The termsetback (SB) which indicate

The term
setback (SB) which indicates the retrogradation tendency
was apparently high in AR but low in HR, as compared to
UR. Both annealing and HMT had a similar effect on
increasing pasting temperature of rice starch. This was
consistent to the increased gelatinization temperature as
measured by DSC.
According to Jacobs et al. (1995), both the formation of
a tightly packed array of swollen and deformable granules
and the leaching of amylose can contribute to viscosity
development in starch paste during heating. Results
indicated that these were affected significantly by hydrothermal
treatments. After annealing, rice starch showed a
significant reduction in paste viscosity during heating and
shearing (HPV), indicating the less stability of swollen
granules. However, the paste viscosity formed upon
cooling (FV) remained high closed to that of untreated
starch, even some swollen granules were disrupted. This
could be attributed to the amount of leached-out starches
that remained unchanged, leading to formation of the
continuous gel matrix and thereby, increased FV (Chung
et al., 2000). The effects of annealing on increase or
decrease in paste viscosities were extensively reported
(Stute, 1992; Hoover & Vasanthan, 1994a; Chung et al.,
2000). It was recognized that annealing affected paste
viscosities in someway and these depended on the botanical
source of starch, method and annealing conditions applied.
In case of HMT, the restricted swelling of granular
starch and the small amount of leached fraction caused a
decrease in overall paste viscosity for HR. This was
consistent to that observed by Liu et al. (2000) in their
study of HMT using autoclave. The reduction in PV and
BD were apparently for HMT maize starch. They stated
that autoclave heating could create a shell around the
outside of the granule of partially gelatinized starch which
then acted as barrier to water penetration and inhibited
subsequent gelatinization and pasting. Hoover and Manuel
(1996) studied HMT using oven heating and reported the
decreased paste viscosities in maize starch. These were
explained as a result of the increased inter- and intramolecular
hydrogen bonding due to association of starch
chains, mainly amylose. However, previous study by
Hoover and Vasanthan (1994b) reported the opposite
effect in that paste viscosities of HMT wheat starch
increased, following oven heating. It can be concluded
that the effects of HMT on paste viscosities varied and
were dependent on disparity in starch source, instrument
used and conditions of HMT.
After six months storage of rice grains, there was no
change in PV but decrease in BD whilst, FV and SB
apparently increased. The similar results were reported by
Perdon, Marks, Siebenmorgen, and Reid (1997). Zhou
et al. (2002) proposed that aging induced interaction between
starch and non-starch component, in particular protein.
This probably improved integrity of swollen granule,
leading to the increase in viscosities of aged flour. Results
showed that pasting temperature of rice flour appeared
slightly increased on aging.
Replacement of flour with UR, AR or HR significantly
affected paste viscosities (Table 2). Since HR resulted in a
lowest pasting profile, when substituted in fresh flour, it
substantially reduced the overall paste viscosities. UR and
AR exhibited the similar effects but in a lesser extent. In
comparing with fresh flour, similar trends were observed
between composite flours and aged flour in that PV were
restricted and thereby, reducing BD. Pasting profiles of
starches are used in the evaluation of suitability for
noodles. It has been suggested that the ideal starch base
for preparing noodle is one with restricted swelling and a
viscosity that remains constant or even increases during
continue heating and shearing, indicative of good hot paste
stability (Collado, Mabesa, Oates, & Corke, 2001). Results
indicated that either substitution of rice starch derivatives
or aging of rice could improve heat and shear stability,
making rice flour more appropriate for noodle preparation.
However, FV and SB were low in composite flours
compared to aged flour.
Pasting temperature of flour was apparently increased by
substitution of UR, AR and HR. The highest value of
84 1C was observed in flour containing HR. This was
undesirable in noodle making as starches should be easily
cooked. However, the temperature during preparation of
noodle was considerably high (approx 92.5 1C) thus, all
composite flours were gelatinized sufficiently on heating

