานการณ์ระดับที่พบบ่อยในเงื่อนไขบางประการ เวเบอร์เชื่อว่าเงื่อนไขทางวัฒนธรรมทั่วไปบทบาทใหญ่ในการกำหนดนี้ ปัญญาชนครองตำแหน่งสำคัญในเรื่องนี้ เวเบอร์ถกเถียงกันอยู่ว่าขอบเขตของความขัดแย้งระหว่างเจ้าของที่ดินและผู้ปฏิบัติงานสถานที่ให้บริการน้อยจะต้องกลายเป็นโปร่งใสให้กับแรงงานในการสั่งซื้อสำหรับการดำเนินการร่วมกันแก้ไขปัญหาของการเรียนที่จะเกิดขึ้น ปัญญาชนทำงานอย่างใดอย่างหนึ่งที่จะเรียกความสนใจให้และอธิบายถึงความแตกต่างเหล่านี้หรือเพื่อปิดบังพวกเขา. สำหรับการดำเนินการของชุมชนหรือสังคมที่จะใช้สถานที่ที่คนงานต้องไม่เพียง แต่ยอมรับความแตกต่างในความมั่งคั่งและโอกาส แต่ความแตกต่างเหล่านี้จะต้องถูกมองว่าเป็นผลมาจากการ การกระจายตัวของทรัพย์สินและอำนาจทางเศรษฐกิจ หากความแตกต่างเชื่อว่าจะเป็นลักษณะธรรมชาติของสังคมในขณะที่ความเป็นจริงที่กำหนดแล้วเท่านั้นการกระทำครั้งคราวและไม่มีเหตุผลที่เป็นไปได้. มากมักศูนย์ดำเนินการร่วมในตลาดแรงงาน ค่าจ้างแรงงานแสวงหาที่สูงขึ้นและเห็นว่านี่เป็นเป้าหมายของการต่อสู้ของพวกเขา ระดับการเป็นปรปักษ์กันส่วนใหญ่เวเบอร์ที่ระบุไว้เป็นผู้กำกับที่ผู้จัดการมากกว่าที่เจ้าของผู้ถือหุ้นและนายธนาคารเพราะพวกเขาดูเหมือนจะมีอำนาจในการกำหนดราคาของพลังงานแรงงาน. III สถานะในขณะที่กลุ่มระดับไม่ได้เป็นการชุมชนตามเวเบอร์กลุ่มสถานภาพปกติชุมชน สถานะถูกกำหนดให้เป็นโอกาสที่ชีวิตมีโอกาสจะถูกกำหนดโดยเป็นเกียรติแก่สังคมหรือศักดิ์ศรี กลุ่มสถานะมีการเชื่อมโยงโดยลักษณะทั่วไปของชีวิตและข้อ จำกัด ทางสังคมที่ผู้เข้าร่วมประชุม. ความมั่งคั่งไม่จำเป็นต้องเป็นสาเหตุหลักของสถานะแม้ว่ามันจะเกี่ยวข้องกับมัน รูปแบบของการเป็นเจ้าของทรัพย์สินบางอย่างที่เชื่อมต่อกับศักดิ์ศรีคนอื่นไม่ได้ "เงินเก่า" มักจะแสดงถึงสถานะที่สูงกว่า "เงินใหม่." rentiers มักจะถือสถานะที่สูงกว่าผู้ประกอบการเพราะทรัพย์สินของพวกเขามีการเชื่อมต่อน้อยอย่างเห็นได้ชัดแรงงาน. ความมั่งคั่งเป็นปัจจัยที่สำคัญของการดำเนินชีวิตที่แตกต่างกันตามที่ขึ้นอยู่กับสถานะ เวเบอร์ตั้งข้อสังเกตว่า "ผูกขาดวัสดุที่เป็นแรงจูงใจที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดสำหรับความพิเศษของกลุ่มสถานะ." ข้อ จำกัด ทางสังคมเช่นรูปแบบการแต่งงานที่อยู่อาศัยและอื่น ๆ ตามมาจากความแตกต่างในความมั่งคั่งสะท้อนให้เห็นในศักดิ์ศรี. แตกต่างสถานะมักจะไม่ชาติพันธุ์ เมื่อดำเนินการในขอบเขตสูงสุดของพวกเขาเช่นระบบวรรณะเชื้อชาติมีส่วนเกี่ยวข้องรับรู้บางครั้ง ในกรณีที่มีวรรณะความแตกต่างทางสังคมที่มีการเสริมด้วยข้อ จำกัด ทางกฎหมายและพิธีกรรม วรรณะมักจะพัฒนาให้เป็นระบบการทำงานโดยอาศัยอำนาจตามความแตกต่างของการประกอบอาชีพ. ศักดิ์ศรีของกลุ่มสถานะสูงอยู่เสมอโลก มันเกี่ยวข้องกับวิถีชีวิตที่โดดเด่นของพวกเขาเป็นที่ประจักษ์ในรูปแบบของการเชื่อมโยงและการบริโภค กลุ่มสถานภาพต่ำในมืออื่น ๆ ที่โครงการความรู้สึกของความคุ้มค่าบนความหวังว่าจะรอด เนื่องจากพวกเขาเชื่อว่ามีการประกันในชีวิตที่จะมาถึง มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับกลุ่มสถานะต่ำที่จะเชื่อว่าพวกเขาสนุกกับความสัมพันธ์พิเศษกับพระเจ้าหรือพระเจ้าของพวกเขา. หน่วยสถานะมีแนวโน้มที่จะประมวลผลบนพื้นฐานของการกระจายอำนาจที่มีเสถียรภาพทางเศรษฐกิจ เมื่อชนชั้นทางเศรษฐกิจคงที่ค่อนข้างแตกต่างสถานะมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้น. IV พรรคระดับและความสนใจสถานะโต้ตอบในขอบเขตของคำสั่งทางกฎหมายที่เกิดเหตุของการเมือง อำนาจทางการเมืองเป็นอย่างเห็นได้ชัดมักจะขึ้นอยู่กับระดับและความสนใจสถานะ ภาคีองค์กรของอำนาจ วัตถุประสงค์ของพวกเขาคือการต่อสู้เพื่อการปกครอง ภาคีทั่วไปทำงานในทางการเมือง / โดเมนกฎหมาย แต่เป็นชนิดที่เหมาะฝ่ายไม่ได้ จำกัด ฟิลด์นี้. แม้ว่าบุคคลที่จะขึ้นอยู่กับระดับและสถานะของพวกเขามักจะมีการจัดความแตกต่างเหล่านี้ทั่ว นั่นคือมันเป็นเรื่องยากสำหรับบุคคลที่จะขึ้น แต่เพียงผู้เดียวในชั้นเรียนหรือผลประโยชน์สถานะดังกล่าวที่งานปาร์ตี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชั้น สภาพ&ปาร์ตี้

