This, the fourth part of our Awakin

This, the fourth part of our Awaking Beauty series, sees Princess Talia in rather a different and unexpected light. Princess Talia is now moving in her own high circles, and Sally, her first friend at Westerly College Oxford, is rather regretting that she does not see so much of her anymore. But then Sally receives some bad news …

Story by Bertie.

Read by Elizabeth.

Illustrated by Ciara Civati

It was Saturday night. Sally sat in her room trying to decipher a sentence of Ancient Greek written by the historian Thucydides. It went on and on and on, clause after clause, for an entire page. Just this one sentence was ten times worse than the most horrible homework assignment she had ever had to to do at school.

“This is mental torture,” protested Sally to herself, “it’s against my human rights. Only a sadist could write a sentence like that.”

Music added to her torment. She could hear it playing from at least three different rooms around the quad. Saturday night parties going on. Parties to which she was not invited.

At 9pm she heard a knock on the door. But it was her neighbour’s door. There were exclamations of “Princess!” and “You look simply sumptuous darling!” Talia’s new friends had come to collect her for an evening of socialising. Sally thought:

“Not long ago, I felt sorry for her because she didn’t have any friends. Now it’s me who is Miss Lonely-locks.”

Sally went to bed, and she dozed fitfully. She heard Princess Talia slip back into her room at some unearthly hour like five in the morning. But even then her neighbour did not sleep. She sat at her harp playing music. The gentle, almost magical notes helped Sally to finally drift off.

In the past, Sally and Talia had enjoyed meeting for cups of tea. Or to be more precise, Sally drank tea from a mug while Talia sipped water. But it had been at least three weeks since they had exchanged more than a passing “hello” – and three weeks was almost half the time they had known each other. Talia was the strangest person that Sally had ever met, and yet for some reason she felt that she had known her all her life and now there was a hole in her life. She missed her odd remarks and strange views. But she thought it was perhaps for the best. After all, Princess Talia was entirely wrapped up in her own selfish concerns, and had little thought for others. It was hardly a solid basis for a friendship.

It was a piece of misfortune that drew them back together. Their tutor, P. J. Partridge, called a meeting of all six Classics undergraduates. While he was discussing their reading list, Sally’s phone rang. She blushed bright red and fumbled to turn it off. Their tutor, who did not even own a mobile phone, gave her his sternest glance of disapproval. After the meeting, Sally stood in the quad listening to her message. When she had played it, Talia came up to her and said:

“Sally, you look so upset. Have you received bad news?” Sally was surprised that the princess had even noticed her, let alone seen how she was feeling. And yes, it was true. She had received bad news. Her mother had rung to say that her father had been rushed to hospital in an ambulance. In fact Sally was in a state of shock. It was the first time it had occurred to her that her dad might not live for ever.

Talia said: “Sally, my car is at your disposal. The driver will take you to the hospital where your father is.”

“But he’s miles away, in Liverpool,” replied Sally.

“Never mind. Take it for as long as you need. I will inform Dr Partridge about what has happened.”

And while she was speaking, she removed a silver chain from around her neck. Its setting clasped a blue-green stone. Talia told Sally that her father must wear the necklace. The stone would change colour to blood red because he was ill. As his condition improved, it would turn first to pink, then gradually back to its former colour. “And what’s more, it will protect him from harm and speed his recovery,” added Talia. “Trust me Sally. No harm can come to the one who wears this stone. It was given to me by my godmother on the day of my christening, and has protected me from great evil.”

Sally was in such a state that she did not question her friend about the stone. She hugged her with thanks, and ran up to her room to pack her bag. Quarter of an hour later she sank into the leather back seat of Talia’s black limousine.

Sally spent most of her first twenty four hours at hospital sitting in the chair by her father’s bed. He made light of all the wires and tubes that were fastened to his body. She began to think that perhaps it was all just a scare after all. While he dozed, she read Thucydides with surprising clarity. Towards evening, the doctor spoke to Sally and her mother out in the corridor. He was clearly concerned. The x-rays had shown a worrying shadow. Her mother cried and Sally had to be strong to comfort her. It was only the next day that she recalled the necklace that Talia had given her. She fished it out of her bag and looked into the mysterious stone. The blue colour seemed to grow lighter as she held it in her hand.

“That’s because I’m feeling stressed and tired and my mouth is dry,” she thought. And then, “Oh come off it! I’m not going to start believing this superstitious stuff am I?” and finally, “Well it can’t do him any harm, can it?”

And while her father dozed, she gently lifted his head and fastened the necklace around his neck. She tucked the stone under the collar of his hospital pyjamas, seeing as she did so that it was already turning quite red. There were so many strange things attached to her dad, that when he awoke, he didn’t even notice that he was wearing one more ‘accessory.’

