In a study undertaken among rural a

In a study undertaken among rural and urban communities in a district of Orissa, India, the personal-protection measures used against mosquitoes, and the household costs of these measures, were investigated. Most people living in the study communities perceived mosquitoes as a problem, both as a biting nuisance and as vectors of human disease. Almost all (99%) of the urban households investigated and most (84%) of the rural each reported the use of at least one measure against mosquitoes. Most of the study households (92% of the urban and 64% of the rural) used a 'modern' chemical method (coils, vaporizing mats, liquid vaporizers or sprays), with mosquito coils used more frequently than any other personal-protection measure. Untreated bednets were also used by most of the households investigated (76% of the urban and 58% of the rural) and some households (about 10% of the urban and 8% of the rural) still used the more traditional method of burning dried dung or vegetation indoors, specifically to create smoke to drive away mosquitoes. Setting, house type, as indicated by the material used as roofing, and number of people in the household were each a significant predictor of the use of personal protection, with households in an urban setting, large households, and households occupying a concrete-roofed building relatively more likely to use some form of personal protection. Although 'modern', chemical-based methods were frequently employed, about one in every two interviewees (57% of the urban and 43% of the rural) considered the use of such methods to be harmful to their health. The mean monthly expenditures on personal-protection measures were 101 Indian rupees (U.S.$2.20)/urban household and 72 Indian rupees (U.S.$1.60)/rural household. Setting, family income, family size and number of sleeping rooms in the house each affected such expenditure significantly. As a proportion of household income, expenditure on controlling mosquitoes was surprisingly high.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการศึกษาที่ดำเนินการในชุมชนชนบท และเมืองเป็นเขตของ Orissa อินเดีย มาตรการการป้องกันส่วนบุคคลที่ใช้กับยุง และค่าใช้จ่ายครัวเรือนของมาตรการเหล่านี้ มีการตรวจสอบ คนส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่ในชุมชนศึกษามองเห็นยุงเป็นปัญหา ทั้งความรำคาญกัด และ เป็นเวกเตอร์ของโรคมนุษย์ ตรวจสอบเกือบทั้งหมด (99%) ของครัวเรือนในเขตเมือง และส่วนใหญ่ (84%) ชนบทแต่ละรายงานการใช้มาตรการที่ป้องกันยุง ส่วนใหญ่ของครัวเรือนการศึกษา (92% ของเมืองและ 64% ในชนบท) ใช้วิธีทางเคมี 'ทันสมัย' (ขดลวด vaporizing แปลงเสื่อ การกลั่นของเหลว หรือสเปรย์), กับสีน้ำที่ใช้บ่อยกว่าวัดอื่น ๆ ของการป้องกันส่วนบุคคล นอกจากนี้ยังใช้ bednets บำบัด โดยส่วนใหญ่ของครอบครัวการสอบสวน (76% ของเมืองและ 