OverviewVisually, many contemporary

Overview
Visually, many contemporary buildings either reflect their systems of production or recollect earlier styles and motifs. This division between production and representation is in some ways an extension of that between modernity and tradition. In this book, David Leatherbarrow and Mohsen Mostafavi explore ways that design can take advantage of production methods such that architecture is neither independent of nor dominated by technology.

Leatherbarrow and Mostafavi begin with the theoretical and practical isolation of the building surface as the subject of architectural design. The autonomy of the surface, the "free facade," presumes a distinction between the structural and nonstructural elements of the building, between the frame and the cladding. Once the skin of the building became independent of its structure, it could just as well hang like a curtain, or like clothing. The focus of the relationship between structure and skin is the architectural surface. In tracing the handling of this surface, the authors examine both contemporary buildings and those of the recent past. Architects discussed include Albert Kahn, Ludwig Mies van der Rohe, Alison and Peter Smithson, Alejandro de la Sota, Robert Venturi, Jacques Herzog, and Pierre de Meuron.

The properties of a building's surface—whether it is made of concrete, metal, glass, or other materials—are not merely superficial; they construct the spatial effects by which architecture communicates. Through its surfaces a building declares both its autonomy and its participation in its surroundings.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาพรวมมองเห็น อาคารร่วมสมัยจำนวนมากสะท้อนถึงระบบการผลิต หรือระลึกลักษณะก่อนหน้าและความ นี้ส่วนงานระหว่างผลิตและนำเสนอได้ในบางวิธีขยายระหว่างความทันสมัยและประเพณี ในหนังสือเล่มนี้ David Leatherbarrow และ Mohsen Mostafavi สำรวจวิธีที่ออกแบบสามารถใช้ประโยชน์จากวิธีการผลิตเช่นว่าสถาปัตยกรรมจะไม่อิสระ หรือครอบงำ ด้วยเทคโนโลยีLeatherbarrow และ Mostafavi เริ่มต้น ด้วยการแยกทฤษฎี และการปฏิบัติของพื้นอาคารเป็นเรื่องของการออกแบบสถาปัตยกรรม อิสระของพื้นผิว การ "ฟรีซุ้ม presumes ความแตกต่างระหว่างองค์ประกอบ nonstructural และโครงสร้างของอาคาร ระหว่างเฟรมและการตบแต่งด้วย เมื่อผิวของอาคารที่เป็นอิสระของโครงสร้าง มันไม่ดีเช่นแขวน เช่นม่าน หรือให้ เหมือนเสื้อผ้า จุดเน้นของความสัมพันธ์ระหว่างโครงสร้างและผิวเป็นผิวสถาปัตยกรรม ในการติดตามการจัดการของพื้นผิวนี้ ผู้เขียนตรวจสอบอาคารร่วมสมัยทั้งของอดีตผ่านมา สถาปนิกกล่าวรวมอัลเบิร์ทคาห์น ลุดวิกแห่ง Mies van der Rohe อลิสัน และปีเตอร์ Smithson, Sota เดอลา Alejandro โรเบิร์ต Venturi, Jacques Herzog และ Pierre de Meuronคุณสมบัติของพื้นผิวของอาคาร — ว่ามันทำจากคอนกรีต โลหะ แก้ว หรือวัสดุอื่น ๆ ซึ่งไม่ใช่เพียงผิวเผิน พวกเขาสร้างปริภูมิผลซึ่งสถาปัตยกรรมสื่อสาร ผ่านพื้นผิวของ อาคารประกาศเป็นอิสระและมีส่วนร่วมในสภาพแวดล้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาพรวม
มองเห็นอาคารหลายสมัยทั้งสะท้อนให้เห็นถึงระบบของพวกเขาที่ผลิตหรือจำรูปแบบและลวดลายที่ก่อนหน้านี้ ส่วนระหว่างการผลิตและการเป็นตัวแทนนี้อยู่ในวิธีการบางอย่างส่วนขยายของว่าระหว่างความทันสมัยและประเพณี ในหนังสือเล่มนี้เดวิด Leatherbarrow และ Mohsen Mostafavi สำรวจวิธีการออกแบบที่สามารถใช้ประโยชน์จากวิธีการผลิตดังกล่าวว่าสถาปัตยกรรมเป็นอิสระจากมิได้โดดเด่นด้วยเทคโนโลยี. Leatherbarrow และ Mostafavi เริ่มต้นด้วยการแยกทางทฤษฎีและปฏิบัติของพื้นผิวของอาคารที่เป็นเรื่องของสถาปัตยกรรม ออกแบบ เอกราชของพื้นผิวที่ "ซุ้มฟรี" ทึกทักความแตกต่างระหว่างองค์ประกอบโครงสร้างกระทบกระเทือนของอาคารระหว่างกรอบและหุ้ม เมื่อผิวของอาคารที่เป็นอิสระของโครงสร้างของมันก็อาจได้เป็นอย่างดีเช่นการแขวนผ้าม่าน, หรือชอบเสื้อผ้า มุ่งเน้นความสัมพันธ์ระหว่างโครงสร้างและผิวหนังเป็นสถาปัตยกรรมพื้นผิว ในการติดตามการจัดการของพื้นผิวนี้ผู้เขียนตรวจสอบอาคารร่วมสมัยทั้งสองและผู้ที่ผ่านมาเมื่อเร็ว ๆ นี้ สถาปนิกกล่าวถึงรวมถึงอัลเบิร์คาห์นลุดวิก Mies van der Rohe, อลิสันและปีเตอร์สมิทสัน, Alejandro เดอลา Sota, โรเบิร์ต Venturi ฌาคส์ Herzog และปิแอร์เดอ Meuron. คุณสมบัติของพื้นผิวไม่ว่าจะเป็นอาคารที่มันทำจากคอนกรีตโลหะแก้ว หรือวัสดุอื่น ๆ ที่มีความไม่เพียงผิวเผิน; พวกเขาสร้างผลกระทบเชิงพื้นที่โดยที่การสื่อสารสถาปัตยกรรม ผ่านพื้นผิวของอาคารทั้งสองประกาศเอกราชและมีส่วนร่วมในสภาพแวดล้อมของมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาพรวม
มองเห็นอาคารร่วมสมัยหลายคนทั้งสะท้อนให้เห็นถึงระบบของพวกเขาจากการผลิตหรือจดจำรูปแบบก่อนหน้านี้และลวดลาย กองนี้ระหว่างการผลิตและการเป็นตัวแทนในบางวิธีการว่าระหว่างความทันสมัยและประเพณี ในหนังสือเล่มนี้เดวิด leatherbarrow โมเซน mostafavi และสำรวจวิธีที่ออกแบบสามารถใช้ประโยชน์จากวิธีการผลิต เช่น สถาปัตยกรรมที่เป็นอิสระและไม่โดดเด่นด้วยเทคโนโลยี และ

