I was born on 1992 , 90’s was my ch

I was born on 1992 , 90’s was my childhood .Everyone have their own childhood story tell some had a wonderful childhood memories but some had bad childhood memories and fortunately I was born in a such a caring family and my childhood pretty much full with joy and adventures .

One of the funniest moments in my childhood that I can remember I had a best friend named Bryan back when I was eight years old. We lost two of our front teeth in the exact same day and same event. It happened when we were cycling using just one bicycle around the neighbourhood pretending that we were riding a super bike until we run through a bump on a road and he did managed to pull the break but it was too late we fell from the bicycle badly with our face hit the road and the next thing we know both of us lost our front teeth.

Our parents we mad about it but they still laughed it out looking at both of us that full with minor cuts and no front teeth. Friends and teachers at school teased us but we didn’t feel any embarrassment and just kept smiling even though without our front teeth and that is what best friend do to each other. I will never forget that moment and I hope I will meet him again someday.

So many days, I recall running around my neighbourhood in pursuit of the next greatest adventure. There wasn't anything that could stop me from feeling that sense of freedom and being imaginative. It's crazy to think that today's world emphasizes being free as a whole other meaning. When I was younger, being in the woods and making forts out of tree branches and plywood we stole or managed to find at another abandoned fort can bring a such a joy it’s like a king that have found its kingdom.

I recall playing tree wars, man hunt and even capture the fortress or capture the flag even but the time had changed so are the people .Nowadays, instead of making physical forts, children are making forts that are virtual and computer enhanced. Instead of running around the neighbourhood playing tag or hide and go seek, kids are playing who can find some alien or computer generated person to kill on the internet. I mean, G.I. JOE and thundercats and voltron were very popular and those action figures were our entertainment. Sure, we might have had Nintendo,Atari or even Sega and gameboy growing up but those things never consumed our time because we were so busy being imaginative in reality that those other things didn't take as much importance.

