revealed that both parties perceive

revealed that both parties perceived different relationship outcomes as value
creating. While previous research indicated differences in perceptions of value
between relationship partners, the extent of differences appears more extensive
for UILs. For example, U#10 described the different types of value derived by relationship
partners:
Industry is very much focused mainly on their production line . . . bottom line is that industry
exist to make profit: if there is no profit no industry. The academic culture is very different,
academic culture . . . is not driven always by dollars, they are driven . . . by the eagerness, by the
passion to work on certain things.
Value-creating factors Several types of value were identified in the data.
Customer retention, an integral part of RM theory and practice, emerged as a
highly relevant value-creating factor for universities. U#8, for example, named
retention, understood as the intention to stay in the relationship and renew the
current contract, as the single most important outcome for universities. Such
relational, long-term oriented focus was apparent in comments such as ‘I guess
the most satisfying thing is knowing that you are going to be able to continue
doing more work with the company. It’s ongoing’ (U#2). Others, however, disagreed:
‘I don’t care if I don’t see them again as long as they are happy and they’ve
made use of the technology that we’ve developed, that is the most satisfying thing’
(U#5). In this case, value was seen to lie in the development and use of intellectual
property, suggesting a focus on the transaction rather than on the relationship.
Other interviewees described financial aspects as an important outcome of a
UIL, given current government pressure on universities for gaining additional
funds (e.g. U#9). Financial gain is consistently reported in the UIL literature as
adding value, including additional funds for research (Santoro and Chakrabarti,
2002) and financial support for students (Harman, 2001). Conversely, U#3 criticized
such focus on money as a core of value, describing instead strategic
positioning as the central value-creating factor, likely to reflect the respondent’s
focus towards strategic alliances as the most valuable type of UILs:
All universities tend to have different agendas and the agenda will vary depending on whom
you talk to within the university and at what level. The most crass reason, which will come from
lower levels within academia and from middle management, is money . . . and that really is a
nonsense . . . From the upper echelons . . . we’ve always viewed industry relationships as being
an absolute . . . core cultural value for our being as a university . . . For the university it’s
part of strategic positioning . . . as a partner with the community and industry both locally and
globally . . . So, one is looking to develop strategic linkages, strategic partnerships. (U#3)
Perceived value may differ between hierarchy levels. Besides strategic benefits,
including strategic positioning, image and word-of-mouth (e.g. U#1, U#5, U#6),
other non-economic value-creating factors emerged from the data. For example,
while relationship value has been highlighted in the RM literature in terms of
security, credibility and safety (Grönroos, 2004), the strong feeling of togetherness
emerged as another facet of relationship value, especially in relationships characterized
by strong OED:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เผยให้เห็นว่าทั้งสองฝ่ายรับรู้ผลความสัมพันธ์ที่แตกต่างกันเป็นค่า
สร้าง ขณะที่การวิจัยก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นความแตกต่างในการรับรู้ของค่า
ความสัมพันธ์ระหว่างคู่ค้าขอบเขตของความแตกต่างที่ปรากฏอย่างกว้างขวางมากขึ้น
สำหรับ UILs ตัวอย่างเช่น U # 10 ที่อธิบายความแตกต่างของค่าที่ได้มาจากความสัมพันธ์ของ
คู่ค้า:
อุตสาหกรรมจะเน้นมากส่วนใหญ่ในสายการผลิตของพวกเขา . . บรรทัดล่างคือว่าอุตสาหกรรม
ที่มีอยู่เพื่อทำกำไร: ถ้ามีกำไรไม่อุตสาหกรรมไม่มี วัฒนธรรมการศึกษาที่แตกต่างกันมาก
นักวิชาการวัฒนธรรม . . ไม่ได้รับแรงผลักดันเสมอโดยดอลลาร์ที่พวกเขากำลังขับเคลื่อน . . โดยความกระตือรือร้นโดย
ความปรารถนาที่จะทำงานในสิ่งบางอย่าง.