After a week, Sally was back in college, looking far more cheerful. Her father had dumbfounded the doctors. All his vital signs had bounced back into full health, and the worrying shadow had faded away.

When Sally returned the necklace to her friend she said: “I don’t know if it’s my state of mind, but at this rate I’ll start believing in magic.”

And Talia replied: “Why Sally! Of course you must believe in magic. Otherwise, how do you think I arrived here? There’s no other explanation, is there?”

And frankly, there was no other explanation, unless Talia was quite mad, and Sally was swiftly catching up with her insanity.

Two weeks went by, and Sally’s dad was not only back at home, but back at work, back jogging in the mornings, and according to her mum, he looked twenty years younger.

“If that’s what a good rest and hospital food does for you, then I think I might check myself into intensive care,” said her mum on the phone.

It was the final Saturday of the first term at college, and Sally was getting ready to go out with Basil and Doug for a pizza. There was an unexpected knock on the door, her door, not her neighbour’s. She heard a familiar voice:

“Sally, may I come in?”

It was Princess Talia. Sally leapt across the room and opened the door. Talia came in and sat on the end of her rumpled bed. She wrung her hands and looked quite intense, even by her usual standards. At last she said:

“Sally, you are friends with Basil, aren’t you?”

And Sally said that yes, she was friends with Basil.

“Good friends?”

“Yes, I think you could say we are good friends.”

“Are you … more than just good friends.”

And Sally laughed and said, “No, we’re just good friends.”

“Ah,” said Talia, “because you see. I’m not friends at all with Basil. In fact, I don’t think he even notices me.”

“Of course he notices you,” said Sally, “all the boys notice you. Some of them stare at you like you were a goddess or something.”

“But not Basil,” said Talia sadly.

And Sally was amazed, because at last she had found a chink in the princess’s armour of supreme indifference and serenity. She invited her to join them for dinner, and the princess thanked her from the bottom of her heart.

Sally thought, “you look a touch overdressed for The Sunny Pizza Palace but never mind, I’m sure Basil will appreciate your charms.”

Talia went back to her room to change. When they met twenty minutes later, Sally was amazed to see that the princess was wearing jeans – albeit ones with a designer label. When the boys joined them, Basil’s smile at learning of the surprise fourth member of their party gave the game away.