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำพิจารณา (SB) ซึ่งบ่งชี้แนวโน้ม retrogradationเห็นได้ชัดสูงใน AR แต่ในชั่วโมง ระดับต่ำเป็นเปรียบเทียบกับระยะเวลาที่กำหนด การอบเหนียวและ hmt ทำมีลักษณะคล้ายกันเพิ่มวางอุณหภูมิของแป้ง นี้สอดคล้องกับอุณหภูมิ gelatinization เพิ่มขึ้นเป็นวัด โดย DSCตามเจคอปส์ et al. (1995), ทั้งการก่อตัวของเรย์บรรจุแน่นของเม็ดบวม และ deformableและละลายและสามารถนำไปสู่ความหนืดพัฒนาในแป้งวางระหว่างความร้อน ผลลัพธ์ระบุว่า เหล่านี้ได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญ โดย hydrothermalรักษา หลังจากการอบเหนียว ข้าวแป้งที่แสดงให้เห็นว่าการลดความหนืดวางอย่างมีนัยสำคัญระหว่างความร้อน และตัด (HPV) ระบุความมั่นคงน้อยกว่าของบวมเม็ด อย่างไรก็ตาม ความหนืดการวางรูปแบบตามระบายความร้อน (FV) ยังคงสูงปิดที่ไม่ถูกรักษาแป้ง แม้บางเม็ดบวมอยู่ระหว่างสองวันนั้น นี้สามารถบันทึกจำนวนสมบัติ leached เอาท์ที่ยังคงเหมือนเดิม นำไปสู่การก่อตัวของการเมตริกซ์เจลอย่างต่อเนื่อง และเพิ่มผล FV (ชุและ al., 2000) ผลของการอบเหนียวบนเพิ่มขึ้น หรือลดลง viscosities วางมีรายงานอย่างกว้างขวาง(Stute, 1992 ฮูเวอร์และ Vasanthan, 1994a Chung et al.,2000) จะได้รู้ว่า การอบเหนียวผลวางviscosities ใน someway และเหล่านี้ขึ้นอยู่กับพฤกษศาสตร์แหล่งของแป้ง วิธีการ และเงื่อนไขที่ใช้การอบเหนียวในกรณีที่ hmt ทำ บวมของ granular จำกัดแป้งและจำนวนเศษส่วน leached เกิดการลดความหนืดวางรวมชม นี้สอดคล้องกับการสังเกตโดยหลิว et al. (2000) ในการศึกษา hmt ทำใช้ด้วย การลดใน PV และBD เห็นได้ชัดสำหรับ hmt ทำข้าวโพดแป้ง พวกเขากล่าวด้วยความร้อนสามารถสร้างเปลือกสถานนอกเม็ดของแป้งบางส่วน gelatinized ซึ่งได้ปฏิบัติเป็นอุปสรรคน้ำเจาะ แล้วห้ามgelatinization ตามมาและวาง ฮูเวอร์และมานูเอล(1996) ศึกษา hmt ทำโดยใช้เตาอบความร้อน และรายงานการviscosities ลดลงวางในแป้งข้าวโพด คนเหล่านี้อธิบายจากอินเตอร์เพิ่มขึ้น- และ intramolecularไฮโดรเจนยึดเนื่องจากสมาคมแป้งโซ่ และส่วนใหญ่ อย่างไรก็ตาม การศึกษาก่อนหน้านี้โดยฮูเวอร์และ Vasanthan (1994b) รายงานตรงข้ามผลในที่วาง viscosities hmt ทำแป้งข้าวสาลีเพิ่มขึ้น ตามความร้อนของเตาอบ สามารถสรุปได้ว่า ผลกระทบของ hmt ทำบนวาง viscosities ที่แตกต่างกัน และได้พึ่ง disparity ในแหล่งแป้ง เครื่องมือใช้การ hmt ทำหลังจากหกเดือนการเก็บของข้าว มีไม่เปลี่ยนแปลงใน PV แต่ลด BD ขณะ FV และ SBเพิ่มขึ้นเห็นได้ชัด มีรายงานผลคล้ายกันโดยPerdon เครื่องหมาย Siebenmorgen และ Reid (1997) โจวal. ร้อยเอ็ด (2002) เสนอว่า ริ้วรอยเกิดจากปฏิสัมพันธ์ระหว่างแป้งและแป้งไม่ใช่ส่วนประกอบ โปรตีนเฉพาะความถูกต้องนี้อาจปรับปรุงของเม็ดบวมนำไปสู่การเพิ่มขึ้นใน viscosities ของแป้งอายุ ผลลัพธ์พบว่า อุณหภูมิของแป้งข้าววางปรากฏเพิ่มขึ้นเล็กน้อยในอายุแทนที่ของแป้งกับยู AR หรือ HR อย่างมีนัยสำคัญวางได้รับผลกระทบ viscosities (ตารางที่ 2) เนื่องจากส่งผลให้ HR เป็นวางโปรไฟล์ ต่ำสุดเมื่อแทนในแป้งสด มันviscosities ที่วางโดยรวมลดลงมาก ระยะเวลาที่กำหนด และAR จัดแสดงผลคล้ายกัน แต่อาจน้อยกว่า ในเปรียบเทียบกับแป้งสด คล้ายแนวโน้มสุภัคผสมแป้งและแป้งอายุใน PV ที่ถูกจำกัด และจึงช่วย ลดค่าวาง bd.