ปัจจัยการสร้างมูลค่าหลายชนิดของค่าที่ถูกระบุในข้อมูล.
การเก็บข้อมูลของลูกค้าเป็นส่วนหนึ่งของทฤษฎีและการปฏิบัติ RM กลายเป็น
ปัจจัยที่สร้างมูลค่าความเกี่ยวข้องสูงสำหรับมหาวิทยาลัย . U # 8 ตัวอย่างเช่นการตั้งชื่อ
การเก็บรักษาเข้าใจว่าเป็นความตั้งใจที่จะอยู่ในความสัมพันธ์และต่ออายุ
สัญญาปัจจุบันเป็นผลเดียวที่สำคัญที่สุดสำหรับมหาวิทยาลัย ดังกล่าว
สัมพันธ์ระยะยาวที่มุ่งเน้นการโฟกัสก็เห็นได้ชัดในความคิดเห็นเช่น 'ผมคิดว่า
สิ่งที่น่าพอใจมากที่สุดคือการรู้ว่าคุณจะสามารถดำเนินการต่อ
การทำงานมากขึ้นกับ บริษัท มันอย่างต่อเนื่อง '(U # 2) อื่น ๆ แต่ไม่เห็นด้วย:
"ผมไม่สนใจว่าฉันไม่เห็นพวกเขาอีกครั้งตราบเท่าที่พวกเขามีความสุขและพวกเขาได้
ทำให้การใช้เทคโนโลยีที่เราได้พัฒนาว่าเป็นสิ่งที่น่าพอใจมากที่สุด '
(U # 5) ในกรณีนี้ค่าถูกมองว่าจะอยู่ในการพัฒนาและการใช้ปัญญา
สถานที่ให้บริการแนะนำการมุ่งเน้นไปที่การทำธุรกรรมมากกว่าในความสัมพันธ์.
สัมภาษณ์อื่น ๆ ที่อธิบายไว้ด้านการเงินเป็นผลที่สำคัญของ
UIL ได้รับแรงกดดันรัฐบาลปัจจุบันในมหาวิทยาลัย ดึงดูดเพิ่มเติม
เงิน (เช่น U # 9) ผลประโยชน์ทางการเงินอย่างต่อเนื่องจะมีการรายงานในวรรณคดี UIL เป็น
มูลค่าเพิ่มรวมทั้งเงินทุนเพิ่มเติมสำหรับการวิจัย (ซานและ Chakrabarti,
2002) และการสนับสนุนทางการเงินสำหรับนักเรียน (Harman, 2001) ตรงกันข้าม U # 3 วิพากษ์วิจารณ์
มุ่งเน้นเช่นเงินเป็นหลักของมูลค่าการอธิบายเชิงกลยุทธ์แทน
ตำแหน่งเป็นปัจจัยที่สร้างค่ากลางมีแนวโน้มที่จะสะท้อนให้เห็นถึงการตอบของ
การมุ่งเน้นไปสู่การเป็นพันธมิตรเชิงกลยุทธ์เป็นชนิดที่มีค่าที่สุดของ UILs:
มหาวิทยาลัยทั้งหมดมีแนวโน้มที่จะมี วาระการประชุมที่แตกต่างกันและวาระการประชุมจะแตกต่างกันขึ้นอยู่กับคนที่
คุณพูดคุยกับภายในมหาวิทยาลัยและสิ่งที่ระดับ เหตุผลงี่เง่ามากที่สุดซึ่งจะมาจาก
ระดับที่ต่ำกว่าที่อยู่ในสถาบันการศึกษาและจากผู้บริหารระดับกลางเป็นเงิน . . และที่จริงเป็น