There may still be kids playing out in the neighbourhood in this generation but it's definitely not what it used to be. There's so much I miss from my childhood. I miss being naive and ignorant of the world. Not knowing about how cruel the world can be. I miss when hanging out with friends, no one saw races or wealth. I miss the days of being innocent and innocence was all I knew but I have accepted that the world isn't what I had expected when I was child but I won’t let it change who I am in this world.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมเกิดในปี 1992, 90 เป็นวัยเด็ก ทุกคนมีเรื่องราวในวัยเด็กของตัวเองบอกบางตัวก็มีความทรงจำดีในวัยเด็ก แต่บางตัวก็มีความทรงจำวัยเด็กที่ไม่ดี และโชคดีผมเกิดเช่นการดูแลครอบครัวและเด็ก ๆ สวยมากเต็มไป ด้วยความสุขและการผจญภัย หนึ่งช่วงเวลาสนุกในวัยเด็กที่จำได้ผมได้เพื่อนที่ดีที่สุดชื่อไบรอันกลับเมื่อฉันแปดปี เราสูญเสียฟันหน้าเราสองในวันเดียวกันที่แน่นอนและเหตุการณ์เดียวกัน มันเกิดขึ้นเมื่อเราได้ปั่นจักรยานใช้จักรยานหนึ่งรอบ ๆ ละแวกที่แอบอ้างเราก็ขี่จักรยานซูเปอร์จนเราทำงานผ่านการชนบนถนน และเขาได้จัดการดึงตัวแบ่ง แต่มันก็สายเกินไปเราตกจากจักรยานไม่ดีกับเราตีหน้าถนน และสิ่งต่อไปที่เรารู้ว่าเราทั้งสองสูญเสียฟันของเราหน้า พ่อแม่ของเราเราคลั่งไคล้มันแต่พวกเขายังคงหัวเราะออกกำลังดูเราทั้งสองที่เต็มลดน้อยและไม่มีฟันหน้า เพื่อนและครูที่โรงเรียนล้อเรา แต่เราไม่รู้สึกความลำบากใจใด ๆ และเพียงแค่เก็บรอยยิ้มแม้ว่าไม่ มีฟันหน้าของเรา และเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดอะไรทำกัน ฉันจะไม่ลืมว่า ขณะนี้และฉันหวังว่า จะพบเขาอีกครั้งสักวันหนึ่ง หลายวัน ผมจำวิ่งละแวกของฉันแสวงหาการผจญภัยที่ยิ่งใหญ่ที่สุดถัดไป ไม่มีอะไรที่สามารถหยุดฉันจากอิสรภาพความรู้สึก และความคิดสร้างสรรค์ มันเป็นบ้าคิดว่าวันนี้โลกเน้นถูกฟรีเป็นเครื่องหมายอื่น ๆ ทั้งหมด เมื่อผมอายุน้อยกว่า อยู่ในป่า และทำป้อมจากกิ่งไม้ และไม้อัดที่เราขโมย หรือยังหาที่ถูกทอดทิ้งอีกป้อมสามารถนำเช่นมีความสุข ก็เหมือนกษัตริย์ที่พบของราชอาณาจักร ผมจำเล่นสงครามต้นไม้ คนล่า และยังสามารถเก็บป้อมปราการ หรือจับธงแม้แต่เวลาที่มีการเปลี่ยนแปลงดังนั้นผู้คน ในปัจจุบัน แทนที่จะทำกายภาพป้อม เด็กทำป้อมที่อยู่เสมือนและคอมพิวเตอร์ขั้นสูง แทนที่จะวิ่งไปรอบ ๆ ละแวกเล่นแท็ก หรือซ่อน และแสวงหาไป เด็กเล่นใครค้นหาบางคนต่างด้าวหรือคอมพิวเตอร์สร้างคนฆ่าบนอินเทอร์เน็ต ผมหมายถึง G.I. JOE และ thundercats และ voltron นิยมมาก และตัวเลขการกระทำเหล่านั้นมีความบันเทิงของเรา แน่ใจ เราอาจจะมีนินเทนโด อาตา หรือแม้กระทั่ง Sega และ gameboy ที่เติบโตแต่สิ่งเหล่านั้นไม่เคยใช้เวลาของเราเพราะเราไม่มีจินตนาการในความเป็นจริงว่า สิ่งเหล่านั้นไม่ได้ใช้สำคัญมาก อาจจะมีเด็กที่เล่นออกมาในรุ่นนี้ แต่ก็แน่นอนไม่ว่าจะใช้เป็น มีมากที่คิดถึงจากวัยเด็กของฉัน ดิฉันคิดถึง และไม่รู้ของโลก ไม่ทราบว่าเป็นโลกเกี่ยวกับวิธีที่โหดร้าย คิดถึงเมื่อสังสรรค์กับเพื่อน ไม่มีใครเห็นการแข่งขันหรือความมั่งคั่ง คิดถึงวันของความบริสุทธิ์ และบริสุทธิ์คือทั้งหมดที่ผมรู้ แต่ข้าพเจ้ายอมรับว่า โลกไม่ใช่สิ่งที่ผมคาดหวังเมื่อฉันเป็นเด็ก แต่จะไม่ให้มันเปลี่ยนที่ในโลกนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมเกิดในปี 1992 90 เป็นวัยเด็กของฉัน .Everyone มีเรื่องราวในวัยเด็กของตัวเองบอกบางคนที่ยอดเยี่ยมความทรงจำในวัยเด็ก แต่บางคนมีความทรงจำในวัยเด็กที่ไม่ดีและโชคดีที่ผมเกิดในเช่นครอบครัวดูแลและเต็มวัยเด็กของฉันสวยมากด้วยความสุขและ การผจญภัย.

หนึ่งในช่วงเวลาที่สนุกที่สุดในวัยเด็กของฉันที่ฉันสามารถจำได้ว่าผมมีเพื่อนที่ดีที่สุดชื่อไบรอันกลับมาเมื่อฉันอายุแปดปี เราหายไปสองฟันหน้าของเราในวันเดียวกันที่แน่นอนและเหตุการณ์เดียวกัน มันเกิดขึ้นตอนที่เรากำลังขี่จักรยานใช้เพียงหนึ่งจักรยานรอบละแวกแสร้งทำเป็นว่าเรากำลังขี่จักรยานซุปเปอร์จนกว่าเราจะวิ่งผ่านชนบนถนนและเขาก็จัดการเพื่อดึงแบ่ง แต่มันก็สายเกินไปที่เราลดลงจากจักรยานไม่ดีด้วย ใบหน้าของเราตีถนนและสิ่งต่อไปที่เรารู้ว่าเราทั้งคู่หายไปฟันหน้าของเรา.

