The Irish EPA issued reports on eut

The Irish EPA issued reports on eutrophication (EPA, 2008,
2010) and identified nine sites as eutrophoric (Fig. 1) and
susceptible to Green Tide. Green Tide is also an issue in Japan and
France (Matsui et al., 2007; Morand et al., 2006). Two factors
influence growth of U. lactuca.
The first is the physical characteristics of the bay; shallow basins
with protected inlets are most susceptible; the shape of these
bays prevents the blooms and nitrate concentrations being discharged
to the sea. Coastal lagoons due to their topography (generally
being shallow) lend themselves to growth of macro-algae and
sea grasses such as Ulva rigida (Tyler et al., 2001). Along with preventing
wash out of algae; it also keeps the pollutant Urea content
of other nitrogen causing materials to stay within the estuary initiating
the algal growth (Long et al., 2011). Macro-algae blooms are
produced by nutrient enrichment of estuaries in which the sea
floor can still receive levels of light penetration known as the photic
zone (Valiela et al., 1997).
The second factor in macro-algae growth in coastal basins is
intense farming of land. Estuarine farmlands with significant
nutrient application (N, P and K) contribute to large blooms of
macro-algae which wash up on strands or beaches along the
estuaries.
Areas in continental Europe which experience mass wash up of
U. lactuca include Lannion Bay and St Brieuc (Brittany, France) and
Seden Beach (Odense Fjord, Denmark). In the Lannion estuary
25,000 wet tonnes were washed up in one season (as comparedto 10,000 wet tonnes in Argideen). Eleven sites have reported
yields of between 1500 m3 and 20,000 m3 of sea lettuce (Charlier
et al., 2007).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

EPA ไอริชออกรายงานเกี่ยวกับผลกระทบต่อ (EPA, 20082010) และระบุไซต์เก้าเป็น eutrophoric (รูปที่ 1) และควบคู่กับน้ำเขียว น้ำเขียวก็ยังเป็นปัญหาในประเทศญี่ปุ่น และฝรั่งเศส (Matsui et al. 2007 แรนด์ et al. 2006) ปัจจัยที่สองมีอิทธิพลต่อการเจริญเติบโตของ U. สกุลผักกาดหอมแรกคือ ลักษณะทางกายภาพของอ่าว ล้างหน้าตื้นด้วยช่องป้องกันจะอ่อนแอมากที่สุด รูปร่างเหล่านี้บุปผาการป้องกันอ่าว และไนเตรทความเข้มข้นที่ถูกปล่อยออกไปทะเล ทะเลสาบชายฝั่งทะเลเนื่องจากภูมิประเทศของตน (โดยทั่วไปการตื้น) ตัวเองให้เจริญเติบโตของสาหร่ายแมยืม และทะเลหญ้าเช่น Ulva rigida (ไทเลอร์ et al. 2001) พร้อมกับป้องกันล้างจากสาหร่าย ช่วยป้องกันมลพิษเนื้อหายูเรียของไนโตรเจนอื่น ๆ ก่อให้เกิดวัสดุที่อยู่ภายในปากหลังสาหร่ายเจริญเติบโต (ยาว et al. 2011) มีบุปผาแมสาหร่ายผลิต โดยธาตุอาหารของบริเวณปากแม่น้ำที่ทะเลชั้นยังคงสามารถได้รับระดับของแสงเจาะเป็นการ photicโซน (Valiela et al. 1997)ปัจจัยที่สองในแมโครสาหร่ายเจริญเติบโตในชายฝั่งอ่างคือทำฟาร์มที่รุนแรงของแผ่นดิน ปากแม่น้ำทุ่งนา ด้วยที่สำคัญประยุกต์ใช้สารอาหาร (N, P และ K) ทำให้บุปผาใหญ่ของแมสาหร่ายซึ่งล้างบนเส้นหรือตามแนวชายบริเวณปากแม่น้ำในทวีปยุโรปซึ่งประสบการณ์ล้างมวลขึ้นสกุลผักกาดหอม U. ได้แก่ Lannion อ่าวเซนต์ Brieuc (แคว้นเบรอตาญ ฝรั่งเศส) และSeden บีช (Fjord โอเดนเซ เดนมาร์ก) ในปากน้ำ Lannionตัน 25,000 เปียกถูกล้างค่าใน 1 ฤดูกาล (เป็น comparedto 10,000 ตันเปียกใน Argideen) เว็บไซต์สิบเอ็ดได้รายงานผลผลิตระหว่าง 1500 m3 และ m3 20,000 ของผักกาดหอมทะเล (Charlieret al. 2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไอริช EPA ออกรายงานเกี่ยวกับ eutrophication (EPA 2008,
2010) และมีการระบุเก้าเว็บไซต์เป็น eutrophoric (รูปที่ 1). และ
ไวต่อการสีเขียวน้ำ สีเขียวน้ำยังเป็นปัญหาในประเทศญี่ปุ่นและ
ฝรั่งเศส (Matsui et al, 2007;. Morand et al, 2006). สองปัจจัยที่
มีอิทธิพลต่อการเจริญเติบโตของ U. Lactuca.
แรกคือลักษณะทางกายภาพของอ่าว; แอ่งน้ำตื้น
ที่มีเวิ้งการป้องกันมีความอ่อนไหวมากที่สุด; รูปร่างของเหล่านี้
อ่าวป้องกันไม่ให้บุปผาและความเข้มข้นไนเตรตถูกปลดออก
ไปในทะเล บึงน้ำชายฝั่งเนื่องจากภูมิประเทศของพวกเขา (โดยทั่วไป
เป็นตื้น) ยืมตัวให้การเจริญเติบโตของสาหร่ายมหภาคและ
ทะเลหญ้าเช่นอัลวา Rigida (ไทเลอร์ et al., 2001) พร้อมกับการป้องกันการ
ล้างออกของสาหร่าย; นอกจากนี้ยังช่วยให้เนื้อหามลพิษยูเรีย
ของวัสดุที่ก่อให้เกิดไนโตรเจนอื่น ๆ เพื่อให้อยู่ในแม่น้ำเริ่มต้น
การเจริญเติบโตของสาหร่าย (Long et al. 2011) บุปผามหภาคสาหร่ายมีการ
ผลิตโดยการเพิ่มปริมาณสารอาหารของอ้อยที่ทะเล
ชั้นยังคงได้รับระดับของการเจาะแสงที่รู้จักในฐานะ photic
โซน (Valiela et al., 1997).
ปัจจัยที่สองในการเจริญเติบโตมหภาคสาหร่ายในแอ่งน้ำชายฝั่งทะเล
ที่รุนแรง การเกษตรของที่ดิน นาน้ำเค็มอย่างมีนัยสำคัญ
การประยุกต์ใช้สารอาหาร (N, P และ K) นำไปสู่การบุปผาใหญ่ของ
มหภาคสาหร่ายซึ่งล้างขึ้นไปบนเส้นหรือชายหาดพร้อม
อ้อย.
พื้นที่ในทวีปยุโรปซึ่งมวลประสบการณ์ล้างขึ้นจาก
U. Lactuca ได้แก่ แลนเนียนเบย์และเซนต์ Brieuc (บริตตานีฝรั่งเศส) และ
หาด Seden (โอเดนเซ Fjord, เดนมาร์ก) ในปากน้ำแลนเนียน
25,000 ตันเปียกถูกซัดขึ้นไปในหนึ่งฤดูกาล (ตาม comparedto 10,000 ตันเปียก Argideen) Eleven เว็บไซต์ได้มีการรายงาน
อัตราผลตอบแทนระหว่าง 1,500 และ 20,000 M3 M3 ของผักกาดหอมทะเล (Charlier
et al., 2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

