They would be on him any minute now

They would be on him any minute now. His mind worked frantically. He thought of a native trick he had learned in Uganda. He slid down the tree. He caught hold of a springy young sapling and to it he fastened his hunting knife, with the blade pointing down the trail; with a bit of wild grapevine he tied back the sapling. Then he ran for his life. The hounds raised their voices as they hit the fresh scent. Rainsford knew now how an animal at bay feels.
He had to stop to get his breath. The baying of the hounds stopped abruptly, and Rainsford's heart stopped too. They must have reached the knife.
He shinned excitedly up a tree and looked back. His pursuers had stopped. But the hope that was in Rainsford's brain when he climbed died, for he saw in the shallow valley that General Zaroff was still on his feet. But Ivan was not. The knife, driven by the recoil of the springing tree, had not wholly failed.
Rainsford had hardly tumbled to the ground when the pack took up the cry again.
"Nerve, nerve, nerve!" he panted, as he dashed along. A blue gap showed between the trees dead ahead. Ever nearer drew the hounds. Rainsford forced himself on toward that gap. He reached it. It was the shore of the sea. Across a cove he could see the gloomy gray stone of the chateau. Twenty feet below him the sea rumbled and hissed. Rainsford hesitated. He heard the hounds. Then he leaped far out into the sea. . . .
When the general and his pack reached the place by the sea, the Cossack stopped. For some minutes he stood regarding the blue-green expanse of water. He shrugged his shoulders. Then he sat down, took a drink of brandy from a silver flask, lit a cigarette, and hummed a bit from Madame Butterfly.
General Zaroff had an exceedingly good dinner in his great paneled dining hall that evening. With it he had a bottle of Pol Roger and half a bottle of Chambertin. Two slight annoyances kept him from perfect enjoyment. One was the thought that it would be difficult to replace Ivan; the other was that his quarry had escaped him; of course, the American hadn't played the game--so thought the general as he tasted his after-dinner liqueur. In his library he read, to soothe himself, from the works of Marcus Aurelius. At ten he went up to his bedroom. He was deliciously tired, he said to himself, as he locked himself in. There was a little moonlight, so, before turning on his light, he went to the window and looked down at the courtyard. He could see the great hounds, and he called, "Better luck another time," to them. Then he switched on the light.
A man, who had been hiding in the curtains of the bed, was standing there.
"Rainsford!" screamed the general. "How in God's name did you get here?"
"Swam," said Rainsford. "I found it quicker than walking through the jungle."
The general sucked in his breath and smiled. "I congratulate you," he said. "You have won the game."
Rainsford did not smile. "I am still a beast at bay," he said, in a low, hoarse voice. "Get ready, General Zaroff."
The general made one of his deepest bows. "I see," he said. "Splendid! One of us is to furnish a repast for the hounds. The other will sleep in this very excellent bed. On guard, Rainsford."
. . .
