Chapter seven The Stapletons of Me

Chapter seven

The Stapletons of Merripit House

At breakfast next morning, I asked Sir Henry, 'Did you hear a woman crying in the night?'
'I heard a sound like crying,' said Sir Henry. 'But I thought it was the wind on the moor.'
Sir Henry had many papers to read. I left him sitting at his desk and went for a walk on the moor.
I walked for two or three miles across the empty moor. Then, behind me, I heard a voice call, 'Dr Watson!' I looked round. I thought it was Dr Mortimer. But I saw a stranger walking towards me.
'My name is Stapleton,' said the man. 'How do you do, Dr Watson. I saw Dr Mortimer this morning and he told me your name. I have heard about you. You are the friend of the famous detective, Sherlock Holmes, aren't you?'
'Yes, Mr Stapleton, I am,' I said.
'And is Mr Holmes staying at Baskerville Hall too?' asked Stapleton. 'Is he interested in Dartmoor?'
'Mr Holmes is in London,' I said. 'He is a busy man.'
'Of course,' said Stapleton. 'Please come and see my house. It's very near here. I live with my sister.'
Stapleton led me along a narrow path across a wide, flat part of the moor. The land around us was a strange, green colour. We walked towards a hill of grey rock.
'Be very careful, Dr Watson,' said Stapleton. 'Stay on the path. We are in the Great Grimpen Mire. There is a sea of soft mud underneath the grass. If you fall in, you will never get out again.'
'Thank you for telling me,' I said. 'But why do you live here? It is a dangerous and lonely place.'
'I am a naturalist. I study nature,' said Stapleton. 'There are many interesting flowers and birds on the Great Grimpen Mire. And there are some unusual animals on Dartmoor.'
At that moment we heard a strange sound. It was a deep howling sound - the sound of a large dog. It came from some distance away.
'Stapleton! Is that the sound of a dog?' I asked.
'It is only the sound of the wind,' said Stapleton. 'The wind blows through the rocks and makes strange sounds. But here is my house - Merripit House on the moor.' He pointed to the long, low farmhouse which we could see near the hill. 'And my sister is coming to meet us.'
Miss Stapleton was a very attractive woman. She was slim and tall, with beautiful dark eyes. I thought she looked very different from her brother. She had dark hair, but her brother had fair hair. They were both about thirty years old. Stapleton looked a little older. He was a small, thin, clean-shaven man, with a long face.
'How do you do, Miss Stapleton,' I said. 'Your brother has told me about the Great Grimpen Mire and the unusual flowers and birds. Did you hear that strange sound a moment ago? Does the wind often make this sound?'
'I heard nothing,' Miss Stapleton said quickly. She looked at her brother and I saw fear in her eyes.
Her brother looked at her angrily. 'Let us show Dr Watson our house,' he said.
I stayed for a short time. Stapleton showed me his collection of flowers and butterflies.
'I will come to Baskerville Hall to visit Sir Henry this afternoon,' said Stapleton. 'Will you tell him?'
'Of course,' I replied. 'Now, if you will excuse me, I must go back to Baskerville Hall. I hope to see you again soon.'
'Stay on the path,' said Stapleton. 'Remember the Great Grimpen Mire. Many men have died in it.'
Miss Stapleton walked outside with me. She spoke quickly, in a quiet voice. 'Dr Watson, I want to tell you about the strange sound you heard. The people here say that it is the sound of the Hound of the Baskervilles. They say it killed Sir Charles and now it will kill Sir Henry. But, please, do not tell my brother that I spoke to you. Now, go back to London. Go back today!'
She went into the house quickly. I walked along the narrow path slowly, thinking about what she had said.

Chapter eight

Dr Watson's First Report

Baskerville Hall Dartmoor
13 October 1889
My Dear Holmes,
I wrote and told you about Baskerville Hall and the people who live here. Now I have more facts to tell you. First, I will draw a map of the area. It will help you to understand my story.
Baskerville Hall is about two miles south-west of Grimpen Village. I walk to the village to post letters.
There are trees all round the Hall and a long avenue leads to a small summer-house in the garden. Sir Charles Baskerville died near the summer-house. I have marked the gate on the map. It is where Sir Charles stood and smoked a cigar. The gate opens onto the moor.
I have told you about the neighbours. Dr Mortimer lives nearby, about half-way between the villages of Grimpen and Coombe Tracey.
I have met the Stapletons. Their house is about three miles from the Hall. It is on the other side of High Tor.
There is one man I have not met. But Dr Mortimer has told me about him. His name is Mr Frankland and he lives at Lafter Hall. He has a large telescope and is interested in astronomy. He uses his telescope to look at the stars.
In the past few days, he has not looked at the stars. He has looked at the moor. He is watching the moor because the police have not caught the murderer, Selden. Mr Frankland watches the moor looking for strangers. But I do not think that Selden is hiding on the moor. There is no food and the weather is now very cold.
Sir Henry is worried about the Stapletons. He thinks that the murderer may break into their house. He has visited Miss Stapleton several times and they have become good friends. But Mr Stapleton is a strange man. He does not like Sir Henry visiting his sister.
Now, here is some news about Barrymore, the servant at Baskerville Hall. He looks like the man we saw in the carriage in London. You remember - the man who followed Sir Henry and Dr Mortimer to Baker Street. I told Sir Henry what I thought and he called Barrymore and asked him, 'Have you been to London recently?'
Barrymore says he has never been to London in his life. Also, Sir Henry's question made him angry. He said he wanted to leave Baskerville Hall.
Sir Henry said he was sorry. He gave Barrymore some clothes and Barrymore was pleased. Barrymore and his wife thanked Sir Henry very much for the clothes.
Then, last night, I saw something very strange. In the middle of the night I heard footsteps and I looked out of my bedroom door. I saw Barrymore with a candle. I saw him walk to the end of the corridor. He stopped at the large window which looks out over the moor. He held the candle to the window and moved it backwards and forwards.
I went to the window of my own room and looked out across the moor. I saw a light moving backwards and forwards. It was somewhere near High Tor and it was clearly a signal. But a signal for what?

Chapter seven

The Stapletons of Merripit House

At breakfast next morning, I asked Sir Henry, 'Did you hear a woman crying in the night?'
  'I heard a sound like crying,' said Sir Henry. 'But I thought it was the wind on the moor.'
  Sir Henry had many papers to read. I left him sitting at his desk and went for a walk on the moor.
  I walked for two or three miles across the empty moor. Then, behind me, I heard a voice call, 'Dr Watson!' I looked round. I thought it was Dr Mortimer. But I saw a stranger walking towards me.
  'My name is Stapleton,' said the man. 'How do you do, Dr Watson. I saw Dr Mortimer this morning and he told me your name. I have heard about you. You are the friend of the famous detective, Sherlock Holmes, aren't you?'
  'Yes, Mr Stapleton, I am,' I said.
  'And is Mr Holmes staying at Baskerville Hall too?' asked Stapleton. 'Is he interested in Dartmoor?'
  'Mr Holmes is in London,' I said. 'He is a busy man.'
  'Of course,' said Stapleton. 'Please come and see my house. It's very near here. I live with my sister.'
  Stapleton led me along a narrow path across a wide, flat part of the moor. The land around us was a strange, green colour. We walked towards a hill of grey rock.
  'Be very careful, Dr Watson,' said Stapleton. 'Stay on the path. We are in the Great Grimpen Mire. There is a sea of soft mud underneath the grass. If you fall in, you will never get out again.'
  'Thank you for telling me,' I said. 'But why do you live here? It is a dangerous and lonely place.'
  'I am a naturalist. I study nature,' said Stapleton. 'There are many interesting flowers and birds on the Great Grimpen Mire. And there are some unusual animals on Dartmoor.'
  At that moment we heard a strange sound. It was a deep howling sound - the sound of a large dog. It came from some distance away.
  'Stapleton! Is that the sound of a dog?' I asked.
  'It is only the sound of the wind,' said Stapleton. 'The wind blows through the rocks and makes strange sounds. But here is my house - Merripit House on the moor.' He pointed to the long, low farmhouse which we could see near the hill. 'And my sister is coming to meet us.'
  Miss Stapleton was a very attractive woman. She was slim and tall, with beautiful dark eyes. I thought she looked very different from her brother. She had dark hair, but her brother had fair hair. They were both about thirty years old. Stapleton looked a little older. He was a small, thin, clean-shaven man, with a long face.
  'How do you do, Miss Stapleton,' I said. 'Your brother has told me about the Great Grimpen Mire and the unusual flowers and birds. Did you hear that strange sound a moment ago? Does the wind often make this sound?'
  'I heard nothing,' Miss Stapleton said quickly. She looked at her brother and I saw fear in her eyes.
  Her brother looked at her angrily. 'Let us show Dr Watson our house,' he said.
  I stayed for a short time. Stapleton showed me his collection of flowers and butterflies.
  'I will come to Baskerville Hall to visit Sir Henry this afternoon,' said Stapleton. 'Will you tell him?'
  'Of course,' I replied. 'Now, if you will excuse me, I must go back to Baskerville Hall. I hope to see you again soon.'
  'Stay on the path,' said Stapleton. 'Remember the Great Grimpen Mire. Many men have died in it.'
  Miss Stapleton walked outside with me. She spoke quickly, in a quiet voice. 'Dr Watson, I want to tell you about the strange sound you heard. The people here say that it is the sound of the Hound of the Baskervilles. They say it killed Sir Charles and now it will kill Sir Henry. But, please, do not tell my brother that I spoke to you. Now, go back to London. Go back today!'
  She went into the house quickly. I walked along the narrow path slowly, thinking about what she had said. 
  
