The StudyThis research study repres

The Study
This research study represents the third in a series of four case studies investigating the nature and character of visitors’ long-term memories of experiences at World Expositions. The outcomes of these studies are providing new insights about visitors’ long-term memories for the contemplation of developers of exposition experiences, large and small. The first two studies examined visitors’ long-term memories associated with two contemporary expositions—Expo 86 (Vancouver, Canada) and Expo 88 (Brisbane, Australia); these were jointly reported in Curator: The Museum Journal (Anderson 2003). A quantitative analysis of the Expo 70 study was reported in Memory (Anderson and Shimizu 2007). The final case in the series considered Expo 67 (Montreal, Canada) and was undertaken in the winter of 2007.
I
n the study of the contemporary expositions (Anderson 2003), the long-term memories of a total of 50 visitors who attended either Expo 86 or Expo 88 were probed through in-depth, face-to-face interviews. The outcomes reported represent themes common to visitors’ memories of two different expositions held in two different countries, yet the emergent themes regarding memories of these kinds of events were strongly confirmatory of each other. In particular, the study demonstrated that visitors’ social memories of the experience were highly salient, their socio-cultural identities at the time of the experience critically shaped their memories of the experience, and the agendas that visitors recalled at the time of the experience influenced the vividness of memory. However, several questions remain unanswered from the contemporary expositions study: for example, how is ��������������������������������������������������������������retention of vivid long-term memories influenced by the agendas visitors brought with them at the time of the experience?
Are there other factors not evidenced in the contemporary expositions study that provide insights about the kind of experiences, exhibitions, or visitor psychologies that make for qualitatively rich, vivid long-term memories? The Expo 70 study aimed to further investigate, verify, and elucidate the nature of visitors’ long-term memories associated with their personal experience of their visits to World Expositions—visits that remain vivid years later. In particular, the study sought better understanding of how visitors developed�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d�d� and maintained vivid long-term memories of their experiences using the case of a more chronologically distant exposition.