ของสมบัติที่ใช้ในการประเมินความเหมาะสมสำหรับก๋วยเตี๋ยว มันได้ถูกแนะนำให้ กับแป้งฐานสำหรับการเตรียมก๋วยเตี๋ยวจะมีจำกัดบวม และเป็นเพิ่มความหนืดที่เหลืออยู่คง หรือแม้แต่ในระหว่างต่อความร้อนและตัด ส่อวางอุ่นดีความมั่นคง (Collado, Mabesa โอตส์ & Corke, 2001) ผลลัพธ์ระบุว่า การทดแทนของข้าวแป้งตราสารอนุพันธ์หรืออายุของข้าวจะเพิ่มความร้อน และแรงเฉือนความมั่นคงทำให้แป้งข้าวที่เหมาะสมสำหรับการเตรียมก๋วยเตี๋ยวอย่างไรก็ตาม FV และ SB ก็ต่ำผสมแป้งเมื่อเทียบกับแป้งอายุเห็นได้ชัดเพิ่มขึ้นอุณหภูมิของแป้งวางโดยทดแทนของยู AR และ HR ค่าสูงสุดของ84 1C ถูกพบในแป้งประกอบด้วย HR นี้ระวังในการทำก๋วยเตี๋ยวเป็นสมบัติที่ควรจะได้รับประทาน อย่างไรก็ตาม อุณหภูมิในระหว่างการเตรียมก๋วยเตี๋ยวมีสูงมาก (ประมาณ 92.5 1 C) ดังนั้น ทั้งหมดแป้งผสมได้ gelatinized เพียงพอในการทำความร้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระยะ
ปราชัย (SB) ซึ่งแสดงให้เห็นแนวโน้มชัน
สูงเห็นได้ชัดใน AR แต่ต่ำ HR, เมื่อเทียบกับ
UR ทั้งการหลอมและ HMT มีผลที่คล้ายกันใน
การวางอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นของแป้งข้าว นี่คือ
สอดคล้องกับอุณหภูมิการเกิดเจลเพิ่มขึ้นเป็น
วัดด้วย DSC.
ตามจาคอบส์และคณะ (1995) ทั้งการก่อตัวของ
แน่นอาร์เรย์ของเม็ดบวมและ deformable
และชะล้างของอะไมโลสสามารถนำไปสู่ความหนืด
ในการพัฒนาแป้งในระหว่างการให้ความร้อน ผลการ
ชี้ให้เห็นว่าสิ่งเหล่านี้ได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญโดย hydrothermal
การรักษา หลังจากการอบแป้งข้าวพบว่ามี
การลดลงอย่างมีนัยสำคัญในความหนืดในช่วงความร้อนและ
ตัด (HPV) ซึ่งแสดงให้เห็นความมีเสถียรภาพน้อยบวม
เม็ด อย่างไรก็ตามความหนืดที่เกิดขึ้นเมื่อมีการ
ระบายความร้อน (FV) ยังคงปิดสูงกับที่ได้รับการรักษา
แป้งแม้บางเม็ดบวมกระจัดกระจาย นี้
สามารถนำมาประกอบกับปริมาณของแป้งชะล้างออก
ที่ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงที่นำไปสู่การก่อตัวของ
เมทริกซ์เจลอย่างต่อเนื่องและจะช่วยเพิ่ม FV (Chung
et al., 2000) ผลกระทบของการหลอมการเพิ่มขึ้นหรือ
ลดลงของความหนืดวางได้รับรายงานอย่างกว้างขวาง
(Stute 1992; & ฮูเวอร์ Vasanthan, 1994a;. Chung, et al,
2000) มันได้รับการยอมรับว่าได้รับผลกระทบการหลอมวาง
ความหนืดในบางประการและสิ่งเหล่านี้ขึ้นอยู่กับพฤกษศาสตร์
แหล่งที่มาของแป้งวิธีการและเงื่อนไขในการหลอมใช้.
ในกรณีที่ HMT, บวม จำกัด ของเม็ด
แป้งและขนาดเล็กจำนวนมากส่วนที่เกิดจากการชะล้าง
ลดลงในการวางโดยรวม ความหนืดสำหรับบุคคล นี่คือ
สอดคล้องกับที่พบโดยหลิวและคณะ (2000) ในของพวกเขา
การศึกษาของ HMT ใช้นึ่ง การลดลงของเซลล์แสงอาทิตย์และ
BD ได้ชัดสำหรับ HMT แป้งข้าวโพด พวกเขากล่าว
ว่าการทำความร้อนนึ่งสามารถสร้างเปลือกรอบ
นอกของเม็ดแป้ง gelatinized บางส่วนซึ่ง