58% ในชนบท) และบางครัวเรือน (ประมาณ 10% ของเมืองและ 8% ของชนบท) ยังคงใช้วิธีการแบบดั้งเดิมของเผามูลแห้งหรือพืชในที่ร่ม โดยเฉพาะอย่างยิ่งการสร้างควันขับเก็บยุง การตั้งค่า แบบบ้าน ตามที่ระบุ โดยวัสดุที่ใช้มุงหลังคา และจำนวนคนในครัวเรือนก็ละทำนายการใช้อุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคล ครัวเรือนในการเมืองการตั้ง ครัวเรือนขนาดใหญ่ และครัวเรือนที่มีหลังคาคอนกรีตอาคารค่อนข้างมากมักจะใช้รูปแบบของอุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคลบางอย่างมีนัยสำคัญ แม้ว่า 'ทันสมัย' วิธีใช้สารเคมีบ่อยคน เกี่ยวกับหนึ่งในผู้ให้สัมภาษณ์ทุกสอง (57% ของเมืองและ 43% ของในชนบท) การใช้วิธีดังกล่าวจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพ รายจ่ายเฉลี่ยต่อเดือนเกี่ยวกับมาตรการการป้องกันส่วนบุคคลถูกรูปีอินเดีย 101 (บ้าน U.S.$2.20)/urban และ 72 รูปี อินเดีย (บ้าน U.S.$1.60)/rural การตั้งค่า รายได้ของครอบครัว ครอบครัวขนาด และจำนวนของนอนห้องพักแต่ละผลกระทบรายจ่ายดังกล่าวอย่างมีนัยสำคัญ ตามสัดส่วนของรายได้ รายจ่ายในการควบคุมยุงได้สูงอย่างแปลกใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการศึกษาที่ดำเนินการระหว่างชุมชนเมืองและชนบทในย่านโอริสสา, อินเดีย, มาตรการป้องกันส่วนบุคคลมาใช้กับยุงและค่าใช้จ่ายในครัวเรือนของมาตรการเหล่านี้ถูกตรวจสอบ คนส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในชุมชนการศึกษาการรับรู้ยุงเป็นปัญหาทั้งในฐานะรำคาญกัดและเป็นพาหะของโรคในมนุษย์ เกือบทั้งหมด (99%) ของผู้ประกอบการในเมืองสอบสวนและส่วนใหญ่ (84%) ของแต่ละชนบทรายงานการใช้อย่างน้อยหนึ่งมาตรการป้องกันยุง ส่วนใหญ่ของผู้ประกอบการการศึกษา (92% ของเมืองและ 64% ของชนบท) ที่ใช้ 'ทันสมัยวิธีการทางเคมี (ขดลวด, เสื่อระเหย, ไอระเหยของเหลวหรือสเปรย์) กับยาจุดกันยุงที่ใช้บ่อยกว่าวัดส่วนบุคคลการป้องกันอื่น ๆ . มุ้งกันได้รับการรักษายังถูกนำมาใช้โดยส่วนใหญ่ของผู้ประกอบการตรวจสอบ (76% ของเมืองและ 58% ของชนบท) และผู้ประกอบการบางส่วน (ประมาณ 10% ของเมืองและ 8% ของชนบท) ยังคงใช้วิธีการแบบดั้งเดิมมากขึ้นของการเผาไหม้แห้ง มูลสัตว์หรือพืชผักในบ้านโดยเฉพาะในการสร้างควันเพื่อขับไล่ยุง การตั้งค่าแบบบ้านตามที่ระบุโดยวัสดุที่ใช้เป็นหลังคาและจำนวนคนในครัวเรือนแต่ละคนทำนายอย่างมีนัยสำคัญของการใช้การป้องกันส่วนบุคคลที่มีผู้ประกอบการในการตั้งค่าในเมืองผู้ประกอบการขนาดใหญ่และผู้ประกอบการครอบครองคอนกรีตหลังคา อาคารที่ค่อนข้างมีแนวโน้มที่จะใช้รูปแบบของการป้องกันส่วนบุคคลบางอย่าง แม้ว่า 'ทันสมัย, วิธีการทางเคมีตามที่ถูกว่าจ้างบ่อยเกี่ยวกับหนึ่งในทุกสองสัมภาษณ์ (57% ของเมืองและ 43% ของชนบท) พิจารณาการใช้วิธีการดังกล่าวจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพของพวกเขา ค่าใช้จ่ายรายเดือนค่าเฉลี่ยส่วนบุคคลเกี่ยวกับมาตรการป้องกัน 101 รูปีอินเดีย (US $ 2.20) / ของใช้ในครัวเรือนในเมืองและ 72 รูปีอินเดีย (US $ 1.60) / ของใช้ในครัวเรือนในชนบท การตั้งค่ารายได้ของครอบครัว, ครอบครัวขนาดและจำนวนห้องพักนอนในบ้านได้รับผลกระทบแต่ละค่าใช้จ่ายดังกล่าวอย่างมีนัยสำคัญ ในฐานะที่เป็นสัดส่วนของรายได้ของครัวเรือนที่ค่าใช้จ่ายในการควบคุมยุงเป็นสูงอย่างแปลกใจ