“He’s pretty pleased to see her,” Sally thought, and she felt an unexpected pang of jealousy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นี้ ส่วนสี่ของชุดของเรางาม Awaking เห็นเจ้าหญิงทาเลียในค่อนข้างแตกต่างกัน และไม่คาดคิดไฟ ขณะนี้มีการย้ายเจ้าหญิงทาเลียในวงของตนเองสูง และเป็น regretting Sally เพื่อนแรกที่เวสเทอร์ลี่วิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด ว่า เธอไม่เห็นมากของเธออีกต่อไป แต่แล้ว แฮร์รีรับข่าวร้ายบางอย่าง...เรื่อง โดย Bertieอ่าน โดยอลิซาเบธภาพประกอบ โดย Civati เซียรามันเป็นคืนวันเสาร์ แฮร์รีนั่งในห้องของเธอพยายามถอดรหัสประโยคเขียน โดยนักประวัติศาสตร์ Thucydides กรีซโบราณ มันไปบน และบน และ บน ประโยคอนุประโยค สำหรับทั้งหน้าหลัง เพียงประโยคเดียวนี้ได้สิบครั้งเลวร้ายยิ่งกว่าการกำหนดการบ้านน่ากลัวที่สุดที่เธอได้เคยมีการทำที่โรงเรียน"นี้เป็นการทรมานจิตใจ ปฏิเสธจ่าย Sally เพื่อตัวเอง "มันเป็นกับสิทธิมนุษยชนของฉัน เฉพาะ sadist สามารถเขียนประโยคเช่นนั้น"เพลงทรมานของเธอเพิ่ม เธอได้ยินมันเล่นจากห้องอื่นที่อย่างน้อยสามรอบรูปสี่เหลี่ยม งานปาร์ตี้คืนวันเสาร์ไปบน บุคคลที่เธอเป็นไม่ได้ที่ 9 เธอได้ยินเสียงเคาะประตู แต่มันเป็นประตูของเพื่อนบ้านของเธอ มีอุทานของ "เจ้าหญิง" และ "คุณ ดูลิ้งก็อร่อย" เพื่อนใหม่ของทาเลียได้มาจะเก็บเธอในยามเย็นของสังคม แฮร์รีคิด:"ไม่นาน ฉันรู้สึกเสียใจสำหรับเธอเนื่องจากเธอไม่มีเพื่อนมี ตอนนี้ ได้ผมที่เป็นมิสโลนลี่ล็อค"แฮร์รีไปเตียง และนาง dozed fitfully เธอได้ยินเจ้าหญิงทาเลียจัดส่งกลับเข้าไปในห้องของเธอในบางชั่วโมงพิสดารเช่นห้าในตอนเช้า แต่แม้แล้ว เพื่อนบ้านของเธอไม่ได้นอน เธอนั่งที่ฮาร์ปเธอเล่นเพลง หมายเหตุเกือบขลัง อ่อนโยนช่วย Sally สุดท้าย ลอยน้ำออกในอดีต แฮร์รีและทาเลียได้เข้าประชุมในถ้วยชา หรือจะเพิ่มเติม แม่นยำ Sally ดื่มชาจาก mug ขณะทาเลีย sipped น้ำ แต่ก็ได้อย่างน้อย 3 สัปดาห์เนื่องจากพวกเขาแลกเปลี่ยนมากกว่าการผ่าน "สวัสดี" – และสัปดาห์ที่สามก็เกือบครึ่งเวลาพวกเขารู้จักกัน ทาเลียเป็นคนแปลกประหลาดที่แฮร์รีก็เจอ แล้วแต่ เธอรู้สึกว่า เธอรู้จักเธอชีวิตของเธอ และตอนนี้ มีรูในชีวิตของเธอด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอพลาดถ้อยคี่และมุมมองแปลก ๆ ของเธอ แต่เธอคิดว่า มันเป็นทีสุด หลังจากทั้งหมด เจ้าหญิงทาเลียได้ทั้งห่อในความกังวลของตนเองเห็นแก่ตัว และมีน้อยความคิดผู้อื่น มันไม่แข็งพื้นฐานสำหรับมิตรภาพชิ้นส่วนของกระป๋องที่ดึงพวกเขากลับกันได้ การกวดวิชา P. J. Partridge เรียกว่าการประชุมทั้งหมด 6 คลาสสิกสูง ๆ ในขณะที่เขาได้สนทนารายการอ่าน โทรศัพท์ของ Sally รัง เธอขวยเขินแดง และ fumbled เพื่อปิด ครูสอนพิเศษของพวกเขา ที่ได้ไม่ได้เป็นเจ้าของโทรศัพท์มือถือ ให้เธออย่างรวดเร็วของเขา sternest ถลึงตา ภายหลังการประชุม Sally