พ่อแม่ของเราเราบ้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่พวกเขายังคงหัวเราะออกมามองหาที่ทั้งสองของเราที่เต็มไปด้วยบาดแผลเล็กน้อยและไม่มีฟันหน้า เพื่อนและครูที่โรงเรียนแกล้งเรา แต่เราไม่ได้รู้สึกลำบากใจใด ๆ และเก็บไว้เพียงแค่รอยยิ้มแม้โดยไม่ต้องฟันหน้าของเราและนั่นคือสิ่งที่เพื่อนที่ดีที่สุดทำเพื่อกันและกัน ฉันจะไม่ลืมช่วงเวลาที่และฉันหวังว่าฉันจะได้พบกับเขาอีกสักวันหนึ่ง.

ดังนั้นหลายวันผมจำได้วิ่งไปรอบ ๆ ละแวกของฉันในการแสวงหาการผจญภัยที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของการต่อไป ไม่ได้มีอะไรที่จะหยุดผมจากความรู้สึกความรู้สึกของเสรีภาพที่และความคิดสร้างสรรค์ มันบ้าที่จะคิดว่าโลกปัจจุบันเน้นความเป็นอิสระเป็นความหมายอื่น ๆ ทั้งหมด เมื่อผมเป็นเด็กอยู่ในป่าและทำให้ป้อมออกมาจากกิ่งไม้และไม้อัดเราขโมยหรือการจัดการเพื่อหาที่อื่นป้อมร้างสามารถนำความสุขดังกล่าวมันก็เหมือนกษัตริย์ที่ได้พบอาณาจักรของมันได้.

ผมจำได้เล่นสงครามต้นไม้ ล่าคนและแม้กระทั่งการจับภาพป้อมปราการหรือจับธงแม้ แต่เวลาที่มีการเปลี่ยนแปลงเพื่อให้มีคน .Nowadays แทนการป้อมทางกายภาพเด็กจะทำให้ป้อมที่เสมือนจริงและการใช้คอมพิวเตอร์เพิ่ม แทนที่จะวิ่งไปรอบ ๆ แท็กเล่นในบริเวณใกล้เคียงหรือซ่อนและไปแสวงหาเด็กกำลังเล่นที่สามารถหาบางคนต่างด้าวหรือเครื่องคอมพิวเตอร์ที่สร้างคนที่จะฆ่าบนอินเทอร์เน็ต ผมหมายถึง GI Joe และ Thundercats และ Voltron เป็นที่นิยมมากและผู้ที่เป็นแอ็คชั่นความบันเทิงของเรา แน่นอนว่าเราอาจจะมี Nintendo อาตาหรือแม้กระทั่งก้าและบอยเติบโตขึ้น แต่สิ่งเหล่านั้นไม่เคยบริโภคเวลาของเราเพราะเรากำลังยุ่งอยู่ดังนั้นความคิดสร้างสรรค์ในความเป็นจริงว่าสิ่งอื่น ๆ เหล่านั้นไม่ได้ใช้เวลามากที่สุดเท่าที่สำคัญ.