 
  Chapter eight

Dr Watson's First Report

Baskerville Hall Dartmoor
  13 October 1889
  My Dear Holmes,
  I wrote and told you about Baskerville Hall and the people who live here. Now I have more facts to tell you. First, I will draw a map of the area. It will help you to understand my story.
  Baskerville Hall is about two miles south-west of Grimpen Village. I walk to the village to post letters.
  There are trees all round the Hall and a long avenue leads to a small summer-house in the garden. Sir Charles Baskerville died near the summer-house. I have marked the gate on the map. It is where Sir Charles stood and smoked a cigar. The gate opens onto the moor.
  I have told you about the neighbours. Dr Mortimer lives nearby, about half-way between the villages of Grimpen and Coombe Tracey.
  I have met the Stapletons. Their house is about three miles from the Hall. It is on the other side of High Tor.
  There is one man I have not met. But Dr Mortimer has told me about him. His name is Mr Frankland and he lives at Lafter Hall. He has a large telescope and is interested in astronomy. He uses his telescope to look at the stars.
  In the past few days, he has not looked at the stars. He has looked at the moor. He is watching the moor because the police have not caught the murderer, Selden. Mr Frankland watches the moor looking for strangers. But I do not think that Selden is hiding on the moor. There is no food and the weather is now very cold.
  Sir Henry is worried about the Stapletons. He thinks that the murderer may break into their house. He has visited Miss Stapleton several times and they have become good friends. But Mr Stapleton is a strange man. He does not like Sir Henry visiting his sister.
  Now, here is some news about Barrymore, the servant at Baskerville Hall. He looks like the man we saw in the carriage in London. You remember - the man who followed Sir Henry and Dr Mortimer to Baker Street. I told Sir Henry what I thought and he called Barrymore and asked him, 'Have you been to London recently?'
  Barrymore says he has never been to London in his life. Also, Sir Henry's question made him angry. He said he wanted to leave Baskerville Hall.
  Sir Henry said he was sorry. He gave Barrymore some clothes and Barrymore was pleased. Barrymore and his wife thanked Sir Henry very much for the clothes.
  Then, last night, I saw something very strange. In the middle of the night I heard footsteps and I looked out of my bedroom door. I saw Barrymore with a candle. I saw him walk to the end of the corridor. He stopped at the large window which looks out over the moor. He held the candle to the window and moved it backwards and forwards.
  I went to the window of my own room and looked out across the moor. I saw a light moving backwards and forwards. It was somewhere near High Tor and it was clearly a signal. But a signal for what?