ยืนในควอดฟังข้อความของเธอ เมื่อเธอได้เล่นมัน ทาเลียมาเธอ และกล่าวว่า:"แฮร์รี คุณดูอืดดังนั้น คุณเคยได้รับข่าวร้ายหรือไม่" แฮร์รีประหลาดใจที่เจ้าหญิงได้ได้พบเธอ นับ ประสาเห็นว่าเธอรู้สึกได้ และใช่ มันเป็นจริง เธอได้รับข่าวร้าย แม่ของเธอมีรุ้งพูดว่า พ่อของเธอได้ถูกวิ่งโรงพยาบาลในรถพยาบาลเป็น ในความเป็นจริงแฮร์รีถูกของช็อก มันเป็นครั้งแรกที่มันได้เกิดขึ้นกับเธอว่า พ่อของเธออาจไม่มีชีวิตอยู่เคยตัวทาเลียกล่าวว่า: "แฮร์รี รถไว้ โปรแกรมควบคุมที่จะพาคุณไปโรงพยาบาลที่พ่อของคุณเป็น""แต่เขาเป็นไมล์ ลิเวอร์พูล แฮร์รีตอบกลับ"Never mind ใช้มันสำหรับตราบเท่าที่คุณต้องการ ฉันจะบอก Dr Partridge เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น"และในขณะที่เธอถูกพูด เธอเอาเงินโซ่จากรอบคอของเธอ การตั้งค่า clasped หินเขียว ทาเลียบอกว่า แฮร์รีที่ พ่อของเธอต้องสวมสร้อยคอ หินจะเปลี่ยนสีเป็นสีแดงเลือดนกเพราะป่วย ตามสภาพของเขาดีขึ้น มันจะเปิดครั้งแรกจะสีชมพู แล้วค่อย ๆ กลับไปสีเดิมของมัน "และเพิ่มเติมอะไร จะปกป้องเขาจากอันตราย และความเร็วในการกู้คืนของเขา เพิ่มทาเลีย "เชื่อฉัน Sally อันตรายไม่สามารถมาตามผู้สวมหินนี้ มันให้ฉัน โดย godmother ของฉันในวัน christening ของฉัน และได้ป้องกันฉันจากความชั่วดี"แฮร์รีอยู่ในสถานะดังกล่าวว่า เธอได้คำถามเพื่อนเกี่ยวกับหินไม่ เธอ hugged เธอขอบคุณ และวิ่งขึ้นไปห้องของเธอแพ็คกระเป๋าของเธอ ไตรมาสของชั่วโมงในภายหลังเธอจมลงในเบาะหลังหนังของรถลีมูซีนสีดำของทาเลียแฮร์รีใช้เวลาส่วนใหญ่ของเธอแรกยี่สิบสี่ชั่วโมงที่นั่งอยู่ในเก้าอี้ โดยพ่อของเธอนอนโรงพยาบาล เขาทำไฟสายไฟและท่อที่ถูกกับร่างกายของเขา เธอเริ่มคิดว่า อาจจะเป็นเพียงแผลจาก ในขณะที่เขา dozed เธออ่าน Thucydides มีความชัดเจนที่น่าแปลกใจ ต่อเย็น หมอพูดแฮร์รีและแม่ของเธอออกในทางเดิน เขาไม่เกี่ยวข้องอย่างชัดเจน รังสีเอกซ์ที่มีแสดงเงากังวล ร้องเรียกแม่ของเธอ และ Sally ได้ต้องแข็งแรงเพื่อความสะดวกสบายของเธอ ก็เฉพาะในวันถัดไปที่ที่เธอเรียกคืนสร้อยคอทาเลียมีให้เธอ เธอล้วงจากกระเป๋าของเธอ และมองเข้าไปในหินลึกลับ สีฟ้าที่ดูเหมือนจะ เติบโตมีน้ำหนักเบาเธอถือในมือของเธอ"ก็ เพราะฉันรู้สึกเหนื่อย และเครียด และปากของฉันเป็นแห้ง เธอคิดว่า แล้ว "Oh หลุดมัน ฉันไม่จะเริ่มเชื่อว่าสิ่งนี้คร่ำครึฉัน " และสุด ท้าย, "ดีไม่สามารถทำให้เขาต่ออันตราย สามารถทำ "และในขณะที่พ่อของเธอ dozed เธอค่อย ๆ ยกศีรษะ และยึดสร้อยรอบคอของเขา เธอห้องหินภายใต้คอของชุดนอนของเขาที่โรงพยาบาล เห็นเป็นเธอไม่ได้ให้มันแล้วเปิดค่อนข้างแดง มีหลายสิ่งประหลาดกับพ่อของเธอ ว่า เมื่อเขาตื่นขึ้นมา เขาไม่ได้ให้ความว่า เขากำลังสวมใส่หนึ่งขึ้น 'เสริม'หลังจากสัปดาห์ Sally ได้ในวิทยาลัย ดูร่าเริงมาก พ่อของเธอก็ dumbfounded แพทย์ สัญญาณชีพทั้งหมดมีเด้งกลับไปสุขภาพเต็มรูปแบบ และเงากังวลมีสีจางลงไปเมื่อแฮร์รีกลับสร้อยเพื่อน เธอบอกว่า: "ฉันไม่ทราบถ้าเป็นสภาวะของจิตใจของฉัน แต่ที่นี้ ผมจะเริ่มเชื่อในมายากล"และทาเลียตอบ: "ทำไม Sally แน่นอนคุณต้องเชื่อในมายากล มิฉะนั้น วิธีทำคุณคิดว่า ฉันมาที่นี่ ไม่มีไม่อื่นอธิบาย มีหรือไม่? "ตรงไปตรงมา มีไม่อื่นอธิบาย ยกเว้นว่าทาเลียถูกค่อนข้างบ้า และแฮร์รีอย่างรวดเร็วได้ถูกจับขึ้นกับบ้าของเธอสองสัปดาห์ไปด้วย และพ่อของแฮร์รีถูกไม่เพียงกลับบ้าน แต่กลับที่ทำงาน ไปวิ่งออกกำลังกายใน และ ตามสี่ มุมของเธอ เขาดูอายุยี่สิบปี"ถ้าเป็นอาหารเหลือและโรงพยาบาลดีที่ให้คุณ แล้วฉันคิดว่า ฉันอาจตรวจสอบตัวเองไปดูแลเร่งรัด กล่าวว่า สี่มุมของเธอทางโทรศัพท์ก็วันเสาร์สุดท้ายของคำแรกที่วิทยาลัย และแฮร์รีเตรียมตัวจะออกไป ด้วยใบโหระพากับ Doug สำหรับพิซซ่า มีเสียงเคาะไม่คาดคิดบนประตู ประตูของเธอ ไม่เธอเพื่อน บ้านของ เธอได้ยินเสียงที่คุ้นเคย:"แฮร์รี อาจฉันมา"เจ้าหญิงทาเลียได้ แฮร์รีหลุดออกมาทั่วห้อง และเปิดประตู ทาเลียมา และนั่งบนปลายเตียงของเธอ rumpled เธอ wrung มือของเธอ และดูค่อนข้างรุนแรง โดยมาตรฐานปกติของเธอ ในที่สุด เธอบอกว่า:"แฮร์รี คุณเป็นเพื่อนกับโหระพา ไม่คุณ"แฮร์รีว่าที่ใช่ เธอเป็นเพื่อนกับโหระพา"ดีเพื่อน""ใช่ ฉันคิดว่า คุณสามารถพูดว่า เราเป็นเพื่อนที่ดี""มีคุณ...มากกว่าแค่ดีเพื่อน"และ Sally หัวเราะ และกล่าว ว่า "ไม่ เราเพื่อนดีเพียง""อา กล่าวว่า ทาเลีย "เพราะคุณดู ฉันไม่เลยกับโหระพา ในความเป็นจริง ฉันไม่คิดว่า เขาได้สังเกตพบว่า ฉัน""แน่นอนเขาสังเกตพบว่า คุณ กล่าวว่า Sally "ทุกคนสังเกตเห็นคุณ บางส่วนของพวกเขามองคุณเหมือนคุณถูกเทวีหรือบางสิ่งบางอย่าง""แต่ไม่ใบโหระพา กล่าวว่า ทาเลียเศร้าและ Sally ได้ประหลาดใจ เพราะในที่สุด เธอได้พบ chink ในเสื้อเกราะของเจ้าหญิงของท่านสูงสุดและความเงียบสงบ เธอเชิญเธอเข้าร่วมพวกเขาสำหรับอาหารค่ำ และเจ้าหญิงขอบคุณเธอจากด้านล่างของหัวใจของเธอคิดว่า Sally "คุณดู สัมผัส overdressed สำหรับพาพิซซ่าซันนี่ แต่ไม่เคย รังเกียจ ฉันแน่ใจว่า ใบโหระพาจะได้ชื่นชมเสน่ห์ของคุณด้วย"ทาเลียก็กลับไปห้องของเธอเปลี่ยนแปลง เมื่อพวกเขาพบ 20 นาทีภายหลัง Sally ได้ประหลาดใจเพื่อดูว่า เจ้าหญิงสวมกางเกงยีนส์ – แม้ว่าคนพร้อมป้ายออก เมื่อเด็กชายเข้าร่วมพวกเขา รอยยิ้มของโหระพาที่เรียนรู้ของสมาชิกสี่ประหลาดใจของพรรคให้เกมไป"เขาเป็นสวยยินดีที่เห็นเธอ แฮร์รีความคิด และเธอรู้สึกว่าเป็นปางที่ไม่คาดคิดของพระ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี้หนึ่งในสี่ของซีรีส์ความงามของเราตื่นขึ้นมาเห็นปริ๊นเซตาเลียในค่อนข้างแสงที่แตกต่างและไม่คาดคิด ปริ๊นเซตาเลียอยู่ในขณะนี้การเคลื่อนไหวในวงการสูงของเธอเองและแซลลี่เพื่อนคนแรกของเธอที่วิทยาลัยเวสต์ฟอร์ดเป็นที่ค่อนข้างเสียใจที่เธอไม่เห็นมากของเธออีกต่อไป แต่แล้วแซลลี่ได้รับข่าวร้าย ... เรื่องโดยเบอร์ตี้. อ่านโดยลิซาเบ ธ . แสดงโดยซิเอ Civati ​​มันเป็นคืนวันเสาร์ แซลลี่นั่งอยู่ในห้องของเธอพยายามที่จะถอดรหัสประโยคของกรีกโบราณที่เขียนโดยนักประวัติศาสตร์เดส ดังต่อไปนี้และในและในข้อหลังจากที่ข้อสำหรับหน้าทั้งหมด เพียงแค่นี้ประโยคหนึ่งเป็นสิบครั้งเลวร้ายยิ่งกว่าการมอบหมายการบ้านน่ากลัวที่สุดที่เธอได้เคยมีการทำที่โรงเรียน. "นี่คือการทรมานจิต" ประท้วงแซลลี่กับตัวเอง "มันกับสิทธิมนุษยชนของฉัน เฉพาะซาดิสม์สามารถเขียนประโยคเช่นนั้น. " เพลงเข้ามาอยู่ในความทุกข์ทรมานของเธอ เธอสามารถได้ยินมันเล่นจากอย่างน้อยสามห้องที่แตกต่างกันไปรอบ ๆ รูปสี่เหลี่ยม ปาร์ตี้คืนวันเสาร์ที่เกิดขึ้น ภาคีที่เธอไม่ได้รับเชิญ. ที่ 21:00 เธอได้ยินเสียงเคาะประตู แต่มันก็เป็นประตูเพื่อนบ้านของเธอ มีอุทานของ "เจ้าหญิง!" และ "คุณรักดูหรูหราเพียง!" ตาเลียของเพื่อนใหม่เข้ามาในการเก็บรวบรวมของเธอสำหรับตอนเย็นของสังคม แซลลี่คิดว่า: "ไม่นานที่ผ่านมาผมรู้สึกเสียใจกับเธอเพราะเธอไม่ได้มีเพื่อน ๆ ตอนนี้มันเป็นผมที่เป็นนางสาวเหงา-ล็อค. " แซลลี่เดินไปที่เตียงและเธอ dozed เป็นครั้งเป็นคราว เธอได้ยินเสียงลื่นปริ๊นเซตาเลียกลับเข้ามาในห้องของเธอที่บางชั่วโมงพิสดารเช่นห้าในตอนเช้า แต่ถึงอย่างนั้นเพื่อนบ้านของเธอก็ไม่ได้นอน เธอนั่งอยู่ที่เพลงเล่นพิณของเธอ อ่อนโยนโน้ตวิเศษเกือบช่วยแซลลี่ไปจนลอยออก. ในอดีตที่ผ่านมาแซลลี่และตาเลียมีความสุขประชุมถ้วยชา หรือจะแม่นยำมากขึ้น, แซลลี่ดื่มชาจากแก้วในขณะที่ตาเลียจิบน้ำ แต่จะได้รับอย่างน้อยสามสัปดาห์ที่ผ่านมานับตั้งแต่ที่พวกเขาได้แลกเปลี่ยนมากกว่าที่ผ่านมา "สวัสดี" - และสามสัปดาห์ก็เกือบจะครึ่งหนึ่งของเวลาที่พวกเขาได้รู้จักกันมา ตาเลียเป็นคนที่แปลกประหลาดที่แซลลี่เคยพบและยังด้วยเหตุผลบางอย่างที่เธอรู้สึกว่าเธอเคยรู้จักเธอตลอดชีวิตของเธอและตอนนี้มีหลุมในชีวิตของเธอ เธอคิดถึงคำพูดแปลก ๆ ของเธอและมุมมองที่แปลก แต่เธอคิดว่ามันอาจจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุด หลังจากที่ทุกคนปริ๊นเซตาเลียถูกห่อขึ้นอยู่ในความกังวลที่เห็นแก่ตัวของเธอเองและมีความคิดเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับคนอื่น ๆ มันก็แทบจะไม่พื้นฐานที่มั่นคงสำหรับมิตรภาพ. มันเป็นชิ้นส่วนของความโชคร้ายที่ดึงพวกเขากลับมารวมกัน ครูสอนพิเศษของพวกเขา, PJ นกกระทาที่เรียกว่าการประชุมของทั้งหกคลาสสิกนักศึกษาระดับปริญญาตรี ขณะที่เขากำลังพูดคุยเกี่ยวกับรายการอ่านของพวกเขาโทรศัพท์ของ Sally รัง เธอหน้าแดงสีแดงสดใสและคลำที่จะปิด ครูสอนพิเศษของพวกเขาที่ไม่ได้เป็นเจ้าของโทรศัพท์มือถือให้เธออย่างรวดเร็ว sternest ของเขาไม่เห็นด้วย หลังจากการประชุมแซลลี่ยืนอยู่ในรูปสี่เหลี่ยมฟังข้อความของเธอ เมื่อเธอได้เล่นมันตาเลียขึ้นมากับเธอและกล่าวว่า: "แซลลี่คุณมองเสียใจมาก คุณได้รับข่าวร้าย? "แซลลี่รู้สึกประหลาดใจที่เจ้าหญิงได้แม้กระทั่งสังเกตเห็นเธอให้คนเดียวที่เห็นว่าเธอรู้สึก