เรื่องไร้สาระ . . จากผู้ใหญ่ . . เราได้ดูเสมอความสัมพันธ์อุตสาหกรรมเป็น
ที่แน่นอน . . คุณค่าทางวัฒนธรรมหลักสำหรับการเป็นมหาวิทยาลัยของเรา . . สำหรับมหาวิทยาลัยที่มันเป็น
ส่วนหนึ่งของการวางตำแหน่งเชิงกลยุทธ์ . . เป็นพันธมิตรกับชุมชนและอุตสาหกรรมทั้งในประเทศและ
ทั่วโลก . . ดังนั้นหนึ่งที่กำลังมองหาที่จะพัฒนาความเชื่อมโยงยุทธศาสตร์การเป็นหุ้นส่วนทางยุทธศาสตร์ (U # 3)
มูลค่าการรับรู้อาจแตกต่างระหว่างระดับลำดับชั้น นอกจากผลประโยชน์เชิงกลยุทธ์
รวมถึงการวางตำแหน่งยุทธศาสตร์ของภาพและคำพูดจากปาก (เช่น U # 1 U # 5 U # 6)
ปัจจัยการสร้างมูลค่าที่ไม่ใช่ทางเศรษฐกิจอื่น ๆ ที่โผล่ออกมาจากข้อมูล ยกตัวอย่างเช่น
ในขณะที่มูลค่าความสัมพันธ์ได้รับการเน้นในวรรณคดี RM ในแง่ของ
การรักษาความปลอดภัยความน่าเชื่อถือและความปลอดภัย (Grönroos, 2004), ความรู้สึกที่ดีของการร่วมกัน
กลายเป็นแง่ของค่าความสัมพันธ์อื่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในความสัมพันธ์ลักษณะ
โดยโออีเข้มแข็ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เปิดเผยว่า ทั้งสองฝ่ายรับรู้ผลความสัมพันธ์ที่แตกต่างกันเป็นค่า
สร้าง ในขณะที่การวิจัยก่อนหน้านี้พบความแตกต่างในการรับรู้ค่า
ระหว่างคู่ค้าสัมพันธ์ ขอบเขตของความแตกต่างปรากฏกว้างขวางมากขึ้น
สำหรับ uils . ตัวอย่างเช่น คุณ# 10 อธิบายชนิดของค่าที่ได้จากพันธมิตรกัน

:อุตสาหกรรมเป็นอย่างมากที่เน้นส่วนใหญ่ในสายการผลิตของพวกเขา . . . . . . . บรรทัดล่างคือว่าอุตสาหกรรม
มีอยู่เพื่อให้มีกำไร หากไม่มีกำไร ไม่มีอุตสาหกรรม วัฒนธรรมทางวิชาการที่แตกต่างกันมาก
วัฒนธรรมทางวิชาการ . . . . . . . ไม่ได้ขับเคลื่อนเสมอโดยดอลลาร์ที่พวกเขาจะขับเคลื่อน . . . . . . . ด้วยแรงบันดาลใจจากความปรารถนาที่จะทำงานในสิ่งบางอย่าง
.
ค่าสร้างปัจจัยหลายประเภทของค่าที่ระบุในข้อมูล .