จากนั้นทำหน้าที่เป็นอุปสรรคต่อการเจาะน้ำและยับยั้ง
การเกิดเจลที่ตามมาและวาง ฮูเวอร์และมานูเอ
(1996) ศึกษา HMT ใช้ความร้อนเตาอบและรายงาน
ความหนืดวางลดลงในแป้งข้าวโพด เหล่านี้ถูก
อธิบายเป็นผลจากการเพิ่มขึ้นระหว่างและภายในโมเลกุล
ไฮโดรเจนเนื่องจากความสัมพันธ์ของแป้ง
โซ่ส่วนใหญ่อะไมโลส อย่างไรก็ตามการศึกษาก่อนหน้านี้โดย
ฮูเวอร์และ Vasanthan (1994b) รายงานตรงข้าม
ผลกระทบในการที่ความหนืดวางของแป้งข้าวสาลี HMT
ที่เพิ่มขึ้นดังต่อไปนี้ความร้อนเตาอบ จึงสามารถสรุปได้
ว่าผลกระทบของ HMT ในความหนืดวางที่แตกต่างกันและ
ขึ้นอยู่กับความเหลื่อมล้ำในแหล่งแป้งเครื่องมือ
ที่ใช้และเงื่อนไขของ HMT.
หลังจากหกเดือนการเก็บรักษาเมล็ดข้าวไม่มี
การเปลี่ยนแปลงใน PV แต่ลดลงในขณะที่ BD, FV และ SB
เพิ่มขึ้นเห็นได้ชัด ได้รับผลที่คล้ายกันรายงานโดย
Perdon เครื่องหมาย Siebenmorgen และเรด (1997) โจว
และคณะ (2002) เสนอว่าริ้วรอยเหนี่ยวนำให้เกิดการทำงานร่วมกันระหว่าง
แป้งและองค์ประกอบที่ไม่ใช่แป้งโปรตีนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง.
นี้อาจจะดีขึ้นความสมบูรณ์ของเม็ดบวม
ที่นำไปสู่การเพิ่มขึ้นของความหนืดของแป้งอายุ ผลการ
ศึกษาพบว่าอุณหภูมิความหนืดของแป้งข้าวเจ้าปรากฏ
เพิ่มขึ้นเล็กน้อยในการเกิดริ้วรอย.
เปลี่ยนแป้งที่มี UR, AR หรือทรัพยากรบุคคลอย่างมีนัยสำคัญ
ได้รับผลกระทบความหนืดวาง (ตารางที่ 2) ตั้งแต่บุคคลส่งผลให้
รายละเอียดการวางต่ำสุดเมื่อแทนในแป้งสดก็
ลดลงอย่างมีนัยสำคัญความหนืดวางโดยรวม UR และ
AR แสดงผลกระทบที่คล้ายกัน แต่ในระดับที่น้อยกว่า ใน
การเปรียบเทียบกับแป้งสดแนวโน้มที่คล้ายกันถูกตั้งข้อสังเกต
ระหว่างแป้งคอมโพสิตและแป้งอายุในการที่ PV ถูก
จำกัด และจึงลด BD ประวัติความหนืดของ
แป้งที่ใช้ในการประเมินความเหมาะสมสำหรับ
ก๋วยเตี๋ยว มันได้รับการแนะนำว่าฐานแป้งที่เหมาะ
สำหรับการเตรียมก๋วยเตี๋ยวเป็นหนึ่งที่มีอาการบวมที่ จำกัด และ
ความหนืดที่คงที่หรือแม้กระทั่งการเพิ่มขึ้นในช่วงที่
ยังคงความร้อนและตัดบ่งบอกถึงการวางร้อนที่ดี
ความมั่นคง (Collado, Mabesa ทส์และ Corke, 2001) . ผลการ
ชี้ให้เห็นว่าทั้งทดแทนอนุพันธ์แป้งข้าวเจ้า
หรือข้าวอายุจะเพิ่มความร้อนและความมั่นคงเฉือน
ทำให้แป้งข้าวเจ้าที่เหมาะสมมากขึ้นสำหรับการเตรียมก๋วยเตี๋ยว.
อย่างไรก็ตาม FV และ SB อยู่ในระดับต่ำในแป้งคอมโพสิต
เมื่อเทียบกับแป้งอายุ.
อุณหภูมิความหนืดของแป้งเห็นได้ชัด เพิ่มขึ้น
ทดแทน UR, AR และทรัพยากรบุคคล ค่าสูงสุดของ
84 1C พบว่าในแป้งที่มีทรัพยากรบุคคล นี้เป็น
ที่ไม่พึงประสงค์ในการทำก๋วยเตี๋ยวเป็นแป้งควรจะได้อย่างง่ายดาย
สุก แต่อุณหภูมิในระหว่างการเตรียมของ
ก๋วยเตี๋ยวอยู่ในระดับสูงมาก (ประมาณ 92.5 1C) จึงทั้งหมด
แป้งคอมโพสิตถูก gelatinized เพียงพอในการทำความร้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำว่า
ถอยหลัง ( SB ) ซึ่งบ่งชี้ว่าแนวโน้ม
ถอยหลังปรากฏว่าสูงใน AR แต่ต่ำในชั่วโมงเมื่อเทียบกับ
ur ทั้งการอบและ HMT มีผลที่คล้ายกันบน
เพิ่มอุณหภูมิเริ่มต้นของแป้งข้าว นี้สอดคล้องกับค่าอุณหภูมิเพิ่มขึ้น