และใช่มันเป็นความจริง เธอได้รับข่าวร้าย แม่ของเธอได้รุ่งที่จะบอกว่าพ่อของเธอได้รับการรีบไปโรงพยาบาลในรถพยาบาล ในความเป็นจริงแซลลี่อยู่ในสภาพตกใจ . มันเป็นครั้งแรกที่มันเกิดขึ้นกับเธอว่าพ่อของเธออาจจะไม่ได้มีชีวิตนิรันตาเลียกล่าวว่า "แซลลีรถของฉันอยู่ที่การกำจัดของคุณ คนขับรถที่จะนำคุณไปยังโรงพยาบาลที่พ่อของคุณเป็น. " "แต่เขาห่างออกไปในลิเวอร์พูล" แซลลี่ตอบว่า. "ไม่เป็นไร เอามันให้นานที่สุดเท่าที่คุณต้องการ ผมจะแจ้งให้ดรนกกระทาเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น. " และในขณะที่เธอได้รับการพูดที่เธอนำสร้อยคอเงินจากรอบคอของเธอ การตั้งค่าประสานหินสีเขียว ตาเลียแซลลี่บอกว่าพ่อของเธอต้องสวมสร้อยคอ หินจะเปลี่ยนสีเป็นสีแดงเลือดเพราะเขาเป็นคนไม่ดี ขณะที่อาการของเขาดีขึ้นก็จะเปิดก่อนสีชมพูแล้วค่อยๆกลับไปยังสีเดิม "และสิ่งที่เพิ่มเติมก็จะปกป้องเขาจากอันตรายและความเร็วในการกู้คืนของเขา" เพิ่มตาเลีย "ความน่าเชื่อถือฉันแซลลี่ ไม่มีอันตรายสามารถมาเป็นผู้หนึ่งที่สวมหินก้อนนี้ มันถูกมอบให้กับผมโดยแม่ทูนหัวของฉันในวันพิธีของฉันและฉันได้รับการคุ้มครองจากความชั่วร้ายที่ดี. " แซลลี่อยู่ในรัฐดังกล่าวว่าเธอไม่ได้ถามเพื่อนของเธอเกี่ยวกับหิน เธอกอดเธอด้วยความขอบคุณและวิ่งขึ้นไปที่ห้องของเธอที่จะแพ็คกระเป๋าของเธอ ในสี่ของชั่วโมงต่อมาเธอก็จมลงไปในเบาะหลังของหนังตาเลียของรถลีมูซีนสีดำ. แซลลีใช้เวลาส่วนใหญ่ครั้งแรกของเธอยี่สิบสี่ชั่วโมงที่โรงพยาบาลนั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างเตียงของพ่อของเธอ เขาทำให้แสงของทุกสายและท่อที่ถูกผูกติดกับร่างกายของเขา เธอเริ่มที่จะคิดว่าบางทีมันอาจจะเป็นแค่ความหวาดกลัวหลังจากทั้งหมด ในขณะที่เขา dozed เธออ่านเดสที่มีความชัดเจนที่น่าแปลกใจ ต่อตอนเย็นหมอพูดกับแซลลี่และแม่ของเธอออกในทางเดิน เขาเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด รังสีเอกซ์ได้แสดงให้เห็นเงากังวล แม่ของเธอร้องไห้และแซลลี่จะต้องมีความแข็งแรงเพื่อความสะดวกสบายของเธอ มันเป็นเพียงในวันรุ่งขึ้นว่าเธอจำได้สร้อยคอที่ตาเลียได้รับของเธอ เธอตกปลามันออกมาจากกระเป๋าของเธอและมองเข้าไปในหินลึกลับ สีฟ้าดูเหมือนจะเติบโตเบาขณะที่เธอถือมันไว้ในมือของเธอ. "นั่นเป็นเพราะฉันรู้สึกเครียดและเหนื่อยและปากของฉันจะแห้ง" เธอคิดว่า และแล้ว "โอ้หลุดออกมามัน! ผมไม่อยากจะเชื่อว่าจะเริ่มต้นนี้สิ่งที่เชื่อโชคลาง am I? "และในที่สุดก็" ดีมันไม่สามารถทำอันตรายใด ๆ เขาสามารถมันได้หรือไม่ " และในขณะที่พ่อของเธอ dozed เธอเบา ๆ ยกหัวของเขาและยึดสร้อยคอที่อยู่รอบ ๆ เขา คอ เธอซุกหินภายใต้คอของชุดนอนที่โรงพยาบาลของเขาเห็นเป็นที่เธอทำเพื่อที่จะได้แล้วหันค่อนข้างแดง มีสิ่งแปลก ๆ จำนวนมากที่ติดอยู่กับพ่อของเธอได้ว่าเมื่อเขาตื่นขึ้นมาเขาก็ไม่ได้แจ้งให้ทราบว่าเขาได้รับการสวมใส่อีกหนึ่ง 