The study was in part phenomenographic in nature, in that it sought to interpret the phenomenon of the nature and character of visitors’ long-term memories of World Expos (Holstwin and Gubrium 1998), while its theoretical location resides with the examination of episodic and/or autobiographical aspects of recall (Conway 2001; Squire 1992; Squire, Knowlton and Musen 1993; Tulving 1983; Tulving and Donaldson 1972). The study was not concerned about the accuracy of self-reported experience. Rather, the focus was on why the memory is vivid today (34 years later). Since reliability of memory was not the concern, the study looked at the qualitatively rich memories participants described during the study. These rich memories are considered people’s “current reality” (or “subjective reality”) of the recalled events, and they may or may not perfectly represent the original reality as constructed in 1970.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาการศึกษาวิจัยนี้แสดงถึงบุคคลที่สามในชุดของสี่กรณีศึกษาตรวจสอบธรรมชาติและลักษณะของความทรงจำระยะยาวของนักท่องเที่ยวประสบการณ์ที่นิทรรศการโลก ผลของการศึกษาเหล่านี้จะให้ความเข้าใจใหม่เกี่ยวกับความทรงจำระยะยาวของผู้เข้าชมสำหรับสื่อพัฒนาประสบการณ์นิทรรศการ ขนาดเล็ก และขนาดใหญ่ การศึกษาที่ 2 ตรวจสอบความทรงจำระยะยาวของนักท่องเที่ยวร่วมกับนิทรรศการร่วมสมัยสอง — เอ็กซ์ 86 (แวนคูเวอร์ แคนาดา) และเอ็กซ์ 88 (บริสเบน ออสเตรเลีย); เหล่านี้ได้ร่วมรายงานในภัณฑารักษ์: สมุดพิพิธภัณฑ์เดอะ (2003 แอนเดอร์สัน) รายงานการวิเคราะห์เชิงปริมาณการศึกษา 70 เอ็กซ์โปในหน่วยความจำ (แอนเดอร์สันและ 2007 ชิมิซุ) กรณีสุดท้ายในชุดถือ Expo 67 (มอนทรีออล แคนาดา) และได้ดำเนินการในฤดูหนาว 2007ฉันn การศึกษาที่ร่วมสมัยนิทรรศการ (2003 แอนเดอร์สัน), ความทรงจำระยะยาวของจำนวนผู้เยี่ยมชม 50 คนเข้าร่วมงานเอ็กซ์โป 86 หรือเอ็กซ์ 88 ถูกพิสูจน์ผ่านการสัมภาษณ์เชิงลึก ลมี ผลที่รายงานหมายถึงรูปแบบทั่วไปให้ทรงสองนิทรรศการที่แตกต่างกันในสองประเทศต่าง ๆ ผู้เข้าชม แต่รูปโผล่ออกมาเกี่ยวกับความทรงจำของเหตุการณ์ต่าง ๆ เหล่านี้ได้เสร็จขอกัน โดยเฉพาะ การศึกษาแสดงว่า ผู้เข้าชมสังคมทรงประสบการณ์สูงเด่น เอกลักษณ์ของรวิเวลาประสบการณ์เหลือรูปความทรงจำประสบการณ์ และวาระการประชุมที่นักท่องเที่ยวยกเลิกเวลาประสบการณ์มีผลต่อความสดใสของหน่วยความจำ อย่างไรก็ตาม คำถามที่ถามคงยังไม่ได้ตอบจากการศึกษาร่วมสมัยนิทรรศการ: ตัวอย่าง วิธีเก็บรักษาความทรงจำระยะยาวที่สดใสที่มีอิทธิพลต่อนักวาระนำด้วยเวลาประสบการณ์มีปัจจัยอื่น ๆ ไม่เป็นหลักฐานในการศึกษานิทรรศการร่วมสมัยที่ให้ความเข้าใจเกี่ยวกับชนิดของประสบการณ์ นิทรรศการ หรือ psychologies ผู้เยี่ยมชมที่ทำให้สดใส อุดมไปด้วย qualitatively ความทรงจำระยะยาว การศึกษา 70 เอ็กซ์โปมีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบ ตรวจสอบ และ elucidate ลักษณะของความทรงจำระยะยาวของนักท่องเที่ยวเชื่อมโยงกับประสบการณ์ส่วนบุคคลของผู้เข้าชมนิทรรศการโลก — เข้าชมที่ยังคงสดใสปี โดยเฉพาะ การศึกษาค้นหาเข้าใจว่านักพัฒนา d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d d และเก็บความทรงจำระยะยาวสดใสของประสบการณ์ของพวกเขาโดยใช้กรณีของนิทรรศการขึ้นลำดับไกลการศึกษาในส่วน