เป็นวัดโดยน้ำหนัก ตาม Jacobs et al . ( 1995 ) ทั้งการก่อตัวของ
อัดกันแน่นเป็นอาร์เรย์ของการบวมและโดยเม็ด
และการชะของอะไมโลสสามารถมีส่วนร่วมในการพัฒนาความหนืด
วางแป้งในความร้อน ผลลัพธ์เหล่านี้ได้รับผลกระทบอย่างมาก
พบว่าโดยการรักษาด้วย

หลังจากการอบข้าว แป้ง พบว่ามีการวางค่า

ระหว่างความร้อนและตัด ( HPV ) แสดงความบวม
น้อยเม็ด อย่างไรก็ตาม การวางความหนืดเกิดขึ้นเมื่อ
เย็น ( FV ) ยังคงสูงปิดที่ดิบ
แป้ง แม้บางเม็ดบวมอยู่หยุดชะงัก นี้
อาจจะเกิดจากปริมาณน้ำชะแป้ง
ที่ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงที่นำไปสู่การก่อตัวของ
เมทริกซ์เจลอย่างต่อเนื่อง และเพื่อเพิ่ม FV ( Chung
et al . , 2000 ) ผลของการอบอ่อนที่เพิ่มหรือ
การวางความหนืดมีรายงานอย่างกว้างขวาง
( stute , 1992 ; ฮูเวอร์& vasanthan 1994a ; ชุง , et al . ,
2 ) มันคือการยอมรับว่าได้รับผลกระทบอ่อนวาง
ความหนืดในบางวิธีและเหล่านี้ขึ้นอยู่กับแหล่งพฤกษศาสตร์
แป้ง วิธีการ และเงื่อนไขการอบอ่อนที่ใช้
ในกรณีของ HMT จำกัด , บวมของแป้งเม็ด
และปริมาณขนาดเล็กของเศษส่วนเกิดจาก
ชะความหนืดลดลง โดยวาง HR นี้สอดคล้องกับที่สังเกตโดย
Liu et al . ( 2000 ) ในการศึกษา
ของ HMT ใช้หม้อนึ่งความดัน . ลดลงใน PV และ BD เป็น apparently เพื่อ
HMT ข้าวโพดแป้ง พวกเขากล่าวว่า Autoclave ความร้อนสามารถสร้าง