He had never slept in a better bed, Rainsford decided.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขาจะเป็นเขาแต่นาทีนี้ จิตใจของเขาทำงานเมามัน เขาคิดว่า เขาได้เรียนรู้ในยูกันดาเคล็ดลับพื้นเมือง เขาฝ่อลงจากต้นไม้ เขาจับถือของต้นอ่อนหนุ่มการกระเด้ง และมันเขายึดมีดล่าสัตว์ของเขา กับมีดชี้ลงทาง มีบิตของลือป่า เขาผูกหลังต้นอ่อน แล้ว เขาวิ่งสำหรับชีวิตของเขา สุนัขการยกเสียงของพวกเขาเป็นพวกเขาตีกลิ่นหอม Rainsford รู้ว่าสัตว์ที่เบย์รู้สึกเขาจะหยุดการหายใจของเขา Baying ของสุนัขหยุดทันที และหัวใจของ Rainsford หยุดเกินไป พวกเขาต้องมาถึงมีดเขา shinned ขึ้งขึ้นต้นไม้ และกลับมามอง หยุดไล่ล่าของเขา แต่หวังว่าในสมองของ Rainsford เมื่อเขาปีนขึ้นไป ตาย สำหรับเขาเห็นหุบตื้น ๆ ว่า Zaroff ทั่วไปยังคงอยู่บนเท้าของเขา แต่อีวานไม่ มีด ขับเคลื่อน ด้วยการหดของต้นไม้ springing ไม่ทั้งหมดล้มเหลวRainsford มีแทบไม่ร่วงลงกับพื้นเมื่อแพเอาค่าร้องอีกครั้ง"เส้นประสาท เส้นประสาท เส้นประสาท" เขา panted ตามเขาเส้นประตาม ช่องว่างสีฟ้าแสดงให้เห็นว่าระหว่างต้นไม้ตายข้างหน้า เคยเอื้อมดึงตัวสุนัข Rainsford บังคับตัวเองบนต่อที่ช่องว่าง เขามาถึงมัน ชายฝั่งทะเลได้ ข้ามโคฟเขาจะได้เห็นหินสีเทาอึมครึมของปราสาท ฟุตยี่สิบด้านล่างเขาทะเล rumbled และ hissed Rainsford ลังเล เขาได้ยินเสียงสุนัข แล้วเขา leaped ไกลออกไปในทะเล. ...เมื่อทั่วไปและชุดของเขาถึงสถานที่ติดทะเล Cossack ที่หยุด บางนาที ที่เขายืนเกี่ยวกับน้ำกว้างขวางสีเขียว เขายักไหล่ไหล่ของเขา แล้วเขานั่งลง เอาเครื่องดื่มบรั่นดีจากกระติกน้ำที่เงิน ไฟบุหรี่ และ hummed บิตจากมาดามผีเสื้อZaroff ทั่วไปมีความเย็นเหลือเกินในร้านอาหารที่ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่ดีของเขาว่า กับมัน เขาขวด Pol Roger และครึ่งขวดที่แนะนำ Annoyances เล็กน้อยที่สองเก็บเขาจากความบันเทิงที่สมบูรณ์แบบ หนึ่งคือคิดว่า มันจะยากที่จะแทนที่ Ivan อื่น ๆ ได้ที่เหมืองของเขาหนีไปเขา แน่นอน อเมริกันไม่ได้เล่นเกม - ดังนั้น ความคิดทั่วไปเป็นเขาลิ้มรสเหล้าหลังอาหารของเขา ในไลบรารีของเขา เขาอ่าน ปลอบตัวเอง จากการทำงานของจักรพรรดิ ที่สิบ เขาก็ขึ้นไปห้องนอนของเขา เขาก็เบื่อโอชะ เขากล่าวว่า เพื่อตัวเอง เป็นเขาล็อคตัวเองใน มีแสงจันทร์น้อย ดังนั้น ก่อนที่จะเปิดไฟของเขา เขาเดินไปที่หน้าต่าง และมองลงไปที่ลาน เขาจะได้เห็นสุนัขดี และเขาเรียก ว่า, "โชคดี อีกครั้ง, " พวกเขา แล้ว เขาเปิดไฟคน ที่มีการซ่อนตัวอยู่ในม่านเตียง ยืน"Rainsford " กรีดร้องทั่วไป "ในชื่อของพระเจ้า ทำไมถึงได้ที่นี่""น้ำ Rainsford กล่าวว่า "ฉันพบมันเร็วกว่าการเดินผ่านป่า"ทั่วไปการดูดลมหายใจ และยิ้ม เขากล่าวว่า "ผมขอแสดงความยินดีคุณ "คุณได้รับรางวัลเกม"ไม่ได้ยิ้ม Rainsford "ผมยังสัตว์ที่เบย์ เขากล่าวว่า เสียงต่ำ แหบ "รับ Zaroff พร้อม ทั่วไป"ทั่วไปทำคันธนูของเขาลึกที่สุดอย่างใดอย่างหนึ่ง เขากล่าวว่า "ฉันดู "สวยงาม เรามีให้แก่ repast สำหรับสุนัข อื่น ๆ จะนอนเตียงนี้ยอดเยี่ยมมาก ระวัง Rainsford ". . .เขาไม่เคยได้นอนที่เตียงดีกว่า Rainsford ตัดสินใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขาจะอยู่บนเขานาทีใด ๆ ในขณะนี้ จิตใจของเขาทำงานเมามัน เขาคิดว่าเป็นเคล็ดลับพื้นเมืองของเขาได้เรียนรู้ในยูกันดา เขาเลื่อนลงต้นไม้ เขาจับถือของหนุ่มสาวสปริงและเขายึดมีดล่าสัตว์ที่มีใบมีดชี้ลงเส้นทาง; กับบิตขององุ่นป่าเขาผูกกลับต้นอ่อน แล้วเขาก็วิ่งไปหาชีวิตของเขา สุนัขยกเสียงของพวกเขาขณะที่พวกเขาตีกลิ่นหอมสดชื่น Rainsford รู้ว่าตอนนี้วิธีที่เป็นสัตว์ที่อ่าวรู้สึก.
