All heads turned to the far end of

All heads turned to the far end of the table where Albert sat, tears streaming down his pale face, shaking his lowered head from side to side while he sobbed and repeated, over and over, “No… no… no… no…”
Finally, Albert rose, wiped the tears from his cheek and said, “No, brother. I cannot go to Nuremberg. It is too late for me. Look what four years in the mines have dome to my hands! The bones in every finger have been smashed, and lately I have been suffering from arthritis so badly in my right hand that I cannot make delicate lines on parchment or canvas with a pen or brush. No, brother, for me it is too late.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หัวทั้งหมดหันไปปลายสุดของตารางที่อัลเบิร์ตเสาร์ น้ำตาไหลใบหน้าของเขาซีด สั่นศีรษะของเขาต่ำลงจากด้านข้างในขณะที่เขา sobbed และทำ ซ้ำ มากกว่า, "ประมุขประมุขประมุขไม่... " ในที่สุด อัลเบิร์ตกุหลาบ เช็ดน้ำตาให้จากแก้มของเขา และกล่าว ว่า "ไม่ พี่ชาย ฉันไม่สามารถไปนูเรมเบิร์ก มันสายเกินไปสำหรับฉัน มอง อะไร 4 ปีในเหมืองแร่มีโดมถึงมือ มีการทำลายกระดูกในนิ้วทุก และเมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันได้ทรมานจากโรคไขข้ออักเสบเพื่อไม่ดีมือขวาฉันว่า ฉันไม่สามารถทำเส้นละเอียดอ่อนบนกระดาษหรือผืนผ้าใบ โดยใช้ปากกาหรือพู่กัน ไม่ พี่ชาย สำหรับฉัน มันสายเกินไป"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุกหัวหันไปทางปลายสุดของตารางที่อัลเบิร์นั่งน้ำตาไหลลงใบหน้าขาวซีดของเขาสั่นศีรษะลดลงของเขาจากทางด้านข้างขณะที่เขาร้องไห้และทำซ้ำกว่าและมากกว่า "ไม่ ... ไม่ ... ไม่ ... ไม่ ... "
ในที่สุด อัลเบิร์เพิ่มขึ้นเช็ดน้ำตาจากแก้มของเขาและกล่าวว่า "ไม่มีพี่ชาย ฉันไม่สามารถไปที่นูเรมเบิร์ก มันจะสายเกินไปสำหรับฉัน ดูสิ่งที่สี่ปีในการทำเหมืองแร่มีโดมไปอยู่ในมือของฉัน! กระดูกในทุกนิ้วได้รับการทุบและเมื่อเร็ว ๆ นี้ผมได้รับทุกข์ทรมานจากโรคข้ออักเสบจึงไม่ดีในมือข้างขวาของฉันที่ฉันไม่สามารถทำให้เส้นที่ละเอียดอ่อนบนกระดาษหรือผ้าใบด้วยปากกาหรือแปรง ไม่มีพี่ชายสำหรับฉันมันจะสายเกินไป. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หันศีรษะไปที่ปลายสุดของโต๊ะที่อัลเบิร์ตนั่งน้ำตาไหลลงใบหน้าขาวของเขาสั่นศีรษะของเขาลดลงจากด้านข้างในขณะที่เขาสะอื้น และทำซ้ำกว่าและมากกว่า " . . . ไม่ . . ไม่ . . ไม่ . . ไม่ . . . . . . . "ในที่สุด , อัลเบิร์ต กุหลาบเช็ดน้ำตาออกจากแก้มของเขาและกล่าวว่า " ไม่ พี่ชาย ผมไม่สามารถไปฮ่องกง . มันสายเกินไปสำหรับฉัน ดูสิว่าสี่ปีในเหมืองมีโดมกับมือของฉัน กระดูกทุกนิ้วถูกทุบ และเมื่อเร็ว ๆนี้ฉันได้รับทุกข์ทรมานจากโรคไขข้ออักเสบมาก ในมือข้างขวาของฉันที่ฉันสามารถสร้างบรรทัดที่ละเอียดอ่อนบนกระดาษหรือผ้าใบด้วยปากกาหรือแปรง ไม่ ท่านพี่ สำหรับผมมันสายเกินไป "