อาจจะยังมีเด็กเล่น ออกในเขตในยุคนี้ แต่แน่นอนไม่ได้เป็นสิ่งที่มันเคยเป็น มีมากฉันคิดถึงจากวัยเด็กของฉัน ฉันคิดถึงเป็นไร้เดียงสาและโง่เขลาของโลก ไม่ทราบว่าเกี่ยวกับวิธีการที่โหดร้ายโลกสามารถ ฉันคิดถึงเมื่อห้อยออกกับเพื่อนไม่มีใครเห็นเชื้อชาติหรือความมั่งคั่ง ฉันคิดถึงวันของการเป็นผู้บริสุทธิ์และไร้เดียงสาคือทั้งหมดที่ผมรู้ แต่ผมได้รับการยอมรับว่าโลกไม่ได้เป็นสิ่งที่ผมคาดหวังตอนที่ผมยังเป็นเด็ก แต่ฉันจะไม่ปล่อยให้มันเปลี่ยนฉันเป็นใครในโลกนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันเกิดใน 1992 , 90 คือวัยเด็กของฉัน ทุกๆเรื่องราวในวัยเด็กของตัวเองบอกบางมียอดเยี่ยมความทรงจำวัยเด็กแต่บางคนมีความทรงจำในวัยเด็กที่ไม่ดี และโชคดีที่ผมเกิดในเช่นการดูแลครอบครัวและเด็กของฉันสวยมาก เต็มไปด้วยความสุขและการผจญภัยหนึ่งในช่วงเวลาที่สนุกที่สุดในวัยเด็กของฉันที่ฉันสามารถจำฉันมีเพื่อนสนิทชื่อ ไบรอัน ตอนฉันแปดขวบ เราหายไปสองของฟันด้านหน้าของเราในวันเดียวกัน เหตุการณ์เดียวกัน . มันเกิดขึ้นเมื่อเราจักรยานโดยใช้เพียงหนึ่งจักรยาน แถวๆ นี้ ทำเป็นว่าเราขี่จักรยานซูเปอร์จนกว่าเราจะวิ่งทะลุชนบนถนนและเขาก็จัดการดึงแบ่ง แต่มันสายเกินไป เราตกจากจักรยานที่ไม่ดีกับหน้าของเราตีถนนและสิ่งต่อไปที่เรารู้ทั้งคู่ สูญเสียฟันด้านหน้าของเราพ่อแม่ของเรา เราโกรธมัน แต่พวกเขาก็หัวเราะออกมา มองเราทั้งคู่ ที่เต็มไปด้วยบาดแผลเล็กน้อย และไม่มีฟันหน้า เพื่อน ๆและครูที่โรงเรียนแกล้งเรา แต่เราไม่ได้รู้สึกอับอาย และเอาแต่ยิ้มทั้งๆที่ไม่มีฟัน หน้าของเรา และนั่นเป็นสิ่งที่เพื่อนทำกัน ผมจะไม่มีวันลืมช่วงเวลานั้น และผมหวังว่าผมจะได้พบกับเขาอีกครั้งหลายวัน ผมจำได้ว่า วิ่งรอบ ๆของฉันในการแสวงหาต่อไป การผจญภัยที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ไม่มีอะไรที่สามารถหยุดฉันจากความรู้สึกความรู้สึกของเสรีภาพและการจินตนาการ มันบ้าคิดว่าวันนี้โลกเน้นการฟรีเป็นอีกความหมายทั้งหมด เมื่อตอนที่ฉันยังเป็นเด็กอยู่ในป่า และสร้างปราการจากกิ่งไม้และไม้อัด เราขโมยหรือหาที่อื่นทิ้งป้อมสามารถนำเช่นความสุขเหมือนกษัตริย์ที่ได้พบอาณาจักรของผมจำได้ว่าเล่นสงครามต้นไม้ ล่าผู้ชาย และยึดป้อมหรือยึดธงได้ แต่เวลาเปลี่ยนไป ดังนั้น เป็น คน ทุกวันนี้ แทนที่จะทำให้ปราการทางกายภาพ , เด็กสร้างปราการที่เสมือนคอมพิวเตอร์ที่เพิ่มขึ้น แทนที่จะวิ่งรอบ ๆหรือเล่นซ่อนหากัน ให้เด็กเล่นที่สามารถหาคนที่ฆ่าคนต่างด้าวหรือคอมพิวเตอร์ที่สร้างขึ้นบนอินเทอร์เน็ต ฉันหมายถึง thundercats Voltron และ G.I . Joe และเป็นที่นิยมมากและการกระทำตัวเลขเหล่านั้นเพื่อความบันเทิงของเรา แน่นอน เราอาจจะมี Nintendo , Sega และอาตาริ หรือแม้แต่เพลงที่เติบโตขึ้น แต่สิ่งเหล่านั้นไม่บริโภคเวลาของเรา เพราะเรามัวแต่จินตนาการ ในความเป็นจริงว่าทุกสิ่งไม่ได้รับความสำคัญ .มันอาจจะยังคงเป็นเด็กที่เล่นออกในพื้นที่ใกล้เคียง ในรุ่นนี้ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่มันเคยเป็น มี มาก ฉัน พลาดจากวัยเด็กของฉัน ฉันคิดถึงพวกใสซื่อและโง่ของโลก ไม่รู้เกี่ยวกับวิธีการที่โหดร้ายโลกสามารถ ฉันคิดถึงเวลาไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ไม่มีใครเห็นแข่งหรือความมั่งคั่ง ฉันพลาดวันของไร้เดียงสาและบริสุทธิ์คือทั้งหมดที่ผมรู้ แต่ผมยอมรับว่า ไม่ใช่โลกที่ผมได้คาดไว้ เมื่อฉันยังเด็ก แต่ผมไม่อยากให้มันเปลี่ยนฉันเป็นใครในโลกนี้