เขาต้องหยุดที่จะได้รับลมหายใจของเขา เห่าของสุนัขหยุดทันทีและหัวใจหยุด Rainsford เกินไป พวกเขาจะต้องมีรายได้ถึงด.
เขาโหนพล่านขึ้นต้นไม้และหันกลับไปมอง ที่ไล่ล่าเขาได้หยุด แต่ความหวังที่อยู่ในสมอง Rainsford เมื่อเขาปีนขึ้นไปตายสำหรับเขาเห็นในหุบเขาตื้นว่านายพล Zaroff ยังคงอยู่บนเท้าของเขา แต่อีวานไม่ได้ มีดได้แรงหนุนจากการหดตัวของต้นไม้ผุดที่ไม่เคยล้มเหลวในเครือ.
Rainsford ได้แทบจะไม่ร่วงลงไปกองกับพื้นเมื่อก้อนเอาร้องขึ้นอีกครั้ง.
"ประสาทเส้นประสาทเส้นประสาท!" เขา panted ในขณะที่เขาพร้อมประ ช่องว่างระหว่างสีฟ้าแสดงให้เห็นต้นไม้ตายไปข้างหน้า ที่เคยใกล้ชิดดึงสุนัข Rainsford บังคับตัวเองไปสู่ช่องว่างที่ เขามาถึงมัน มันเป็นฝั่งของทะเล ทั่ว Cove ที่เขาจะได้เห็นหินสีเทาอึมครึมของปราสาท ยี่สิบฟุตใต้ทะเลเขาครางและขู่ฟ่อ Rainsford ลังเล เขาได้ยินเสียงสุนัข จากนั้นเขาก็กระโดดไกลออกไปในทะเล . . .
เมื่อทั่วไปและแพ็คของเขามาถึงสถานที่ริมทะเลคอซแซคหยุด สำหรับบางนาทีที่เขายืนอยู่เกี่ยวกับการขยายสีเขียวน้ำ เขายักไหล่ของเขา จากนั้นเขาก็นั่งลงเอาเครื่องดื่มบรั่นดีจากขวดสีเงินสว่างบุหรี่และฮัมบิตจากมาดามบัตเตอร์ฟลาย.