มาร์คเห็นระดับหน่วยงานที่สำคัญที่สุดแหล่งที่มาของความขัดแย้งทางสังคม . การวิเคราะห์ Weber ของชั้นคล้ายกับมาร์กซ์ แต่เขากล่าวถึงชั้นเรียนในบริบทของสังคมชนชั้นมากขึ้นโดยทั่วไป ชั้นเป็นหนึ่งมิติของโครงสร้างทางสังคม สถานะทางสังคม หรือ " เกียรติทางสังคม " เป็นอีกหนึ่ง ทั้งสองเป็นผู้สนับสนุนสำคัญของความแตกต่างทางสังคม .

การรักษาของเวเบอร์และคลาส สถานะแสดงลักษณะที่เป็นวัสดุพื้นฐานของสังคมที่เกี่ยวข้องกับอุดมการณ์ . ความขัดแย้งทางสังคมเป็นผลมาจากหนึ่งหรืออื่น ๆหรือทั้งสองอย่าง ปฏิบัติการทางสังคมเป็นแรงจูงใจ โดยทั้งสอง แม้ว่าในบางกรณีมากกว่าหนึ่งกว่าที่อื่น ๆ โดยเอาสถานะเวเบอร์ให้มุมมองที่มีความยืดหยุ่นมากขึ้นของรายละเอียดของความแตกต่างทางสังคมและผลกระทบต่อประสบการณ์ของนักแสดงสังคม

เพื่อเข้าใจมุมมองของเวเบอร์ในสังคม เราต้องคุ้นเคยกับแนวคิดทั่วไปไม่กี่ : ( ฉัน ) อำนาจการปกครอง 2 ) ; และ ( 3 ) ของชุมชน สังคม และการกระทำ

ผมอำนาจ , ครอบงำ , ชุมชน&สังคมการกระทำ

A
พลังเวเบอร์นิยามอำนาจตามความสามารถของนักแสดงหรือนักแสดง ) รู้อยู่แก่ใจของเขา หรือเธอจะเป็นปฏิบัติการทางสังคม แม้กับจะของนักแสดงอื่น ๆ พลังที่เกี่ยวข้องกับความสามารถในการสั่งการทรัพยากร โดเมนที่เฉพาะเจาะจง อำนาจทางเศรษฐกิจนั้น มีความสามารถในการควบคุมทรัพยากรวัสดุ โดยการผลิตเพื่อครอบครองขุม จะบอกให้

ใช้ .สังคมอำนาจมีอำนาจทางเศรษฐกิจ อำนาจสังคม กฎหมาย หรืออำนาจทางการเมืองและอื่น ๆ แม้ว่าการควบคุมเหล่านี้โดเมนของทรัพยากรที่มักจะไปด้วยกัน พวกเขาเป็นตัวแทนของกลไกที่แตกต่างกันของพลังงาน และแนวคิดที่แตกต่าง

B
จักรวรรดินิยมครอบงำคือการออกกำลังกายของอำนาจ ครอบครองอำนาจในทรงกลมผลในการปกครองเวเบอร์ก้องสามชนิดในอุดมคติของการปกครอง : เสน่ห์ , ประเพณีและมีเหตุผลทางกฎหมาย