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

Chapter seven The Stapletons of Merripit House At breakfast next morning, I asked Sir Henry, 'Did you hear a woman crying in the night?' 'I heard a sound like crying,' said Sir Henry. 'But I thought it was the wind on the moor.' Sir Henry had many papers to read. I left him sitting at his desk and went for a walk on the moor. I walked for two or three miles across the empty moor. Then, behind me, I heard a voice call, 'Dr Watson!' I looked round. I thought it was Dr Mortimer. But I saw a stranger walking towards me. 'My name is Stapleton,' said the man. 'How do you do, Dr Watson. I saw Dr Mortimer this morning and he told me your name. I have heard about you. You are the friend of the famous detective, Sherlock Holmes, aren't you?' 'Yes, Mr Stapleton, I am,' I said. 'And is Mr Holmes staying at Baskerville Hall too?' asked Stapleton. 'Is he interested in Dartmoor?' 'Mr Holmes is in London,' I said. 'He is a busy man.' 'Of course,' said Stapleton. 'Please come and see my house. It's very near here. I live with my sister.' Stapleton led me along a narrow path across a wide, flat part of the moor. The land around us was a strange, green colour. We walked towards a hill of grey rock. 'Be very careful, Dr Watson,' said Stapleton. 'Stay on the path. We are in the Great Grimpen Mire. There is a sea of soft mud underneath the grass. If you fall in, you will never get out again.' 'Thank you for telling me,' I said. 'But why do you live here? It is a dangerous and lonely place.' 'I am a naturalist. I study nature,' said Stapleton. 'There are many interesting flowers and birds on the Great Grimpen Mire. And there are some unusual animals on Dartmoor.' At that moment we heard a strange sound. It was a deep howling sound - the sound of a large dog. It came from some distance away. 'Stapleton! Is that the sound of a dog?' I asked. 'It is only the sound of the wind,' said Stapleton. 'The wind blows through the rocks and makes strange sounds. But here is my house - Merripit House on the moor.' He pointed to the long, low farmhouse which we could see near the hill. 'And my sister is coming to meet us.' Miss Stapleton was a very attractive woman. She was slim and tall, with beautiful dark eyes. I thought she looked very different from her brother. She had dark hair, but her brother had fair hair. They were both about thirty years old. Stapleton looked a little older. He was a small, thin, clean-shaven man, with a long face. 'How do you do, Miss Stapleton,' I said. 'Your brother has told me about the Great Grimpen Mire and the unusual flowers and birds. Did you hear that strange sound a moment ago? Does the wind often make this sound?' 'I heard nothing,' Miss Stapleton said quickly. She looked at her brother and I saw fear in her eyes. Her brother looked at her angrily. 'Let us show Dr Watson our house,' he said. I stayed for a short time. Stapleton showed me his collection of flowers and butterflies. 'I will come to Baskerville Hall to visit Sir Henry this afternoon,' said Stapleton. 'Will you tell him?' 'Of course,' I replied. 'Now, if you will excuse me, I must go back to Baskerville Hall. I hope to see you again soon.' 'Stay on the path,' said Stapleton. 'Remember the Great Grimpen Mire. Many men have died in it.' Miss Stapleton walked outside with me. She spoke quickly, in a quiet voice. 'Dr Watson, I want to tell you about the strange sound you heard. The people here say that it is the sound of the Hound of the Baskervilles. They say it killed Sir Charles and now it will kill Sir Henry. But, please, do not tell my brother that I spoke to you. Now, go back to London. Go back today!' She went into the house quickly. I walked along the narrow path slowly, thinking about what she had said. Chapter eight Dr Watson's First Report Baskerville Hall Dartmoor 13 October 1889 My Dear Holmes, I wrote and told you about Baskerville Hall and the people who live here. Now I have more facts to tell you. First, I will draw a map of the area. It will help you to understand my story. Baskerville Hall is about two miles south-west of Grimpen Village. I walk to the village to post letters. There are trees all round the Hall and a long avenue leads to a small summer-house in the garden. Sir Charles Baskerville died near the summer-house. I have marked the gate on the map. It is where Sir Charles stood and smoked a cigar. The gate opens onto the moor. I have told you about the neighbours. Dr Mortimer lives nearby, about half-way between the villages of Grimpen and Coombe Tracey. I have met the Stapletons. Their house is about three miles from the Hall. It is on the other side of High Tor. There is one man I have not met. But Dr Mortimer has told me about him. His name is Mr Frankland and he lives at Lafter Hall. He has a large telescope and is interested in astronomy. He uses his telescope to look at the stars. In the past few days, he has not looked at the stars. He has looked at the moor. He is watching the moor because the police have not caught the murderer, Selden. Mr Frankland watches the moor looking for strangers. But I do not think that Selden is hiding on the moor. There is no food and the weather is now very cold. Sir Henry is worried about the Stapletons. He thinks that the murderer may break into their house. He has visited Miss Stapleton several times and they have become good friends. But Mr Stapleton is a strange man. He does not like Sir Henry visiting his sister. Now, here is some news about Barrymore, the servant at Baskerville Hall. He looks like the man we saw in the carriage in London. You remember - the man who followed Sir Henry and Dr Mortimer to Baker Street. I told Sir Henry what I thought and he called Barrymore and asked him, 'Have you been to London recently?' Barrymore says he has never been to London in his life. Also, Sir Henry's question made him angry. He said he wanted to leave Baskerville Hall. Sir Henry said he was sorry. He gave Barrymore some clothes and Barrymore was pleased. Barrymore and his wife thanked Sir Henry very much for the clothes. Then, last night, I saw something very strange. In the middle of the night I heard footsteps and I looked out of my bedroom door. I saw Barrymore with a candle. I saw him walk to the end of the corridor. He stopped at the large window which looks out over the moor. He held the candle to the window and moved it backwards and forwards. I went to the window of my own room and looked out across the moor. I saw a light moving backwards and forwards. It was somewhere near High Tor and it was clearly a signal. But a signal for what?