phenomenographic ในธรรมชาติ มันพยายามที่จะตีความปรากฏการณ์ของธรรมชาติและลักษณะของความทรงจำระยะยาวของผู้เยี่ยมชมของ Expos โลก (Holstwin และ Gubrium ปี 1998), ในขณะที่ ตำแหน่งของทฤษฎีอยู่กับการตรวจสอบด้านการเรียกคืน (Conway 2001; episodic และ/หรืออัตชีวประวัติ Squire 1992 Squire, Knowlton และ Musen 1993 Tulving 1983 Tulving ก Donaldson 1972) การศึกษาไม่กังวลเกี่ยวกับความถูกต้องของรายงานด้วยตนเองประสบการณ์ ค่อนข้าง โฟกัสมีเหตุจำเป็นสดใสวันนี้ (34 ปี) เนื่องจากความน่าเชื่อถือของหน่วยความจำไม่ถูกความกังวล มองผู้เข้าร่วมความทรงจำ qualitatively รวยการศึกษาอธิบายไว้ในระหว่างการศึกษา ความทรงจำเหล่านี้อุดมไปด้วยกำลังประชาชน "เป็นจริงในปัจจุบัน" (หรือ "ความเป็นจริงตามอัตวิสัย") ของเหตุการณ์เรียกคืน และพวกเขาอาจ หรืออาจไม่สมบูรณ์แสดงความเป็นจริงต้นฉบับที่สร้างขึ้นในปี 1970

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาการศึกษาวิจัยนี้แสดงให้เห็นที่สามในซีรีส์สี่สืบสวนกรณีศึกษาธรรมชาติและลักษณะของผู้เข้าชมความทรงจำระยะยาวของประสบการณ์ที่ Expositions โลก
ผลของการศึกษาเหล่านี้จะให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับผู้เข้าชมใหม่ 'ความทรงจำระยะยาวสำหรับการไตร่ตรองของนักพัฒนาจากประสบการณ์การแสดงออกที่มีขนาดใหญ่และขนาดเล็ก เป็นครั้งแรกที่สองการศึกษาการตรวจสอบของผู้เข้าชมความทรงจำระยะยาวที่เกี่ยวข้องกับทั้งสองร่วมสมัยนิทรรศการ Expo-86 (แวนคูเวอร์, แคนาดา) และงานเอ็กซ์โป 88 (บริสเบนออสเตรเลีย); เหล่านี้ได้รับรายงานร่วมกันในภัณฑารักษ์: วารสารพิพิธภัณฑ์ (แอนเดอ 2003) การวิเคราะห์เชิงปริมาณของงานเอ็กซ์โปการศึกษา 70 มีรายงานในหน่วยความจำ (แอนเดอ Shimizu 2007) กรณีสุดท้ายในซีรีส์ถือว่าโป 67 (ทรีลแคนาดา) และถูกนำไปใช้ในช่วงฤดูหนาวของปี 2007
ฉัน
n การศึกษาของนิทรรศการร่วมสมัย (แอนเดอ 2003), ความทรงจำระยะยาวจำนวน 50 ผู้เข้าชมที่เข้าร่วมการอย่างใดอย่างหนึ่ง งานแสดงสินค้า Expo 86 หรือ 88 ได้รับการตรวจสอบผ่านในเชิงลึกสัมภาษณ์ใบหน้าเพื่อใบหน้า ผลรายงานตัวแทนของรูปแบบร่วมกันเพื่อความทรงจำของผู้เข้าชมนิทรรศการของทั้งสองแตกต่างกันจัดขึ้นในสองประเทศที่แตกต่างกัน แต่รูปแบบที่โผล่ออกมาเกี่ยวกับความทรงจำเหล่านี้ชนิดของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นอย่างยิ่งยืนยันของแต่ละอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการศึกษาแสดงให้เห็นว่าผู้เข้าชมความทรงจำทางสังคมของประสบการณ์เป็นสำคัญสูงอัตลักษณ์ทางสังคมวัฒนธรรมของพวกเขาในช่วงเวลาของประสบการณ์วิกฤตรูปทรงจำของประสบการณ์และวาระการประชุมที่ผู้เข้าชมจำได้ว่าในช่วงเวลาของประสบการณ์อิทธิพล ความสดใสของหน่วยความจำ แต่คำถามที่ยังไม่ได้ตอบหลายยังคงอยู่จากการศึกษาร่วมสมัยนิทรรศการ: ยกตัวอย่างเช่นวิธีการที่ ความทรงจำระยะยาวสดใสรับอิทธิพลจากวาระการประชุมผู้เข้าชมมากับพวกเขาในเวลาที่มีประสบการณ์หรือไม่มีปัจจัยอื่น ๆ ที่ไม่หลักฐานในสมัยนิทรรศการการศึกษาที่ให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับชนิดของประสบการณ์การจัดนิทรรศการหรือจิตวิทยาของผู้เข้าชมที่ทำให้คุณภาพ ที่อุดมไปด้วยความทรงจำระยะยาวสดใส?