รักษาลูกค้าเป็นส่วนหนึ่งของ RM ทฤษฎี และปฏิบัติ เกิดเป็น
ระดับสูงที่เกี่ยวข้องการสร้างคุณค่าต่อมหาวิทยาลัย คุณ# 8 ตัวอย่าง ชื่อ
รักษา เข้าใจว่าเป็นเจตนาที่จะอยู่ในความสัมพันธ์และต่ออายุ
สัญญาปัจจุบันเป็นเดียวที่สำคัญที่สุดผลต่อมหาวิทยาลัย เช่น
ความสัมพันธ์ ระยะยาว เน้นถูกแจ้งในความเห็นเช่น ' ฉันเดาว่า
พอใจที่สุดคือ การรู้ว่าคุณจะสามารถไปต่อได้อีก
ทำงานกับบริษัท มันอย่างต่อเนื่อง ' ( U # 2 ) คนอื่น อย่างไรก็ตาม ไม่เห็นด้วย :
ฉันไม่สนหรอกถ้าฉันไม่เห็นพวกเขาอีก ตราบเท่าที่พวกเขามีความสุขและพวกเขาได้
ทำให้การใช้เทคโนโลยีที่เราพัฒนาที่พอใจที่สุด '
( u # 5 ) ในกรณีนี้ ค่า ที่เห็นนอนอยู่ในการพัฒนา และการใช้ทรัพย์สินทางปัญญา
คุณสมบัติแนะนำมุ่งเน้นธุรกรรมมากกว่าความสัมพันธ์ ทั้งทางด้านอื่น ๆที่อธิบาย

เป็นชนวนสำคัญของ UIL ให้รัฐบาลปัจจุบันแรงดันในมหาวิทยาลัยได้รับเงินเพิ่มเติม
( เช่น U # 9 )ผลประโยชน์ทางการเงินอย่างต่อเนื่องรายงานใน UIL เป็นวรรณกรรม
เพิ่มมูลค่า รวมทั้งเงินเพิ่ม สำหรับการวิจัย ( ซาน และ chakrabarti
, 2002 ) และการสนับสนุนทางการเงินสำหรับนักศึกษา ( Harman , 2001 ) ในทางกลับกัน คุณ# 3 วิจารณ์
เช่นเน้นเงินเป็นหลักค่า อธิบายแทนยุทธศาสตร์
ตำแหน่งเป็นกลาง ค่าสร้างปัจจัย น่าจะสะท้อนตอบกลับ
ความสำคัญต่อยุทธศาสตร์พันธมิตรเป็นชนิดที่มีคุณค่ามากที่สุดของ uils :
มหาวิทยาลัยมักจะมีความคิดเห็นที่แตกต่างกัน และระเบียบวาระการประชุมจะแตกต่างกันขึ้นอยู่กับคนที่คุณพูดคุยกับ
ภายในมหาวิทยาลัย และอยู่ในระดับไหน เหตุผลที่งี่เง่าที่สุด ซึ่งจะมาจาก
ระดับล่างภายในสถาบันการศึกษาและจากการจัดการกลางเป็นเงิน . . . . . . . และนั่นก็เป็น
ไร้สาระ . . . . . . . จาก echelons ด้านบน . . . . . . . .เรามักมองความสัมพันธ์อุตสาหกรรมเป็น
อย่างแน่นอน . . . . . . . ค่าหลักวัฒนธรรมของเราเป็นมหาวิทยาลัย . . . . . . . ในส่วนของการวางตำแหน่งเชิงกลยุทธ์ มหาวิทยาลัยมัน

. . . . . . . เป็นหุ้นส่วนกับชุมชนและอุตสาหกรรมทั้งในประเทศและ
ทั่วโลก . . . . . . . ดังนั้น หนึ่งคือต้องการพัฒนาความเชื่อมโยงยุทธศาสตร์ ความร่วมมือเชิงกลยุทธ์ ( U #
3 ) การรับรู้คุณค่าอาจแตกต่างระหว่างชนชั้นระดับนอกจากประโยชน์เชิงกลยุทธ์ รวมถึงตำแหน่งเชิงกลยุทธ์
ภาพและปากต่อปาก ( เช่น U # 1 u # 5 u # 6 ) ,
อื่นๆที่ไม่ใช่คุณค่าทางเศรษฐกิจ การสร้างปัจจัยที่เกิดจากข้อมูล ตัวอย่างเช่น
ในขณะที่มูลค่าความสัมพันธ์ได้รับการเน้นใน RM วรรณกรรมในแง่ของความปลอดภัยความน่าเชื่อถือและความปลอดภัย (
, GR ö nroos , 2004 ) , ความรู้สึกที่แข็งแกร่งของการร่วมกัน
กลายเป็นอีกหนึ่งแง่ของค่าความสัมพันธ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในความสัมพันธ์ลักษณะแข็งแรง OED :
โดย