ทั่วไป Zaroff มีอาหารเย็นที่ดีเหลือเกินในห้องอาหารของเขาที่ดีกรุในเย็นวันนั้น กับมันเขามีขวด Pol โรเจอร์ครึ่งขวด Chambertin ที่ สอง annoyances เล็กน้อยทำให้เขาจากความบันเทิงที่สมบูรณ์แบบ หนึ่งคือความคิดที่ว่ามันจะเป็นเรื่องยากที่จะมาแทนที่อีวาน; อื่น ๆ คือการที่เหมืองของเขาได้หลบหนีเขา; ของหลักสูตรอเมริกันไม่ได้เล่นเกม - ดังนั้นคิดว่าโดยทั่วไปในขณะที่เขาได้ลิ้มรสเหล้าหลังอาหารของเขา ในห้องสมุดของเขาที่เขาอ่านเพื่อปลอบตัวเองจากผลงานของ Marcus Aurelius สิบเขาก็ขึ้นไปยังห้องนอนของเขา เขาเหนื่อยโอชะเขาพูดกับตัวเองในขณะที่เขาขังตัวเองอยู่ใน. มีแสงจันทร์เล็ก ๆ น้อย ๆ ดังนั้นก่อนที่จะเปิดไฟเขาเดินไปที่หน้าต่างและมองลงไปที่คอร์ทยาร์ด เขาจะได้เห็นสุนัขที่ดีและที่เขาเรียกว่า "โชคดีกว่าอีกครั้ง" ให้กับพวกเขา จากนั้นเขาก็เปลี่ยนไฟ.
ชายคนหนึ่งที่ได้รับการซ่อนตัวอยู่ในม่านของเตียงก็ยืนอยู่ที่นั่น.
"Rainsford!" กรีดร้องทั่วไป "วิธีการในนามของพระเจ้าคุณไม่ได้รับที่นี่?"
"แล" Rainsford กล่าวว่า "ผมพบว่ามันเร็วกว่าเดินผ่านป่า."
ทั่วไปดูดลมหายใจของเขาและยิ้ม "ผมขอแสดงความยินดีกับคุณ" เขากล่าว "คุณได้รับรางวัลเกม."
Rainsford ไม่ได้ยิ้ม "ผมยังคงสัตว์ที่อ่าว" เขากล่าวว่าในต่ำเสียงแหบแห้ง "ได้รับการพร้อมทั่วไป Zaroff."
ทั่วไปทำคันธนูที่ลึกที่สุดของเขา "ผมเห็น" เขากล่าว "Splendid! หนึ่งของเราคือการให้มื้ออาหารสำหรับสุนัข. อื่น ๆ ที่จะนอนหลับอยู่บนเตียงที่ยอดเยี่ยมอย่างนี้. ในยาม
Rainsford." . .
เขาไม่เคยนอนหลับอยู่บนเตียงดีกว่า Rainsford ตัดสินใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขาจะอยู่บนเขาในอีกไม่กี่นาทีนี้ จิตใจของเขาทำงานไม่รอบคอบ เขาคิดว่าคนที่หลอกเขาได้เรียนรู้ในยูกันดา เขาลื่นลงต้นไม้ เขาจับสปริงอ่อนและต้นอ่อนนั้นเขาเอามีดของเขา กับดาบชี้ลงหาง กับบิตของต้นองุ่นป่าเขาผูกต้นกล้า . แล้วเขาหนีสำหรับชีวิตของเขา หมายกเสียงของพวกเขาเช่นที่พวกเขาตีกลิ่นหอมสดชื่น เรนส์เฟิร์ดรู้ว่าตอนนี้ว่าเป็นสัตว์ที่อ่าวรู้สึกเขาต้องหยุดไป ลมหายใจของเขา การเห่าของสุนัขหยุดชะงัก และหัวใจเรนส์เฟิร์ดหยุดด้วย พวกเขาต้องถึงมีดเขา shinned พล่านขึ้นไปบนต้นไม้ และมองกลับมา pursuers ของเขาหยุด แต่หวังว่าในเรนส์เฟิร์ดสมองเมื่อเขาปีนขึ้นไปตาย เพราะเขาเห็นในหุบเขาที่ตื้น