นอกกะลารอบเม็ดวุ้นแป้งบางส่วนซึ่ง
แล้วทำตัวเป็นอุปสรรคการเจาะน้ำและยับยั้ง
เจลาติไนเซชันที่ตามมา และการวาง . Hoover และมานูเอล
( 2539 ) ศึกษา HMT ใช้เตาอบความร้อนและความหนืดลดลงรายงาน
วางข้าวโพดแป้ง เหล่านี้ถูก
อธิบายว่าเป็นผลจากการเพิ่มขึ้นและพันธะไฮโดรเจนระหว่าง intramolecular
เนื่องจากสมาคมแป้งมันสำปะหลัง
โซ่ส่วนใหญ่โลส . อย่างไรก็ตาม การศึกษาก่อนหน้าโดย
Hoover และ vasanthan ( ตรงข้าม
1994b ) รายงานผลในที่วาง แต่แป้งข้าวสาลี HMT เพิ่มขึ้นต่อไปนี้
, เตาอบความร้อน สามารถสรุปได้ว่าผลของ HMT บน

วางความหนืดแตกต่างกันและขึ้นอยู่กับความแตกต่างในแหล่งแป้ง , อุปกรณ์ที่ใช้ และเงื่อนไขของ HMT
.
หลังจากหกเดือนกระเป๋าของเมล็ดข้าวมีการเปลี่ยนแปลงลดลงใน PV
แต่ BD ในขณะที่ FV และ SB
เห็นได้ชัดมากขึ้นผลที่คล้ายกันได้รับรายงานโดย
perdon , เครื่องหมาย , siebenmorgen และรี้ด ( 1997 ) โจว
et al . ( 2002 ) เสนอว่าอายุการปฏิสัมพันธ์ระหว่าง
แป้งและแป้งไม่ประกอบ โดยเฉพาะโปรตีน
นี้คงปรับปรุงความสมบูรณ์ของเม็ดบวม
ที่นำไปสู่การเพิ่มความหนืดของแป้ง อายุ ผลพบว่า อุณหภูมิของข้าวแป้ง

แป้งปรากฏเพิ่มขึ้นเล็กน้อยตามอายุ
แทนแป้งกับ ur , AR หรือ HR อย่างมาก
ผลกระทบวางความหนืด ( ตารางที่ 2 ) เพราะ HR ส่งผล
สุดวางโปรไฟล์ เมื่อใช้แป้งสด มัน
อย่างมากลดความหนืดวางโดยรวม ur และ
AR แสดงผลที่คล้ายกัน แต่ในขอบเขตที่น้อยกว่า ใน
เปรียบเทียบกับแป้งใหม่ แนวโน้มที่คล้ายกันที่พบ
ระหว่างแป้งผสมแป้งและอายุใน PV มี
จำกัดและจึงลด Bd วางโปรไฟล์ของ
แป้งที่ใช้ในการประเมินความเหมาะสมของการ
ก๋วยเตี๋ยว มันได้รับการแนะนำว่าเหมาะสำหรับการเตรียมฐาน
แป้งก๋วยเตี๋ยวเป็นหนึ่งกับ จํากัด บวมและ
ความหนืดที่ยังคง หรือแม้แต่เพิ่มในระหว่าง
ต่อความร้อนและการตัด ,แสดงให้เห็นถึงเสถียรภาพวาง
ดีร้อน ( COLLADO mabesa ทส์ , , , corke & , 2001 ) ผลพบว่า ทั้ง 4

หรืออายุของข้าว แป้งและข้าวจะเพิ่มความร้อนแรงและคงตัว ทำให้แป้ง
เหมาะสมกว่าสำหรับการเตรียมเส้นก๋วยเตี๋ยว .
แต่ FV และ SB ต่ำในแป้งผสม

วางเทียบกับอายุแป้ง อุณหภูมิของแป้งคือเห็นได้ชัดว่าเพิ่มขึ้น
การแทนที่ของ Ur , AR และ HR มูลค่าสูงสุดของ
84 1C พบในแป้งที่มี HR นี้คือที่ไม่พึงประสงค์ในการเป็นแป้งก๋วยเตี๋ยว

จะได้สุก อย่างไรก็ตาม อุณหภูมิระหว่างการเตรียม
ก๋วยเตี๋ยวก็สูงมาก ( ประมาณ 92.5 1C ) ดังนั้นทุก
แป้งผสมอยู่ได้เพียงพอบนความร้อน