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

บทที่เจ็ด Stapletons ของ Merripit บ้านในตอนเช้าเช้าวันรุ่งขึ้นผมถามเซอร์เฮนรี่'คุณได้ยินผู้หญิงร้องไห้ในเวลากลางคืนหรือไม่?' 'ผมได้ยินเสียงเหมือนร้องไห้' กล่าวว่าเซอร์เฮนรี่ 'แต่ผมคิดว่ามันเป็นลมทุ่ง. เซอร์เฮนรี่มีเอกสารจำนวนมากที่จะอ่าน ฉันทิ้งเขานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขาและไปเดินเล่นในทุ่ง. ฉันเดินสองหรือสามไมล์ข้ามทุ่งที่ว่างเปล่า จากนั้นหลังฉันได้ยินเสียงเรียกเสียง 'Dr Watson! ผมมองไปรอบ ๆ ฉันคิดว่ามันเป็นดร Mortimer แต่ผมเห็นคนแปลกหน้าเดินมาหาผม. 'ชื่อของฉันคือเตเปิลตัน' ชายคนดังกล่าว 'คุณจะทำอย่างไรดรวัตสัน ผมเห็นดร Mortimer เช้านี้และเขาบอกชื่อของคุณ ผมเคยได้ยินเกี่ยวกับคุณ คุณเป็นเพื่อนของนักสืบที่มีชื่อเสียง, เชอร์ล็อกโฮล์มส์จะไม่ได้คุณ? '' ใช่นายสเตเปิลผมว่า 'ฉันกล่าวว่า.' และนายโฮล์มส์จะเข้าพักที่โรงแรมฮอลล์ Baskerville เกินไป? ' ถามเตเปิลตัน 'คือเขาสนใจในดาร์ทมัวร์' 'นายโฮล์มส์ในกรุงลอนดอน' ผมบอกว่า 'เขาเป็นคนไม่ว่าง.' 'แน่นอน' เตเปิลตันกล่าวว่า 'กรุณามาดูบ้านของฉัน มันใกล้มากที่นี่ ฉันอยู่กับน้องสาวของฉัน. เตเปิลตันนำฉันไปตามเส้นทางแคบข้ามกว้างส่วนแบนของทุ่ง ที่ดินรอบ ๆ ตัวเราเป็นที่แปลกประหลาดสีเขียว เราเดินไปทางเนินเขาหินสีเทา. 'จงระวังให้มากดรวัตสันกล่าวว่าสเตเปิล 'อยู่บนเส้นทาง เราอยู่ในที่ดี Grimpen Mire มีน้ำทะเลโคลนนุ่มใต้หญ้าเป็น ถ้าคุณตกอยู่ในที่คุณจะไม่เคยได้รับออกมาอีกครั้ง. '' ขอขอบคุณที่บอกฉันว่า 'ฉันกล่าวว่า 'แต่ทำไมคุณอยู่ที่นี่? มันเป็นสถานที่ที่อันตรายและโดดเดี่ยว. '' ผมธรรมชาติวิทยา ผมศึกษาธรรมชาติกล่าวว่าสเตเปิล 'มีดอกไม้ที่น่าสนใจมากมายและนกที่ยิ่งใหญ่ Grimpen Mire มี และมีบางส่วนสัตว์ที่ผิดปกติในดาร์ต. ในขณะที่เราได้ยินเสียงแปลก ๆ มันเป็นเสียงที่ยิ่งใหญ่ลึก - เสียงของสุนัขที่มีขนาดใหญ่ มันมาจากห่างออกไป. 'สเตเปิล! นั่นคือเสียงของสุนัข? ฉันถาม. 'มันเป็นเพียงเสียงของลมกล่าวว่าสเตเปิล 'ลมพัดผ่านโขดหินและทำให้เสียงแปลก แต่ที่นี่คือบ้านของฉัน - Merripit บ้านทุ่ง '. เขาชี้ไปที่ยาวบ้านไร่ต่ำซึ่งเราจะได้เห็นใกล้เนินเขา 'และน้องสาวของฉันจะมาพบเรา.' มิสเตเปิลตันเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจมาก เธอเป็นคนที่บางและสูงที่มีดวงตาสีเข้มที่สวยงาม ผมคิดว่าเธอดูแตกต่างจากพี่ชายของเธอ เธอมีผมสีเข้ม แต่พี่ชายของเธอมีผมที่เป็นธรรม พวกเขาทั้งสองประมาณสามสิบปี มองเตเปิลที่มีอายุมากกว่าเล็กน้อย เขาเป็นขนาดเล็กบางคนโล้นทำความสะอาดที่มีรูปหน้ายาว. 