Zaroff ทั่วไปยังอยู่บนเท้าของเขา แต่ไอไม่ได้ มีด , ขับเคลื่อนโดยการหดตัวของต้นไม้งอกมีทั้งหมดล้มเหลวเรนส์เฟิร์ดแทบร่วงลงกับพื้น เมื่อฝูงมาร้องไห้อีก" ประสาท ประสาท ประสาท ! " เขาออกมาสั่นแฮกๆ เขาวิ่งตาม ช่องว่างระหว่างต้นไม้สีฟ้าให้ตายเถอะ เคยใกล้วาดหมาล่าเนื้อ เรนส์เฟิร์ดบังคับต่อช่องว่างที่ เขาไปถึงมัน มันคือฝั่งของทะเล ข้ามอ่าว เขาได้เห็นหินสีเทาทะมึนของคฤหาสน์ ยี่สิบฟุตด้านล่างเขาทะเล ส่งเสียงดัง และ hissed . เรนส์เฟิร์ด ลังเล เขาได้ยินเสียงหมาล่าเนื้อ แล้วเขาก็กระโดดไกลออกไปในทะเล . . . . . . . .เมื่อทั่วไปและแพ็คของเขาถึงสถานที่โดยทะเล คอซแซคหยุดเดิน นาทีบางอย่างเขายืนอยู่ในพื้นที่สีเขียวของน้ำ เขายักไหล่บ่า จากนั้นก็นั่งลง เอาดื่มบรั่นดีขวดสีเงิน จุดบุหรี่ และ hummed บิตจากผีเสื้อมาดามZaroff ทั่วไปมีอาหารค่ำอย่างเต็มที่ดีในของเขามาก พร้อมให้อาหารที่เย็น ด้วยเขามีขวดพล โรเจอร์ และ ครึ่งขวด แชมเบอร์ทิน . สอง annoyances เล็กน้อยทำให้เขาจากความเพลิดเพลินที่สมบูรณ์แบบ . คือ คิดว่ามันคงจะยากที่จะแทนที่ อีวาน ; อื่น ๆคือว่าเหยื่อของเขาได้หลบหนีเขา แน่นอน ไม่ได้เล่นเกม . . . . คิดว่าชาวอเมริกันทั่วไปที่เขาได้ลิ้มรสของเขาหลังจากที่เหล้าเย็น ในหนังสือของเขาที่เขาอ่าน ปลอบตัวเอง จากผลงานของ มาร์คัส ออเรเลียส . ตีสิบเขาขึ้นไปที่ห้องนอนของเขา เขาเหนื่อยอย่างเอร็ดอร่อย เขาพูดกับตัวเองขณะเขาขังตัวเองใน มีแสงจันทร์น้อย ดังนั้นก่อนเปิดแสงของเขา เขาเดินไปที่หน้าต่างแล้วมองลงไปที่ลาน เขาได้เห็นสุนัขที่ดีและเขาเรียก " โชคดีอีกครั้ง " กับพวกเขา จากนั้นเขาก็เปิดไฟ .ผู้ชายที่ถูกซ่อนอยู่ในผ้าม่านของเตียง ยืนอยู่ตรงนั้น" เรนส์เฟิร์ด " ร้องโดยทั่วไป” แล้วเจ้ามาที่นี่ในนามของพระเจ้า ?" ว่ายน้ำ " เรนส์เฟิร์ด " ผมพบว่ามันเร็วกว่าการเดินผ่านป่า”นายพลดูดลมหายใจของเขาและยิ้ม " ผมขอแสดงความยินดีกับคุณ " เขากล่าว คุณชนะเกมเรนส์เฟิร์ดไม่ยิ้ม . ฉันก็ยังคงเป็นสัตว์ที่อ่าว , " เขากล่าวว่าในเสียงต่ำแหบแห้ง " เตรียมพร้อม , Zaroff ทั่วไป”ทั่วไปทำให้โค้งสปิริตของเขา” ผมเห็น " เขากล่าว วิเศษ ! หนึ่งในพวกเราจะเตรียมอาหารสำหรับสุนัข . อื่น ๆ จะได้นอนบนเตียงที่ยอดเยี่ยมนี้ ในยาม เรนส์เฟิร์ด ". . . . . . . .เขาไม่เคยนอนบนเตียงดีกว่าเรนส์เฟิร์ด ตัดสินใจ