'เสริม.' หลังจากสัปดาห์แซลลี่กลับมาอยู่ในวิทยาลัยมองไกลร่าเริงมากขึ้น พ่อของเธอได้ตะลึงแพทย์ . สัญญาณชีพทั้งหมดของเขาได้เด้งกลับเข้ามาในสุขภาพเต็มรูปแบบและเงากังวลได้จางหายไปเมื่อแซลลี่กลับสร้อยคอให้เพื่อนของเธอเธอกล่าวว่า "ผมไม่ทราบว่ามันเป็นรัฐของจิตใจของฉัน แต่ในอัตรานี้ฉันจะ เริ่มเชื่อในความมหัศจรรย์ ". และตาเลียตอบ: "ทำไมแซลลี่! แน่นอนคุณต้องเชื่อในความมหัศจรรย์ มิฉะนั้นคุณคิดว่าผมมาถึงที่นี่? ไม่มีคำอธิบายอื่น ๆ ก็จะมี? " และตรงไปตรงมาไม่มีคำอธิบายอื่น ๆ เว้นแต่ตาเลียก็บ้ามากและแซลลี่ได้รับการอย่างรวดเร็วจับกับความบ้าของเธอ. สองสัปดาห์ผ่านไปและพ่อของแซลลี่ไม่เพียง แต่กลับมาที่บ้าน แต่ กลับที่ทำงานกลับมาวิ่งออกกำลังกายในตอนเช้าและตามแม่ของเธอเขามองยี่สิบปีที่อายุน้อยกว่า. "ถ้านั่นคือสิ่งที่เหลือดีและอาหารโรงพยาบาลไม่สำหรับคุณแล้วฉันคิดว่าฉันอาจตรวจสอบตัวเองในการดูแลอย่างเข้มข้น" เธอกล่าวว่า mum บนโทรศัพท์. มันเป็นวันเสาร์สุดท้ายของเทอมแรกที่วิทยาลัยและแซลลี่ก็พร้อมที่จะออกไปกับใบโหระพาและดั๊กสำหรับพิซซ่า มีที่ไม่คาดคิดเคาะประตูคือประตูของเธอไม่เพื่อนบ้านของเธอ เธอได้ยินเสียงที่คุ้นเคย: "แซลลี่ผมอาจจะมาใน" มันเป็นปริ๊นเซตาเลีย แซลลี่กระโดดข้ามห้องและเปิดประตู ตาเลียเข้ามาและนั่งอยู่บนปลายเตียงยับของเธอ เธอบีบมือของเธอและมองที่รุนแรงมากแม้โดยมาตรฐานปกติของเธอ ที่สุดท้ายที่เธอกล่าวว่า: "แซลลี่คุณเป็นเพื่อนกับใบโหระพา, คุณไม่?" และแซลลี่บอกว่าใช่เธอเป็นเพื่อนกับใบโหระพา. "เพื่อนที่ดี?" "ใช่ฉันคิดว่าคุณอาจจะบอกว่าเราเป็นเพื่อนที่ดี " "คุณ ... มากกว่าเพียงแค่เพื่อนที่ดี." และแซลลี่หัวเราะและกล่าวว่า "ไม่มีเราเป็นแค่เพื่อนที่ดี." "อา" ตาเลียกล่าวว่า "เพราะคุณเห็น ฉันไม่ได้เพื่อนเลยกับใบโหระพา ในความเป็นจริงผมไม่คิดว่าเขายังสังเกตเห็นฉัน. " "แน่นอนเขาสังเกตเห็นคุณ" แซลลี่ "เด็กผู้ชายทุกคนสังเกตเห็นคุณกล่าวว่า บางส่วนของพวกเขาจ้องมองที่คุณชอบคุณเป็นเทพธิดาหรือบางสิ่งบางอย่าง. " "แต่ไม่ได้เพรา" กล่าวว่าตาเลียเศร้า. และแซลลี่ก็ต้องประหลาดใจเพราะที่ผ่านมาเธอได้พบร่องในชุดเกราะของเจ้าหญิงไม่แยแสสูงสุดและความเงียบสงบ เธอได้รับเชิญของเธอร่วมกับพวกเขาสำหรับอาหารค่ำและเจ้าหญิงขอบคุณเธอจากด้านล่างของหัวใจของเธอ. แซลลี่คิดว่า "คุณมองสัมผัส overdressed สำหรับพระราชวังพิซซ่าซันนี่ แต่ไม่เป็นไรผมว่าเพราจะได้ชื่นชมเสน่ห์ของคุณ." ตาเลียเดินกลับไปที่ห้องของเธอที่จะเปลี่ยน เมื่อพวกเขาได้พบกับยี่สิบนาทีต่อมาแซลลี่ก็ต้องประหลาดใจที่จะเห็นว่าเจ้าหญิงสวมกางเกงยีนส์ - แม้ว่าคนที่มีดีไซเนอร์ เมื่อเด็กชายสมทบกับพวกเขายิ้มกระเพราที่การเรียนรู้ของความประหลาดใจที่สี่สมาชิกของพรรคของพวกเขาทำให้เกมออกไป. "เขายินดีที่สวยที่จะเห็นเธอ" แซลลี่คิดและเธอรู้สึกเจ็บปวดที่ไม่คาดคิดจากความหึงหวง