มหกรรมการศึกษา 70 มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบเพิ่มเติมให้ตรวจสอบและอธิบายลักษณะของผู้เข้าชมความทรงจำระยะยาวที่เกี่ยวข้องกับประสบการณ์ส่วนตัวของพวกเขาของการเข้าชมของพวกเขาเพื่อโลก Expositions-เข้าชมที่ยังคงสดใสต่อมาปี โดยเฉพาะอย่างยิ่งการศึกษาขอความเข้าใจที่ดีขึ้นของผู้เข้าชม และการบำรุงรักษาความทรงจำระยะยาวที่สดใสของประสบการณ์ของพวกเขาโดยใช้กรณีของการแสดงออกห่างไกลมากขึ้นตามลำดับ.
การศึกษาอยู่ใน phenomenographic ส่วนหนึ่งในธรรมชาติในการที่จะพยายามที่จะตีความปรากฏการณ์ของธรรมชาติและลักษณะของผู้เข้าชมความทรงจำระยะยาวของ โปโลก (Holstwin และ Gubrium 1998) ในขณะที่สถานที่ตั้งทฤษฎีที่อาศัยอยู่กับการตรวจสอบด้านหลักการและ / หรืออัตชีวประวัติของการเรียกคืน (คอนเวย์ 2001 นาย 1992; นายนอลตันและ Musen 1993; Tulving 1983; Tulving และโดนัลด์ 1972) การศึกษาไม่ได้กังวลเกี่ยวกับความถูกต้องของประสบการณ์ที่ตนเองรายงาน แต่มุ่งเน้นเป็นเหตุผลที่หน่วยความจำที่สดใสในวันนี้ (34 ปีต่อมา) ตั้งแต่ความน่าเชื่อถือของหน่วยความจำไม่ได้กังวลการศึกษามองไปที่ผู้เข้าร่วมที่อุดมไปด้วยความทรงจำที่มีคุณภาพที่อธิบายไว้ในระหว่างการศึกษา ที่อุดมไปด้วยความทรงจำเหล่านี้ได้รับการพิจารณาของผู้คน "เป็นจริงในปัจจุบัน" (หรือ "ความจริงอัตนัย") ของเหตุการณ์ที่จำได้และพวกเขาอาจจะหรืออาจจะไม่ดีที่สุดที่เป็นตัวแทนของความเป็นจริงในขณะที่เดิมสร้างขึ้นในปี 1970

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษา
การศึกษาวิจัยนี้เป็นที่สามในชุดของ 4 กรณีศึกษาศึกษาธรรมชาติและลักษณะของผู้เข้าชม ' ความทรงจำระยะยาวของประสบการณ์ที่โลก . ผลการศึกษาเหล่านี้จะให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับผู้เข้าชม ' ความทรงจำระยะยาวสำหรับฌานของนักพัฒนาของประสบการณ์ที่เกี่ยวข้อง ขนาดใหญ่ และขนาดเล็กสองการศึกษาแรกตรวจเยี่ยมระยะยาวความทรงจำที่เกี่ยวข้องกับร่วมสมัยสองนิทรรศการ Expo 86 ( แวนคูเวอร์ , แคนาดา ) และมหกรรม 88 ( บริสเบน ออสเตรเลีย ) ; เหล่านี้ร่วมกันรายงานในวารสาร ( ผู้ดูแล : พิพิธภัณฑ์แอนเดอร์สัน 2003 ) การวิเคราะห์เชิงปริมาณของเอ็กซ์โป 70 ศึกษารายงานในหน่วยความจำ ( Anderson และชิมิซึ 2007 )คดีสุดท้ายในชุดถือว่า Expo 67 ( มอนทรีออล แคนาดา ) และมีวัตถุประสงค์ในฤดูหนาว 2007 .