'คุณจะทำอย่างไรมิสเตเปิลตัน' ผมบอกว่า 'พี่ชายของคุณได้บอกฉันเกี่ยวกับมหา Grimpen Mire และดอกไม้ที่ผิดปกติและนก คุณได้ยินเสียงแปลก ๆ ช่วงเวลาที่ผ่านมา? ไม่ลมมักจะทำให้เสียงนี้หรือไม่? '' ผมได้ยินอะไร 'มิสเตเปิลตันกล่าวว่าได้อย่างรวดเร็ว เธอมองที่พี่ชายของเธอและฉันเห็นความกลัวในดวงตาของเธอ. พี่ชายของเธอมองไปที่เธอด้วยความโกรธ 'ขอให้เราแสดง Dr Watson บ้านของเรา "เขากล่าว. ผมอยู่ในช่วงเวลาสั้น เตเปิลตันแสดงให้ฉันเห็นของสะสมของดอกไม้และผีเสื้อ. "ผมจะมา Baskerville ฮอลล์ที่จะเยี่ยมชมเซอร์เฮนรี่ช่วงบ่ายวันนี้กล่าวว่าสเตเปิล 'คุณจะบอกเขาว่า' 'แน่นอน' ผมตอบ 'ตอนนี้ถ้าคุณจะขอโทษนะที่ฉันต้องกลับไป Baskerville ฮอลล์ ผมหวังที่จะเห็นคุณอีกครั้งเร็ว ๆ . '' อยู่บนเส้นทาง 'เตเปิลตันกล่าวว่า 'จำที่ดี Grimpen Mire ผู้ชายหลายคนมีผู้เสียชีวิตอยู่ในนั้น. 'มิสเตเปิลตันเดินออกไปข้างนอกกับฉัน เธอพูดได้อย่างรวดเร็วด้วยเสียงที่เงียบสงบ 'Dr Watson ผมอยากจะบอกคุณเกี่ยวกับเสียงแปลก ๆ ที่คุณได้ยิน คนที่นี่บอกว่ามันเป็นเสียงของหมาล่าเนื้อแห่ง Baskervilles ที่ พวกเขาบอกว่ามันฆ่าเซอร์ชาร์ลส์และตอนนี้มันจะฆ่าเซอร์เฮนรี่ แต่โปรดอย่าบอกพี่ชายของฉันที่ฉันพูดกับคุณ ตอนนี้กลับไปที่ลอนดอน กลับไปในวันนี้! 'เธอเดินเข้าไปในบ้านได้อย่างรวดเร็ว ผมเดินไปตามทางเดินแคบ ๆ อย่างช้า ๆ คิดเกี่ยวกับสิ่งที่เธอได้กล่าวว่า. บทที่แปด Dr Watson รายงานครั้งแรก Baskerville Dartmoor ฮอลล์ 13 ตุลาคม 1889 ที่รักโฮล์มส์ที่ผมเขียนและบอกคุณเกี่ยวกับ Baskerville ฮอลล์และผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นี่ ตอนนี้ผมมีข้อเท็จจริงมากขึ้นที่จะบอกคุณ ครั้งแรกผมจะวาดแผนที่ของพื้นที่ มันจะช่วยให้คุณเข้าใจเรื่องของฉัน. Baskerville ฮอลล์เป็นเรื่องเกี่ยวกับสองไมล์ทางตะวันตกเฉียงใต้ของ Grimpen วิลเลจ ฉันเดินไปที่หมู่บ้านเพื่อโพสต์ตัวอักษร. มีต้นไม้ตลอดทั้งฮอลล์และเป็นถนนที่ยาวนำไปสู่การที่มีขนาดเล็กในช่วงฤดูร้อนบ้านในสวน เซอร์ชาร์ล Baskerville เสียชีวิตในช่วงฤดูร้อนที่อยู่ใกล้บ้าน ฉันได้ทำเครื่องหมายประตูบนแผนที่ มันเป็นเรื่องที่เซอร์ชาร์ลยืนและรมควันซิการ์ ประตูเปิดเข้าสู่ทุ่ง. ผมได้บอกคุณเกี่ยวกับเพื่อนบ้าน ดร Mortimer อาศัยอยู่ในบริเวณใกล้เคียงประมาณครึ่งทางระหว่างหมู่บ้าน Grimpen และ Coombe Tracey ได้. ฉันได้พบ Stapletons บ้านของพวกเขาคือประมาณสามไมล์จากฮอลล์ มันเป็นในด้านอื่น ๆ ของสูงต. มีชายคนหนึ่งที่ผมยังไม่เคยเจอคือ แต่ดร Mortimer ได้บอกผมเกี่ยวกับเขา ชื่อของเขาคือนายแลนด์และเขาอาศัยอยู่ที่ Lafter ฮอลล์ เขามีกล้องดูดาวขนาดใหญ่และมีความสนใจในทางดาราศาสตร์ เขาใช้กล้องโทรทรรศน์ของเขาจะมองไปที่ดวงดาว. ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาเขาไม่ได้มองไปที่ดวงดาว เขาได้มองไปที่ทุ่ง เขาจะดูทุ่งเพราะตำรวจยังไม่ได้ติดฆาตกรเซลเด้น นายแลนด์นาฬิกาทุ่งมองหาคนแปลกหน้า แต่ผมไม่คิดว่าเซลเด้นที่ซ่อนอยู่ในทุ่ง ไม่มีอาหารและสภาพอากาศตอนนี้หนาวมาก. เซอร์เฮนรี่เป็นห่วงเกี่ยวกับ Stapletons เขาคิดว่าฆาตกรอาจจะบุกเข้าไปในบ้านของพวกเขา เขาได้ไปเยือนหลายครั้งมิสเตเปิลตันและพวกเขาได้กลายเป็นเพื่อนที่ดี แต่นายสเตเปิลเป็นคนแปลก เขาไม่ชอบเซอร์เฮนรี่เข้ามาเยี่ยมชมน้องสาวของเขา. ตอนนี้ที่นี่เป็นข่าวที่เกี่ยวกับแบรี่มอร์ผู้รับใช้ที่ Baskerville ฮอลล์ เขาดูเหมือนคนที่เราเห็นในสายการบินในลอนดอน คุณจำ - คนที่ตามมาเซอร์เฮนรี่และดร Mortimer ไปถนนเบเกอร์ ผมบอกเซอร์เฮนรี่สิ่งที่ฉันคิดและเขาเรียกว่าแบรี่มอร์และถามเขาว่า 'คุณเคยไปลอนดอนเร็ว ๆ นี้?' แบรี่มอร์กล่าวว่าเขาไม่เคยไปลอนดอนในชีวิตของเขา นอกจากนี้ยังมีคำถามเซอร์เฮนรี่ทำให้เขาโกรธ เขาบอกว่าเขาอยากจะออก Baskerville ฮอลล์. เซอร์เฮนรี่กล่าวว่าเขารู้สึกเสียใจ เขาให้แบรี่มอร์เสื้อผ้าและแบรี่มอร์ยินดี แบรี่มอร์และภรรยาของเขาขอบคุณเซอร์เฮนรี่มากสำหรับเสื้อผ้า. จากนั้นคืนที่ผ่านมาผมเห็นบางสิ่งบางอย่างที่แปลกมาก ในช่วงกลางของคืนที่ผมได้ยินเสียงฝีเท้าและผมมองออกมาจากประตูห้องนอนของฉัน ผมเห็นแบรี่มอร์กับเทียน ผมเห็นเขาเดินไปยังจุดสิ้นสุดของทางเดิน เขาหยุดที่หน้าต่างขนาดใหญ่ที่สามารถมองออกไปทุ่ง เขาถือเทียนไปที่หน้าต่างและย้ายต่องแต่ง. ฉันเดินไปที่หน้าต่างของห้องพักของตัวเองและมองออกไปทั่วทุ่ง ผมเห็นแสงย้ายไปข้างหลังและไปข้างหน้า มันเป็นที่ไหนสักแห่งใกล้สูง Tor และมันก็เป็นสัญญาณอย่างชัดเจน แต่สำหรับสิ่งที่สัญญาณหรือไม่?