leatherbarrow mostafavi เริ่มต้นด้วยทฤษฎี และปฏิบัติแยกออกพื้นผิวอาคาร เช่น เรื่องของการออกแบบสถาปัตยกรรม . ความเป็นอิสระของพื้นผิว , " ซุ้มฟรี" ทึกทักความแตกต่างระหว่างองค์ประกอบโครงสร้างและการตอบกลับของอาคาร ระหว่างเฟรมและ cladding เมื่อผิวของอาคารที่เป็นอิสระของโครงสร้างของมัน มันก็เป็นเหมือนม่านแขวน หรือเสื้อผ้า เน้นความสัมพันธ์ระหว่างโครงสร้างและผิวเป็นผิวทางสถาปัตยกรรม ในการติดตามการจัดการของพื้นผิวนี้ผู้เขียนได้ศึกษาทั้งอาคารร่วมสมัย และผู้ที่ผ่านมาล่าสุด สถาปนิกกล่าวรวมถึงอัลเบิร์ตคาห์น , Ludwig Mies van der โรห์ เอลิสัน และ ปีเตอร์ สมิธสัน อเลฮานโดร เดอ ลาโซต้า , โรเบิร์ตเวนทูรี ฌาคส์ เฮอร์ซ็อก และ ปิแอร์ เดอมูรอน

คุณสมบัติของพื้นผิวของอาคารไม่ว่าจะเป็น คอนกรีต โลหะ แก้ว หรือวัสดุอื่น ๆ ไม่ใช่แค่ผิวเผิน ;พวกเขาสร้างมิติที่สถาปัตยกรรมสื่อสาร . ผ่านพื้นผิวอาคารประกาศทั้งของตนเองและมีส่วนร่วมในสภาพแวดล้อม