EPA ไอริช ออกรายงานปรากฏการณ์ยูโทรฟิเคชั่น ( EPA , 20082553 ) และระบุเก้าเว็บไซต์ที่ eutrophoric ( รูปที่ 1 ) และไวต่อน้ำสีเขียว น้ำเขียวก็เป็นปัญหาในญี่ปุ่นและฝรั่งเศส ( อิ et al . , 2007 ; โมรันดิ et al . , 2006 ) สองปัจจัยมีอิทธิพลต่อการเจริญเติบโตของสหรัฐอเมริกา ประสิทธิภาพ .แรกคือ ลักษณะทางกายภาพของอ่าว ; แอ่งน้ำตื้นกับการป้องกันเวิ้งจะอ่อนแอที่สุด รูปร่างของเหล่านี้อ่าวป้องกันบุปผาและความเข้มข้นไนเตรตถูกไล่ออกไปทะเล ชายฝั่งของทะเลสาบเนื่องจากภูมิประเทศของพวกเขา ( โดยทั่วไปที่ตื้น ) ยืมตัวเองเพื่อการเจริญเติบโตของสาหร่าย และแมโครทะเลหญ้า เช่น ใบเป็น ( ไทเลอร์ et al . , 2001 ) พร้อมกับการป้องกันล้างสาหร่าย ; มันยังช่วยให้ปริมาณของยูเรียของไนโตรเจนทำให้วัสดุที่อยู่ภายในอ่าวแบบการเจริญเติบโตของสาหร่าย ( ยาว et al . , 2011 ) แมโครสาหร่ายบานเป็นที่ผลิตโดยการเสริมสารอาหารของอ้อยที่ทะเลชั้นยังสามารถได้รับระดับการแทรกซึมของแสงเรียกว่าโฟติกโซน ( valiela et al . , 1997 )องค์ประกอบที่สองในการเจริญเติบโตของสาหร่ายในอ่างชายฝั่งแมโครฟาร์มที่รุนแรงของที่ดิน น้ำเค็มนาด้วยอย่างมีนัยสำคัญ( โปรแกรมธาตุอาหาร N P และ K ) ส่งผลให้บานใหญ่แมโครสาหร่ายที่ล้างขึ้นบนชายหาดตามแนวเส้น หรืออ้อย .พื้นที่ในทวีปยุโรปซึ่งมีประสบการณ์ล้างของมวลสหรัฐอเมริกาประสิทธิภาพรวมถึงอ่าวแลนเนียนและเซนต์ brieuc ( Brittany , ฝรั่งเศส ) และseden บีช ( Odense ยอร์ด , เดนมาร์ก ) ในแลนเนียน ,25 , 000 ตันเป็นเปียกล้างขึ้นในฤดูกาลเดียว ( มากกว่า 10 , 000 ตัน ใน argideen เปียก ) มีรายงานว่า เว็บไซต์ .ผลผลิตระหว่าง 1 , 500 m3 และ 20 , 000 M3 ของทะเลผักกาดหอม ( ชาร์เลียร์et al . , 2007 )