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

บทที่ 7

merripit stapletons ของบ้านในเช้าวันรุ่งขึ้น ผมถามท่านเฮนรี่ ' คุณได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้ในเวลากลางคืน ?
' ฉันได้ยินเสียงเหมือนร้องไห้ ' ' เซอร์ เฮนรี่ แต่ผมคิดว่า มันเป็นสายลมในทุ่ง '
ท่านเฮนรี่มีหลายพิมพ์ให้อ่าน ฉันทิ้งเขานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขาและไปเดินในทุ่ง .
ฉันเดิน สอง หรือ สามไมล์ข้ามทุ่งว่างเปล่าแล้วข้างหลังฉัน ฉันได้ยินเสียงเรียก ' ดร. วัตสัน ! ผมมองรอบ ฉันคิดว่ามันเป็นดอกเตอร์มอร์ติเมอร์ แต่ผมเห็นคนแปลกหน้าเดินมาหาฉัน .
' ฉันชื่อสเตเปิล ' ชาย ' สวัสดีครับ ดร. วัตสัน ผมเห็น ดร. มอร์ติเมอร์ เมื่อเช้าเขาบอกว่าชื่อ ผมเคยได้ยินเกี่ยวกับคุณ คุณเป็นเพื่อนของนักสืบชื่อดัง เชอร์ล็อค โฮล์มส์ ใช่ไหม ?
' ค่ะ คุณสเตเปิล ผม
' ผมพูดและมีโฮมส์อยู่ที่ห้องโถงวิลด้วย ? ขอให้สเตเปิล ' เขาสนใจในดาร์ทมัวร์ ?
' โฮมส์อยู่ในลอนดอน ' ผมพูด ' เขาเป็นคนที่ยุ่ง '
' แน่นอน ' ' สเตเปิล . โปรดมาและดูบ้าน มันใกล้มากค่ะ ผมอาศัยอยู่กับพี่สาว '
Stapleton นำผมตามเส้นทางที่แคบไปกว้าง ส่วนแบนของมัวร์ แผ่นดินรอบตัวเราเป็นสีแปลก ๆ สีเขียวเราเดินสู่เนินหินสีเทา .
' ระวังมาก ดร. วัตสัน ' ' สเตเปิล . อยู่บนเส้นทาง เราอยู่ในโคลนตม grimpen เยี่ยม มีทะเลนุ่มโคลนใต้หญ้า ถ้าคุณล้ม คุณจะไม่มีวันได้ออกไปอีก '
' ขอบคุณที่บอกฉัน , ' ผมพูด ' แต่ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่ ? มันเป็นสถานที่อันตราย และโดดเดี่ยว '
' ฉันเป็นนักธรรมชาตินิยม ผมศึกษาธรรมชาติ ' Stapleton .มีน่าสนใจหลายดอกไม้และนกในโคลน grimpen เยี่ยม และมีสัตว์บางอย่างที่ผิดปกติในดาร์ทมัวร์ '
ตอนนั้นเราได้ยินเสียงแปลกๆ มันเป็นเสียงหอนเสียงลึก -- เสียงสุนัขขนาดใหญ่ มันมาจากบางระยะห่าง .
' สเตเปิล ! นั่นคือเสียงของสุนัข ? ผมถาม .
' มันเป็นเพียงเสียงของสายลม ' Stapleton .

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.