The extent to which income contribu

The extent to which income contributes to happiness is a matter of some debate. Though cross-sectional micro-data analysis suggests positive and statistically significant correlations between life satisfaction and income, the magnitude of these associations is generally small (Powdthavee 2010) and has led scholars to conclude that the relationship between money and happiness is weak at best (Layard 2005). Indeed, differences in the personal income of individuals explain less of the difference in reported well-being than a range of other factors, such as employment, family relationships, health, education, and income inequality (Di Tella and MacCulloch 2006; Winkelmann and Winkelmann 1998).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขอบเขตที่รายได้ก่อให้เกิดความสุขนั้นเป็นประเด็นที่ต้องถกเถียงกันอยู่ แม้ว่าการวิเคราะห์ไมโครดาต้าแบบตัดขวางจะชี้ให้เห็นความสัมพันธ์เชิงบวกและมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างความพึงพอใจในชีวิตและรายได้ แต่ขนาดของความสัมพันธ์เหล่านี้โดยทั่วไปมีขนาดเล็ก (ผงทวี 2010) และทำให้นักวิชาการสรุปว่าความสัมพันธ์ระหว่างเงินกับความสุขนั้นอ่อนแอที่สุด ( ลายาร์ด 2548) แท้จริงแล้ว ความแตกต่างในรายได้ส่วนบุคคลของแต่ละบุคคลอธิบายความแตกต่างในเรื่องความเป็นอยู่ที่ดีได้น้อยกว่าปัจจัยอื่นๆ เช่น การจ้างงาน ความสัมพันธ์ในครอบครัว สุขภาพ การศึกษา และความไม่เท่าเทียมกันทางรายได้ (Di Tella และ MacCulloch 2006; Winkelmann และ Winkelmann 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นประเด็นที่ถกเถียงกันว่ารายได้มีส่วนช่วยให้มีความสุขมากน้อยเพียงใด แม้ว่าการวิเคราะห์ข้อมูลจุลภาคแบบตัดขวางแสดงให้เห็นว่ามีความสัมพันธ์เชิงบวกและมีความสำคัญทางสถิติระหว่างความพึงพอใจในชีวิตกับรายได้ แต่ความสัมพันธ์เหล่านี้มักอยู่ในระดับที่น้อย (ผงทวี 2553) และนำไปสู่ข้อสรุปของนักวิชาการว่าความสัมพันธ์ระหว่างเงินกับความสุขนั้นอ่อนแอที่สุด (Layard 2005) ในความเป็นจริงความแตกต่างของรายได้ส่วนบุคคลของแต่ละบุคคลอธิบายน้อยกว่าการรายงานความแตกต่างของความสุขเมื่อเทียบกับปัจจัยอื่น ๆ เช่นการจ้างงานความสัมพันธ์ในครอบครัวสุขภาพการศึกษาและความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ (Di Tella and MacCulloch 2006; Winkelman and Winkelman 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การมีส่วนร่วมของรายได้ต่อความสุขเป็นประเด็นที่ถกเถียงกัน แม้ว่าการวิเคราะห์ข้อมูลไมโครในส่วนตัดขวางแสดงให้เห็นว่ามีความสัมพันธ์เชิงบวกและมีนัยสําคัญทางสถิติระหว่างความพึงพอใจในชีวิตและรายได้แต่ความสัมพันธ์เหล่านี้มักมีขนาดเล็ก( Powdthavee 2010 )และนํานักวิชาการมาสรุปว่าความสัมพันธ์ระหว่างเงินและความสุขจะอ่อนแอที่สุด( Layard 2005 ) ในความเป็นจริงความแตกต่างในรายได้ส่วนบุคคลของแต่ละบุคคลไม่สามารถอธิบายความแตกต่างในด้านสวัสดิการที่รายงานได้มากกว่าปัจจัยอื่นๆเช่นการจ้างงานความสัมพันธ์ในครอบครัวสุขภาพการศึกษาและความไม่เท่าเทียมกันของรายได้( Di Tella and MacCulloch,2006; วิงเคิลแมนและวิงเคิลแมน1998