ผม
n การศึกษานิทรรศการศิลปะร่วมสมัย ( Anderson , 2003 ) ความทรงจำระยะยาวของทั้งหมด 50 ผู้ที่เข้าร่วมงานมหกรรม 88 มีทั้ง 86 หรือตรวจสอบผ่านแบบเจาะลึก การสัมภาษณ์ตัวต่อตัวผลรายงานแสดงรูปแบบทั่วไปของผู้เยี่ยมชมนิทรรศการที่จัดขึ้นในความทรงจำของสองที่แตกต่างกันสองประเทศที่แตกต่างกัน แต่ในชุดฉุกเฉินเกี่ยวกับความทรงจำเหล่านี้ชนิดของเหตุการณ์ที่ถูกขอยืนยันของแต่ละอื่น ๆ โดยเฉพาะการศึกษาแสดงให้เห็นว่าผู้เข้าชม ' ความทรงจำทางสังคมของประสบการณ์สูงเด่นอยู่ ,อัตลักษณ์ทางสังคมวัฒนธรรมของพวกเขาในเวลาของประสบการณ์ความรูปความทรงจำในประสบการณ์และ วาระที่นักท่องเที่ยวนึกถึงเวลาของประสบการณ์ที่ได้รับอิทธิพลความชัดเจนของหน่วยความจำ อย่างไรก็ตาม คำถามที่ไม่มีคำตอบ จากการศึกษาหลายยังคงอยู่นิทรรศการร่วมสมัย : ตัวอย่างเช่นวิธี��������������������������������������������������������������คงอยู่ในความทรงจำระยะยาวสดใส อบอุ่น โดยวาระการประชุมผู้นำกับพวกเขาในเวลาของประสบการณ์ ?
มีปัจจัยอื่นๆที่ไม่รวมในร่วมสมัยนิทรรศการการศึกษาที่ให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับชนิดของประสบการณ์ นิทรรศการหรือเข้าชม psychologies ที่ให้คุณภาพที่อุดมไปด้วยความทรงจำระยะยาวสดใส ? เอ็กซ์โป 70 มีวัตถุประสงค์เพื่อสืบเรื่องของ การตรวจสอบ และเข้าใจธรรมชาติของผู้เข้าชม ' ความทรงจำระยะยาวที่เกี่ยวข้องกับประสบการณ์ส่วนตัวของพวกเขาของการเข้าชมของพวกเขาไปยังโลกนิทรรศการการเยี่ยมชมที่ยังคงสดใส ปีต่อมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อแสวงหาความเข้าใจที่ดีของวิธีการพัฒนา�เข้าชม�� D D D D D D ���� D D D D ���� D � D D D D ���� D D D D ���� D D D D ���� D D D D ����� D D D D D ����� D D D D D ���� D D D D ���� D D D D ���� D D D D ���� D D D D ���� D D D D ���� D � D �� D D D D D ���� D D D ���สดใสระยะยาว และรักษาความทรงจำประสบการณ์ของการใช้กรณีของลำดับไกลมากขึ้น
ปกรณ์การศึกษาในส่วน phenomenographic ในธรรมชาติในการที่จะแสวงหาการตีความปรากฏการณ์ของธรรมชาติและลักษณะของผู้เข้าชม ' ความทรงจำระยะยาวของโปโลก ( holstwin gubrium และ 1998 ) , ในขณะที่ที่ตั้งทฤษฎีของมันอยู่ด้วยการตรวจสอบในด้านหลักการ และ / หรือ อัตชีวประวัติของ คอนเวย์ ( 2001 ; เด็กรับใช้ 1992 ; Knowlton เด็กรับใช้ แล้ว Musen 1993 ; tulving 1983 ;และ tulving Donaldson 1972 ) การศึกษาไม่ได้กังวลเกี่ยวกับความถูกต้องของ self-reported ประสบการณ์ แต่โฟกัส ทำไมความทรงจำที่สดใสวันนี้ ( 34 ปี ) เนื่องจากความน่าเชื่อถือของหน่วยความจำไม่ได้กังวล การดูคุณภาพเข้าร่วมบรรยายความทรงจำมากมายระหว่างเรียนความทรงจำมากมายเหล่านี้ถือว่าเป็นคน " ความเป็นจริงในปัจจุบัน " ( หรือ " ความเป็นจริง " อัตนัย ) ของหอ กิจกรรม และพวกเขาอาจจะหรืออาจจะไม่สมบูรณ์แสดงต้นฉบับจริงที่สร้างขึ้นใน 1970