( การปกครอง อยู่ในตัวของผู้นำ ผ่านแรงบันดาลใจ , การบีบบังคับ , การสื่อสารและภาวะผู้นำของบุคคลโดยเฉพาะอาจจะประสบความสำเร็จในที่มีบทบาทในการวางแผนและการประสานงานของกิจกรรมทางสังคม พรสวรรค์ เวเบอร์เชื่อว่าปรากฏขึ้นในช่วงเวลาของวิกฤตทางสังคมคนสูญเสียความมั่นใจในที่มีอยู่ในรูปแบบของอำนาจ และผู้นำที่ใช้ประโยชน์จากวิกฤต เพราะเป็นรูปแบบส่วนบุคคลของอำนาจ มันมีแนวโน้มที่จะไม่เสถียร มันปกติไม่รอดความตายของผู้นำดั้งเดิม และมักจะทิ้งผู้นำในขณะที่เขาหรือเธอยังมีชีวิตอยู่ สำหรับบารมีอำนาจให้ยั่งยืน ต้อง routinized .

อำนาจแบบดั้งเดิมจะขึ้นอยู่กับความเชื่อในความชอบธรรมของรู้จักรูปแบบของพลังงาน ประเพณี หมายถึง การโดยธรรมชาติ , ธรรมชาติ , หรืออภิปรัชญาคุณภาพในสถานะของกิจการที่ทำให้มันทนกับความท้าทาย ด้วยเหตุผล ประเพณีมักจะ ฟังก์ชั่น ในสังคมที่มีรูปแบบตายตัวของลำดับชั้นทางสังคม เพราะบทบาทของมรดกทางสังคมและประเพณี .

อำนาจแบบดั้งเดิมขึ้นอยู่กับความภักดีต่อผู้นำ พลังงานจะใช้คำสั่งที่ออกจากผู้นำ หรือภาวะผู้นำกลุ่ม เจ้าหน้าที่จะเชื่อฟังที่บุคคลหรือกลุ่มบุคคล และเส้นของผู้มีอำนาจมักจะ unstated และคลุมเครือ อำนาจแบบดั้งเดิมมีแนวโน้มที่จะไม่แยกแยะระหว่างภาครัฐ และเอกชนต่างๆ งานเฉพาะทาง ในแง่ของอำนาจ น้อย

อำนาจทางกฎหมายที่มีเหตุผลจะขึ้นอยู่กับชุดของกฎ และความเชื่อในความชอบธรรมของกระบวนการของการสร้างกฎ และการบังคับใช้ รูปแบบของการปกครองคือ routinized ผ่านระบบราชการ มันมีแนวโน้มที่จะยังคงเป็นอิสระของแต่ละบุคคลโดยเฉพาะ เพราะอำนาจอยู่ในสำนักงาน หรือองค์กรตำแหน่งบทบาท

ในระบบราชการการใช้อำนาจตามกฎหมายบนพื้นฐานของความรู้และประสบการณ์ ไม่ได้เกี่ยวกับบุคลิกภาพหรือที่กำหนดเอง อำนาจหน้าที่โดยการเชื่อฟังกฎมากกว่าคน ระบบราชการมีแนวโน้มที่จะแยกทรงกลมสาธารณะส่วนตัวและ ความเชี่ยวชาญงานกว้างขวางภายในระบบราชการ ชุมชนสังคม การกระทำ&

C
การกระทำของชุมชนเป็นเชิงบนพื้นฐานของความเชื่อร่วมกันของความสัมพันธ์ . ในคำอื่น ๆ , นักแสดงเชื่อว่าพวกเขาได้อยู่ร่วมกันในบางวิธี การกระทำของพวกเขามาจาก และโรงเรียน โดยความเชื่อมั่นนี้ ในทางตรงกันข้าม การปรับสังคมเชิงเหตุผลของผลประโยชน์ แรงจูงใจที่ไม่ใช่ความรู้สึกของวัตถุประสงค์ที่ใช้ร่วมกัน แต่การรับรู้ของผลประโยชน์ร่วมกัน

2 . เรียน

เวเบอร์ระบุสามด้านของชั้น : ( ผม ) ส่วนสาเหตุที่เฉพาะเจาะจงของนักแสดงโอกาสในชีวิต ( II ) ซึ่งวางตัวเฉพาะผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจและความมั่งคั่ง และ ( 3 ) แสดงอยู่ภายใต้เงื่อนไขของตลาดแรงงานและสินค้า ครอบครองทรัพยากรวัสดุ สะสม โดยเปรียบในตลาด ส่งผลให้คุณภาพที่โดดเด่นในแง่ของมาตรฐานของชีวิต ที่ 1

ครอบครองทรัพย์สินกำหนดความแตกต่างระดับหลักตาม เวเบอร์ . เจ้าของทรัพย์สินมีข้อได้เปรียบที่ชัดเจน และในบางกรณี การผูกขาด การกระทำในตลาดสินค้าโภคภัณฑ์ และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง แรงงาน พวกเขามีสิทธิพิเศษที่จะเข้าถึงแหล่งที่มาของการสร้างความมั่งคั่งโดยคุณธรรมของการเป็นเจ้าของและการควบคุมตลาด